Tagged definitions (2226)
Showing 981-990 from 2226

Ο γυμνασμένος τύπος που κάνει διατροφή και είναι στεγνός.

Ετυμολογικά προκύπτει από το μήλο του Αδάμ γνωστό και ως καρύδι, το οποίο παρόλο ότι είναι μεγαλύτερο στους άντρες και συνεπώς φαίνεται εντονότερα, συνήθως δεν είναι διακριτό παρά μόνο στους λεπτούς. Χρησιμοποιείται εξίσου και το υποκοριστικό καρυδάκι για να χαρακτηρίσει εκείνον που θεωρεί τον εαυτό του γυμνασμένο και συμπεριφέρεται επιδεικτικά μεν, εσφαλμένως δε, στο ασθενές φύλο.

Συνώνυμο με: στεγνός, σφίχτης.

Χρησιμοποιείται κυρίως από Θεσσαλονικείς για να χαρακτηρίσουν περιπαικτικά τον Αθηναίο με καταγωγή βορείων προαστίων αλλά και της Γλυφάδας, Βούλας, Βουλιαγμένης, που είτε είναι, ή παρουσιάζεται, ως γόνος πλούσιας οικογενείας και προπαντός καλό παιδί.

Ετυμολογικά προκύπτει από τη συνήθεια των παραπάνω να ψωνίζουν πουκάμισα με κεντημένα τα αρχικά του ονοματεπώνυμου από το γνωστό ράφτη της Αθήνας Γιαννέτο.

Συνώνυμο με: λεμές, φλώρος

Το κομμάτι, ο κόμματος.

Ο έχων γυμνασμένο κορμί και ιδιαίτερα κοιλιακούς μύες σαν φέτες καλοριφέρ. Συνώνυμo: φέτες.

Χρησιμοποιείται πάντα στο ουδέτερο γένος και ως επί το πλείστον εις διπλούν, για να χαρακτηρίσει μια πολύ ωραία, σέξι γυναίκα.

Συνώνυμο με: αρρώστια, μουνάρα, κόμματος.

Εξελληνισμός για το γυναικείο εσώρουχο ή μαγιό τύπου στρινγκ. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και περιπαικτικά για τα ανδρικά κολυμβητικά μαγιό τύπου speedo.

Μειωτικός και χλευαστικός χαρακτηρισμός που αναφέρεται:

• Στον συμπαθή αλλοδαπό της γείτονος (και όχι μόνο) ώστε να τον μειώσουμε και να του υπενθυμίσουμε την ανωτερότητα του Ελληνάρα.
• Σε αντιπαθή ημεδαπό, ο οποίος με την αισθητική και συμπεριφορά του είναι άξιος υποψήφιος για το κλειδί της πόλης των Τιράνων.

Βοσκός αποκαλείται ο τύπος εκείνος που κατεβαίνει σε μεγάλες και σύγχρονες πόλεις τής ελληνικής επαρχίας, χωρίς όμως να έχει φροντίσει την παρουσία του σε ικανοποιητικό βαθμό και κάνοντας επίδειξη, εισπράττοντας έτσι αρνητικά σχόλια.

Ο βοσκός κατεβαίνει στην πόλη κυρίως σε γιορτές, αργίες και πανηγύρια, χωρίς να είναι λίγες οι φορές που θα κατέβει και σαββατοκύριακα.

Υπάρχει έντονη διαφοροποίηση μεταξύ του βοσκού, ο οποίος φέρνει τη στάνη στην πόλη, και του κατοίκου χωριού ο οποίος δεν προκαλεί με τη συμπεριφορά του και φροντίζει την εμφάνισή του, σε βαθμό ώστε να συμβαδίζει με τους ρυθμούς της πόλης.

Ο βοσκός συνήθως οδηγεί αγροτικο, με το οποίο πολλές φορές προσπαθεί να στήσει κόντρες με άλλα οχήματα, προκαλώντας με την ταχύτητα που αναπτύσσει, αλλά και τις οδηγικές φιγούρες (π.χ. κωλιές, παράνομες αναστροφές) στις οποίες επιδίδεται. Εδώ να τονίσω ότι το λήμμα δεν καυτηριάζει το ίδιο το αγροτικό, αλλά τον επικίνδυνο και προκλητικό τρόπο οδήγησης.

Επίσης μοιάζει λίγο χαμένος στα φώτα και τους δρόμους της πόλης. Ωστόσο οι πιο έμπειροι βοσκοί που έχουν κατέβει στην πόλη πολλές φορές, δεν αντιμετωπίζουν τέτοιο πρόβλημα.

Όσον αφορά το ντύσιμο του βοσκού, παρατηρούμε ότι έτσι κάπως θα πήγαινε και στο καφενείο του χωριού του. Συνήθως φοράει μπότες, ανοιχτό πουκάμισο με φλοκάτη από μέσα και μεγάλο σταυρό στο στήθος.

Αυτός που είναι όχι απλώς άκωλος, αλλά αν τον δεις σε προφίλ είναι σα σανίδα.

Η λέξη χρησιμοποιείται κυρίως για γυναίκες. Η σανιδοκώλα ανήκει στην κατεξοχήν περίπτωση γυναίκας που, με την πρώτη ευκαιρία, θα σπεύσει να κάνει προσθετική γλουτών, από κει που όλες τρέχουν για λιπαναρροφήσεις (αυτό δεν σημαίνει ότι και άλλες, εύκωλες, δεν πάνε για προσθετική, να ξηγούμαστε).

Αντίστοιχη έκφραση για το στήθος (για γυναίκες): πλάκα, κόντρα πλακέ, σανίδα, ή το καταπληκτικό Βρασταμένειο που θα έπρεπε να κατατεθεί από τον ίδιο ως νεολογισμός και ό,τι πάρει από ψήφους: «χωρίς-χωρίς» - ως αντίθετο του μεμέ...

Έτσι λέγεται η δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία, όπου βρίθουν οι όμορφες και καλοβαλμένες γυναίκες. Δηλαδή ο χώρος, όπου εκδηλώνεται η μουνοθύελλα.

Για παράδειγμα, μπαράκι είναι μια Δ.Ο.Υ. με φρέσκες ασεπατζούδες ή stagiaires, η Ευελπίδων την άνοιξη (οι δικηγορέσσες τα πετάνε όλα όξω), η Φιλοσοφική στου Ζωγράφου (όταν έχει μπαζοαπαγόρευση στο δακτύλιο της Ούλωφ Πάλμε), όλα τα ιδιαίτερα γραφεία πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών, των μεγαλοκαρχαριών (γιατρών-δικηγόρων-οικονομολόγων-μπισνεσμάνων κλπ) καθώς και όλα τα καταστήματα καλλυντικών.

Σε τέτοιες υπηρεσίες, μ’ ένα μικρό σκρίνιο με ποτά, ένα σιφόν στην εταζέρα, απαλή μουσική και ο Μούτσιος να χαμογελά πονηρά «ας πιούμε κάτι» με δυο ποτήρια στο χέρι, η απελευθέρωση του ω(ρ)αρίου δεν θα ήταν κακή ιδέα...