Definitions by Hank (386)
Showing 281-290 from 386

Ιαχή σκληροπυρηνικού Νεοδημοκράτη οπαδού της Ντόρας Μπακογιάννη, που θεωρεί ότι ο Καραμανλής δεν τράβαει άλλο, έχει πρόβλημα να ολοκληρώσει και χρειάζεται μια Ντόρα «εδώ και τώρα» να αναλάβει τα ηνία. Ειρωνικό και ως προς το «εδώ και τώρα» του Ανδρέα Παπανδρέου στα '80ς. Λέγεται βέβαια και με αντίστροφη έννοια απ' τους επικριτές της Ντόρας.

Δίστιχο σκυλάδικου («Απόψε έχω περίοδο» ο στίχος στο πρωτότυπο), που έμεινε στην Ιστορία. Υποτίθεται ότι λέγεται από γκόμενες τελειωμένες, που δεν θέλουν να χάσουν καμία μέρα το κοκό, οπότε το πρωκτικό σεξ είναι μια κάποια λύσις. Ή υπενθυμίζεται από άντρες. Επίσης, λέγεται από ανθρώπους που θέλουν να έχουν πάντα μια εναλλακτική λύση στο τσεπάκι τους.

Νεαρά κορασίς, που αποφάσισε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ και την μετεωρολογία έχοντας αυτό το υπέροχο όνομα.

Με την εμφάνισή της λύθηκε το πανάρχαιο ερώτημα «ποια Ελένη;». Την βρήκαμε, λοιπόν, είναι η Έλενα Πούτση, το όνομα που πάει από στόμα σε στόμα! Η Έλενα κατάγεται από το Αργυρόκαστρο της Βορείας Ηπείρου κι έχει μακρινή καταγωγή από την Ιταλία, οπότε αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να συγγενεύει με τον Ιταλό σχεδιαστή μόδας Εμίλιο Πούτσι. Το χαρακτηριστικό είναι ότι παρεξηγείται όταν την πεις «Ελένη», γιατί επιμένει ότι το σωστό είναι «Έλενα Πούτση» κι όχι «Ελένη Πούτση».

Το συνταρακτικό είναι ότι δήλωσε σε συνέντευξή της ότι το όνομα «Πούτση» αποτελεί προϊόν τροποποίησης κι ότι το όνομα που πήρε απ' τον πατέρα της δεν ήταν «Πούτση», αλλά κάτι πολύ παρεμφερές που το άλλαξε για να μην ακούγεται άσχημα. Αναπτύχθηκαν πολλά σενάρια για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό το όνομα, εκ των οποίων κατά το Ράδιο Αρβύλα τα επικρατέστερα είναι:

1) Λεγόταν «Έλενα Παπούτση», αλλά την στένευε, οπότε το μάκρυνε σε Έλενα Πούτση.
2) Λεγόταν «Γεωργία Πούτση» και δεν της άρεσε το «Γεωργία».
3) Είχε όνομα που θύμιζε δημόσιο πρόσωπο, λ.χ.«Έλενα Αλογοπούτση», ή «Έλενα Γιαννάκου Πουτσίκου», ή «Έλενα Αλπουτσίνο» κ.ο.κ.
4) Η αλήθεια είναι ότι ονομαζόταν «Έλενα Πούτσα» και το άλλαξε σε «Πούτση». Σώθηκε!

Είχε, λέει στις συνεντεύξεις της, από μικρή πρόβλημα με το όνομά της. Στο σχολείο πεταγόταν να πει τις απαντήσεις πρώτη αυτή κι οι συμμαθητές της είχαν βγάλει την έκφραση «μην πετάγεσαι σαν την Πούτση». Όταν έγινε δημόσιο πρόσωπο, μέσω του μόντελινγκ, είχε δίλημμα να αλλάξει ή όχι το όνομά της, αλλά σκεφτόταν πώς θα αντιμετώπιζε μετά το Πουτσαρέικο, που θα την στιγμάτιζε ως νενέκα. Θεώρησε ότι το όνομα «Πούτση» είναι ένα όνομα βαρύ σαν Ιστορία κι έτσι το κράτησε.

