Tagged definitions (7597)
Showing 5921-5930 from 7597

Σημαίνει: Mένω:

• μαλάκας
• παγωτό
• καρότο
• άναυδος,
• κάγκελο
• σύξυλος,
• στήλη άλατος,
• εμβρόντητος,
• μαρμαρωμένος,
• με το στόμα ανοιχτό,
• ενεός,
• άλαλος,
• σέκος (αυτό σημαίνει επίσης πεθαίνω ακαριαία),
• σκουπόξυλο,
• κατάπληκτος κλπ κλπ κλπ.

Το «μένω πίπα» είναι μία εμφανής παρομοίωση κάποιου που μένει με το στόμα ανοιχτό, σαν να κάνει πίπα.

Κάτι το πολύ καθαρό, που λάμπει σαν το κέλυφος του αβγού.

Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την φάση «χαμός» (κολαστήριο).

Προέρχεται από το όνομα του γηπέδου της ισπανικής ομάδας Deportivo La Coruna. Όταν έπαιζε η Depor σε αγώνες Champion League, ακούγαμε από τους τηλεσχολιαστές ότι, η τάδε ομάδα θα αντιμετωπίσει την Depor στο «κολαστήριο» Ριαθόρ, λόγω του γεγονότος ότι οι εξέδρες του γηπέδου είναι πολύ κοντά στον αγωνιστικό χώρο και κάθετα ως προς αυτό, κάνοντας την ατμόσφαιρα πραγματικό κολαστήριο για τους αντιπάλους.

1. Η κοινώς γνωστή χυλόπιτα, εννοώντας την απόρριψη πρότασης για ερωτική σχέση.
2. Η χυλόπιτα σαν ζυμαρικό.

Η ατάκα προκύπτει απο τη διάσημη ταινία του David Lean «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι», που γυρίστηκε το 1957 και αναφερόταν στο πραγματικό περιστατικό που συνέβη στο β' παγκόσμιο πόλεμο, όπου χιλιάδες αιχμάλωτοι από τον ιαπωνικό στρατό υποχρεώθηκαν κάτω από πανάθλιες συνθήκες να φτιάξουν τη γέφυρα του ομώνυμου ποταμού. Μια γέφυρα που θα σύνδεε τα 415 χιλιόμετρα που χωρίζουν τη Βιρμανία με την Ταϊλάνδη.
Ο όρος αναφέρεται σε παρτούζα πολλών πρωταγωνιστών (μεγάλη απόσταση συνδέσεως), όπου γεφυρωμένα κορμιά λόγω σεξουαλικών περιπτύξεων, παρασύρονται το ένα πάνω στο άλλο σαν τα ξερόκλαδα που τα σπρώχνει ο ποταμός πότε εδώ, πότε εκεί, ρημάζοντας τα πάντα (άθλιες συνθηκες), ενώ το σπέρμα ρέει άφθονο.

Μία ακόμη τρανή λαϊκή ατάκα πολύ χρήσιμη όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάποιον ο οποίος κολλάει σε λεπτομέρειες.

Πρωταγωνίστρια της φράσης η γνωστή μας άγνωστη Μάρω, η οποία συχνά αναφέρεται μαζί με το μουνί της. Όχι επειδή έχει κάποιο γυναικολογικό πρόβλημα ή επειδή το γεννητικό της όργανο έχει κάποιες παράλογες ιδιότητες, απλά επειδή ο όρος «μουνί» συναντάται πολύ συχνά στις ελληνικές ρήσεις και το όνομα Μάρω βολεύει πολύ στο να σχηματίσουμε ρίμες (η ρίμα δίνει στόμφο, μπρίο και κύρος στην έκφραση - χώρια που αποστηθίζεται ευκολότερα). παραδείγματα :άλλο Τουπαμάρος κι άλλο το μουνί της Μάρως, κάτσε Μάρω να στον βάλω, και πολλά ακόμη που δεν θυμάμαι, αλλά που σίγουρα σας έρχονται στο μυαλό.

