Definitions by iron (1265)
Showing 431-440 from 1265

Ο γυναικολόγος.

Υπάρχει και ο μουναρολόγος, ο γυναικολόγος που έχει για πελατεία Τις μουνάρες (ευσεβής πόθος).

Ο μαστολόγος.

Η λεσβία, η πλακομουνού. Από το τρίψιμο.
Αρχαία ελληνική λέξη που χρησιμοποιείται σήμερα σλανγκικώ τω τρόπω.

Κάτι που είναι πανεύκολο στην πραγματοποίησή του, στοιχειώδες, αλλά και πολύ κοινό, καθημερινό, ακριβώς όπως το να φας ψωμί με τυρί.

Ηλίθια έκφραση, απ' αυτές που δεν έχουν νόημα.

Λέγεται από τον συνομιλητή μας ή και από μας τους ίδιους, για να συμπληρωθεί το αμήχανο «... δε μου λες...» το οποίο πετάμε μέσα στην κουβέντα όταν δεν θυμόμαστε τι λέγαμε ή όταν δεν ξέρουμε τι να πούμε.

Ταιριάζει και σαν συμπλήρωμα του «... που λες ...»

Πιθανόν εμπνευσμένο από το Σας αρέσει ο Μπραμς; της Σαγκάν.

Παρομοίως:
αυτάαααα...
τι λέγαμε;
πού είχαμε μείνει;
ποιος ήρθε;
εν πάση περιπτώσει ... έχω μια πούτσα τόση
...

Ρομαντζούρα. Ευτελές και ψευτοσυγκινητικό μουσικό κομμάτι ή τραγούδι.

Επειδή είναι εύπεπτο και (συνήθως) περιέχει τα απολύτως βασικά συστατικά (πιανάκι ή κιθαρίτσα, βιολάκι, αργό ρυθμό, παθιάρικη φωνή, βασικές συγχορδίες -I,IV,V,I- και καμιά ξεγελαστική καραμπανάλ μετατροπία), θυμίζει άνοστη και ελαφριά σούπα που επίσης περιλαμβάνει τα απαραίτητα (νερό, άρωμα, ελάχιστο αλάτι) με την οποία νομίζεις πως τρως κάτι εκλεπτυσμένο, ενώ μόνο την αφυδάτωση μπορείς να προλάβεις τρεφόμενος /-η με κάτι τέτοιο.

Είναι κυριολεκτικά χιλιάδες τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω, τύφλα να' χει ο πούστης, γι' αυτό θα περιοριστώ σε πολύ λίγα και χτυπητά. Σούπες λοιπόν μπορεί να είναι ρομαντικά χιτάκια τύπου «Total eclipse of the heart», «Miss you like crazy», κλπ και γενικά κομμάτια που παίζει ο Γκάλαξυ, τα τραγούδια τύπου Κότσιρα, μπορεί επίσης να είναι και ευτελή κομμάτια new age μουσικής, η γαμωτζάζ, τα σπανιολοειδή και οτιδήποτε άλλο ξεσηκώνει ευτελή συναισθήματα μέσα μας, δηλ. μας κάνει να θέλουμε να δακρύσουμε ή να μεθύσουμε ή να χαζολαβλώσουμε, ενθυμούμενοι κάτι από το τρομερό μας παρελθόν που έφυγε, σνιφ, ανεπιστρεπτί. Εκεί πάνω είναι που ανάβουμε μέσα στο σκοτάδι τον αναπτήρα και τον πηγαινοφέρνουμε πέρα-δώθε με λαγνεία... εκεί πάνω είναι που Τον ή Την αγκαλιάζουμε κοιτάζοντας με απόγνωση πίσω από την πλάτη του/της τον τοίχο, σκεπτόμενοι κάποια προηγούμενη αδικοχαμένη -λυγμ- αγάπη... εκεί πάνω είναι που θέλουμε να μας παρατήσουν ήσυχους -αλλά και να παρακολουθούν ανελλιπώς το προσωπικό μας δράμα... εκεί πάνω χαράσσεται ο δρόμος προς την απόλυτη κλαψομουνίαση.

Κοντολογίς, είναι η μουσική που έχει διαστρεβλώσει πλήρως τον ρομαντισμό και, δυστυχώς, την άποψή μας γι' αυτόν. Ό,τι ζημιά έχουν κάνει δηλαδή τα Βίπερ στην πραγματική λογοτεχνία του ρομαντισμού.

Τα μουσικά χαλιά, είναι πολύ συχνά σούπες.

Μάγκικο ή/και βαριεστημένο «άντε, έλα». Για απάντηση παίρνει μια παπαριά την οποία θα βρείτε στο παράδειγμα.

Βλακεία επιπέδου δε μου λες... σ΄αρέσει ο πουρές;.

Σημ.: επειδή η απάντηση δεν λέγεται με ρατσιστικό πνεύμα, δεν το βάζω στα «ρατσιστικά».

Ο μουσικός που παίζει ό,τι πληκτροφόρο όργανο, σε ορχήστρα νυχτερινού μαγαζιού.

1. Όπως λέμε κατάχαμα. Και χωρίς εσώρουχο.
2. Όπως λέμε καταπρόσωπο. Και χωρίς εσώρουχο.

Πιθανή σχέση και με το Κατάκωλο... (γκμουχ)

Παρόμοιο με το «όρσε!»

Το λέμε στον άλλον για να μην του ρίξουμε εμείς τη μούντζα, αλλά να φυσήξει ο ίδιος τα πέντε ενωμένα δάχτυλά μας, ώστε αυτά να ανοίξουν σαν λουλούδι και να τον μουντζώσουν. Παιδικό. Χρησιμοποιείται όμως κατά κόρον και από ενήλικες.