Πολλά μήδια έσπευσαν να την προϋπαντήσουν λόγω του ονόματος που άνοιγε όλες τις πόρτες (και όχι μόνο), και να μας προσφέρουν «Πούτση και θεάματα». Όταν εντέλει έγινε μετεωρολόγος, αντιμετώπισε πρόβλημα τι έπρεπε να πει όταν έκανε κρύο. Τελικά έχει καθιερωθεί η έκφραση: «Γεια σας είμαι η Έλενα Πούτση, και αύριο θα κάνει πουτσόκρυο».

Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις, από τον Γιώργο Παπαδάκη, που του άρεσε να επαναλαμβάνει το όνομά της επιδεικτικά, ως τον Γιώργο Αυτιά, που δεν το έχει αναφέρει ούτε μια φορά, αλλά την αναφέρει μόνο ως «Έλενα».

To alter ego ενός σπαστήρος, δηλαδή ενός προσώπου που πάσχει από Σύνδρομο Πολλαπλής Αυτομπαγαποντοδοτικής ΣΤΗΡιξης, και δημιουργεί πολλαπλές ταυτότητες και πολλαπλούς εαυτούς.

Λέγεται ότι συμβαίνει στο slang.gr, αλλά και σε πολλές φοράδες. Επίσης, η έκφραση χρημοποιείται όταν τα μεγάλα πνεύματα δύο σλανγκιστών συναντιούνται, οπότε οι δύο σλανγκιστές έναντι της μεγάλης σλανγκικής πνευματικής συγγένειας που τους συνδέει, αναρωτιούνται μήπως είναι ο ένας το spaster ego του άλλου.

Ο όρος εισήχθη από τον Vrastaman.

Η υπερβολικά ακραία μορφή του «είστε όλες ένα μάτσο / τσούρμο καριόλες». Δηλαδή, ενώ συνήθως ο σωστός Ελληνάρας λέει «όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες, εκτός από την μάνα μου και την αδερφή μου», ο εκφωνητής της παραπάνω έκφρασης έχει φτάσει σε τέτοια ακραία υπαρξιακή απελπισία, ώστε να συμπεριλάβει και την μάνα του στις καριόλες! Τι να πω; Σ' αυτό το στάδιο το επόμενο που μπορεί να πει ο εν λόγω άνδρας είναι «ούτε μαλακία δεν μπόρεσα να τραβήξω από την πίκρα» και εντέλει «βάζω το μικρό μου δάχτυλο στον κώλο και αυτοκτονώ».

Αρχαιότατη φράση που έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς φιλοσόφους. Προέρχεται από τον μύθο «Ανήρ Κομπαστής» του Αισώπου, κατά τον οποίο ένας αθλητής που βρισκόταν στην Αθήνα καυχιόταν συνέχεια ότι σε αγώνες στην Ρόδο είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Καθώς δεν τον πίστευε κανείς, αυτός έλεγε στους Αθηναίους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν τους θεατές των αγώνων. Τότε ένας Αθηναίος πήγε στο σκάμμα και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη «Ρόδος». Μετά γύρισε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα», το οποίο έχει μείνει ως «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Το προφανές νόημα είναι ότι ο καθένας έχει οποτεδήποτε την δυνατότητα να αποδείξει τις δυνατότητές του και δεν χρειάζεται η επίκληση μυθικών προγόνων, κατορθωμάτων κτλ.

