Tagged definitions (170)
Showing 81-90 from 170

Κατάσταση ερασιτεχνικού αγώνα αλάνας / γειτονιάς όπου η μία ομάδα έχει αποδεκατιστεί λόγω διαφόρων παραγόντων (διάβασμα, γκόμενα, η μαμά φωνάζει, έξω μετά από Καλινζτάκειο κλάδεμα νίντζα κλπ.), ενώ η άλλη χαίρεται για το ότι μπορεί και σκοράρει με πλεονέκτημα 34 παιχτών.

Η φράση υπήρξε δόκιμη από τους αθλούμενους εφήβους κατά το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του '90. Αναφέρεται ευθέως στον αγώνα-δυσφήμηση της χώρας μεταξύ ΟΣΦΠ και ΤΣΣΚΑ για τα προκριματικά του φάιναλ φορ της περιόδου 1994-95, όπου 5 από τους 10 (τότε) παίκτες της ρώσικης ομάδας δηλητηριάστηκαν με Haloperidol από το αόρατο χέρι του κρόκους, του παντοδύναμου. Αποτέλεσμα η ΤΣΣΚΑ έφτασε να παίζει στον αγωνιστικό χώρο με 3 εναντίον 5.

Παρ' όλα ταύτα ο ανεκδιήγητος γαύρος (και ο πιο ανεκδιήγητος φίλαθλος κόσμος του) πανηγύρισαν δεόντως (δηλαδή χωρίς καμία απολύτως τσίπα) την ανατροπή της διαφοράς των 30 πόντων του πρώτου αγώνα (96-66) και την πρόκριση στο φάιναλ φορ.

Φοβερή ατάκα του Νίκου Αλέφαντου. Σημαίνει «κάν' τη δουλειά σου», «συμμαζέψου». Λέγεται σε περιπτώσεις που κάποιος υπερβαίνει τα εσκαμμένα, που παίρνει παραπάνω αέρα απ' όσο του δώσαμε.

Από το χώρο του ποδοσφαίρου, σημαίνει το να ντριμπλάρω κάποιον, να τον κάνω χαζό. Ο όρος καθιερώθηκε από τον Νίκο Αλέφαντο. Πράγματι, δεν είναι σπάνιες οι φορές που έχουμε ακούσει τον εν λόγω προπονητή να περιγράφει εξαιρετικά ντριμπλαρίσματα με τις φράσεις «τον ζωγράφισε», ή «τους ζωγράφισε όλους», ή «τον εζωγράφισε» κλπ.

Παρ όλ' αυτά ο όρος χρησιμοποιείται και για το κατσάδιασμα, η το μπινελίκωμα. Λέμε, π.χ. «άσε τον φώναξε ο γενικός και τον ζωγράφισε». Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για την ίδια λειτουργία, καθώς και στις δυο περιπτώσεις έχουμε επιβολή της υπεροχής με μη προσχηματικό, αλλά μάλλον με κραυγαλέο τρόπο.

Έκφραση που σημαίνει: Εξ υπαρχής, χωρίς περιθώριο αντίδρασης, ακαριαία, πρωθύστερα, κατ’ ευθείαν, αιφνιδιαστικά.

Συνώνυμο του γκολ απ' τα αποδυτήρια, αφού προέρχεται απο την ποδοσφαιρική αργκό, δηλαδή στην πλήρη μορφή της, η έκφραση έχει ως γκόλ απ’ τα μπετά, το’ βαλε απ’ τα μπετά κλπ, δηλαδή αιφνίδια επίθεση απο τις τσιμεντένιες βάσεις-κολώνες-κερκίδες του σταδίου, πριν καν αρχίσει το ματς.

Σημείωση: Μπετά=εξελληνισμένος πληθυντικός του γαλλικού μπετόν (όπως το μαγιώ-τα μαγιά, το ζαμπόν-τα ζαμπά, το καρμπόν-τα καρμπά, το ταμπόν-τα ταμπά, το ταμπλώ-τα ταμπλά, το βιτρώ-τα βιτρά κ.ο.κ.). Αντίστροφα δεν πολυσυνηθίζεται εκτός ολίγων περιπτώσεων π.χ. τα μπανιερά-το μπανιερό, τα μήντια/μύδια-το μήντι/μύδι, ενώ τα κρασιά Καμπά παραμένουν ως έχουν στον ενικό.

Αφιερωμένο στον (παροδικώς ελπίζω) αποχωρούντα Μπούμπη και στον Μπετατζή λόγω συναφείας...

Μου το θύμισε ο betatzis μ' ένα σχόλιό του εδώ.

