Tagged definitions (68)
Showing 11-20 from 68

Τελευταίο στάδιο Pokemon του τζιβάτου, ίσως με εξειδίκευση και μετεκπαίδευση στον σιτσουασιονισμό ή λικβινταρισμό (εκ των situation και liquidation, κοινώς ο μπαχαλάκιας) ή τον αλκοολισμό ή την πρέζα. Καμία σχέση πάντως με όλους εμάς τους βολεμένους αστούς και λοιπές πόρνες του καπιταλισμού.

Πιθανόν να μιλάμε για εξέλιξη του κοινού ορκ και όχι απαραίτητα τζιβάτου.

Το αίσθημα αγάπης που νιώθει ο παρθένος 18άρης φαντάρος για το όπλο του κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας.

Προφανούς ετυμολογίας λαϊκό λογοπαίγνιο στα χρόνια της (τότε στρατιωτικής) γερμανικής κατοχής 1941-1944, με το οποίο περιγράφονταν απαξιωτικά οι ταγματασφαλίτες, δλδ οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας.

Επρόκειτο για ένοπλα σώματα δωσιλόγων που συγκροτήθηκαν το 1943 από τον δοτό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη (πατέρα κατοπινού πρωθυπουργού), και που έφεραν την επίσημη ονομασία Τάγματα Ευζώνων. Από το επώνυμο του ιδρυτή τους, τα μέλη των Τ.Α. ονομάστηκαν και Ράλληδες.

Οι εξοπλισμένοι από τους Γερμανούς ταγματαλήτες φορούσαν ευζωνική στολή, και ωσεκτουτού ονομάστηκαν από τον λαό γερμανοντυμένοι ή γερμανοτσολιάδες (ένας ενδιαφέρων συνειρμός είναι ότι η λέξη τσολιάς προέρχεται από το τσόλι = κουρέλι / χυδαίο άτομο χαμηλού επιπέδου, το οποίο στα γερμανικά μεταφράζεται lumpen). Σήμερα η λέξη επιζεί ως β' συνθετικό στον όρο αμερικανοτσολιάς. Βλ. το νέτι, καθώς και τα Άπαντα Δημητρίου Πανούση, αοιδού/διασκεδαστού.

Η Λαϊκή Μούσα περιποιήθηκε δεόντως αυτά τα λουλούδια, τα οποία προέβαιναν σε παντοειδείς ωμότητες κατά του λαού και των αγωνιστών της Αντίστασης και τα οποία είχαν δώσει όρκο υπακοής (jawohl) στον Γερμανό Καγκελάριο και τους επιτελείς του:

Εν-δυό, εν-δυό, φουστανέλα, τσαρούχ' φούντα, φέσ'
εφτούνα τα ρούχα με καίνε, κι αδίκως μου τα 'χουν φορέσ'
Άϊν-τσβάι, άϊν-τσβάι, τσολιά να με λεν δε μ' αρέσ'
εγώ Γερμανός είμαι τώρα, καμάρ' των ταγμάτων Ες-Ες.
Εγώ ειμ' εγώ, και δεν αργώ
Ρωμιούς να σφάξω μάνι-μάνι
με λεν λεφούσ', και στο γιουρούσ'
τρεις τραυματίες έχω ξεκάνει.

Εννοείται ότι υπήρχε έντονη ώσμωση μεταξύ των ταγματαλητών και των μελών άλλων δωσιλογικών οργανώσεων όπως η «Χ» (καμαρώστε τους) ή οι μπουραντάδες (στελέχη του Μηχανοκίνητου της Αστυνομίας Πόλεων, από το επώνυμο του διοικητή τους).

Οι -πάμπολλοι- ταγματαλήτες που δεν πέρασαν από λαϊκή/αντάρτικη αξιολόγηση μετά την αποχώρηση των Γερμανών, αξιοποιήθηκαν καταλλήλως από τους ενσκήψαντες Άγγλους, ενώ πολλοί εξ αυτών έκαναν καριέρα είτε στον τότε αναπτυσσόμενο τομέα του τουρισμού εξυπηρετώντας παραθεριστές σε θέρετρα του Αιγαίου , είτε στον επανασυσταθέντα Ελληνικό Στρατό (πρόχειρο παράδειγμα ο τρισμέγιστος αστήρ της Εθνοσωτηρίου, Γεώργιος Παπαδόπουλος και άλλα κατοικίδια-φύλακες).

