Tagged definitions (7)
Showing 1-7 from 7

Κλισεδιάρικη επίκληση ελέωρος, όχι φανατικά (το “κάπου” λειτουργεί υπονομευτικά γιατί), αλλά σε φάση: "τι φάση;", *"τιντούτο πχια"*, "ελαπαναΐαμ". Χρησιμοποιείται για να κλείσει μια φράση στην οποία σχολιάστηκε μεγαλειώδης μπαρούφα.

και σε γκρίκλις του κώλου:

Λέγεται σαρκαστικά, οτι δήθεν το υποκείμενο άλλαξε και από λαϊκουριά του κερατά, έγινε ποιοτικός, γουστάρει την πχιόττα, την πχοιότητα.
Έγινε γνωστό από το Σταρόβιο άσμα (του 2011), "έχω πάθει ποιότητα".

Συνώνυμο: παθαίνω μόρφωση.

εδώ
♪♫ Όσο περνάνε τα χρόνια
Αλλάζει ο τρόπος τελείως που σκέφτομαι
Ό,τι αγαπούσα παλιά βρίσκω πλέον αδιάφορο

Κάποτε μου άρεσε ο Κιάμος
Και τώρα ακούω Δρογώση και Φάμελλο
Και προσεγγίζω την τέχνη με υπευθυνότητα

Έχω μεταμορφωθεί
Με απωθεί η απλότητα
Έχω αποκτήσει οντότητα
Έχω πάθει ποιότητα

Έχω εντρυφήσει στην τέχνη
Δεν κυνηγάω πια κορίτσια φιλήδονα
Μελετάω με πάθος τα δικοτυλήδονα

Ακούω Τσακνή, Μαχαιρίτσα, Λαζόπουλο
Το πολεμάω από μέσα το σύστημα
Ανήκω πλέον στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς ♪♫

Ιντερνετικό μιμήδιο που φοριέται αρκετά τελευταία. Πρόκειται για λολοπαίγνιο στο σύνθημα «πρώτη φορά Αριστερά» της «κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας» των ΣΑΝΕΛ.

Ο παρά φύσιν τσιπροκαμμένος συνασπισμός αριστεριάρηδων και ψεκασμένων εθνικοφρόνων από τις πρώτες κιόλας ώρες της συνδιακυβέρνησης τροφοδότησε τους απανταχού αστειάτορες με λολαδερά και εισέτι αχαρτογράφητα φασίστ για κακεντρεχή χαβαλέ: τους πανηγυρισμούς τση LePen(is) για την νίκη του Αλέξη, τα σέλφι Καμμένου και Δούρου πάνω από τα Ίμια, τις καυλάντες Κωνσταντοπούλου - χρυσών αυγώνε στη βουλή, και ταλιμπάν.

Εν κατακαυλείδι: ΕΑΜ και ΕΔΕΣ, τώρα όλο αγκαλιές <3

Η έκφραση «ούτε καν» φοριέται αυτό τον καιρό από την πιτσιρικαρία περισσότερο από ότι φορίοσαντε το ταγάρι και το πατσουλί σε συναυλίες τση Φαραντόυρη στα εβδομήνταζ. Επόμενο ήταν οι πιο σλανγκομαθείς της παρέας να την πειράξουν, προσθέτοντας το λάμδα εκεί που επιτάσσουν οι κανόνες τση σλανγκογραμματικής.

Βλ. επίσης: αμερικλάνος, αμερικλανιά, κλανεινύχτα, κλανητάρχης, Κλάνα ντελ Ρέϊ, Κλανίτα Πάνια, την κλάνω, λουκλάνικο, κ.ά.

Δηλαδή μπαίνω στην ψειρού για οικονομικά εγκλήματα.

Εντελώς τελείως νεόκοπη έκφραση, καθώς κανείς μέχρι τώρα δεν έμπαινε στη στενή για λαμογιές. Κάποιοι θεωρούν ότι οι φυλακίσεις αυτές γίνονται εκ του πονηρού προκειμένου να αποπροσανατολιστεί το πόμολο από τα «πραγματικά προβλήματα». Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι επιτέλους «κάτι άρχισε γίνεται σωστά» στην φοροκώσταινα. Διαλέγετε και παίρνετε.

Κάποιοι μεγαλοπαράγοντες που είναι μέσα στα πράγματα έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι ζούμε κοσμοϊστορικές εποχές, ότι πολλά πράγματα που ξέραμε έχουν δήθεν ήδη αλλάξει και πρέπει λέει να τα ξεχάσουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.

Έτσι επιμένουν ότι πλέον το να δουλεύεις δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι θα πληρώνεσαι, υπάρχει δήθεν και καλά και τάχαμου τάχαμου και η εκδοχή να δουλεύεις στο τζαμπέ και πάλι ευχαριστημένος πρέπει να είσαι, αφού δεν θα θεωρείσαι άνεργος. Και δεν πα να λέει η ρημάδα η απλή λογική ότι χίλιες φορές καλύτερα άνεργος παρά απλήρωτος εργαζόμενος.

Η φράση του λήμματος λοιπόν λέγεται σε αντιδιαστολή με την υπό καθιέρωση ύποπτη έννοια της εργασίας χωρίς μισθό. Αποτελεί ευνοϊκό υποτίθεται ξεκαθάρισμα των εργασιακών όρων μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου, αφού ο τελευταίος θα έχει το ειδικό προνόμιο !!!! να πληρώνεται για την εργασία του.

Ακούγεται και ως δουλειά πληρωμένη, σε αντιδιαστολή με την απλήρωτη.

Από όποιον και αν το ακούσετε, η δέουσα αντιμετώπιση είναι αυτή του παραδείγματος.

Λογοπαίγνιο στα πλαίσια της επαγγελματικής (και όχι μόνο) σλανγκ, αναφορικά με το διαβόητο «Σχέδιο Καλλικράτης», το οποίο πλέον αποτελεί και Νόμο του Κράτους (Ν. 3852/2010, όχι παίζουμε).

Ωσεκτουτού, χρησιμοποιείται για να αποδώσει την αρνητική ενέργεια που εκπέμπεται από αυτό, πέρα από τον ευφημισμό του ορίτζιναλ ονόματος, κυρίως σε κύκλους αποτελούμενους από άμεσα εμπλεκόμενους εργαζόμενους, οι οποίοι, με μαθηματική ακρίβεια, θα κληθούν να υποστούν τις δυσάρεστες συνέπειες που θα προκύψουν (αναγκαστικές μετατάξεις, αβεβαιότητα, απολύσεις συμβασιούχων... το καυλί, ντε).

Εναλλακτικά και αρκετά πιο γενικά, το παρόν λέγεται και σε περιπτώσεις συνεχόμενης λήψης χυλόπιτας, όπου το απηυδισμένο αρσενικό τα παρατάει και αναγκαστικά καταφεύγει στο Σχέδιο Β, στην αυτοϊκανοποίηση με λίγα λόγια, για την αποφυγή περαιτέρω ψυχολογικής και βιολογικής ζημιάς (καυλικράτης όνομα και πράγμα δηλαδή).