Tagged definitions (31)
Showing 1-10 from 31

Τα λουλουδάδικα της Βουλής στολίζουν ξανά την Αθήνα. (Εδώ).

1. Το μπαρ δεν σε κάνει να αισθάνεσαι και πολύ welcome. Τα κορίτσια δεν τριγυρνούν απ’ έξω προσπαθώντας να σε δελεάσουν, όπως γίνεται στα περισσότερα από τα γειτονικά μαγαζιά. Το Dr. BJ’s Salon, δεν είναι όμως το μοναδικό «μασαζάδικο» στην οδό Soi 7/1, έναν δρόμο γεμάτο από πρότυπα salons. Ωστόσο, το όνομα και η αισθητική του σου εγγυώνται ότι θα με τα χρήματά σου θα αγοράσεισ κάτι περισσότερο από ένα απλό τρίψιμο στα πόδια ή ένα μασάζ στο λαιμό. Ενώ οι γείτονές της «ψιθυρίζουν μεταφορικά» στα αυτιά της πελατείας, το Dr. BJ’s φωνάζει: «Ρίξτε μας μια ματιά! Θα βάλουμε τα στόματά μας στα πουλιά σας για χρήματα». (Εδώ).
2. «Studio». Τα τελευταία χρόνια, ένα νέο είδος αθηναϊκού μπουρδέλου έχει κάνει την εμφάνισή του. Παράλληλα με το πατροπαράδοτο «διακριτικό» σπίτι, με το τυπικό άσπρο φθορίζον φωτάκι (μόνο στα βιβλία, στις ταινίες και στη φαντασία των σκανδαλιζόμενων μικροαστών είναι κόκκινο), έχει εμφανιστεί και το “studio”. Αρχικά ήταν ένα (ημι)παράνομο πορνείο, δήθεν μασαζάδικο, συνήθως σε όροφο πολυκατοικίας. Όμως το νεότερο “studio” είναι κανονικό μπουρδέλο, με μεγάλη ροζ φωτεινή επιγραφή, ενίοτε και με ολόκληρη τη μονοκατοικία της επιχείρησης βαμμένη ροζ. (Εδώ).
3. Άρχισε από μασαζάδικο με 50 ευρώ, αλλά τώρα χρεώνει 180 ευρώ ως έσκορτ. (Μπου).

Πάμε στο Παγκράτι σε κανένα μουσικό μεζεδάδικο να μερακλώσουμε!