Κραυγή της ποδοσφαιρικής κερκίδας (και της αλάνας) με ρίζες στη Θεσσαλονίκη του μεσοπολέμου και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Λέγεται κυρίως ως προτροπή προς παίκτη της δικιάς μας ομάδας να διώξει τη μπάλα όσο πιο μακριά μπορεί - εκτός αγωνιστικού χώρου ή και εκτός γηπέδου, αν είναι δυνατόν - με σκοπό είτε να αποσοβηθεί ο άμεσος κίνδυνος να φάμε γκολ είτε, συνηθέστερα, να κερδηθεί χρόνος και να κρατήσουμε το προβάδισμα στο σκορ ή να διαφυλάξουμε το βαθμό της ισοπαλίας.

Λέγεται, σπανιότερα, και ως σχόλιο όταν ένα άτεχνο σουτ στέλνει τη μπάλα απελπιστικά άουτ.

Εκτός ποδοσφαίρου, η φράση χρησιμοποιείται περιορισμένα, νομίζω, κυρίως ως παρότρυνση για κωλυσιεργία.

Σε ό,τι αφορά την προέλευση της φράσης, την βρίσκουμε σε μια ενδιαφέρουσα τομή της ποδοσφαιρικής και της εθνοτικής γεωγραφίας της Θεσσαλονίκης.

Μέχρι τα τέλη του '50, τα γήπεδα του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή γειτόνευαν. Το γήπεδο του ΠΑΟΚ, από το 1930 μέχρι το 1959 που εγκαινιάσθηκε η Τούμπα, βρισκόταν στο λεγόμενο Συντριβάνι, πλάι στην έκθεση και εκεί που σήμερα είναι η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Το γήπεδο του Ηρακλή ήταν 500 μέτρα πιο πάνω, εκεί που σήμερα είναι η πλατεία του Χημείου. Τώρα, ανάμεσα στα δυο γήπεδα ήταν το νεκροταφείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας, γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως τα «Εβραίικα Μνήματα», ΒΔ από το γήπεδο του ΠΑΟΚ και ΝΑ από το γήπεδο του Ηρακλή. Ε, και όταν ένας παίκτης έστελνε τη μπάλα έξω από το γήπεδο, είτε το ένα είτε το άλλο γήπεδο, λέγανε οι φίλαθλοι - κατ' απόλυτη κυριολεξία - ότι έστειλε τη μπάλα στα μνήματα. Ο παππούς μου, ο οποίος ήταν Παοξής, ορκιζόταν, βέβαια, ότι η πατρότητα της φράσης ανήκε στους Ηρακλειδείς φιλάθλους. Κατά τον παππού μου, οι παίκτες του Ηρακλή τις εποχές εκείνες ήταν τέτοιοι ξυλοκόποι που το βασικό τους gameplan ήταν να στέλνουν τη μπάλα στα μνήματα.

Σχετικές, αν και όχι συνώνυμες, εκφράσεις είναι το πετάω την μπάλα στην εξέδρα και το πολύ περιγραφικό κεραμιδώνω
...........................................................

Τα Εβραίικα μνήματα της Θεσσαλονίκης καταστράφηκαν στη διάρκεια της Κατοχής και τα ταφικά μνημεία λεηλατήθηκαν. Αργότερα το Πανεπιστήμιο έχτισε από πάνω. Περισσότερα υπάρχουν εδώ και εδώ. Εδώ υπάρχει ένα σύντομο σχετικό κείμενο του συγγραφέα Γιώργου Ιωάννου.

Για τα παλιά γήπεδα της Θεσσαλονίκης μπορείτε να διαβάσετε εδώ

Φράση από τον κόσμο του ποδοσφαίρου που παρεισέφρησε σε ευρύτερα κοινωνικά πεδία. Η σημασία του όρου βασίζεται στο πέταγμα της μπάλας (ενός σημαντικού θέματος, π.χ. μιας καυτής πατάτας) από κάποιον, εκτός του γηπέδου του (χώρου δραστηριοποίησης, ευθύνης και αγώνα του), στην εξέδρα (οι άλλοι).

Όταν εκφέρουμε τον όρο αναφερόμαστε σε κάποιον που στην ουσία δε θέλει να αναλάβει ένα μπαλάκι. Αυτός μπορεί να:

