Tagged definitions (885)
Showing 131-140 from 885

Ο άχρηστος αθλητής.

Ιστορική ατάκα του Γ. Χελάκη κατά τη διάρκεια του Euro 2004 στη φάση που η Εθνική κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, τους οιωνούς και τη λογική έβγαλε γκολ στο 129 και μισό αποκλείοντας την Τσεχία. Έχοντας μείνει άφωνος και άναυδος ο γνωστός σπήκερ, είπε τη συγκεκριμένη φράση, διότι και τι άλλο να πει στο φινάλε; (αργότερα ο ίδιος είπε σε άλλο ματς «μήπως ο Βάσκο ντα Γκάμα ήταν Έλληνας;»)

Η έκφραση πλέον χρησιμοποιείται όταν αυτό που συμβαίνει και του οποίου είμαστε αυτόπτες μάρτυρες είναι πέραν περιγραφής και σχολιασμού και όλα τα υπερθετικά απλά δεν αρκούν. Ποδοσφαιρικά έχει καεί πλέον αφού το έχει ήδη πει ο έτσι, αλλά αυτό που έκαναν οι Τούρκοι στους Κροάτες θα ταίριαζε γάντι για τον αντίστοιχο Χελάκη της Τουρκίας.

Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού Βίκτορ Μουνιόθ και ο παγκοσμίου φήμης Ιταλός προπονητής Φάμπιο Καπέλο. Αν κάποια μέρα αυτοί οι δύο συνεργαστούν θα κάνουν το πιο ενδιαφέρον προπονητικό δίδυμο της ιστορίας.

Το κόψιμο ενός σουτ. Μπασκετική αργκό που έχει καθιερωθεί και χρησιμοποιείται και σε πιό τυπικά συμφραζόμενα. Συνώνυμα: φιστίκι.

Η ακραία ξεφτίλα στο μπάσκετ στην αλάνα. Εκστομίζεται προσβλητικά όταν έχασε ο κολλητός μας στο μονό ή (σπανιότερα) η αντίπαλη ομάδα χωρίς να βάλει πόντο, χωρίς δηλαδή να σπάσει η παρθενιά.

Δεν γνωρίζω αν λεγόταν γενικά στην Ελλάδα ή αν εξακολουθεί να λέγεται, αλλά ήταν στάνταρ έκφραση στη Λευκάδα εδώ και καμιά δεκάρα χρόνια.

Έκφραση που αποδίδεται στην ενοχλητική ή ευεργετική (ανάλογα με την θέση του παρατηρητή) συνήθεια διαιτητών ποδοσφαίρου (κυρίως), να μην καταλογίζουν παραβάσεις προφανείς, ου μην και εξώφθαλμες.

Η χρήση του πρέπει να περιορίζεται εξ' ορισμού σε χρόνους παρελθοντικούς (αόριστο, υπερσυντέλικο, σπανιότερα παρακείμενο), καθώς σε χρόνο ενεστώτα δύναται να υπάρξει σύγχυση με πιθανό χαρακτηρισμό ομοφυλοφιλικών τάσεων, σχετικών με το σημαντικότερο project της νέας ελληνικής γλωσσολογίας ( βλ. και σχετικό λήμμα την τρίζει την όπισθεν)

Χαρακτηρισμός του άμπαλου, του παντελώς άσχετου ποδοσφαιριστή ο οποίος αποτυγχάνει ακόμα και να έρθει σε επαφή με την μπάλα.

Αμυντικός άμπαλος, ο οποίος δεν τη βρίσκει με τίποτα και γενικώς δεν κόβει ούτε με βαλέ. Σε αντιστάθμισμα της παντελούς έλλειψης τεχνικής, διαθέτει εξαιρετική ικανότητα στο να κόβει στα δύο τους αντιπάλους επιθετικούς. Τα τάκλιν του αποτελούν ταμπλώ-βιβάν βγαλμένα από τις ταινίες του Κόναν και του Στήβεν Σηγκάλ.

Διάσημα δρεπανηφόρα: Μοντέρο, Κολοτσίνι, Καλιτζάκης.

το, [ουσ.] Όργανο μέτρησης ποδοσφαιρικών ικανοτήτων. Ο όρος προέρχεται από τον συνδυασμό της παραδοσιακής μονάδας μέτρησης «καντάρι» (ξέρει πολλά καντάρια μπάλα) και του ονόματος του Πάολο Μοντέρο, μυθικού δρεπανηφόρου άρματος από την Ουρουγουάη που έκανε καριέρα στη Γιουβέντους και του οποίου οι ικανότητες ισοδυναμούν με 1 unit στο καντερόμετρο (χωρίς μονάδες).

Είναι η ομάδα που συνέχεια χάνει σε κάποιο αγώνισμα από κάποια άλλη με τέτοια συχνότητα ώστε αναπτύσσονται μεταξύ τους πελατειακές σχέσεις και η ομάδα-πελάτης δεν μπορεί να περάσει από το μαγαζί της άλλης χωρίς να της τυλίξει μερικά γκολάκια για το σπίτι...

Πελάτης είναι επίσης κάποιος που χάνει μονίμως από κάποιον άλλον σε κάποιο αγώνισμα ή σε οτιδήποτε μοιάζει με αγώνισμα (τάβλι, πρέφα, κολτσίνα κτλ...).