Όταν κάποιο έδεσμα είναι τόσο καλό που δε θες να το μοιραστείς με κανέναν.
- Πώς σας φάνηκε το τιραμισού;
- Να τρώει ο Λυριτζής και στον Οικονόμου να μη δίνει!
Όταν κάποιο έδεσμα είναι τόσο καλό που δε θες να το μοιραστείς με κανέναν.
- Πώς σας φάνηκε το τιραμισού;
- Να τρώει ο Λυριτζής και στον Οικονόμου να μη δίνει!
Got a better definition? Add it!
Παράφραση του αγγλικού Troy Story (απόδοση του Τρωικού Πολέμου) στα Ελληνικά δεδομένα της μάσας και της ρεμούλας.
Ο όρος μάλλον είναι εφεύρεση Σεφερλή, καθώς είχε ανεβάσει ομώνυμη επιθεώρηση το 2012.
- Τελικά τα πήρε ο Άκης απο τα TOR-M1;
- Άσε φίλε....μεγάλο τρώει στόρυ...
Got a better definition? Add it!
Φαγητό από ρύζι, ντομάτα και κιμά. Χρησιμοποιείται και για να περιγράψει καταστάσεις που είναι υπερβολικά αχταρμάς, χυλός, όπου συμφύρονται ετερόκλητα στοιχεία με αποτέλεσμα ένα γενικό μπάχαλο. Το χαρακτηριστικό της μπουχλούμπας είναι ότι ακόμη κι αν τα συστατικά της είναι καθ' εαυτά τίμια, το αποτέλεσμα δεν τρώγεται με τίποτα. Επίσης μπορεί να ειπωθεί για ένα ανιντέντιφάιντ έδεσμα με «παραδοσιακό» χαρακτήρα με την κακή έννοια (τύπου τουρλού τουρλού) το οποίο δυσκολευόμαστε να προσεγγίσουμε πόσω μάλλον να καταναλώσουμε. Ευρύτερα για οποιαδήποτε συγχώνευση δεν χωνεύεται με τίποτα.
Πρόσφατη σημαίνουσα χρήση της έκφρασης έγινε από τον σκηνοθέτη, δημοσιογράφο και ραδιοφωνικό παραγωγό Νίκο Μαστοράκη, ο οποίος παραβιάζοντας την αρχή «τα εν Νίκῳ μη εν Δήμου» έκραξε τον φιλόσοφο, συγγραφέα, διαφημιστή και πολιτικό Νίκο Δήμου μέσα από την προσωπική σελίδα του στο Φέισμπουκ, που έγινε βαϊραλιά.
Συνέβη το 1966. Η μπουχλούμπα ήταν τότε ένα ελάχιστα έως καθόλου αρεστό πιάτο στους κατασκηνωτές της εποχής. Αποτελείτο από ρύζι με ντομάτα και κιμά. συνήθως σερβιρόταν για δείπνο. Όταν ο ομαδάρχης γυρνούσε φορτωμένος από την διαχείριση, και τα παιδιά σηκωμένα στις μύτες των παπουτσιών τους ανίχνευαν μέσα στο ταψί την αηδιαστική μπουχλούμπα, ακούγονταν παντού επιφωνήματα αποδοκιμασίας και σ' όλους κοβόταν η όρεξη μαχαίρι. Μιά μέρα του 1966(;) έγινε το λάθος να σερβιριστεί η μπουχλούμπα μετά από επισκεπτήριο. Καταλαβαίνει κανείς ότι μια τέτοια μέρα τα παιδιά απολάμβαναν μετά μανίας τα κάθε λογής γλυκίσματα και εδέσματα που τους πρόσφεραν οι συγγενείς τους. έτσι λοιπόν όταν έφτασε η ώρα της μπουχλούμπας, πού όρεξη να φάει κανείς! Κάποιος (από Εύβοια μεριά) έριξε την ιδέα να επιστραφούν ατόφια τα ταψιά. αυτό διαδόθηκε άμεσα, και σε λίγο η διαχείριση γέμισε με γεμάτα από μπουχλούμπα ταψιά. Όταν το πήρε χαμπάρι ο τότε αρχηγός Γιαννόπουλος, έγινε το έλα να δεις. Ο εν λόγω αρχηγός που σημειωτέον δεν φημιζόταν για το ήπιο του χαρακτήρα του, είχε γίνει έξαλλος και είχε περιέλθει σε κατάσταση νευρικής κατάρρευσης. Εκινείτο με μανία πέρα δώθε φωνάζοντας σαν υστερικός και προσπαθούσε να βρει τον πρωταίτιο ανακρίνοντας όποιον κατασκηνωτή έβρισκε μπροστά του την στιγμή που ο τελευταίος κατέφτανε στην διαχείριση επιστρέφοντας το ταψί με την μπουχλούμπα ατόφια. Εν τέλει βρέθηκε η άκρη και ο υπεύθυνος απομακρύνθηκε κακήν κακώς από την κατασκήνωση το επόμενο πρωϊ (ή μήπως και το ίδιο βράδυ; δεν θυμάμαι καλά!). Η όλη φάση φυσικά έμεινε στην ιστορία της κατασκήνωσης. (Από το Φέισμπουκ).
