Definitions by Khan (2354)
Showing 711-720 from 2354

Κάτι σαν μουνοθύελλα, όπου οι γυναίκες είναι βυζαρούδες και με κάποιον τρόπο επιδεικνύουν το στήθος τους είτε με ντεκολτέ, είτε με τόπλες, είτε ακτιβιστικά

όπως η ακτιβιστική οργάνωση Femen

είτε σε φάση αισθητικοποίηση του κιτς (βλ. πρώτο παράδειγμα).

Σε κάθε περίπτωση ο ερχομός πολλών και μεγάλων βυζιών γίνεται δεκτός από τους θεατές ως ένα επιθετικό μετεωρολογικό φαινόμουνο.

στειλιάρι, στυλιάρι

Το στειλιάρι είναι μια εξαιρετικά σλανγκενεργής λέξη από ό,τι φαίνεται από τους πολλούς ορισμούς που έχουμε που δίνουν και τη δόκιμη σημασία και πολλές ακόμη σλανγκικές.

Θα συμπληρώσω με μία σχετικοάσχετη σημασία που έχει στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, όπου σημαίνει μια γυναίκα πολύ λεπτή και μάλλον ψηλή, η οποία βασικά είναι άβυζη, ενίοτε δε μένει όχι μόνο στην αβύζου, αλλά αβύζου και ακώλου γωνία. Είναι δηλαδή ψηλόλιγνη, ευθυτενής, χωρίς καμπύλες, θυμίζοντας το ομώνυμο εργαλείο. Υπό Κ.Σ., το στειλιάρι θα έπρεπε να είναι μειωτικός χαρακτηρισμός, εφόσον αναφέρεται σε άβυζη και ενδεχομένουσλυ άκωλη γυναίκα, όμως υπάρχουν πλείστοι όσοι στειλιαρόκαυλοι, και υπάρχουν λόγοι για αυτό. Κατ' αρχήν το στειλιάρι έχει κορμί λαμπάδα, χωρίς κανένα μα κανένα γραμμάριο περιττού λίπους. Γενικότερα, βγάζει κάτι το εφηβικό και teen, κάτι σαν πετίτ, χωρίς να είναι πετίτ ένα πράμα, ή κάτι το ψηλόλιγνο ανατολικομπλοκέ και αθλητικό. Και, για να αναφερθούμε στις πιο σκοτεινές πλευρές της υπόθεσης, βγάζει και μια κακουχία και ταλαιπωρία, Κύριος οίδε από ποια δεινά συνδεόμενα με τις απάνθρωπες συνθήκες του σύγχρονου trafficking, μια κακουχία η οποία δεν αποθαρρύνει, αλλά μάλλον εξιτάρει τους λεβεντοτσολιάδες Ελληνάρες πελάτες. Και μάλλον η επιτυχία που έχουν τα στειλιάρια οφείλεται στο ότι βγάζουν σαδιστικά καφροσέξουαλ γούστα. Δεν το βρίσκω στον γούγλη ως γενικότερο γυναικότυπο, φιγουράρει όμως πρώτο πρώτο στο Λεξικό της Μπουρδελικής (αυτό το αναγκαίο update του Πετρόπουλου), οπότε δίνει πολλά αποτελέσματα σε αυτή τη συνάφεια.

Μικρή πίπα (που λέει κι ο Βικάριος): Το στειλιάρι δέον να συνδεθεί στο σλανγκοσύμπαν με τις λέξεις, οι οποίες δηλώνουν αφενός το πέος, αλλά αφεδύο και την γκόμενα που ερεθίζει το πέος. Παρόμοιες λέξεις είτε δηλώνουν κάτι το ίσιο και ευθυτενές, όπως η λαμπάδα, που ισχύουν είτε για το έγκαυλον πέος, είτε για το ψηλόλιγνο γυναικείο κορμί, είτε περισσότερο αξιολογικές εκφράσεις, όπως λ.χ. τα όπλο και εργαλείο που μετωνυμικώς χαρακτηρίζουν και τον μπαργαλάτσο και την γκόμενα που τον σέρνει, θυμίζοντας άλλωστε τη λακανιανή ρήση ότι ο άντρας έχει τον φαλλό, αλλά η γυναίκα είναι ο φαλλός, ή, όπως θα λέγαμε σλανγκικώς, η γυναίκα είναι το καυλί. Ωσεκτουτού, η γυναίκα στειλιάρι, είναι μια γυναίκα- εργαλείο που μετωνυμικώς κάνει και το δικό σου εργαλείο εργαλείο.

