Definitions by Khan (2354)
Showing 491-500 from 2354

Όρος που περιγράφει χριστιανοσλάνγκ φαινόμενο. Είναι το αρσενικό του θεούσα, οπότε μιλάμε για θεοσεβούμενο αγριοχρίστιανο/ χριστιανοταλιμπάν.

Τα πάμπολλα χτυπήματα στον γούγλη μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω, ως προς τις συνηθέστερες διαδικτυακές χρήσεις του όρου:

1. Χρησιμοποιείται συχνότατα ως Argumentum ad hominem για να υπονομευθεί η αξιοπιστία δημοσίου προσώπου. Στοχεύονται ως θεούσοι όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι δεξιοί και ακροδεξιοί πολιτικοί, αλλά και επαναστάτες που ήταν θεούσοι στα νιάτα τους, λ.χ. μέλη θρησκευτικών οργανώσεων, και μαρξορθόδοξοι, και αριστεροί που τυχαίνει να συμπέσουν με απόψεις της Εκκλησίας, λ.χ. κατά της παγκοσμιοποίησης, υπέρ της τοπικής ιδιαιτερότητας, κατά του νεοφιλελευθερισμού και ταλιμπάν. Επίσης, ως θεούσοι λοιδωρούνται καλλιτέχνες με reborn στρεϊτάδικο υφάκι που ανένηψαν από ναρκωτικά χάρη στον τζίζα και τα ρέστα παγωτά.

2. Ο συντηρητικός, συμβατικός στο σεχ. Και εδώ υπάρχει μια εύκολη ταμπελοποίηση ως θεούσου σε όποιον αρνηθεί κάτι κίνκι.

3. Φαινόμενα χριστιανοτρόλ και e-λληναράδων που καταγγέλλουν ό,τι ανταλαμβάνονται ως δίχτυα του εξαποδώ στα διαδίχτυα. Ο θεούσος χρήστης του Διαδικτύου κάνει μπαμ από μακριά, όπως φαίνεται στο τελευταίο παράδειγμα, καθώς είναι συχνά φωνακλάς, αρχαιόκαυλος και πολυτονιστής και άλλοτε άκων άλλοτε εκών τρολιάζει ασύστολα.

Θα επιθυμούσα στην συνέχεια να προβώ σε ανάλυση του θεούσου που να τον διακρίνει από τους συναφείς τύπους του αγριοχρίστιανου και του χριστιανοταλιμπάν.

Το σημαντικό με τον θεούσο είναι ότι προκύπτει από το θηλυκό θεούσα, άρα είναι κατά βάση μεταφορά ενός θηλυκού τύπου στο αρσενικό (ο Θεός να τον κάνει!). Είναι, για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του Jeanoir για τους φιλόλογους, «κάποιος που μοιραία έχει αναπτύξει τις θηλυκές πτυχές της προσωπικότητάς του».

Ο αναγεννησιακός θεούσος είναι συχνά απελπιστικά πλαδαρός, θηλύγλωττος, τοιουτιέν, πάσχων από οξεία κλαψομουνίαση, υποχόνδριος, υστερικός και με πολλά αισθήματα αυτομεμψίας. Φροντίζει να κάνει μια δουλειά με λίγες υποχρεώσεις, λ.χ. δημόσιο φορέβα, ώστε να του μένει αρκετός χρόνος να γίνεται γκομενοφύλακας σε μια οικοδομή από θεούσες, με τις οποίες πάνε μαζί στις αγρυπνίες και με τις οποίες μοιράζεται το ίδιο πάθος για τον παπά που οργανώνει τα τοιαύτα χάπενινγκς. Στον παπά αυτόν τηλεφωνεί συνέχεια στο κινητό για να κάνει καθημερινό update των αμαρτωλών λογισμών του. Αν τον βαρεθεί ακόμη κι ο παπάς, τότε εξομολογείται τις αμαρτίες στον αυτόματο τηλεφωνητή. Στα πνευματικά χάπενινγκς, η συντριπτική πλειοψηφία είναι γυναίκες, και ο θεούσος είναι μια μοναχική ανδρική παρουσία, πολύ ευαίσθητη, οπότε είναι μια παρέα που παρηγορεί τις παντρεμένες από τις θεούσες για την σκληρότητα των ανδρών τους, που δεν τις ακολουθούν στις θείες ηδονές. Το ίδιο και στις προσκυνηματικές εκδρομές, όπου ο θεούσος αναδεικνύεται σε μέγιστο θεουσοβοσκό. Στην απίθανη περίπτωση που ο θεούσος είναι παντρεμένος, τότε χρησιμοποιούμε την έκφραση για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ο οποίος δεν ικανοποιεί σεξουαλικά την γυναίκα του, βλ. λ.χ. το ανέκδοτο.

