Tagged definitions (5850)
Showing 851-860 from 5850

Δεν μου ξεφεύγει τίποτα, είμαι τόσο παρατηρητικός (ή/και έχω τόσο καλή όραση) ώστε βλέπω / αντιλαμβάνομαι / πληροφορούμαι τα πάντα, ακόμα και κάτι τόσο ασήμαντο και μικρό όπως μια οξεία.

Υποθέτω ότι η έκφραση δεν υπήρχε προ μονοτονικού.

Λέγεται για πανέξυπνους ή για απίθανα κουτσομπόληδες (δηλ. πάντα ενήμερους για το τι παίζει γύρω).

Κλασική, ελαφρώς τιραμισουρεαλιστική έκφραση, όπου το Υ μπορεί να είναι οτιδήποτε, όπως τσίχλες, τσιγάρα, εφημερίδα, σουβλάκια, γκαζόζες, πατάκια, νερό, προς νερού και δεν συμμαζεύεται.

Το λέμε σε περιπτώσεις όπου κάποιος -ο Χ στην προκειμένη- πετάχτηκε κάπου μισό (και καλά), συνήθως για να αγοράσει κάτι και έχει αργήσει πολύ να επιστρέψει. Υποθέτουμε έτσι, ότι κάτι ανεξήγητο του συνέβη για να καθηστερήσει τόσο, όπως αυτή καθεαυτή η μεταμόρφωση του ιδίου στο αντικείμενο για το οποίο κίνησε εξ αρχής.

Διακριτικά (Παρ.1). Ως αυτούσια φράση χρησιμοποιείται συχνά σε περιπτώσεις όπου κάποιος χάσκει ή απλώς κοιτά επιμόνως κάτι ή κάποιον, για να του υπενθυμιστεί πως είναι αγενές ή πως μπορεί να τραβήξει την προσοχή επάνω του (Παρ.2).

Έχει επίσης και την παρεμφερή σημασία «μη βεβιασμένα» ή και «φυσικά». Με αυτήν την έννοια περιγράφει πολύ συχνά σινιάλα τα οποία είναι σημαντικό να μη γίνουν πολύ εμφανή λόγω υπερβάλλοντος ζήλου (Παρ.3). Τέλος, μπορεί να σημαίνει απλώς «προσεκτικά» (Παρ.4).

Παγαπόντης, μικροαπατεώνας, ασταθής, άτομο στο οποίο δεν μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη

Αρχικά ήταν ιερείς της Μεγάλης Μητρός (συνήθως της Κυβέλης) οι οποίοι μάζευαν προσφορές. Η αρνητική σημασία δόθηκε στη λέξη διότι τελικώς κατάντησαν απατεώνες και καταχραστές των προσφορών.

Βλέπε κουρμπέτι, μπαταξής.

1. Μαγειρική αργκό για το αποτέλεσμα της κατάστασης όπου το φαγητό αρχίζει να καίγεται με συνέπεια να κολλάει, κατά κάποιο τρόπο, στο επίπεδο του πάτου της κατσαρόλας, λόγω έλλειψης υγρών, απουσίας ανακατέματος και υψηλής θερμοκρασίας στην εστία. Χρησιμοποιείται με προσωπική αντωνυμία σε γενική πτώση και κατά κόρον στο τρίτο ενικό του παρατατικού (παρ.1), αλλά και κάποιες φορές του υπερσυντέλικου (παρ.2).

Τα φαγητά αυτά συνήθως είναι φαγητά κατσαρόλας (π.χ. μπριάμι, γιαχνί, στιφάδο κ.ά.), σούπες που πρέπει να χυλώσουν (π.χ. φακές, ψαρόσουπα, γιουβαρλάκια κ.ά.) και διάφορα ριζότο (συμπεριλαμβανομένων σπανακόρυζου, λαχανόρυζου και πρασόρυζου).

Η κατάσταση αυτή είναι εύκολα αντιληπτή λόγω της χαρακτηριστικής μυρωδιάς. Κάποιες φορές το πρόβλημα μπορεί να λυθεί εν μέρει, αν σερβίρουμε φαγητό από την κορυφή της κατσαρόλας, χωρίς να αγγίξουμε καθόλου τον πυθμένα της, ενώ συμβαίνει πολύ συχνά όταν αποσπάται η προσοχή του εκάστοτε μάγειρα, από διάφορους εξωγενείς παράγοντες, την κρίσιμη εκείνη στιγμή που το φαγητό έχει σχεδόν ετοιμαστεί.

Έτσι, σε οικιακό επίπεδο, συμβαίνει όταν η νοικοκυρά αναλύει με υπέρμετρο ζήλο τα της γειτονιάς στο τηλέφωνο ή όταν παρακολουθεί τον Χορχέ Αρμάνδο να πιάνει στα πράσα την Σοζίτα Ντολόρες με τον πρώην αρραβωνιαστικό της, ενώ σε επαγγελματικό επίπεδο συμβαίνει όταν ο μάγειρας έχει να βγάλει κανα πεντέξι παραγγελίες ακόμα (και χρειάζεται τέσσερα ζευγάρια χέρια επιπλέον), ενώ παράλληλα, ανεξέλεγκτα πιτσιρίκια από την δεξίωση μπαινοβγαίνουν στην κουζίνα.

2. Σχετικά με το φαγητό επίσης, λέγεται όταν έχει επιτευχθεί η σωστή και ιδανική ποσότητα κυρίως αλατιού, αλλά και άλλων μπαχαρικών ή μυρωδικών όπως το πιπέρι, η ρίγανη κ.ά. Συνήθως έχει ύφος απόδοσης τιμών (σπεκ και τέτοια), ενώ δε περιοριζόμαστε στον παρατατικό ή τον υπερσυντέλικο αλλά μπορούμε να επεκταθούμε γενικώς (παρ. 3).

