Tagged definitions (152)
Showing 11-20 from 152

Το λέμε όταν κάτι γίνεται βαρετό και μονότονο. Όταν δηλαδή αρχίζει και κουράζει, αλλά με αντικατάσταση των ζ με δ για να προκληθεί ο γέλωτας.

Όταν πηγαίνεις κάπου και δεν το ξέρει κανείς, (αφού κανείς δεν ασχολείται μαζί σου), φροντίζεις να το μάθουν όλοι (μήπως και ασχοληθεί κάποιος).

Στον κόσμο των εξυπνόφωνων τα check-ins έγιναν καθημερινή συνήθεια. Ανακοινώνουμε στον ψηφιακό μας περίγυρο πού πάμε για καφέ, πού τρώμε, πού πίνουμε, πού χορεύουμε, πού διασκεδάζουμε, πού κοιμόμαστε.

Αλλά επειδή ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς τεμπέλικα όντα, θελήσαμε να γίνονται όλα αυτόματα. Και φτάσαμε να μη μας ρωτάει κανείς αν θέλουμε να διαλαλήσουμε την παρουσία μας σε ένα δημόσιο (ή μη) μέρος, με αποτέλεσμα πολλές... παρεξηγήσεις και άβολες καταστάσεις. Γιατί ποιος δεν έχει πέσει ποτέ θύμα ενός check-in;

Είναι αλήθεια, σχεδόν κανείς δεν έχει γλιτώσει. Και αν είστε από τους τυχερούς, δεν αργεί η στιγμή που θα την πατήσετε, χωρίς να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα. Κάποιο check-in θα σας βρει στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και κάποιο συγκεκριμένο ζευγάρι μάτια που δε θέλετε να το δει, θα το δει. Και τότε θα είναι αργά. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, νομίζω όλοι καταλάβατε πως η τεχνολογία μπορεί να μας «κάψει» σε τέτοιες περιπτώσεις.

Παράπονα, διαμαρτυρίες, γκρίνιες. Λέξη που χρησιμοποιείται μόνο στον πληθυντικό, συνήθως από γονείς προς/για μικρά παιδιά. Πιθανόν είναι ηχομιμητική επιφωνημάτων διαμαρτυρίας.

Εκφράσεις: κάνω μουτσουτσούνια, άσε τα μουτσουτσούνια!

Τα γροθοπιτάκια προέρχονται απο την λέξη γρόθος και είναι πλέον ένας ζωντανός θρύλος στην Κρήτη. Είναι μάστ, πρέπον δηλαδή, όποιος κρητικός επισκεφτεί το νομό Θεσσαλονίκης ή ακόμη γενικότερα την Μακεδονία να κάνει το παρωχημένο πια αυτό καλαμπούρι στον χ βορειοελλαδίτη εστιάτορα ή γκαρσόν.

Τα γροθοπιτάκια απ' όσο γνωρίζω ανακαλύφθηκαν μέσα στην δεκαετία των '80, όπου η πενταήμερη ήταν ένα δρώμενο στο οποίο ο καθένας έδινε ό,τι καλύτερο διέθετε από χιούμορ και το άλεθε με αυτό των υπολοίπων. Θα το είπε κάποιος με αρκετό θράσος και καθώς η απορία του σερβιτόρου ήταν αστεία, επέτρεψε στο αστείο να συνεχιστεί στις επόμενες δεκαετίες.

Και τώρα για να λύσουμε την απορία όσων δεν γνωρίζουν την πλάκα, έχει ώς εξής: εμείς με μία παρέα κρητικών (ακροατήριο) μπουκάρουμε μέσα σε ένα σουβλατζίδικο/ εστιατόριο / φαστφουντάδικο κλπ της όποιας Βορείου Ελλάδος πόλης που βρισκόμαστε. Όταν ο σερβιτόρος έρθει να πάρει παραγγελία, εμείς απαιτούμε τα γροθοπιτάκια. Όταν εκείνος με απορία μας κοιτάξει θα τον κατακρίνουμε που δεν τα πουλά και θα τον γελοιοποιήσουμε μπροστά στο ακροατήριό μας (που μπορεί αναλόγως τα ντεσιμπέλ της φωνής μας να έχει επεκταθεί στα γύρω τραπέζια) που σε ολόκληρο φαγάδικο δεν πουλά γροθοπιτάκια. Πριν αρχίσουν να ανάβουν τα αίματα εκμεταλλευόμαστε τη σωστή στιγμή (τάιμινγκ αγγλιστί) και χασκογελάμε σα βλάκες.