Πρόκειται, λοιπόν, αφετηριακά για διαφορετική χριστιανόφατσα και διαφορετικό τύπο θρησκευτικού ζήλου από τον αγριότερο αγριοχρίστιανο ή από το κομιλφό παιδί του κατηχητικού, αν και δεν αποκλείεται καθόλου ο θεούσος να υπεραναπληρώσει εβέντουαλjυ τα αισθήματα μειονεξίας του με την βία του ιερού, που λέει κι ο René Girard.

Βέβαια συνήθως δεν γίνεται αυτή η λεπτή περιπτωσιολογία και ως θεούσος χαρακτηρίζεται γενικά ο αγριοχρίστιανος, ή ακόμη και ο ήμερος τοιούτος.

Αυτός που είναι λιώμα ύστερα από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών, ο κομμάτιας/ κομματιανός, η πίτα/ λιάρδα, αυτός που πάσχει από χαμόβερ. Η έκφραση λιώμας μάλλον αποδίδει μια πιο πάγια ιδιότητα στο υποκείμενο, δηλαδή μιλάμε για κάποιον που γενικά είναι αποδιοργανωμένη προσωπικότητα και αλκοολικός ή ναρκομανής και διαλυμένος, γενικά σε μια ρευστή κατάσταση.

Λέγεται για γκόμενα που έχει περιέλθει σε απελπισία από παρατεταμένη αγαμία. Μένει αγαμήτου και απάρτου γωνία και έχει επειγόντως ανάγκη από σέρβις. Η έκφραση σχηματίζεται κατά το χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο από απελπισία. Οι γυναίκες δεν έχουν μεν κάτω κεφάλι, όμως το μουνί είναι άργκιουαμπλjυ ένα κέντρο της προσωπικότητας, ιδίως όταν τις πιάνουν τα μουνικά τους, (πρβλ. και ετυμολογία της υστερίας από την υστέρα) οπότε τέσπα, αυτό έχουν, αυτό βαράνε, ακόμη κι αν σαν εικόνα είναι τιραμισουρεαλιστική.

Πάσα: Vikar.

Εκ του χριστουγεννιάτικου παιδικού τραγουδιού Ο Μικρός Τυμπανιστής και του τούμπανο δηλαδή της σλανγκιάς που περιγράφει τον μυώδη άνθρωπο που δεν έχει καθόλου λίπος, αλλά είναι πρησμένος και σφριγηλός με την καλή έννοια. Ο μικρός τουμπανιστής είναι ο ανθρωπότυπος που περιέγραψα και στο μισή μπουκιά σπανακόρυζο, δηλαδή αυτός που προσπαθεί να υπεραναπληρώσει μια φυσική του μειονεξία, εν προκειμένω το χαμηλό ανάστημα, με το να γίνει μπιλντέρι σφίχτερμαν.

Προσωπικά, το χρησιμοποιώ για γκόμενες τ. πιπινέζα οι οποίες αναπληρώνουν το μη λεβέντικο παράστημα με το να γίνουν πολύ σφριγηλές και τουμπανιασμένες, και επαληθεύουν έτσι το ρητό του λαού μας ψηλό μουνί για παρέλαση, κοντό για κρεβάτι. Λόγω προδιαγραφών δεν μπορεί βέβαια να αρθεί στο ύψος ενός θεόμουνου, μπορεί όμως να αποτελέσει ένα καθ' όλα τίμιο καυλέτο και δη μανιτζέβελο στις κρεβατικές εχθροπραξίες λόγω χαμηλού κέντρου βάρους και έλλειψης λίπους. Το αρσενικό γραμματικό γένος δεν πρέπει να προβληματίζει, γιατί οι γυναίκες τούμπανα συχνά αποδίδονται με αυτό όπως στα μούναρος, κόμματος, τσολιάς, πούτανος/ κοντοπούτανος, και εξάλλου το κοντό ανάστημα παραπέμπει σε gender-neutral παιδί τ. γουτσιστικού διπαί, πρβλ. και τη συνήθεια των γυναικείων υποκοριστικών σε ουδέτερο γένος, λ.χ. Αννιώ, Μαρινιώ. Βρασταμανιστί: τουμπανομεζές.

Σημείωση για τον γερμανό μεταφραστή: Πρόκειται για λολοπαίγνιο με χαμηλή διάδοση. Το ίδιο δε παιδικό άσμα έχει σλανγκιστεί και ως μικρός τυμπανιστηρτζής.