(http://konstantin.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=33891&blid=496) Ένα εξαιρετικό μενού, απολαυστικό για τη γλώσσα και τα μάτια. Για να τα βάλουμε τώρα στο μίξερ και να τα ανακατέψουμε… Ένας εμετικός χυλός! Αυτό είναι κι η προκρούστεια λογική για την κοινωνία. Αυτό σημαίνει η οριζόντια φορολογία και η οριζόντια μισθοδοσία στο δημόσιο τομέα. Συγχαρητήρια για τη μπουχλούμπα σας! Είναι σίγουρο ότι η επιτυχία της συνταγής είναι εγγυημένη, όταν ψευτοσοσιαλιστές επιλέγουν να εφαρμόσουν πολιτικές ψευτοφιλελεύθερων. Μόνο που είναι για το σκουπιδοντενεκέ…
(http://einaimast.blogspot.gr/2010/10/dia.html) Τα αναπαραγωγικα προγραμματα (τα φτηνιαρικα που 85% του υλικου τους ειναι απο αλλες εκπομπες) εχουν προσθεσει human interest παιζοντας («παιζοντας») με φονους, θανατους, βιασμους, παιδεραστες και ο,τι αλλο θα μπορουσε να δωσει καμια μοναδουλα στο καναλακι. Η μπουχλουμπα lifestyle και αστυνομικου ρεπορταζ.
(http://topontiki.gr/details.php?id=1179) Και από την άλλη ο κύριος Μεϊμαράκης με το βραχύ μουστάκι, με τη βαριά φωνή, καθισμένος σε τραπεζάκι τετράγωνο με τη ρετσίνα στο καρό τραπεζομάντιλο, ομοίωμα παλαιού ασίκη, κατα φεύγει σε γκριμάτσες που υπονοούν φράσεις όπως «άσε, ρε φίλε» και «τι να μας πει τώρα η μπουχλούμπα», για να τονίσει την απέχθειά του σε οτιδήποτε ξεφεύγει από τα πατροπαράδοτα κληρονομικά δικαιώματα.
(http://www.phorum.gr/viewtopic.php?t=261397&p=5192775). Αντιστρόφως αν υπάρχει θέμα κι εγώ ο επενδυτής το ρισκάρω και γουστάρω να τρώω ό,τι μπουχλούμπα βρίσκεται μπροστά μου μα με καρκινογενέσεις, μα με κυάνια ...πάει να πει ότι μπορώ να πάρω και μερικές χιλιάδες μαζί μου να βλέπουμε παρέα τα ραδίκια ανάποδα;;
Got a better definition? Add it!
Το υβριδικό γλυκό που προέκυψε από διασταύρωση της μπουγάτσας με το κρουασάν και έκανε πραγματική θραύση, προσελκύοντας το ενδιαφέρον και των διεθνών μέσων ενημέρωσης.
Γρήγορα όμως προέκυψαν σοβαρότατες ενστάσεις:
Η μπουγατσα εχει μια φυση (λεπτο τραγανο φυλλο) και δυο υποστασεις (κρεμα, τυρι). Τα υπολοιπα ειναι σκευασματα αιρετικων.
Μεταφορικώς δηλώνει μεταμοντέρνα -πάντα με την κακή έννοια- και τραβηγμένη απ' τα μαλλιά μείξη χωρίς δημιουργικότητα, -κάτι σε σταθεροτυρόπιτα δηλαδή-, καθώς και βλαχομπαρόκ αισθητική.
Έχω την εντύπωση οτι σημαίνει και Ελλαδιστάν, ταιριάζει σαν νόημα και τελειώνει σε -άν, αφού.
Το πολιτικό μπουγατσάν, που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, απ' έξω Ευρώπη, κι από μέσα κρέμα της αριστερής γιαγιάς από τας Σέρρας ας πούμε, ετοιμάζεται τώρα, που έχει μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη και αντιπρόεδρο στο Ευρωκοινοβούλιο, να καταθέσει αίτημα κατοχύρωσης της ελληνικότητας του μπουγατσάν και με ειδική ανθρωπιστική οικονομική μελέτη των οικονομολόγων του όλων των τάσεων, έτσι ώστε το μπουγατσάν να είναι κεντρική τροφή μη κυβερνητικών οργανώσεων που θα χορηγείται σε αναξιοπαθούντες πληθυσμούς.