Στην ρήση αυτή, η Μάρω αντιμετωπίζει ως πρόβλημα τη μελανότητα του μουνιού της. Εννοείται όχι του οργάνου, αλλά του τριχωτού αυτού. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως η Μάρω γκρινιάζει για κάτι που το έχουν οι περισσότερες γυναίκες. Ενώπιον αυτής της κατάστασης μπορούμε να σκεφτούμε:

***** γιατί τη Μάρω την ενοχλεί κάτι που είναι κάπως αυτονόητο; και που σε τελική ανάλυση δεν της δημιουργεί κανένα πρόβλημα; Οι υπόλοιπες τί να πουνε δηλαδή; ή οι υπόλοιπες γιατί δεν ενοχλούνται; ποιο είναι τελοσπάντων το κόλλημα της Μάρως στον εγκέφαλό της;
***** η Μάρω δεν έχει με τίποτα άλλο να ασχοληθεί και ασχολείται κυριολεκτικά με τρίχες. ***** η Μάρω μπορεί να έχει όλου του κόσμου τα καλά, αλλά την ενοχλεί κάτι ασήμαντο. ***** αφού έτσι κι αλλιώς το μουνί μαύρο είναι, τί έχει να φοβηθεί;

Επομένως από τους παραπάνω συλλογισμούς αντιλαμβανόμαστε πια την έννοια της έκφρασης, δηλαδή ότι κάποιος πνίγεται σε μία κουταλιά νερό, αρπάζεται από κάτι άσχετο και φοβάται / αναστατώνεται / θυμώνει / γκρινιάζει και μας σπάει τα νεύρα.

Το πολύ κοντό κούρεμα που κάνει τον έχοντα να φαίνεται σαν σκίνχεντ και τον γελοιοποιεί άγρια.

Έκφραση που απευθύνει ένας ταβλαδόρος στον αντίπαλό του όταν τον έχει σκίσει, αλλά, παρά το στραπάτσο, αυτός δεν παρατάει το παιχνίδι, αλλά επιμένει να συνεχίσει μέχρι τέλους μπας και φέρει 3 εξάρες στο μάζεμα και γλιτώσει το διπλό. Με αυτή την έκφραση ένας καλός ταβλαδόρος δηλώνει τη βαρεμάρα του (μια και το παιχνίδι έχει κριθεί και δεν έχει κανένα νόημα να συνεχιστεί μέχρι τέλους) αλλά και την αναξιοπρέπεια του αντιπάλου του ο οποίος δεν παραδέχεται τη συντριβή του, αλλά τραβάει μέχρι τέλος μπας και ξεκωλωθεί και σώσει τα προσχήματα. Η έκφραση αυτή ακούγεται κατά κόρον στα φοιτητικά στέκια της Θεσσαλονίκης. Προέρχεται από κάποιο φυλακισμένο ο οποίος μετά την έξοδό του τη διέδωσε στον έξω κόσμο. Οι φυλακισμένοι, ως γνωστόν, μια που δεν έχουν να κάνουν τίποτα όλη μέρα και έχουν άφθονο ελεύθερο χρόνο, ασχολούνται με διάφορα αθλήματα (τάβλι, πρέφα, παπάς). Ο Ρωχάμης, σαν ισοβίτης που ήταν, είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Δεν ξέρω αν ήταν καλός ταβλαδόρος, όμως φαίνεται ότι είχε κάποια αξιοπρέπεια γιατί λέγεται ότι τις παρτίδες που έχανε τις παρατούσε αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του αντιπάλου. Έτσι βγήκε αυτή η έκφραση της οποίας η χρήση κάποιες φορές ίσως αδόκιμα επεκτείνεται σε όλες εκείνες τις περιπτώσεις που κάποιος προσπαθεί να αποτρέψει κάποιον άλλον από το να κάνει κάτι το οποίο είναι καταδικασμένο να αποτύχει, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται αντιληπτό από τον δεύτερο.

Έκφραση αντίθεσης όταν ακούμε ένα βαρύ και φορτωμένο πρόγραμμα είτε που πρόκειται να μας αναθέσουν ή που κάποιος άλλος έχει.
Σημαίνει δηλαδή ότι εμείς βαριόμαστε πάρα πολύ, είμαστε τεμπέληδες ενώ ο άλλος μας μοιάζει Βέγγος.

Παρόμοια με την δεν παίζω ούτε τα βλέφαρά μου.

Μπορούμε επίσης να αλλάξουμε υποκείμενο αν μιλάμε για κάποιον άλλο.

Η λέξη αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως slang. Απλά αποτελεί φόρο τιμής στον κύριο Βασίλη (τον επονομαζόμενο και «φιδέμπορα») από την Πάτρα, ο οποίος αποτελεί θεότητα και έχει αναδειχθεί από τη ραδιοφωνική εκπομπή «Ελληνοφρένεια» (όχι, δεν είμαι βαλτή από το σταθμό για να κάνω διαφήμιση, απλά θεωρώ ότι πρέπει να το αναφέρω). Σημαίνει: κάνω πλάκα, δουλεύω, κοροϊδεύω.