Ανθρωπότυπος που, σύμφωνα με τους ψυχανάλατους, έχει ένα θεματάκι με το πρωκτικό στάδιο ανάπτυξης. Περιφραστικά λέγεται πρωκτικά κατακρατητικός ή πρωκτικά εγκρατής. Με απλά λόγια είναι αυτός που δεν φχαριστιέται το χέσιμό του, ο δυσκοίλιος που αφήνει μόνο φασόλια και μικρές κουραδίτσες να ξεπροβάλλουν και χάνει την ηδονjή ενός γερού χεσίματος. Ο πρωκτικά στείρος. Εξάλλου, σύμφωνα με τον ορισμό της εξειδικευμένης στα σιχαμερά Ιρονίκ για το σφιχτοκούραδο, «αν είναι μικρούλι το σφιχτοκούραδο απλώς γαργαλάει λιγουκάκι. Μας αφήνει όμως με την έκφραση μη ικανοποίησης στη μούρη. Ότι δεν χέσαμε καλά σήμερα». Οπότε ο σφιχτοκουράδας είναι ο κατ' εξοχήν ξινίχλας.

Αγγλιστί λέγεται anally retentive, ενώ παρόμοιες σλανγκιές που τον περιγράφουν είναι τα πρωκτικάντζα(ς), σφιχτοκώλης και δυσκοίλιος. Υποπερίπτωσή του ο κακός πούστης. Ο σφιχτοκουράδας θέλει να ελέγχει τα πάντα και να μην επιτρέπει κανένα μοίρασμα ή ρίσκο, γι' αυτό και είναι φοβερά τσιγκούνης, φειδωλός, συγκρατημένος, ενίοτε δε επιδίδεται και σε παιχνίδια εξουσίας. Άλλο σύμπτωμα είναι η εντρύφησή του στην κορεκτίλα και το πολιτικά ορθόν (παν Νιντέντο άριστον).

Σύμφωνα με τους γιαλόμες, όμως, δεν φταίει αυτός. Φταίει η μαμά του που δεν τον ικανοποίησε (gratification) μικρό. Ο ψυχολογικός μηχανισμός που παράγει τους τοιούτους συμπολίτες μας λέγεται καθήλωση στο πρωκτικό στάδιο και είναι απλός! Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες πρωκτικών καθηλώσεων, σύμφωνα με την ψυχανάλατη μεταφυσική/ μυθολογία. Αυτοί που έλαβαν υπερβολική ικανοποίηση/ επιβράβευση για να κάνουν τα κακάκια τους στα ένα με δύο χρόνια τους γίνονται anally expulsive, δηλαδή αποδιοργανωμένοι, απρόσεχτοι, χυμαδιό. Αντιθέτως, αυτοί που δεν επιβραβεύτηκαν/ χεζαγωγήθηκαν αρκούδως, γίνονται κατακρατητικοί, ψυχαναγκαστικά τακτικοί και ξεροκέφαλοι.

Αν τυχόν κάνουν ψυχανάλα, είναι εξαιρετικά φειδωλοί σε αυτό που αφήνουν να διαφανεί και να εκφραστεί προς τον ψυχανάλατο, τ. να ονειρεύεται ο θεραπευόμενος και στον θεραπευτή να μην δίνει. Εφαρμόζουν ένα είδος ξυραφιού του Όκαμ με το οποίο ξυρίζουν το φροϋδικό μουσάκι και εκνευρίζουν τον ψυχανάλα τους, που θέλει περισσότερο νταραβέρι και μένει ανικανοποίητος και ματαιωμένος.

1. Κάπως πιο κυριολεκτικά σημαίνει γαμώ με έμφαση στην ενέργεια της τοποθέτησης του τσουτσουνιού εντός της δεχομένης οπής.

2. Πιο σλανγκικώς σημαίνει μια γενική συμπεριφορά η οποία χαρακτηρίζεται από ένα μεγάλο φάσμα διαφορετικών στοιχείων, όπως αυθάδεια, προπέτεια, επιδειξιομανία, επιθετικότητα, αυτοπεποίθηση υπερβολική ως προς την αξία του τσουτσουνίζοντος υποκειμένου, ασοβαρότητα και τα συναφή. Βασικά, σαν να πρόκειται για κάποιον εφηβικής ή νεαρής ηλικίας, ο οποίος θέλει να επιδείξει το τσουτσούνι του, ή και να το χρησιμοποιήσει, κάνοντας διάφορα πεσίματα με άκομψο τρόπο. Ο όρος, δηλαδή, μάλλον παραπέμπει σε επίδειξη και επίθεση η οποία είναι δυσανάλογα άκομψη σχετικά με την μικρή αξία του νεαρού ή νεαρόφρονος τσουτσουνιστή. Επίσης, σε γενικότερα φαινόμενα νεανικής ανησυχίας, ακράτειας και πεσίματος για γαμήσι (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) σε αντίθεση με την υποτίθεται υστερότερη σοβαρότητα και εγκράτεια του ώριμου άντρα. Συναφώς, μπορεί να σημαίνει ότι λέω βλακείες και πράγματα στερούμενα σοβαρότητας, κλαπαρχιδιές.

