Tagged definitions (20)
Showing 1-10 from 20

Σκληρή έκφραση της καλιαρντής, που έχει περάσει και στην κλασική αργκό (αφού είναι συγκοινωνούντα δοχεία), για την άσχημη ή φτωχιά ή γριά (ή και τα τρία) χαρμανιασμένη αδερφή, που δεν κατορθώνει να ψήσει για κλαρίνο, ούτε αυτούς που γλίτωσαν απο το Νταχάου.

Σύνθετη λέξη, αποτελούμενη από το συνθετικό καρά και τη λέξη καλτάκα, η οποία περιγράφει την πρόστυχη γυναίκα. Αν και καρά στα τουρκικά σημαίνει μαύρος, ως γνωστόν, στα νέα ελληνικά χρησιμοποιείται ως ποσοτικό/ποιοτικό πρόθεμα που δηλώνει την υπερβολή (καράπουστας, καραπουτσαριό, καραμαλάκας, κτλ). Η καρακαλτάκα συνεπώς περιγράφει την υπερβολικά πρόστυχη γυναίκα, κοινώς γνωστή και ως καραπουτάνα.
Η έκφραση πρωτοχρησιμοποιήθηκε ευρέως από το Λάκη Λαζόπουλο στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» και ήταν ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της σειράς. Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τα Καλιαρντά.

Τὸ γυναικεῖο στῆθος στὰ καλιαρντά. Σημασία ἔχει ἡ προφορὰ τῆς λέξεως, μὲ δασὺ καὶ σκερτσόζο τch: κατchικανό.

Ἡ ἐτυμολογία σχετίζεται μὲ τὴν κατσίκα, πρὸς τὴν ὁποίαν προσομοιάζεται ὑπὸ τῶν κιναίδων μειωτικῶς ἡ γυναῖκα. Λέγεται μόνο στὸν ἑνικό.

Οἱ κυριότερες ἐναλλακτικὲς λέξεις γιὰ κατchικανὸ εἶναι μουτζαντίβαρο (ἐκ τοῦ μουτζό / μουνί + ἀντίβαρο), καυλοπιπίλω (μή μειωτικὸς ὅρος, ποὺ δηλώνει τοὐλάχιστον ἀποδοχὴ γιὰ τὴ γυναῖκα καὶ κάποιους ποὺ τὴν προτιμοῦν) καὶ βουτρὰ, τὸ ὁποῖο λέγεται εἰδικῶς γιὰ τὸ πλούσιο στῆθος. Κατὰ τὴ γνώμη μου παραπέμπει στὴν ἔννοια τῶν βουτύρων καὶ γαλάτων σὲ ἀφθονία (ἂς θυμηθοῦμε καὶ τὸν Ἀθανασιάδη-Νόβα...), καὶ ἐξ αὐτοῦ στὸν ὀπτικὸ ἢ / καὶ ἁπτικὸ πλοῦτο, δηλαδὴ σὲ μιὰ πολὺ ἀρχετυπικὴ θηλυκὴ εἰκόνα γονιμότητος.

Βασικὰ παράγωγα τοῦ κατσικανοῦ εἶναι ἡ κατσικανοθήκη καὶ ὁ κατσικανόδεσμος (σουτιέν). Τὸ σουτιὲν μὲ τρῦπες στὶς θηλὲς λέγεται κατσικανόδεσμος (ἢ -θήκη) ντεζιντερέ (μεικτὴ ἐτυμολόγησις ἀπὸ τὸ ντέζι (καύλα) καὶ ντεζιρέ (désirer, ἐπιθυμῶ, ποθῶ). Ἐπίσης εὔχρηστη ἡ κατσικανόραμπα (ντεκολτέ) καὶ ἡ κατσικανόρρογα (θηλή). Γιὰ τὴν θηλαία ἄλω δὲν ὑπάρχει λέξι.

Μερικὲς ἄλλες συναφεῖς λέξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ Πετρόπουλος δὲν εἶναι εὔχρηστες στὴν πρᾶξι καὶ θυμίζουν περισσότερο κατασκευάσματα παρὰ γνήσια καλιαρντά.

Πρόκειται για βαθμό στην ιεραρχία της πουστροσύνης. Ανήκει στις υψηλές βαθμίδες (από ταξίαρχος και πάνω) και για να αποκτηθεί πρέπει η αδέλφω να έχει περάσει πολλά σχολεία και ειδικότητες, όπως:
Το Σ.Α.Μ. (Σχολείο Αιχμαλώτων Μυκόνου) Το Σ.Τ.Α. (Σχολείο Τσιμπουκιού με Άπνοια) Την Σ.Ε.Α.Α (Σχολή Επιμόρφωσης Ανωτάτου Αδελφάτου) κ.α.