Και επειδή είμεθα σλανγκαρχίδηδες τουκανιστές, να σημειώσουμε ότι η σωστή ορθογραφία είναι στειλιάρι με έψιλον ιώτα, ετυμολογούμενο από: < μεσαιωνικό στειλιάριον, υποκοριστικό του αρχαίου στε(ι)λεός, παράλληλο του τύπου στε(ι)λεά (=ξύλινη λαβή εργαλείου, αξίνας) από αμάρτυρο ουδέτερο **στέλος*, οπότε εντάσσεται στην ευρύτερη οικογένεια του ρήματος στέλλω που συνδέεται και με το γερμανικό stellen και πολλά άλλα.

Αλλιώς ο φιλελεύθερος ή ο (νεο)φιλελές. Συχνό όταν γίνεται φιλελε-bashing στο Διαδίκτυο. Ακολουθούν παραδείγματα από σόσιαλ μήντια κυρίως από κράξιμο γιατί αυτά είναι τα συνηθέστερα.

Γείωση με την οποία μπορεί κανείς να απαντήσει σε κράξιμο, είτε που κάνουν στον ίδιο, είτε και σε τρίτο πρόσωπο, και η οποία είναι αρκετά αποτελεσματική, γιατί ο κράξας θα δυσκολευτεί να αποδείξει ότι σε κανένα βάθος του υποσυνειδήτου του δεν έχει κανέναν θαυμασμό για το αντικείμενο του κραξίματος. Υπονοείται ασφάλουσλυ η ψυχανάλατη θεώρηση ότι κάποιος που κράζει (από ένα σημείο υπερβολής κραξίματος και πέρα τουλάστιχον) υπεραναπληρώνει (overcompensation που λένε και στο χωριό μου) το γεγονός ότι θα ήθελε να είναι σαν αυτόν που τον κράζει ή και ότι έχει απωθήσει αυτήν την επιθυμία του. To πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι, όπως ξέρει και η τελευταία γιαλόμα, κάποιος που κράζει τους ομοφυλόφιλους (τ. πνίχτε τον με λουκουμόσκονη! ή κάτι άλλο πιο ψαγμένο) είναι ο ίδιος απωθημένος ομοφυλόφιλος. Γιατί άντρας που δεν έχει αδιαφορήσει για το κράξιμο, δεν είναι άντρας. Παρόμοια μπορεί να ισχύουν και για κάθε είδος bullying.

Η έκφραση διαδόθηκε αρκετά από μια ποστιλάτη διαφήμιση του Jumbo, που αφού μας τα κάνανε τσουρέκια με τις τουματσιές διαφημίσεις τους και το ατενσιοχοριλίκι τους, και αφού όλοι έκραξαν την τρασίλα των τζαμποτράγουδων, ήρθαν να μας ζητήσουν και τα ρέστα ότι και καλούα τους κράζουμε επειδή τους θαυμάζουμε και όχι επειδή λέω εγώ τώρα μας τα κάνανε ζέπελιν.

O εμπνευστής της ατάκας Σωκράτης Πετίδης, εκ της Ανίτης Πάνια ορμώμενος, στη συνέχεια εξηγήθηκε και στον τα πάντα όλα Θέμο:

Όπου διαπιστώνουμε και το σίκουελ: "Με κρίνεις; Με απομακρύνεις!". Η ατάκα "Κράζεις; θαυμάζεις!" άλλωστε είναι και καλά ένα κοινωνικό μήνυμα κατά του bullying, αυτής της μάστιγας της εποχής μας, προτρέποντας τους μπουλιζόμενους να είναι αμάσητοι, γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ότι κατά βάθος τους θαυμάζουν.

Η χρήση της φράσης βεβαίως επεκτάθηκε για κάθε είδος κραξίματος. Λίγο πολύ αυτό που μας λένε τους τελευταίους μήνες είναι ότι πρόσωπα τόσο παρόμοια ή ετερόκλητα, όπως ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, η Μενεγάκη, ο Μπόμπολας, ο Μαρινάκης, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος κ.ά. όλοι κράζονται επειδή θαυμάζονται.

