Tagged definitions (210)
Showing 41-50 from 210

Χαλικούτες ήταν ομάδες Βορειοαφρικανών κυρίως από Λιβύη, που ήρθαν στην Κρήτη κατά τον 18ο αι. και αποτελούσαν την πιο φτωχή και εξαθλιωμένη τάξη των μουσουλμάνων του νησιού. Η λέξη προέρχεται από το αραβικό χαλκ, που σημαίνει λαός και συνεκδοχικά σημαίνει λαουτζίκος, πλέμπα. Στην κρητική διάλεκτο έχει την έννοια του παρία, του βρωμιάρη του σιχαμένου παρόμοια με την βρισιά της κοινής Νέας Ελληνικής «τουρκόγυφτος».

Για τους παλαιότερους ήταν σοβαρή βρισιά.

Πρόκειται για ένα άτομο που επιδίδεται σε ένα ανηλεές κλάσιμο κατά τη διάρκεια της μέρας. Ξυπνάει κλάνει, ντύνεται κλάνει, περπατάει κλάνει, κοιμάται κλάνει, κλπ. Η μυρουδιά, συνήθως αποπνικτική, βοηθάει στην απομάκρυνση ανεπιθύμητων ατόμων και όχι μόνο (sυχνά του φεύγουν οι κλανιές όπως-όπως βέβαια). Χαρακτηριστικό παράδειγμα κλάστη είναι ο φούντη-καχεξίας, ο οποίος έδωσε πνοή στο σπορ!!!! Φήμες λένε πως μία φορά του έφυγε μία στο δρόμο και οι πίσω αλλά και οι μπροστά (!!!!) πεζοί αναρωτιούνταν φανερά ενοχλημένοι από πού έρχεται η περίεργη τούτη μυρουδιά!!!

Το κατά κανόνα βρωμόσκυλο που συμμετέχει με μεγάλη χαρά σε κάθε είδους μουχαμπέτι. Είθισται να έχει ύψος άνω του 1,70, αδύνατο σώμα και έντονα χαρακτηριστικά προσώπου (σκυλί). Πολλές φορές είναι τόσο βρωμερά που δεν κάνουν ούτε για μουχαμπέτι.

1. Υβριστικός χαρακτηρισμός για άτομα ΑμεΑ με διανοητική αναπηρία, ιδιαίτερα όταν η αναπηρία αυτή αποτυπώνεται στη φυσιογνωμία των ατόμων αυτών. Η απίστευτη αυτή καφρίλα ακούγονταν στις δεκαετίες του '80 και του '90 και ήταν διπλά άνανδρη: αφενός απευθυνόταν στα ίδια τα άτομα, που εξ ορισμού δεν μπορούν να αντιδράσουν ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και την υπόληψή τους, αφετέρου στόχευε έμμεσα ή άμεσα στους ίδιους τους γονείς των ατόμων αυτών, καθότι στην συνειδητή ή ασυνείδητη χριστιανοταλιμπάν λογική (που δυστυχώς, όπως έχει δείξει η ιστορία και η πραγματικότητα, δεν αφορά μόνο θείτσες και θείτσους) η ανωμαλία, το «κουσούρι», είναι θεόσταλτο για να τιμωρήσει τωρινά ή παλιότερα σφάλματα και αμαρτίες, και ο γονέας, όντας φορέας της αμαρτίας, είναι άμεσα υπεύθυνος που έφερε στον κόσμο ένα τέτοιο πλάσμα.

2. Από το τέλος της δεκαετίας του '90 και μετά προέκυψε μεταφορά σημασίας, και το ανωμαλάκι δηλώνει πλέον τον ανωμαλιάρη ή την ανωμαλιάρα ως καθαρά σεξουαλικό υποκείμενο, ασχέτως προτίμησης ή βίτσιου, ή ακόμη και σεξουαλικής ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού. Πάντα, βέβαια, σύμφωνα με το τι ο ίδιος ο χρήστης της λέξης θεωρεί ότι πρόκειται για ανωμαλία. Ενίοτε δε, το ανωμαλάκι δεν αφορά καν σεξουαλικές προτιμήσεις, αλλά απλά συνήθειες, εμμονές ή γούστα που μπορεί να θεωρούνται ιδιάζοντα από την πλατιά μάζα -και ίσως και να είναι, ίσως και να μην είναι ιδιάζοντα, μπορεί να είναι στην πραγματικότητα αθώα, μολονότι ασυνήθιστα.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι η παλιά σημασία έχει εκλείψει στον λόγο, γιατί στη σκέψη είναι σίγουρο ότι υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει, μιας και η καφρίλα δεν έχει ούτε τελειωμό ούτε πάτο σ' ότι αφορά την ανθρώπινη (λέμε τώρα) κατάσταση.

