Tagged definitions (2628)
Showing 1071-1080 from 2628

Το ρούχο που, πρώτον, στεγνώνει πολύ γρήγορα καθότι λεπτό, βου δεν θέλει σιδέρωμα επειδή δεν τσαλακώνει (άρα είναι +/- συνθετικό) ή φοριέται επίτηδες τσαλακωμένο.

Πλύνε-βάλε σημαίνει ότι είναι τόσο εύκολο ρούχο ώστε το φοράς, γυρίζεις σπίτι σου, το πλένεις και, την ίδια μέρα λέμε τώρα άμα λάχει το ξαναφοράς και ξαναβγαίνεις.

Το στέγνωμα ούτε που αναφέρεται στην έκφραση, τόσο αμελητέα υπόθεση είναι.

Πλύνε-βάλε, μπορεί κάλλιστα να είναι ένα Μικρό Μαύρο Φόρεμα, ας πούμε. Αλλά και οτιδήποτε είναι ελαφρύ και μικρό σχετικά σε μέγεθος.

Το σίγουρα αντίθετο του πλύνε-βάλε είναι το τζην.

Να σημειωθεί ότι σπανίως αφορά αντρικό ρούχο η έκφραση.

Πρὀκειται για το ρήμα του γούτσου, το οποίο χρησιμοποιείται και σαν ουσιαστικό.

Άλλη μία έννοια για την οποία χρησιμοποιείται είναι τα σπερματικά υγρά τα οποία ξεφεύγουν από το ανδρικό μόριο (σε πάρα πολύ μικρές ποσότητες μεν, αλλά αυξάνοντας τις κακές πιθανότητες δε) κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.

Έχω παρατηρήσει ότι αυτό συμβαίνει αφού έχει επέλθει πλήρης ερεθισμός και όταν βρίσκεσαι στη μέση της διαδικασίας, δηλ. νωρίτερα από τη στιγμή της απελευθέρωσης. Πρόκειται για υγρά είναι που προαναγγέλλουν το «γλέντι» που επακολουθεί.

Επειδή είναι εξαιρετικά σπάνιο να τελειώσει το γκάζι στον αναπτήρα του αρειμάνιου καπνιστού, εάν δεν τον χάσει ή κάποιος συνδαιτυμόνας του τον καβαντζώσει κατά λάθος (λέμε τώρα), η συγκεκριμένη έκφραση χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει συνήθειες από κάτι τύπους ξεζουμίστρες, που καταναλίσκουν όλα τα ενδεχόμενα, τα εναλλακτικά σενάρια, την υπομονή των συνεργατών τους κ.α., μέχρι τελικής πτώσεως.

Ως εκ τούτου, με κάπως ελεύθερη προσέγγιση θα μπορούσε να αντικαθιστά το «διυλίζω τον κώνωπα» ή το «κάνω την τρίχα τριχιά». Επιπλέον, θα μπορούσε να αναρτηθεί και στη μακρά λίστα των αιτιατικών του γκέουλα (τον ξυρίζει τον σκίουρο, τον φυσάει τον κουραμπιέ), ένεκα που δεν σημαίνουν τίποτις ιδιαίτερο, όπερ και χάριν διακριτικότητος εκφέρονται.

Πολύ μικρό και ακατάστατο μέρος, κακής κατασκευής συνήθως.

''Οι κοτοπουλάδες'': Γνωστό σαντουϊτσάδικο (αλυσίδα), όπου το κρέας που χρησιμοποιούν είναι κοτόπουλο, εξ ου και η φίρμα. Από το όνομα του μαγαζιού, έφτασε να εννοούμε το ίδιο το σάντουιτς.

Πρέπει να πω πως δεν γνωρίζω αν ο όρος ακούγεται και σε άλλες περιοχές, πλην Περιστερίου (όπου έχω την εμπειρία). Δεδομένου όμως α) ότι τα μαγαζιά είναι αλυσίδα και β) το Περιστέρι καλύπτει αρκετά μεγάλο εύρος πληθυσμού όπου είναι σε χρήση αυτό, το λήμμα ισχύει τελεία και παύλα.

Σημ.: Υπάρχει, εκτός από τους ομώνυμους ''Κοτοπουλάδες'', το επίσης γνωστό ''Αυθεντικόν'', με παρόμοια προσέγγιση στο θέμα βρώσης. Συνεπώς ο όρος ''κοτοπουλάς'' πιάνει και τα δύο.