Μετά από το χρίσμα, έχει την εξουσιοδότηση να προσηλυτίζει και να επιμορφώνει άλλες μικροαδελφές που ξεκινάνε τώρα την καριέρα τους και ανήκουν σε υποδιέστερες βαθμίδες, όπως πουστρόνια, ψευδοgay, metrosexual κ.τ.λ.

Ικανή προϋπόθεση για να γίνει κάποιος κουδούνα, είναι να έχει διατελέσει κρυφόπουστας και δη παντρεμένος με παιδιά (προάγεται άμεσα από αρχιπούστρας σε κουδούνα).

1. Κάπως πιο δόκιμα σημαίνει τρώω κάτι με το κουτάλι.

2. Καθώς αρχίζουν οι μεταφορές, το κουταλιάζω μπορεί να περιγράψει τον βαθυκούταλο που με περισσή λαιμαργία ρίχνεται στο φαγητό, ή ακόμη πιο μεταφορικά κάποιον που ρίχνεται αρπαχτικά σε οποιαδήποτε ηδονή, λεφτά, ρεμούλα, σεξ, ή που αρπάζει και παντελονιάζει κάτι που δεν του ανήκει κ.ο.κ.

3. Στα μάγκικα παλαιότερων εποχών και στα καλιαρντά έχει την σημασία βάζω χέρι, χουφτώνω, μπαλαμουτιάζω.

Η αρχική σημασία του λήμματος φυσικά αναφέρεται στο κακόηχο κρωγμό του κόρακα ή άλλων μη ωδικών πτηνών.

Η σλανγκ ενσάρκωση αφορά το γιουχάισμα και την αποδοκιμασία.

Ο όρος συναντάται για πρώτη φορά στην ομοφυλόφιλη υποκουλτούρα, η οποία υιοθέτησε το ρήμα κράζω, αναφερόμενη στον συριστικό τόνο φωνής που χρησιμοποιούν οι κακές αδελφές όταν διαπληκτίζονται ή μαλλιοτραβιούνται. Ωσεκτουτού, καθιερώθηκε ο όρος κραγμένη ως συνώνυμο της εξόφθαλμα θηλυπρεπούς αδελφής.

Το 1981 κυκλοφόρησε το ταμπλόιντ «Το Κράξιμο», με προκλητικό σλόγκαν «κάθε εργασία με σκοπό το κέρδος είναι πορνεία» και εκδότρια την εκδιδόμενη τραβεστί Πάολα. Η έκδοση χρηματοδοτήθηκε από τις βίζιτες της εκδότριάς του και το «Κράξιμο» φιλοξένησε άρθρα πολλών ιερών τεράτων όπως των Κώστα Ταχτσή, Ανδρέα Βουτσινά, Σπεράντζα Βρανά, Μαλβίνα Κάραλη κ.α. μέχρι που κατέβασε τα ρολά το 1993.

Η λέξη κράξιμο σταδιακά διέβη το κατώφλι του mainstream και πλέον χρησιμοποιείται ευρύτατα χωρίς απαραιτήτως να παραπέμπει σε σεξουαλικές προτιμήσεις. Δίκαιοι στόχοι κραξίματος αποτελούν πλέον, μεταξύ άλλων, οι πολιτικοί, θρησκευτικοί και επιχειρηματικοί εκείνοι ηγέτες που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με την αλαζονεία τους.

Αυτός - ή που είναι λούμπεν.
Το λέμε για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως πονηρούλη.

Το αιδοίο (της γυναίκας ντε) στα καλιαρντά.

Βλέπε μούτζα.

Λόγω της ασαφούς, διττής σημασίας της, η μονοσύλλαβη αυτή λέξη αποβαίνει σε κρας τεστ που προδίδει την αλλοδαπή προέλευση υποψηφίων μπαργούμαν, ενώ η ορθή χρήση της αποτελεί την κορωνίδα της σωστής εκμάθησης των Ελληνικών από έναν αλλοδαπό.

Επί της ουσίας, προέρχεται από το αρχαίο επιφώνημα [βá] (μπά; το ξέρατε;) και δηλώνει έκπληξη, απορία.

Ωστόσο, κι εδώ το παιχνίδι σκληραίνει, το λήμμα χρησιμοποιείται ειρωνικά και ως αποφατικό μόριο.

Για να μη προσθέσω και μια τρίτη σημασία, όπου το λήμμα δεν σημαίνει τίποτε και απλά μπορεί να παραλειφθεί.

Όχι, ή τίποτα στα λουμπινίστικα.