Υβριστικός, μειωτικός και απύθμενου ρατσισμού χαρακτηρισμός για άτομα ΑμεΑ με βαριά αναπηρία, τα οποία χρειάζονται αναπηρικό καροτσάκι προκειμένου να μπορούν να μετακινηθούν. Επισήμως, η καθήλωση σε καροτσάκι μεταφράζεται σε τουλάχιστον 80% σωματική αναπηρία.

Η λέξη είναι αρκετά παλιά, αλλά επανήλθε στο προσκήνιο αφού χρησιμοποιήθηκε από τον Γιώργο Αυτιά αναφορικά με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Την σκυτάλη από τον Αυτιά πήρανε έπειτα οι υπόλοιποι, επώνυμοι και ανώνυμοι αυτιάδες του διαδικτύου. Με τα γνωστά εμετικά αποτελέσματα.

Το κόμπλεξ, οι διακρίσεις κι ο κοινωνικός στιγματισμός απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία είναι γνωστή και πανάρχαιη ιστορία που υφίσταται και που θα συνεχίσει να υφίσταται στον αιώνα τον άπαντα, ή τουλάχιστον μέχρι η ιατρική και η βιοτεχνολογία να μπορέσει με κάποιο τρόπο να μετριάσει ή να εξαλείψει τις παθήσεις αυτές. Έχει ενδιαφέρον, ωστόσο, το γεγονός ότι η λαϊκή παράδοση και η μυθολογία σε διάφορες χώρες, τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης, φροντίζει να εξισορροπεί την σωματική αναπηρία με άλλα ταλέντα, τόσο ανθρώπινα (π.χ. αυξημένη νοημοσύνη ή αντίληψη) όσο και υποχθόνια, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον έμμεσο φόβο της κοινωνίας απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, τους «λειψούς». Η εξισορροπητική αυτή τάση συνεχίζει να υφίσταται ακόμη και σήμερα σε διάφορες μορφές ψυχαγωγίας (π.χ. τηλεοπτικές σειρές, κινηματογράφος, λογοτεχνία, κόμικς), αφενός για λόγους πολιτικής ορθότητας, αφετέρου όμως καθοδηγούμενη εμμέσως από την αμηχανία και τον τρόμο που εξακολουθεί να υφίσταται όταν κάποιος καλείται να συνδιαλλαγεί μαζί τους.

Νεόκοπο χλευαστικό πολιτικό μπινελίκι, συνδυάζει τα νεοφιλελεύθερος και λελές.

Πρόκειται για συνονθύλευμα εκκεντρικών και απροσάρμοστων μεγαλοαστών χωρίς κομματική στέγη. Το πρόθημα νεο- προσδιορίζει περισσότερο το ότι έχουν όψιμα μεταπηδήσει από άλλες εξ ίσου απροσάρμοστες κοινωνικοϊδεολογικές τοποθετήσεις και λιγότερο κάποια ειδοποιό διαφοροποίησή τους από τους απλούς φιλελέ.

Χαρακτηριστικά, πολλοί σημαίνοντες νεοφιλελέδες υπήρξαν στη νιότη τους μαρξυστές – κυρίως οπορτούνες του κοσμοπολίτικου αναρχοαριστερού χώρου, ποτέ σταλίνες (βλ. πιχί Πέτρο Τατούλη). Άλλοι ξε-πήδησαν από τα αγωνιζόμενα ΛΟΑΤ (βλ. τον πρόεδρο της Φιλελέ Συμμαχίας Γρηγόρη Βαλιανάτο). Υπάρχουν δε και σπάνιες περιπτώσεις πρώην αγριοχρίστιανων νεοφιλελέ (βλ. περίπτωση Στέλιου Ράμφου).