Το ρητό είχε μεγάλη πέραση στην λατινική γραμματεία, όπου μεταφράστηκε ως «hic Rhodus, hic saltus» και χρησιμοποιήθηκε μεταξύ άλλων απ' τον Κικέρωνα. Το ξαναέκαναν επίκαιρο ο Χέγκελ και ο Καρλ Μαρξ σε συμφραζόμενα για τον Λόγο και την Επανάσταση αντιστοίχως. Πλην ο Χέγκελ, που δεν φαίνεται να είχε καταλάβει την αρχική ιστορία, το μετέφρασε ως «ιδού το ρόδο, πήδα το», κι ο Μαρξ ακολουθώντας τον από μνήμης, το μετέφρασε «ιδού το τριαντάφυλλο, χόρεψε γύρω του». Αμφότεροι έγιναν ρόμπες, καθώς αποδείχτηκε η έλλειψη κλασικής παιδείας τους, αλλά το ρητό των προγόνων μας βοήθησε να γίνουν κάμποσα πηδήματα στην Ρωσία αφενός, στην Γερμανία των ναζιάρηδων οπαδών του Εγέλου αφεδύο, και απανταχού της γης αφετηρία.

«Πού είναι η σλανγκ; Οέο;» θα ρωτήσει ο συνήθης σλανγκαρχίδης, ενοχλημένος για την μακρά ιστορική ανασκολόπηση. Η σλανγκική τροπή έγκειται στο γεγονός ότι από όταν η λέξη πήδημα ταυτίστηκε στη νέα ελληνική με την γαμική συνάφεια, η φράση πλέον χρησιμοποιείται για τους γκραν γαμάω, που περιαυτολογούν για τις επιδόσεις τους στο σεξ. Μας λένε, δηλαδή, τι γαμήσια έχουν κάνει στην Ρόδο με τους σύγχρονους Κωλοσσούς της Ρόδου ή σε άλλα νησιά με θεϊκές τουρίστριες Σουηδανές ή του ξανθού γένους, ενώ στην Αθήνα είναι μπακούρηδες. Οπότε ο σπάστης φίλος λέει το ρητό εννοώντας «μην μας μιλάς για καλοκαίρια, για ακρογιαλιές και αστέρια», εδώ στην Αθήνα, «στο διά ταύτα», τι κάνεις.

Επιπλέον η έκφραση έχει γνωρίσει πλείστες παραλλαγές, είτε σημαίνουσα το πήδημα με την στενή έννοια, είτε την οποιαδήποτε πρόκληση. Σταχυολογώ τις εξής τρεις μεταξύ μύριων όσων:

- Ιδού η Μήλος, ιδού και το πήδημα!: ταινία του Νίκου Περάκη στα 80ς. Το πήδημα εννοείται με την στενή έννοια. Υπόθεση: Η κόρη ενός Γερμανού αρχαιολόγου φτάνει στη Μήλο αναζητώντας ένα πολύτιμο άγαλμα της Αφροδίτης. Τις έρευνές της παρακολουθούν ένας Γάλλος τυχοδιώκτης και οι πράκτορες μιας πολυεθνικής, μέχρι που ο καφετζής του χωριού παίρνει τα πράγματα στα χέρια του! Ιδού το βιντεοκλάμπ της γειτονιάς σας, ιδού και το πήδημα!

- Ιδού η Τήλος, ιδού και το πήδημα, κατά το λήμμα που φιλοτέχνησε το Ντέρτι, ορμώμενο θαρρώ από τον Περάκη. Είναι η γκέι εκδοχή, ύστερα από την ηρωική πρωτοβουλία του δημάρχου Τήλου, δεν υπάρχει πια δικαιολογία για έναν γκέι να μην εκφράζεται, να μην βγαίνει από τη ντουλάπα, να μην παρελαύνει, να μην πανηγυρίζει, ιδού η Τήλος, ιδού και το πήδημα.

- Ιδού η Χάγη, ιδού και το πήδημα: έκφραση που συνηθίζουμε να λέμε στους Τούρκους σχετικά με την επίλυση των διαφορών μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Προς το παρόν δεν έχουμε φτάσει στην Χάγη, αλλά έχουμε φτάσει στο πήδημα...

