(Ναυτικό): Παραφθορά της στερεότυπης αναφοράς σε ανώτερο «ευπειθώς αναφέρω», η οποία γίνεται ακούσια από αλανιάρηδες πιτσιρικάδες ή αγράμματους ορεσίβιους που δεν πολυκαταλαβαίνουν (ορθότατα) τις ελληνικούρες του στρατεύματος (π.χ. ποδόμακτρον = χαλάκι για τα πόδια, ατενώς (= κατέβασε χέρι), ψήκτρες οδόντων = οδοντόβουρτσα, ιματιοθήκη, φοριαμός, ασκεπής, ακομβίωτος, όρχος, ώνια, διαγγελείο κλπ), προτιμώντας την αντικατάστασή τους με δικές τους λέξεις (π.χ. λουκάνικο = μακρύς ναυτικός σάκκος-χρησιμοποιείται και στον στρατό ξηράς, τηλεόραση = τσάντα ώμου στο ναυτικό-αεροπορία, αρχιπιστολέρο = ναυτικά ο ναυαρχούκος / αρχιπολοίαρχος Αρχιεπιστολέας, ασπιρίνη = ναυτικός πιλίσκος, μουνί- τυρόπιτα = δίκωχο, παρφέ =Α.Φ.Ε.<Αξιωματικός Φυλακής Επιτελείου κλπ) ή εσκεμμένως από μορφωμένους (κι ακατάδεχτους) μπαρμπα-φαντάρους.
Η εμμονή στην ψευτοκαθαρεύουσα των στρατιωτικών, δέον ν' αναζητηθεί σε ψυχογράφημα των βαθμοφόρων ταγών των σωμάτων ασφαλείας.
Στο ναυτικό, που από το 2002 περίπου και ένθεν, η θητεία είναι σχετικώς χαλαρή (δεν πας σε μάχιμο πλοίο εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων π.χ. γιατρός-εμπορικάτζα), συναντάς πλέον ως επί το πλείστον βύσματα ή σπουδαγμένα παιδιά (συνήθως και τα δυο), που δεν ολισθαίνουν σε γραμματικά λάθη, όπως άλλωστε και (λόγω γοήτρου) οι βαθμοφόροι που αναφέρονται σε στερεότυπες (πλην σόλοικες) καθαρευουσιάνικες εκφράσεις, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Π.χ. αραιά και που θ' ακούσεις κάποιον να κλίνει τον προσφιλή «εφοδεύων» και να την πατήσει ονομαστικοποιώντας την γενική & αιτιατική ή να σε πληροφορήσει ότι «δεν δικαιείσαι» (sic) αδείας...
Ιδίως στο ναυτικό, είναι τέτοιο πλέον το επίπεδο μόρφωσης στις κληρουχίες, όπου εν συνόλω 1.000 π.χ. ναυτών, οι πεντακόσιοι τουλάχιστον είναι κάτοχοι πτυχίου ανωτέρας ή ανωτάτης σχολής, εκ των οποίων οι εκατό έχουν μεταπτυχιακό δίπλωμα και καμιά εικοσαριά έχουν διδακτορικό (!)
Για τον λόγο αυτό, είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κανείς Σεξιστής / Σταρχιδιστής (Σ/ΚΣΤΗΣ = Στρατεύσιμος Κελευστής), αφού ο ανταγωνισμός λόγω προσόντων είναι μεγάλος.
Φυσικά, μιλάμε μόνο για την ειδικότητα Τ/ΠΒ Β΄ (στρατεύσιμος Κελευστής Τεχνικός Πυροβόλου Όπλου), που πλέον κολλάει παντού αφού καταργήθηκαν οι πυροβολητές στα πλοία, άσε που οι στόχοι πλήττονται με πυραύλους από τους ηλεκτρονικάριους Δ/Β = Διεύθυνση Βολής, και όχι με τα κανόνια (άρα βυσματική, εξ ου: «Το Παιδί Βολεύτηκε») και συνήθως καταλήγει σε γραφείο (αφού όμως φάει πήξιμο στην εκπαίδευση από τους μπακακούς (βατράχια = Ο.Υ.Κ.) σε όπλα, και λιώσει κανά εξάμηνο στη Ναυτονομία, δηλ. τσατσοπαγίδα, εξού: Τ/ΠΓ = Το Παιδί Γαμήθηκε)...
Οι μόνοι που γίνονται χρήσιμοι στρατεύσιμοι κελευστές (δηλ. ειδικότητα Βου), είναι οι εμπορικάντζες ή οι γιατροί, όταν δεν έχουνε πού να τους βάλουνε ή δεν γουστάρουνε να γίνουνε Σ.Ε.Α. (στρατεύσιμοι έφεδροι αξιωματικοί = σημαιοφοράκια με παρδαλό μάτι Νέλσονος, παραπάνω θητεία και αποστρατευόμενοι ως ανθυποπλοίαρχοι).
Γίνονται λοιπόν π.χ. ΑΡΜ Β΄ (αρμενιστές) ή ΜΗΧ Β' (μηχανικοί πλοίων) ή ΝΟΣ Β' (νοσοκόμοι) αντίστοιχα ή, αν δεν υπάρχουν θέσεις ή εκκρεμεί καμιά ανυποταξία (συνήθως δικαιολογημένη σε εμπορικάντζες που κωλύονταν λόγω τράνζιτου ή επισκευής του πλοίου τους στην αλλοδαπή κι έχασαν την ΕΣΣΟ τους, που στη συνέχεια αθωώνονται πανηγυρικά), τότε τους κάνουνε διόπους της ειδικότητάς τους.
Τα παλιά χρόνια, γίνονταν κι οι δικηγόροι αξιωματικοί και προσέφεραν αμισθί τις υπηρεσίες τους σε κατηγορουμένους των Ναυτοδικείων, αλλά τώρα όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρείς απο κάτω δικηγόρο ή σκορπιό (καμιά φορά με το αυτό αποτέλεσμα).
Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να υφίστανται πιτσιρικάδες, που παρερμηνεύουν την εν λόγω φράση (το έχω δει με τ’ αφτιά μου!), καθώς και άλλες (π.χ. σάουντιτς = σάντουιτς, ίσως κατά το «Σουηδική Αραβία», προάστιον = προάριστον, προπορευόμενος ναύτης = προπαιδευόμενος κ.ο.κ.).
Στον στρατό ξηράς, όπου κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι, γίνεται το σώσε και γι’ αυτό η αργκό ανθεί εκεί περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, παρά την ξηρασία!
Για του λόγου το αληθές, έχω υπ’ όψη μου νεαρό φανταράκο ποντικαρά, που έφαγε 10 φι απ’ το δίκα, που τονε τσάκωσε να κατεβάζει Χριστοπαναγίες, διότι «ύβρισε» λέει «τα Θεία» και να διερωτάται «ποια θεία του ρε μαλάκα, την Παναγία έβριζα»...
(Αληθινή στιχομυθία):
- Ευτυχώς αναφέρω, κύριε Διοικητά....
- Πάλι καλά που αναφέρεις παιδί μου, σκέψου να μην ανέφερες κιόλας! (γέλια)