Σε αντίθεση με τους παραπάνω (πλην Ράμφου) που τουλάχιστον γαμήσανε στα νιάτα τους, οι νεοφιλελέ πιτσιρικάδες αναμένεται να γεράσουν χωρίς ιδιαίτερα ευχάριστες εφηβικές αναμνήσεις. Τους ξεχωρίσεις από τα λοιπούς λελέδες γιατί στα Starbuck’s κυκλοφορούν με Blackberry, ποτέ iPhone. Τα iPhone δεν είναι αρκετά κόρπορατ. Στις σπάνιες δε περιπτώσεις ερωτικής ή αυτοερωτικής κορύφωσης, οι νεαροί αυτοί φωνάζουν με νόημα «μα ποιος είμαι, ο Τζον Γκαλτ;»

Η κοσμοαντίληψη των νεοφιλελέ είναι εξόχως αντιτουριστική, ειδικά σε ένα κράτος που στηρίζεται σε αναπτυξιακό μοντέλο πελατειακών σχέσεων κομμάτων-ψηφοφόρων. Ο μεγάλος τους καημός δεν είναι ότι το κράτος δεν τους διορίζει, αλλά το ότι υπάρχει κράτος. Δεν τους ενοχλεί ο καπιταλισμός, αλλά η ουσιαστική ανυπαρξία του στην Ελλάδα. Βγάζουν φλύκταινες γιατί ο πολιτικός λόγος της λαϊκής δεξιάς της Νέας Δημοπρασίας τους θυμίζει Παπαρήγα, ενώ ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει για το απονενοημένο πείραμα ένταξης των Ανδριανόπουλου και Μάνου στο μΠΑτΣΟΚ του Global Thinker.

Ανεκτικοί, πλουραλιστές, προασπιστές της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή ανθελληνάρες, αρνησίθεοι φωταδιστές, σιωνιστές, αμερικανοτσολιάδες, φασιστόμουτρα; Εεεεσείς αποφασίζετε!

Πάσα: Μύστερ Κάδμος, δουπού.

Παίζει μεταξύ όσων γουστάρουν να τη βγάζουν καθαρή, σαν υποτιμητικός χαρακτηρισμός του κώλου (νταξ γιατρέ μου, σωστότερα: του απευθυσμένου ή και του πρωκτού) που δεν είναι επιμελώς αδειασμένος από μεζέδες, μπίο σπρέντς και σοκολατοειδή που δίνουν ..επώνυμο στον μπαργαλάτσο.

Υπ’ αυτήν την έννοια, το «ασ’ τα σάπια» θυμίζει πατρική συμβουλή.

Ιδιαιτέρως επιθετικό λήμμα, χρησιμοποιούμενο σε στενό κύκλο ατόμων και σε απόλυτο σύζευξη με το λήμμα, γαμιάρης.

Ψωλιάρης, ο του πέους, ο γου-του-πού γενικώς ή αλλιώς ο ψωλονοιάρης, αυτός που νοιάζεται για ευτελή πράγματα ή αλλιώς και ο σεξουαλικώς εκφυλισμένος ανήρ. Χρησιμοποιείται κατά κόρον για να προσβάλλει και να ευτελίσει τον αποδέκτη του εκάστοτε υβριστή.

Ιδιαιτέρως επίσης προσβλητικό για γυναίκα, η ψωλιάρα, το κατά συρροήν πορνίδιον επ' ευτελών αμοιβών, η εκφυλισμένη γυναίκα που δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τίποτε άλλο παρά τα της ψωλικής επιστήμης.

Προτροπή προς τον αναγνώστη-χρήστη: Ίνα τονίσουμε την ύβρη, τονίζουμε πάντα στο γράμμα ψ σαν να ακούγονται 5ψ μαζί προτού της κορύφωσης της λέξεως. Επί παραδείγματι: ΨΨΨΨΨωλιάρα (στην ουσία σαν να ακούγεται πσσσσσωλιάρα), κάνε και συνδυασμούς.

Τεμπέλης, κουράδα, μούχλας. Μόνος σκοπός ύπαρξής του είναι να τρώει, να κοιμάται και να χέζει, δηλ. να παράγει σκατά (κουράδες).

Μυτζήθρας λέγεται αυτός που έχει υπερβολική πιτυρίδα, σαν να βγάζει μυτζήθρα απ' το κεφάλι.