1. Ειπαμε να κανουμε κατι διαφορετικο αυτη τη φορα και ετσι βρεθηκαμε με αξιους συναγωνιστες στο συγκεκριμενο κωλομπαραδικο! Η Εμφανινση των εκθεματων/τεμαχιων δεν μπορω να πω πως με εντυπωσιασε καθως εβγαζαν μια κακομοιρια να το πω, απεχθεια ισως, κατι τετοιο! ΑλβανοΡουμανες ξεπεσμενες. Φοροντας ψηλα τακουνια αλλα περα απο αυτο οχι κατι το ωραιο πανω τους! Ο χωρος εξαιρετικος! Προσεγμενος, φωτισμενος αρκετα( Κατι που μου αρεσει πολυ), καθαρος πανω απο ολα! Το parking ακριβως διπλα με αρκετες θεσεις! Καλη επιλογη για σαλιαριδες παππουδες! (Adult forum).
2. πως να μη τελματώσουμε τύπε μου όταν παίζουν οι ΙΔΙΕΣ και οι ΙΔΙΕΣ. Ημαρτον καμια νέα παρουσία δεν μπορούν να φέρουν. Μονο το Λα Λουνα ειναι μέρος με αρκετές ολα τα άλλα..... γράψε μας την εμπειρια σου να καβλωσουμε τουλάχιστον απο το κωλομπαράδικο στη Σπάρτη. (Bou).
3. Εμένα μου είπε ότι ήταν καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας και δεν είχε πολύ δουλειά όση θα ήθελε εκείνη διότι είναι πολυέξοδη, δεν το έγραψα διότι το θεώρησα περιττό. Πάντως όταν μου το είπε κρατήθηκα για να μην βάλω τα γέλια. Την ρώτησα στα μαθήματα όταν πήγαινε πώς ντυνότανε και μου είπε φόραγε κολάν και γενικά στενές γραμμές. Δεν κρατήθηκα τότε και της είπα έκανε μάθημα στα παιδιά ή και στους μπαμπάδες; Μου απάντησε μόνο στα παιδιά και γέλασε, σταμάτησα λοιπόν την συζήτηση χαμογελώντας γιατί κατάλαβα με τα λεγόμενα της ότι η γη είναι επίπεδη και ο γάιδαρος πετάει!!! - τύπε το πρωϊ έκανε μάθημα στα παιδιά. Οι μπαμπαδο μπαρμπάδες την γαμούσανε στο κωλομπαράδικο όταν έφευγαν οι γυναίκες στα εξοχικά τα καλοκαίρια. (Bou).
4. Έβγαλα τη καπότα απο τη τσέπη και της λέω θα τη φορέσω μωρο μου να με γλείψεις ! Φόρεσα τη καπότα , σάλιωσε τα δάχτυλα της και άρχισε να με παίζει ενω εγώ ειχα σαλιώσει 2 δάχτυλα και ειχα χώσει τις χερούκλες μου στο μουνάκι της και την χαϊδευα.... χαϊδευα και το κωλοτρυπίδι της και αυτη βογγούσε απο κάβλα. Το σκηνικό στο κωλομπαράδικο ηταν ειδυλιακό ενω εγω συνέχιζα να τη φιλάω να τη δαχτυλιάζω με το αριστερό και να βαράω μια ωραιότατη μαλακία με το δεξί ! Οπου να ναι θα έχυνα.... και εκανα γκριμάτσες αχ και βάχ γιατι όντως είχα καβλώσει πολύ. Με παρότρυνε να τη χύσω μέσα στη καπότα ενω ο πουτσος μου κόντευε να φτάσει στα μάτια ! Την παρακαλούσα να με γλείψει... έσκυψε και με τσιμπούκωσε με μια καλή ρουφιξιά η οποία ηταν αρκετή για να καταλάβω οτι το τσιμπούκι της ειναι πολύ ωραίο και καβλωτικό. (Bou).

1. την ωρα που γινοταν ο αυθεντικος μαραθωνιος καποιος διπλα στα εξαρχεια ετρεχε μονος του και θα τερματισει σε ρακομελαδικο. (Φέισμπουκ).
2. Για μερακλήδες: Τα καλύτερα ρακομελάδικα στην Αθήνα. (Εδώ).

Μοναξιά, λοιπόν. Η μοναξιά του να διαφέρεις – απόλυτα καθολική, δεδομένου ότι, στ’ αλήθεια, διαφέρουμε όλοι μας. Η μοναξιά του να μην είσαι πάντα ή πια αρεστός σε εκείνους που κάποτε ένιωθαν ότι τραγουδούσες για εκείνους. Η μοναξιά του να μην είσαι αρεστός στον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν μας τα είπε, άραγε, όλα όταν εξομολογήθηκε; «Μες στα δισκάδικα όταν βρίσκω / πελάτες άγνωστους ν’ ακούν δικό μου δίσκο, νιώθω μυστήρια ταραχή και φεύγω αμέσως από κει».΄Είναι δυνατόν, σκέφτομαι; Και όμως το λέει: «Δεν τα υποφέρω τα τραγούδια μου, και προπαντός όταν μου μοιάζουν / όλα εκείνα π’ αγαπώ είν’ αλλωνών κι αλλιώς φαντάζουν». Και κάπως έτσι αισθανόμαστε όλοι σαν κοριτσάκια «που ’χουνε σύρματα στα δόντια ή σπυράκια»: «Αν δε σας φαίνεται μελό, τον εαυτό μου αντιπαθώ […] Μα μπαίνει η άνοιξη στην πόλη, κι απ’ τ’ ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνεστε όλοι / τόσο γλυκούτσικοι κι αχνoί στη θερινή σας τη στολή». (Εδώ).

Μετά τις έντεκα το βράδυ δεν βρίσκεις κανένα εστιατόριο ανοικτό στο Άαχεν, μόνο κάνα γυράδικο, αν έχει κάνας Τούρκος.

Οι γονείς του δεν είχαν λεφτά για ιδιαίτερα, οπότε πήγε σε γκρουπάδικο.