• Αποποιείται την ευθύνη και την αρμοδιότητα του για κάποιο θέμα. Το παίζει πως είναι αλλού γι' αλλού. (βλ. παρ. 1). Ετσι εστιάζει σε συγκεκριμένα πρόσωπα, ή γενικά κι αόριστα στην εξέδρα. Μακριά απ' τον κώλο του κι ας είναι 5 πόντοι. Επίσης, μπορεί με υπεροψία και βεντετιλίκι (βλ. παρ.2), ή θράσος (βλ. παρ. 3) να προσπαθεί να το φορτώσει σε άλλον. Επίσης, μπορεί να προτείνει άλλους, ως πιο ειδικότερους για την περίσταση. (βλ.παρ.4).
• Είναι αναρμόδιος πράγματι. (βλ. παρ. 5).
• Λέει πως για την όποια ολιγωρία του, φταίνε οι προηγούμενοι χειριστές του συγκεκριμένου θέματος. (βλ. παρ. 6). Ενδεχομένως να μην ψεύδεται... αλλά έλα που τώρα αυτός είναι ο υπεύθυνος χειρισμού της κατάστασης. Πολλές φορές δε διστάζει να συκοφαντήσει κόσμο για να δικαιολογήσει την καθυστέρηση μιας κατάστασης.
• Μετέχει χαλαρά σε ένα θέμα αναγκάζοντας εμμέσως άλλους να αναλάβουν τις ευθύνες του. Μέτοχος αμέτοχος. (βλ. παρ. 7).
• Αποπροσανατολίζει την κουβέντα, π.χ: περιπλέκοντας θέματα (βλ. παρ. 8), αλλάζοντας θέμα (βλ. παρ. 9), τουκανίζοντας σε λεπτομέρειες (βλ. παρ. 10), κλπ με στόχο να μην ανταποκριθεί.

• Ξέρει πράγματα, αλλά δε μιλάει και κάνει την πάπια. Πιστός στο δόγμα: μούγκα στη στρούγκα, ενώ θέλει να λυθεί ένα πρόβλημα, προτιμά να απέχει. (βλ. παρ. 11).

  Πώς εξηγείται μια τέτοια συμπεριφορά;

Φοβάται να πάρει θέση, έχει έλλειψη υπευθυνότητας, αδιαφορεί, ή έχει συμπτώματα δυοξύνης.

Τι προσπαθεί να πετύχει υιοθετώντας μια τέτοια στάση;

Προσπαθεί να μην εμπλακεί στο θέμα. Κρατώντας αποστάσεις γειώνει καταστάσεις. Αν είναι biri biri maker.

Σημείωση: Η λέξη εξέδρα μπορεί να αντικατασταθεί με τη λέξη κερκίδα.

Ο όρος έρχεται από την αθλητική ορολογία (συναντάται σε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, κλπ). Που αναφερόμαστε;

Μιλάμε για έναν προπονητή που ξέρει πως έχει καβάτζα από άξια και αρκετά άτομα στον πάγκο των αναπληρωματικών, για όλους τους απαιτούμενους ρόλους (π.χ. επιθετικούς, αμυντικούς, κλπ) και συνεπώς έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις προκύπτουσες συγκυρίες κατά τη διάρκεια ενός ματς (π.χ. ένας παίκτης χτύπησε, ή δεν αποδίδει όπως θα αναμενόταν, κουράστηκε, κλπ. Θα μπορούσε ακόμη ο προπονητής να θέλει να αλλάξει μορφή στο παιχνίδι, ή να θέλει να ανταποκριθεί επιτυχώς στην αλλαγή της μορφής του παιχνιδιού που επέφερε ο αντίπαλος, κλπ). Στόχος του είναι να διατηρεί συνεχώς σε υψηλά στάνταρ την απόδοση της ομάδας του κατά τη διάρκεια ενός ματς ώστε να μπορέσει η ομάδα του να αναδειχθεί νικήτρια (βλ. παρ. 1).

Διευρύνοντας την παραπάνω έννοια, μιλάμε για την αξιοποίηση του στελεχιακού δυναμικού του κατάλληλου πάγκου (επάρκεια καταρτισμένων και έμπειρων στελεχών) για όλους τους τομείς δράσης ενός οργανωμένου συνόλου (π.χ. κράτους, εκκλησίας, εργοστασίου, τράπεζας, κλπ) από κάποιον που έχει την ευθύνη για την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου αυτού.

Αυτός θα πρέπει στο κατάλληλο timing να μπορεί να χειριστεί επάξια τις προκύπτουσες αντιξοότητες και τις προκύπτουσες ευκαιρίες ώστε το αναφερόμενο οργανωμένο σύνολο να καταφέρει να επιτύχει τους στόχους του κατά τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο.

Αν βέβαια ο τύπος αποδειχτεί κατώτερος των περιστάσεων (κακός σχεδιασμός δράσης, κακή οργάνωση, πυροσβεστική ή ανεπίκαιρη προσπάθεια για αντιμετώπιση μιας δυσμενούς κατάστασης, κλπ.) τότε ότι πάγκο κι αν έχει το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο βλ. παρ.2).

Φτωχή εκσφαενδονιά (κατά το λατινικό -ae), εκσφαενδονιά δε...

Αυτός που αγαπεί το μπαλόνι ωσάν το πουλί του, που νομάει πως είναι ο Πελές και ο Ντιεγκίτο, όπως πρόσφατα δήλωσε ο Κατσούρ, και που εν τέλει, δεν πασάρει τη λάμπα με τίποτες...