Συνώνυμο του βαφτίζω τον μπέμπη, δηλαδή γαμώ, συνουσιάζομαι. Ο Αλβανός δηλαδή είναι μεταφορικώς το πέος -και η ένυδρη κολυμπήθρα είναι το αιδοίο.

Η έκφραση βγάζει μια ναϊντίλα, καθώς τότε έρχονταν πολλοί Αλβανοί και Βορειοηπειρώτες στην Ελλάδα, πολλοί εκ των οποίων ήθελαν να βαφτιστούν για να ενσωματωθούν στην ελληνική κενωνία, ή μπορεί να ήταν από παλιές ορθόδοξες οικογένειες και να ήθελαν να επαναλάβουν την οικογενειακή παράδοση την διακομένη από τον κομμουνισμό. Πάντως το θέαμα συχνών βαφτίσεων ενηλίκων από την Αλβανία ήταν παράδοξο για την ελληνική κοινωνία που έχει συνηθίσει στο νηπιοβαπτισμό, τώρα και στις γαμοβαπτίσεις.

Δεν είναι παράξενο που η κολυμπήθρα παρομοιάζεται με το αιδοίο, καθώς υποτίθεται κατά τον θρησκευτικό συμβολισμό ότι πρόκειται για γεννήτρια ζωής και ότι έχει ζωηφόρα νάματα / ύδατα. Ούτε είναι παράξενο που ο πέων παρομοιάζεται με τον κατά την ελληνική ρατσιστική αντίληψη άξεστο Αλβανό, καθώς πολλές φορές γίνεται αυτή η ταύτιση του πέοντα με τον ξένο, τον αλλοδαπό, τον απόβλητο, τον ανατροπέα.

Στην μορφή τον βαφτίζει τον Αλβανό χρησιμοποιείται και ως μπανεύκολο υπονοούμενο για γκέι του στυλ την τρίζει την όπισθεν, ωστόσο νομίζω ότι αξίζει ξεχωριστή καταχώρα, επειδή αναφέρεται συχνά σε ετεροφυλόφιλο σεξ.

Έτσι λένε ορισμένοι αστειάτορες το τιμής ένεκεν, κάνοντας λολοπαίγνιο με την μπίρα Heineken.

Πάσα: Jonas.

Έτσι μεταφέρεται στα ελληνικά το ουίσκι Johnnie Walker, κατά ακριβή μετάφραση με μια κώφωση (ο αντί ε) στην πρώτη συλλαβή του περπατάει, όπως συνηθίζεται σε περιφερειακά ιδιώματα, λ.χ. στα βλάχικα, αλλά και σε μάγκικα ιδιώματα. Πρόκειται για ατάκα που καθιερώθηκε από την ταινία Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη (1968) του Ντίνου Δημόπουλου. Την λέει ο μαγκευόμενος Αθηνόδωρος Προύσαλης, όπως και την έκφραση τσιριμπίμ τσιριμπόμ.

Βλ. και καραουισκάκι (στο οποίο έχει παραλείψει αδικαιολόγητα να αναφερθεί το πρόσφατο ντοκιμαντέρ για την επανάσταση του '21).

Πάσα: Γκάτσμαν.

Ύστερα από την εισβολή των τροϊκανών, ασημικά είναι η περιουσία του Δημοσίου που καλείται να εκποιηθεί (κατ' άλλους να «αξιοποιηθεί», στην καλύτερη των περιπτώσεων, αν τα καταφέρουμε), προκειμένου να καλυφθεί μέρος του δημοσίου χρέους. Η μεταφορά είναι προφ από το ζευγάρι ή οικογένεια που, σε δύσκολες στιγμές, όταν δεν έχει τι άλλο να δώσει, εκποιεί τα οικογενειακά ασημικά, προικιά κ.τ.λ. για να σωθεί. Τα ασημικά, όταν μιλάμε για μια χώρα βέβαια, είναι γαίες, ακίνητη περιουσία, κρατικές υπηρεσίες και επιχειρήσεις, πακέτα μετοχών και πολλά άλλα. Το κάψαμε το λίπος πατριώτη!