Για όσους Σαλονικιούς παύλα βορειοελλαδίτες έχουν υποστεί αυτή τη (βλαμμένη) πλάκα, μπορώ να σας ενημερώσω ότι γροθοπιτάκια ουδέποτε υπήρξαν σε κανέναν νομό της Ελλάδας, πόσο μάλλον της Κρήτης.

Η όλη πλάκα πιθανόν να ήταν ένα γλωσσικό ξέσπασμα καθότι είναι αρκετά συχνό εμείς οι Κρητικοί να επισκεπτόμαστε την Μακεδονία και να μην καταλαβαινόμαστε καθόλου με τους ντόπιους. πχ. -κρητικός: «κράτα μου δύο μπίρες» = φέρε μου δύο μπίρες. ή -κρητικός: «ψήλωσέ το» = δυνάμωσέ το. κλπ κλπ.

Από το hardcore (σκληροπηρυνικό). Έκφραση για δύσκολες καταστάσεις και σκληρούς προγραμματιστές με μεγάλα @@. Κυκλοφορεί ως έκφραση στην ελληνική demoscene community.

Σλανγκιστί, το αφεντικό.

Ο όρος προκύπτει εκ του γεγονότος ότι στα Ρουμάνικα, boss (boş) σημαίνει αρχίδι.

Απόηχοι της Ανατολής, ακόμα και της άπω Ανατολής, ανέκαθεν έφταναν στο χώρο που σήμερα ονομάζουμε Ελλάδα. Ουδέποτε, όμως, σε αυτή τη γωνιά του κόσμου η υποδοχή των ανατολικών πνευματικών οδών δεν υπήρξε μια απλή εισαγωγή «καινών δαιμονίων», αλλά πηγή νέων μονοπατιών για το νου και το σώμα, μέσα από την αλληλογονιμοποίηση της σοφίας της Ανατολής με το ζωηρό και ιδιαίτερο Ελληνικό πνεύμα.

Στις μέρες μας –τις νεοελληνικές– η δημοφιλία της ινδουιστικής προέλευσης Yoga είναι ένα ακόμα παράδειγμα. Αν στις χώρες της Εσπερίας η Yoga έγινε μόδα η οποία επέτασσε όλοι και όλες να πιθηκίζουν τους γιόγκι των Ινδιών, ο Έλληνας κατόρθωσε το αδύνατο, την ανανέωση και συμπλήρωση της επί χιλιετίες αναλλοίωτης πεντάδας των Raja Yoga, Karma Yoga, Jnana Yoga, Bhakti Yoga, and Hatha Yoga με τη Ladja Yoga (λάτζα γιόγκα), την επωφελή για το σώμα, το πνεύμα και την οικογενειακή αύρα ψυχοσωματική άσκηση.

Στη βάση μιας συγκεντρωμένης στα άνω άκρα τεχνικής και σε άμεση επαφή με το νερό, την πηγή κάθε αλλαγής σύμφωνα με την ινδουιστική σοφία, η λάτζα γιόγκα αποτελεί μια εναλλακτική οικιακής γιόγκα που αξίζει να δοκιμάσετε. Πέραν των άλλων, η λάτζα γιόγκα επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων στη συμβίωση (οικοσυστημική αρμονία), αίσθημα πληρότητας και σε άμεση συνάφεια με την ελληνική πια παράδοση, διασάφηση των ρόλων. Αποτελεί ένα ενδεχομένως δύσκολο –μιας και απαιτεί πειθαρχία– αλλά σε ένα κόσμο γεμάτο νευρώσεις και μοντέρνες ασθένειες απαραίτητο πισωγύρισμα –στη σοφία αιώνων.

Παραλλαγή της σόλο -για τον πέο- καριέρας. Εννοείται οτι κολλώνται βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.

Είναι η καύλα ή γκάβλα σε ρυθμό καντρίλιας όμως για να να αραιώνει λίγο η βαρβατίλα.

Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης, ο Ιησούς, μην αντέχοντας το μέγεθος της αμαρτίας που διέπραξαν αυτοί που τον βασάνισαν και τον σταύρωσαν, παρακάλεσε από το σταυρό τον Κύριο να τους συγχωρέσει γιατί δεν ήξεραν τι έκαναν, και αναφώνησε: «Ήμαρτον Κύριε ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!»
Βλέποντας λοιπόν μία μουνάρα, ένα Λίλιαν, η/το να κυκλοφορεί και να χαριεντίζεται δημόσια με ένα χλέμπουρα, μία σκατόφατσα, και νιώθοντας την αγανάκτηση να ξεχειλίζει αναφωνούμε: Ήμαρτον Κύριε! Ου γαρ οίδασι τι γαμούσι. Δηλαδή: Συγχώρα τους Θεέ μου δεν ξέρουν τι γαμάνε...