Οι χυλοπίτες γίνανε ταλιατέλες, η μπουγάτσα έγινε μπουγατσάν, τα Goodys γίνανε Burger house και ο Σημίτης πρώτος μάγκας (εδώ)
το μονο καινοτομο προιον που διαφημιστηκε οσο κανενα αλλο στην Ελλαδα της 5χρονης κρισης ειναι το Μπουγατσαν....αυτοι ειμαστε....
Γάλλοι τεχνοκράτες + Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης = μνημόνιο μπουγατσάν
- βγαλτε στον κοσμο εσεις οι δημοσιογραφοι νεους ανθρωπους δημιουργικους με οραμα κ οχι μονο τα Μπουγατσαν....
- Το μπουρδελο είτε Αριστερό είτε Δεξί μπουρδελο ειναι ! Ελληνικό κράτος! (εδώ)
- Διασκευή εκείνο, διασκευή τούτο. Και ναι μπορεί να ακούσεις διαμαντάκια και άλλα τόσα σαχλά πειράγματα. Απορία μου όμως- έχει στερέψει η γλώσσα, η μουσική, το βίωμα για να 'γεννηθούν' νέα τραγούδια όσων ασχολούνται συνεχώς με διασκευές.?? Μου λείπουν σημερινά δυνατά κομμάτια. Όχι δοκιμασμένα στο χρόνο κομμάτια με νέο φόρεμα...
- [...] και μενα μου λειπουν πολυ τα νεα ακουσματα, θα ρθουν θα γεννηθουν θα δεις [...] την επομενη φορα ομως θα φαμε μαζι μπουγατσαν
Got a better definition? Add it!
Η μπόχα των μποχών στη Δ.Κρήτη, τουλάιστο ηχητικά και ως μέρος της σχετικής γκριμάτσας αηδίας και απογοήτευσης που συνοδεύει την εκφορά της. (Στην Κρήτη οι άσχημες οσμές σχηματίζονται με το -έα, στο τέλος, π.χ. σκυλέα, αυγουλέα, σκατουλέα, τσουκνέα κ.λπ.). Όχι επειδή δεν υπάρχουν εφάμιλλα ανυπόφορες οσμές, αλλά επειδή αυτή η λέξη κττμγ σ' όσους έχουν βιωματικά μεγαλώσει μαζί της δημιουργεί συναισθησία, σα να παράγει η εκφορά την την οσμή στον εγκέφαλο ναούμ'. Είναι η όχι απαραίτητα έντονη αλλά αναγουλιαστική, ταγκιά μυρωδιά που βγάζει κάτι σάπιο ή βουρκιασμένο. Θρασουλέα βγάζει το κρέας που άφησες στη συντήρηση μέρες και έχει αρχίσει να μυρίζει, αλλά και το κακοπλυμένο ποτήρι που βρωμάει αυγουλίλα, και άλλα, βλ. στα "παραδείγματα" όπου κι άλλοι έχουν προσπαθήσει να την ορίσουν . Ετυμολογία: το λεξικό Ξανθινάκη λέει από το θρασίμι = ψοφίμι (το οποίο θρασίμι, από το σαθρός).
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει αυτά που χρειάζεται για να ζήσει, βρίσκεται σε τραγική κατάσταση οικονομική και γενικά, όμως ζητά τη διασκέδαση και την απόλαυση και τις θεωρεί πιο σημαντικές από την επιβίωση. Είναι μια κατάσταση σαν να λέμε ψωμί-τυρί δεν είχαμε, λουλούδια για τ' αρχίδια μας, στον πούτσο μου λουλούδια, κολόνια για τ' αρχίδια μας, εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουνε, εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται. Όλες αυτές οι παροιμίες μιλάνε πιο πολύ για περιττές πολυτέλειες, ενώ η δική μας παροιμία μιλάει πιο άμεσα για την προτίμηση της απόλαυσης που τη θεωρούμε πιο σημαντική από τα βασικά της επιβίωσης.
-Εδώ δεν έχει το κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και πάμε και δίνουμε εκατομμύρια για να παίρνουμε οπλικά συστήματα να την μπαίνουμε
στους Τούρκους.
-Ψωμί τυρί δεν είχαμε, χοντρή ψωλή γυρεύαμε.
Got a better definition? Add it!