Έχει μια σημασιολογική μετατόπιση από το τραβάω τα βυζιά μου. Σημαίνει περισσότερο μια απέλπιδα προσπάθεια, ιδίως αν το λέει άντρας, οπότε θέλει να πει ότι είναι πιο πιθανό να ρεύσει γάλα από τις θηλές του παρά να επιτύχει το εν λόγω εγχείρημα. Επίσης όταν κάτι είναι μάταιο, ανόητο, επίπονο αλλά με αβέβαιες πιθανότητες επιτυχίας.

Το αγαπημένο σλόγκαν του βεζίρη Ιζνογκούντ στην ομώνυμη σειρά κόμικ του Ρενέ Γκοσινύ, δημιουργού του «Αστερίξ», του «Λούκι Λουκ» και του «μικρού Νικόλα». Ο Ιζνογκούντ είναι βεζίρης, δηλαδή κάτι σαν πρωθυπουργός, (αλλά λιγότερο τιμητικό αξίωμα): τουρκικά «vezir» = ανώτατος διοικητικός και πολιτικός άρχοντας < αραβικά «vasir» = ο αχθοφόρος, αλλά και ο επιφορτισμένος με κρατικές υποθέσεις, ο υπουργός (υποτιμητική λέξη για σημαντικό αξίωμα, σ.σ. όπως και το ελληνικό «υπουργός» στην αρχική σημασία του). Αλλά θέλει ο Ιζνογκούντ να γίνει χαλίφης, που είναι το ανώτατο πολιτικοθρησκευτικό αξίωμα, φορτισμένο με παραδοσιακή αίγλη. Αραβικά: «khalifah» διάδοχος του Μωάμεθ < ρήμα «khalafah» = διαδέχομαι. Δηλαδή ο χαλίφης ως διάδοχος / τοποτηρητής / εκπρόσωπος του Μωάμεθ είναι ένα αξίωμα σημαντικότερο κι απ' τον χριστιανικό Πάπα, «vicarium Petri et Christi»= τοποτηρητή του Πέτρου και του Χριστού. Με λίγα λόγια ένα αξίωμα που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους δικούς μας γουεμπμάστορες Jesus (αυτοπροσώπως) και vikar (ο βικάριος- εκπρόσωπος).

Για να μην πολυλογώ άλλο, ο Ιζνογκούντ είναι βεζίρης, δηλαδή ήδη γαμεί και σπέρνει, αλλά δεν είναι ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο από το να γίνει χαλίφης, απόλυτος άρχων του Ισλάμ, και να μην πρέπει άλλο να είναι δουλοπρεπής απέναντι στον μοναδικό ρουμάνο του. Οπότε η έκφραση σημαίνει κάποιον άπληστο, που θέλει κάτι ακόμη περισσότερο από αυτό που έχει, που είναι ικανός να πατήσει επί πτωμάτων για να το πετύχει, και που αυτό του έχει γίνει μονομανία, με αποτέλεσμα να θεωρείται πρωκτικάντζα. Κυκλοφορούν πολλές παραλλαγές.

Λέγεται για μεγάλα, μιλάμε όμως για ΠΟΛΥ μεγάλα βυζιά, ή μάλλον βύζους, τα οποία μαλώνουν μεταξύ τους ποιο είναι το πιο μεγάλο κι έρχονται ισοπαλία. Κατά τον στίχο του γνωστού δημοτικού τραγουδιού.

Χαρρυκλυννική παράφραση του σλόγκαν διαφήμισης των '80ς «μια ζωή Camay» για το ομώνυμο σαπούνι. Αναφέρεται για καταστάσεις σεξουαλικού ντούρασελ που μένει σταθερός στις πεποιθήσεις του, στις απόψεις του, στις αντοχές του, στις παραδοσιακές αξίες.