1. Το πιο θρυλικό φλιπεράδικο της Θεσσαλονίκης έγινε 40 ετών. Ο πιο αυθεντικός... καουμπόη πόλης κάνει κουμάντο στο «Ελ Πάσο». Στο μπιλιαρδάδικο "Ελ Πάσο" στη Θεσσαλονίκη ο χρόνος έχει σταματήσει προ πολλού. Ένα μαγαζί που άνοιξε τη δεκαετία του 70, άλλαξε ιδιοκτήτες και κατέληξε στα χέρια του Χρήστου Παυλίδη, έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Έχει κάτι ξεχωριστό αυτό το τεράστιο ημιυπόγειο στην Αγίου Δημητρίου. Κάτι που μόνο αν πας μπορείς να το αντιληφθείς. Μια ατμόσφαιρα που ανάλογα τη δεκαετία που διανύεις, σου δημιουργεί διαφορετικές μνήμες. Όλοι, είτε τα έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι, είτε τα θυμόμαστε μόνο μέσω ταινιών, ή σαν αχνές μνήμες από παιδικά χρόνια με γονείς, έχουμε κάτι που μας δένει με τις προηγούμενες δεκατίες. Το μαγαζί "Ελ Πάσο" ονομάστηκε έτσι, όχι γιατί ο ιδιοκτήτης είχε σχέσεις με το Τέξας, αλλά γιατί, τότε, στα τέλη της δεκαετίας του '70, αρχές '80, τα μαγαζιά είχαν τέτοια ονόματα, καουμπόικα, εξωτικά, ξένα. Είναι γνωστά άλλωστε τα στέκια των παλιών στη Θεσσαλονίκη με αντίστοιχα ονόματα - "Αρζεντίνα", "Σάντα Μόνικα", "Σαν Σαλβαντόρ" κ.ο.κ. "Εμείς τελικά λέγαμε ότι το Ελ Πάσο λέγεται έτσι γιατί εδώ...γίνονται μονομαχίες!". Σαν καουμπόυδες λοιπόν παίζουμε μπιλιάρδο, πινγκ πονγκ και τάβλι, ενώ ψάχνουμε να βρούμε τι μας συνδέει με το χτες.(Εδώ).
2. Το πιο αυθεντικό φλιπεράδικο. Αμέτρητες παρέες, φοιτητές, ζευγάρια αλλά και μοναχικοί πότες έχουν καθίσει στα τραπέζια του, έχουν παίξει φλίπερ και μπιλιάρδο, έχουν τεστάρει τη συγκέντρωση τους στα βελάκια, έχουν ανταλλάξει θυμωμένες μπαλιές στο πινγκ πονγκ. Ίσως πήγαινε ο πατέρας σου, ίσως εσύ, ίσως κάποιος γνωστός σου σου έχει ήδη πει για αυτό το μέρος. Αν γεννήθηκες στα 80s ή έζησες στα 80s ή αγάπησες τα 80s, είσαι ό,τι πρέπει για το Ελ Πάσο. (Εδώ).
3. Τα χρόνια των 80s και 90s άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ποπ κουλτούρα, και στη Θεσσαλονίκη κάποιοι νοσταλγοί αυτών των δεκαετιών βρήκαν τον τρόπο να κρατήσουν ζωντανό το πνεύμα τους. Από φλιπεράδικα και arcades μέχρι vintage ρούχα και παραδοσιακά γλυκά, η πόλη φιλοξενεί αυθεντικές γωνιές που αναβιώνουν τη γοητεία εκείνων των εποχών. Ο χώρος του Ελ Πάσο, το ARCADES.GR και καταστήματα όπως το V for Vintage και το Oldd Fashion προσφέρουν μια ιδιαίτερη εμπειρία στους επισκέπτες, ενώ παράλληλα το ιστορικό ζαχαροπλαστείο στη Δορκάδα φέρνει γεύσεις από μια άλλη εποχή. Σε αυτούς τους χώρους, η Θεσσαλονίκη ζει και αναπνέει με τη ρετρό αισθητική της και τη νοσταλγία για τις εποχές που έχουν αφήσει πίσω τους κάτι μοναδικό. (Εδώ).

ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΜΠΕΡΓΚΕΡΑΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΤΑ BURGERS ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ATM. (Εδώ).