Καραδοκεί τους συμπαίχτες του μπας και τολμήσουσι να την ζητήσουν, και τη κρατά σφιχτά μέχρι να την εχάσει...

Σπανίως κάνει το flairικά αδύνατο, μα κυρίως ελλοχεύει μπας και του τηνε τσιμπήσουνε...

Πρόκειται για τον πεπερασμένο ντριμπλαδόρο, τον Χατζηπαναγή του μέλλοντος, τον Leto, Καραγούνη, κτλ... που κρατεί το νήμα γι' αυτόνανε... κατά το σύνηθες το μάτς δεν πάει καλα, αν ούσι ευρωπαικό...

Οπαδική έκφραση των φιλάθλων του Π.Α.Ο.Κ. που έχει βγει και στον υπόλοιπο κόσμο.

• Κατ’ αρχήν σημαίνει συσσωρευμένη και, προς το παρόν αδιέξοδη (ή ανίσχυρη), οργή. Είναι αυτό το σφίξιμο στα μηνίγγια, αυτός ο πονοκέφαλος που σε πιάνει από το κακό σου όταν φουρκίζεσαι, όταν με θρασύτητα σε θεωρούν θύμα και σε υποβάλουν σ’ ένα αργό διανοητικό βασανιστήριο. Όπως, άλλωστε, το να βλέπεις την ομάδα σου να παραπαίει ανάμεσα στην μετριότητά της και την (ντεμέκ μονίμως) σικέ διαιτησία, καταστάσεις από τις οποίες, εξάλλου, γεννήθηκε η έκφραση.
• Δηλώνει όμως και την μεγάλη ένταση οποιουδήποτε «οπαδικού» συναισθήματος, ήτοι τυφλού και αυτόβουλου, αυτήν τη γκάβλα με την οποία δεν αφήνεις να παίξει κανένας πούστης.
• Λέγεται και συμπληρωματικά με την χαιρετούρα, από μόνο μπλακ (pun intended) ατομάκια, σαν το «εδώ» αλλά καμία σχέση. Στο εδώ είσαι, τουλάχιστον, κάπου εδώ, στο τα μυαλά μας πονάνε είσαι μάλλον αλλού.

Η έκφραση είναι παγιωμένη σε αυτήν την πληθυντικιά μορφή. Θυμίζει λίγο τα παλιότερα οπαδικά ΠΑΟΚ και τα μυαλά στα κάγκελα, και τα μυαλά στο μπλέντερ κλπ, τα οποία βέβαια δεν είναι μόνο παοκτζήδικα.

Αν θέλουμε να το γιαλομιάσουμε το πράμα, η έκφραση αποδίδει, εν μέρει αλλά χαρακτηριστικά, τον σαλονικιώτικο συνδυασμό πάθους με την μπάλα και μόνιμης γκρίνιας και δυσαρέσκειας με οποιονδήποτε σχετίζεται με αυτήν, κυρίως βέβαια την παράγκα του αθηναϊκού κατεστημένου. Λέμε τώρα...

Είναι σίγουρη η αίσια έκβαση του εγχειρήματος. Το κατέχεις σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είσαι μεγάλος. Είσαι κάστορας και στα τσιμπούκια μάστορας. Θα πετύχεις το σκοπό για τον οποίο σε αβαντάρουμε.

Φράση μάλλον μπασκετική, που πέρασε και στην καθημερινότητα. Οι εκφωνητές αναφέρονταν στο αν θα ευστοχήσει ο παίκτης ή όχι, βάση των στατιστικών του. Χαρακτηριστική φράση ήταν για παράδειγμα «από αυτή την απόσταση το έχει το σουτ», που σήμαινε ότι συνήθως δεν αστοχεί από τη συγκεκριμένη απόσταση.

Στο πρώτο πρόσωπο χρησιμοποιείται για να δώσουμε σιγουριά στον συνομιλητή (ο οποίος, για κάποιο λόγο, την χρειάζεται), ότι είμαστε εξπέρ σε κάποιο τομέα. Σε δεύτερο πρόσωπο το λέμε συνήθως για να πωρώσουμε κάποιον, που πάσχει από έλλειψη αυτοπεποίθησης, ενώ δεν θα έπρεπε.

Η σλανγκιά πέραν της χρήσης της έκφρασης, έχει να κάνει με τον πλεονασμό (στην σύνταξη), δηλαδή βάζουμε την αντικατάσταση, αλλά μετά βάζουμε και το αντικείμενο που αντικαταστήσαμε. Ένας πλεονασμός που δένει νοηματικά με τη σιγουριά και την πώρωση που αναφέρθηκαν παραπάνω.