Μπορούμε βεβαίως να παρατηρήσουμε ότι η ατάκα φτάνει να δημιουργήσει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία παροτρύνοντας τον κάθε σπάστη πρώτα να μας τα σπάσει με εγωπάθεια, επιδειξιομανία, προσοχοπουτανιά και μετά να βγαίνει και από πάνω ότι ανταποκρίνεται στη βαθύτερη υποσυνείδητη επιθυμία μας να είμαστε σαν αυτόν. Από μια καθαρά λογική άποψη, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει την κυκλικότητα του επιχειρήματος, και να καθιερωθεί έτσι αυτό το επιχείρημα σαν ένας ιδιαίτερος τύπος σοφιστείας, θα λέγαμε the κράζεις- θαυμάζεις fallacy. Από την άλλη όμως η ψυχανάλα μπορεί να έχει την αξίωση ότι είναι βαθύτερη και από τη συνειδητή λογική, οπότε η γείωση είναι απολύτως ανίκητη. Εξάλλου, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι μέσω moral hazard η ατάκα παροτρύνει στην εγωπάθεια και την προσοχοεκπόρνευση θέτοντας το burden of proof στους ώμους του κράζοντος, από την άλλη μπορεί να προσφέρει διέξοδο σε θύματα μπουλισμού και να καταστεί έτσι κοινωνικώς προοδευτική (λέμε τώρα).

Δοκίμως σημαίνει το μαγαζί που πουλάει λάδι, το λαδάδικο (άνευ λινκ).

(Και για να μη λέτε ότι μόνο του Δον Μήτσου τα λήμματα μυρίζουν θυμάρι, αρμύρα και μελτέμι τσιμπήστε κι ένα παράθεμα από το διήγημα του Στρατή Μυριβήλη "Παναγιά Γοργόνα")

Περνούσαν με μια μπρατσέρα, κι ο εργολάβος τους μαζί, συμφωνημένοι στα βορεινά του νησιού, σ' ένα κεφαλοχώρι, να χτίσουν κάποιο σαπουνάδικο. Στο δρόμο τους πήρε αλακάπα ένα άγριο μπουρίνι. Πήγαν να μπατάρουν εκεί απέξω στον κάβο Κόρακα, σαν αντίκρισαν ξάφνου της Παναγίας τα ράχτα. Γλίτωσέ μας, τάχτηκε ο εργολάβος, και μεις θα σου χτίσουμε ένα ξωκλήσι. Μεμιάς καταλάγιασε ο καιρός, οι μαστόροι και το τσούρμο απάγγιασαν στο μικρό λιμάνι της Παναγιάς. Δέσανε πρυμάτσα και κάμαν το τάμα τους. Γι' αυτό το κλησάκι τούτο μοιάζει τόσο πολύ με μικρό λαδομάγαζο.

Λέσβος η Γοργόνα της Συκαμιάς

Ένα κλικ πιο σλανγκικά είναι το μαγαζί που πουλάει λάδια αυτοκινήτων.

Και, τέλος, στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων, είναι το μασατζίδικο, όπου προσφέρεται βασικά μασάζ με διάφορα έλαια, και εν συνεχεία διάφορες σεξουαλικές "υπηρεσίες" ψιλοάτυπα και αναλόγως της κατάστασης. Βλ. και λαδάδικο, ελαιοτριβείο.

Απ' ό,τι διαπιστώνω στον γούγλη, ο σχηματισμός εις -μάγαζο έχει ελαφρώς υποτιμητική χροιά, χαρακτηρίζοντας ένα απλό, ταπεινό μίνιμαλ λαδο-φραπενείο, σε διάκριση ίσως από πιο πορνοντίσνεϊλαντ καταστάσεις με χαμάμ κ.ά.

Και κλείνω, -με τι άλλο;- Μητροπάνο

Είδος νεοφιλελέρας που θάλλει στον εν Ελλάδι φιλελευθεριστάν, κυρίως σε ηλικίες νεολέρας. Πρόκειται για νέο συνήθως παιδί που σύμφωνα με το Duck test if it looks like a κλαρινογαμπρός, swims like a κλαρινογαμπρός, and quacks like a κλαρινογαμπρός, then it probably is a κλαρινοφιλελές. Καθότι πρόκειται για έναν κλάριν που πάνω στην κλαρινοσύνη του έχει ένα επίχρισμα νεοφιλελέ ιδεολογίας. Αναφερόμαστε εν ολίγοις σε μια συνθήκη νέων παιδιών που διάγουν έναν βίο δάπαρου με το γνωστό επίπεδο-ΔΑΠεδο, κάνοντας διάφορους κλαρινισμούς στα παρτάκια της Σχολής, για να έχει κάποιο ανώτερο νόημα η κλαρινοσύνη τους την επενδύουν με μια (οΘντκ) φιλελέ ιδεολογία του στυλ η Ευρώπη είναι μουνόδρομος και δυτικές αξίες και ελευθερία αγοράς από τα οποία δεν ξέρουν πραγματικά πολύ περισσότερα να πουν από τον βλαχοφιλελέ μπάρμπα τους, καθώς περισσότερο μιλούν με κραυγές τ. "και α και ου και νουδουφουκού".