(Διατηρώ τις αμφιβολίες μου αν οι παρακάτω περιπτώσεις μπορούν να θεωρηθούν σλανγκ γι ' αυτό τις αναφέρω επιγραμματικά.)

3. α. Εννοώντας την πραγματοποίηση ή μη μιας ευχής. Π.χ.: «Αχ! Ένα αστέρι έπεσε! Μακάρι να πιάσει η ευχή μου...»

β. Αναφερόμενο σε επίτευξη βιδώματος σε σπείρωμα. Π.χ.: «Ε, δεν παίζει, έχει φαγωθεί το σπείρωμα! Μαλάκα δεν πιάνει με τίποτα!»

γ. Λέγεται επίσης για λήψη σήματος από τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό δέκτη. Π.χ.: «Γιόκα μου, άντε κούνα λίγο την κεραία γιατί δε πιάνει καλά το Μέγα.»

(Έχει κι άλλα εδώ.)

Άκαμπτος, δογματικός, χωρίς περιθώρια ευελιξίας στις σκέψεις και τις αποφάσεις του. Επίσης, αντιδραστικός, σκληροπυρηνικός.

Η αρτηριοσκλήρυνση (ή αθηρωμάτωση) αποτελεί προοδευτική εκφύλιση του τοιχώματος των αγγείων που οδηγεί σε απώλεια της ελαστικότητάς τους και καταλήγει σε δυσάρεστα συμβάματα με όργανα-στόχο συνηθέστερα την καρδιά, τον εγκέφαλο κ.α.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα με πεπαχυσμένες και σκολιές λόγω αρτηριοσκλήρυνσης κροταφικές αρτηρίες, αποτελεί ο τ. καγγελάριος της Δυτ. Γερμανίας, Konrad Adenauer.

Άψογο, σε άριστη κατάσταση, τζιτζί, τζετ, κουφέτο.

Συνήθως για αντικείμενα: μηχανάκια, αμάξια, διαμερίσματα κλπ. Λιγότερο για πρόσωπα, ιδίως για ευειδείς κορασίδες, π.χ. πένα το μουνί.

Παλιότερα (σήμερα αρκετά λιγότερο) λέγαμε στην πένα, προκειμένου για κάποιον υπέρκομψα ντυμένο. Η πρόθεση κάπου χάθηκε στην πορεία (σλανγκική οικονομία) και απέμεινε το σκέτο πένα εν είδει τροπικού επιρρήματος.

Γιατί όμως πένα; Είμαι βέβαιος πως θα υπάρχουν κι άλλες απόψεις, ίσως περισσότερο τεκμηριωμένες, η δική μου ωστόσο είναι πως αναφέρεται στις πένες γραψίματος. Η καλή πένα (Mont Blanc κ.τ.τ.) είναι ένα αντικείμενο πολυτελείας. Παραπέμπει στην καλλιέργεια του κατόχου της, το λεπτουργημένο γούστο του ως φορέα πολιτισμικού κεφαλαίου. Ένα αντικείμενο κύρους. Ο Ουμπέρτο Έκο έχει αναφερθεί συχνά στην απόλαυση από την (υλική) πράξη της γραφής με μια ακριβή πένα, μια αίσθηση στιλπνότητας και πλήρωσης. Κι ο Roland Barthes έχει γράψει πολλά επί του θεμάτου, ο Khan μπορεί να μας διαφωτίσει σχετικά.

Είμαι άσχετος, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς εδώ στην πόλη, ούτε και να με ρωτήσετε, εγώ δεν ξέρω απ' αυτά, και δεν θέλω να ξέρω, γιατί στο χωριό μου δεν τα έχουμε / δεν τα κάνουμε, δεν είμαστε διεφθαρμένοι.

Έκφραση που βαστά από την εποχή που η ελληνική πόλη το έπαιζε αριστοκρατία απέναντι στην επαρχία, και ο μη αστός, ο χωριάτης κυρίως, αφενός κομπλεξαριζόταν, αφετέρου όμως διέκρινε κάποιες αξίες του που δεν τις έβλεπε να διατηρούνται στην πόλη, και ως εκ τούτου αμυνόταν προτάσσοντάς τες.

Τώρα πια το λέμε για να κάνουμε ότι δεν ξέρουμε τίποτα και να τραβήξουμε την ουρά μας απ' έξω.

Το αριστερό (χέρι ή πόδι) θεωρείται γρουσούζικο ή ελαττωματικό (και βεβαίως ο αριστερόχειρας θεωρείται ελαττωματικός, αντί να σκεφτούμε ότι μπορεί και κάνει κάτι που δεν μπορούμε εμείς, άλλο θέμα αυτό...), άρα αν σηκωθούμε από το κρεβάτι με το αριστερό πόδι (ή από την αριστερή πλευρά), δικαιολογείται η γκαντεμιά στη φάτσα μας και το στυλ του πολλά βαρύ που κουβαλάμε όλη μέρα.

Κι αυτό παμπάλαιο, βλ. και έπεσες από το στρώμα; ή μπήκε στο πλύσιμο.

Το λέμε σε κάποιον ο οποίος σκάει αναπάντεχα νωρίς το πρωί, ή τεσπα σε ώρα κατά την οποία ξέρουμε ότι συνήθως κοιμάται. Άρα το μόνο που μπορεί να τον ξύπνησε είναι το να έχει πέσει από το στρώμα.

Παλιό, παμπάλαιο, τ. μπήκε στο πλύσιμο ή με το αριστερό σηκώθηκες; κλπ.