Μετά την συνταξιοδότηση των τελευταίων, πολλοί απόγονοι επιφανών ταγματαλητών σταδιοδρόμησαν επαγγελματικώς με μεγάλη επιτυχία.

Ο όρος «ταγματασφαλίτης» γνώρισε μέρες δόξας στα φοιτητικά αμφιθέατρα του '70-'80, χαρακτηρίζοντας, για μυστηριώδεις λόγους,μέλη συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης, η οποία εν τούτοις, όταν οι αυθεντικοί ταγματαλήτες μετείχαν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, βρισκόταν στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Το αρχαιοπρεπές έτυμο «αλήτης» (αρχική σημασία: περιπλανώμενος) χρησιμοποιείται σήμερα για να περιγράψει κρατικούς υπαλλήλους που περιφέρονται ασκόπως σε διαδηλώσεις είτε με φόρμα εργασίας, είτε με πολιτική περιβολή. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, μεγάλο ποσοστό των εν λόγω υπαλλήλων φέρεται να διατηρεί στενές σχέσεις με ονειροπόλους νοσταλγούς της δράσης των λημματογραφούμενων ευζώνων. Πιθανότατα πρόκειται για παντελώς αδικαιολόγητη, αήθη και συκοφαντική επίθεση.

Αυτά λεξικογραφικώς, ήτοι συνοπτικώς και με απόλυτη ψυχραιμία.

Πάσα του Khan (ΔΠ) μετά από σέντρα του Vrastaman.

Εκ του ασφαλίτης που σημαίνει τον αστυνομικό που εργάζεται στον Κλάδο Ασφάλειας και Τάξης (βλ. και λίτης) και του αλήτης.

Ως ασφαλήτες μπορούν να χαρακτηριστούν όλοι οι ασφαλίτες, αλλά κυρίως αυτοί που παρεισφρέουν σε πορείες και διαδηλώσεις με πολιτικά. Στην καλύτερη περίπτωση, λαδή, γιατί τα πουλάκια κελαηδάνε και για κουκουλοφλώρα πρόβατα με μανδύα κατσίκας και ειδίκευση στην προβατοκάτσικα. Δρούν όχι μόνο κατά το πονηρόν και ακάθαρτον τριώδιον που διανύουμε τώρα καλή ώρα, ως οι μασκαράδες που είναι, αλλά και στην λοιπή χρονιά. Πρωταγωνιστούν σε βιντεάκια στο συσιφόνι όπου έχουν απαθανατιστεί σε ερωτικά παιχνιδάκια τ. πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς με τους συναδέλφους τους Ματάδες.

Το ασφαλήτης είναι βέβαια ένα από τα γραπτά λογοπαίγνια, που θάλλουν πλέον στα μπλόγκια και γουορντπρέσια. Ως προς τον προφορικό λόγο, είναι σημαντική η ρίμα «αλήτες, αλήτες, τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες» (ή «αλήτες είναι τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες»), που έχει καθιερώσει στην συνείδηση του λαού την εξίσωση ασφαλίτης= αλήτης, οπότε το πέρασμα στην ορθογραφική αλλαγή να καθίσταται ευχερές. Στον προφορικό λόγο, το μπανεύκολο λολοπαίγνιο μπορεί να γίνει με μια μικρή παύση μετά το «ασφ», όπως άλλωστε και στον γραπτό γράφεται συχνά ως ασφ-αλήτης.

Εξάλλου έχει ενδιαφέρον η λέξη ασφαλητεία που δίνει μερικά ελάχιστα αποτελέσματα στον γούγλη σχετιζόμενα αφενός με τους Ταγματασφαλήτες της Κατοχής και αφεδύο με το στυλ του καθώς πρέπει lover undercover ασφαλήτη (βλ. παράδ. 6).

Στο στρατιωτικό ιδίωμα, κατά το anti-doping control, σχηματίζεται το αντιγόπινγκ κοντρόλ, ή, συνηθέστερα, απλώς αντιγόπινγκ, που σημαίνει το μάζεμα αποτσίγαρων- γοπών από χώρους του στρατοπέδου. Αποτελεί καψώνι ή και αναγκαία μορφή καθαριότητας. Λέγεται και γόπινγκ (ένα από τα πολλά στρατιωτικά γερούνδια, όπως έρπινγκ, πύλινγκ, πευκοβελόνινγκ κ.τ.ό.) ή ξεγόπιασμα.