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα έχουμε όλους που μας αξίζουνε, μεταξύ των οποίων και τους φιλελέδες που μας αξίζουνε. Και νομίζω ότι οι κλαρινοφιλελέ είναι περισσότερα τα νέα παιδιά που συνδυάζουν εμφάνιση κλαρινογαμπρού με φιλελέ ξύλινη γλώσσα, ενώ βλαχοφιλελέ μπορεί να είναι και ο μεγαλύτερης ηλικίας βλαχοκυριλές που έχει μετεξελιχθεί σε βλαχοφιλελέ. Το χαρακτηριστικό του κλαρινοφιλελέ είναι η επιδειξιομανία που εβέντσουαλι θα τον καταντήσει καγκουροφιλελέ. Γιατί κλαρινοφιλελέ επίδειξη υπάρχει εντέλει και σε μεγαλύτερες ηλικίες και ενίοτε διαγιγνώσκεται από σοσιαλμηδιακά καμώματα ξετσίπρωτης προσοχοπουτάνας.

Η πατάτα στα καλιαρντά, επειδή με λίγη καλιαρντή φαντασία ομοιάζει με γροθιά.

Τα χρήματα, τα λεφτά στα καλιαρντά. Αγνώστου ετύμου, σαν να φέρνει σε ρομανί.

Ο κατ' εξοχήν μουνάκιας, ο άντρας που δείχνει τη λατρεία και την αφοσίωσή του στο μουνί με το να το προσκυνάει (με την καυλή έννοια), να το γλείφει και να το περιποιείται με μεράκι.

Στις θετικές συνδηλώσεις το ότι ευχαριστιέται με το που ευχαριστιέται η γυναίκα και το ότι έχει έναν ενθουσιασμό για το μουνί. Γιατί γλειφομούνι μπορεί να κάνουνε πολλοί, αλλά δεν είναι όλοι γλειφομουνάκηδες. Για το τελευταίο χρειάζεται ενθουσιασμός, know how και διάδραση με την παρτενέρ. Ο γλειφομουνάκιας τρόπον τινά κληρονομεί γλωσσικώς τα ιδιώματα του β΄ συστατικού του, του μουνάκια. Για να το θέσω καντιανά τε και cunt-ιανά (καλό, ε;), ο γλειφο-μουνάκιας είναι ο άντρας που θα αντιμετωπίσει το μουνί πάντοτε ως σκοπό και ουδέποτε ως μέσο, λ.χ. ως μέσο για να πηδηχτεί τε και επιδειχτεί, εκτονωθεί, νιώσει άντρας κ.τ.λ. Ο γλειφο-μουνάκιας είναι πέραν ακόμη και του σεξουαλικού αλτρουισμού, καθότι η ηδονή του ταυτίζεται με το μουνί και την ηδονή του μουνιού ως αυτοσκοπό. Από τον μουνάκια έχει πάρει επίσης την εκλέπτυνση, καθώς, το λέει κι η λέξη, έχει εκλεπτυσμένο ουρανίσκο, και την επισφαλή ισορροπία συνδυασμού ευαισθησίας και ανδρισμού.

Στα caveat το να μη μετατραπεί το πάθος σε μουνοδουλίαση, καθώς γενικά στις αντρικές παρέες του γλειφο-μουνάκια θα αιωρείται πάντα η υποψία μήπως εντέλει αυτός έχει διαβεί τον μουνορουβίκωνα κι έχει ήδη καταστεί μουνοείλωτας, εξάλλου ο γλειφομουνάκιας δεν προσαρμόζεται ακριβώς στο σεξιστικά προσδιορισμένο ανδρικό ιδεώδες του μπήχτη/ γαμίκου κ.τ.ό., δίχως όμως και να αποκλείεται να συνδυάζει τα χαρακτηριστικά αυτά.

Αλλιώς η ψωλαρπάχτρα, αυτή που αρπάζει ψωλές στο άρπα-κόλλα, η αρπακώλα, είτε γυναίκα, είτε κόρη.