Ιστορική αναδρομή και pop culture: Τα τρία κυριότερα καταστήματα, στα δυτικά τουλάχιστον, είναι σε καίρια πόστα που έχουν βάλει το λιθαράκι τους ώστε να προκύψει και το λήμμα. Ένα είναι στην καρδιά του Μπουρναζίου, ένα πλησίον μετρό Αγ. Αντώνη (αγιαντώνη) κι ένα στην λεωφόρο Θηβών (για να πιάνει και τις πιο πάνω γειτονιές).

Ένας τυπικός / κλασσικός κοτοπουλάς περιλαμβάνει το ψωμάκι (αρκετά μεγάλο όμως), ένα σουβλάκι κοτόπουλου, πατάτα - τομάτα και από 'κει και ύστερα οτιδήποτε έγκειται στην φαντασία του εκάστοτε πελάτη.

Στην ιατρονοσηλευτική αργκό, σκουλήκι είναι η σκωληκοειδής απόφυση και, κατ' επέκταση, η σχετική εγχείριση αφαίρεσής της.

Να σημειωθεί πως για τους «απέξω», η χρήση τέτοιων αργκοτικών εκφράσεων από γιατρούς και νοσηλευτές συχνά εκπλήσσει δυσάρεστα, καθώς προδίνει την αναισθητοποίηση των ανθρώπων αυτών που έχουν τον ανθρώπινο πόνο για επάγγελμα.

Φήμες λένε επίσης πως ορισμένοι γιατροί, για να κονομάνε, σου βγάζουν δήθεν ότι χρειάζεται αφαίρεση σκωληκοειδούς, όταν πας στο νοσοκομείο για κάποιο άλλο άσχετο λόγο.

Στη χρηματιστηριακή αργκό, οι μετοχές που βγήκαν εκτός ταμπλό.

Παλαιότερα, πριν εμφανιστεί το Σ.Α.Τ. (Σύστημα Άυλων Τίτλων), οι μετοχές ήταν έγχαρτες. Που σημαίνει πως, αγοράζοντας π.χ. 100 μετοχές της ΕΤΕ, έπαιρνες τα αντίστοιχα χαρτιά. Αυτή η διαδικασία, εκτός από χρονοβόρα, ευνοούσε και την ύπαρξη «ψιλοκομπίνων». Δηλαδή μάζευε ο χρηματιστής 1.000 ΕΤΕ και κράταγε π.χ. για τον εαυτό του ή τον κολλητό του αυτές που πήρε φθηνότερα. Όταν κάποια μετοχή έβγαινε εκτός διαπραγμάτευσης, τα χαρτιά που είχες ήταν άχρηστα. Άρα μπορούσες να τα χρησιμοποιήσεις για να ντύσεις τους τοίχους του σπιτιού σου, εξ ου και «οι μετοχές έγιναν ταπετσαρία».

Τα τελευταία χρόνια το ΣΑΤ έλυσε αυτά τα προβλήματα, οι μετοχές πια δεν είναι έγχαρτες, αν κάποια βγει εκτός ταμπλό απλά χάνεις τα λεφτά σου, αλλά κάποιες εκφράσεις είναι old time classic.

Και μπουκίνο.

Έτσι λέγεται στην τιμημένη Φ.Ε.Λ. (Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας) και σίγουρα όχι μόνον εκεί το επιστόμιο των πνευστών οργάνων. Η λέξη είναι ιταλογενής, bocca (λατινικά bucca) είναι είναι το στόμα, συν την κατάληξη -ino.

Ένα γρήγορο γούγλισμα έδωσε κάτι και για το επιστόμιο του ναργιλέ, αν και μου κάνει παράξενο να παίζει ιταλική λέξη για εξάρτημα του ναργιλέ.

Και επειδή η ΦΕΛ εκτός από από τα πιο ιστορικά σωματεία της ελλάδας είναι και άντρο λευκαδίτικης καφρίλας, τα λογοπαίγνια τύπου «αποκείνο» (λέμε και «αποκειό», όπως και το αποτέτοιο, για μη κατονομαζόμενο αντικείμενο), και οι ατάκες δίνουν και παίρνουν, χωρίς να θεωρούνται μπανάλ και εύκολες.

Υποκοριστικό του Gif (Graphics Interchange Format).

Καίτοι παλαιάς κοπής γραφικό αρχείο, το γκιφάκι εξακολουθεί να κλέβει την παράσταση καθώς δίνει την ψευδαίσθηση κινούμενης εικόνας.

Πάσα: Τζίζας.