Πλέον έχει ξεφύγει από τον στρατό, και γίνεται ιδιαίτερα σε παραλίες τα καλοκαίρια, από άτομα που είναι επιφορτισμένα με την καθαριότητά τους ώστε να μην είναι αντιτουριστικές. Επίσης, αναλαμβάνεται ενίοτε από ακτιβιστές ως προσφορά στην οικολογία και την πατρίδα. Σ' αυτήν την μη στρατιωτική χρήση έχει, κττμγ, περισσότερη σημασία ο όρος κοντρόλ, αφού υπάρχει σύντονη προσπάθεια να ελεγχθεί η παραλία (ή άλλος χώρος) από γόπες που μας εκθέτουν.

Στη σημερινή συγκυρία, όπου ασκείται κριτική στην ελλαδιστανική νοοτροπία του «καθαρίζω το σπίτι μου, και πετάω τα σκουπίδια στο δρόμο», το αντιγόπινγκ κοντρόλ είναι επίκαιρο, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε ευγενείς μορφές εθελοντισμού (ή και επαναστατικού δεθελοντισμού) και σε συναφή αυτοκριτική της νοοτροπίας του πετάω τη γόπα μου όπου νά 'ναι, η οποία χρονικώς συνέπεσε με το ντοπάρισμα της μεταπολίτευσης, το οποίο έχει ήδη υποστεί αντιντόπινγκ κοντρόλ (κυριολεκτικά και κυριολεκτικά).

Σε φανταρικό ιδίωμα, ο βυσματικός λόχος, που θυμίζει ξενοδοχείο. Σχηματίζεται κατά το Grecotel, γαμοτέλ κ.τ.ό. Χρησιμοποιείται κυρίως στο Κ.Ε.Ε.Μ. Σπάρτης.

Το ακρώνυμο Σ/ΚΣΤΗΣ, που σημαίνει Στρατεύσιμος Κελευστής στο Πολεμικό Ναυτικό αναπτύσσεται και ως Σεξιστής ή, με λίγο μεγαλύτερη φαντασία, Σταρχιδιστής.

Πρβλ. και στριπτιζέρ κ.ά.

Πάσα: Χότζας.

Φανταρικό απόφθεγμα.

Σε ελεύθερη μετάφραση, ταλαιπωρούμαι αλλά οι γαμημένες μέρες για την απόλυση δεν μαζεύονται.

Βέβαια, το λιώσιμο μπορεί να νοηθεί διττώς:

α) ως χώσιμο / βυσμάτωμα

β) απλά ως απελπιστική απραγία, να κάθεσαι να ψωλαρμενίζεις ώρες ατέλειωτες, άχρηστος μεταξύ αχρήστων, βάρος της γης, απλά να υφίστασαι στο σύμπαν χωρίς να το επηρεάζεις στο ελάχιστο.

Καταχρηστικά το ρητό χρησιμοποιείται σε εκτός στρατού φάσεις, π.χ. όταν πέφτει γενικώς τρελή δουλειά ή τρελό διάβασμα για εξεταστική κλπ.

Ενώ το πίξελ ή εικονοστοιχείο (<PICture ELement = στοιχείο εικόνας) είναι ένα «σημείο» μιας εικόνας που εμφανίζεται στην οθόνη ενός υπολογιστικού συστήματος, δηλαδή, για το υπολογιστικό σύστημα, ένα δείγμα πληροφορίας, το πήξελ με ήτα είναι μονάδα μέτρησης του πηξίματος. Εφαρμόζεται σε μούνες και συνήθως μετριέται σε μέγκα-πήξελ ή γκίγκα-πήξελ.

Στον ένδοξο Ε.Σ. όπου όλοι είμαστε μια παρέα, πολλές φορές οι έννοιες πειθαρχία, οργάνωση, σύστημα, εργατικότητα κλπ αποκτούν ένα υπερρεαλιστικό υπόβαθρο. Για να το συλλάβει κανείς θα πρέπει να έχει την τύχη να παρακολουθήσει μια μονάδα του Ε.Σ. σε τακτικούς ή άλλους ελιγμούς, οπότε και γίνεται προφανής η χρήση του όρου «ρεμπέτ ασκέρ» για την περιγραφή της μονάδας, συνήθως πεζικού, η οποία μαγεύει με τον συντονισμό των κινήσεων των μελών της.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι διαθέτουμε ως χώρα τον καλύτερο στρατό, όχι στο ΝΑΤΟ, αλλά στο Κιάτο.