Tagged definitions (1851)
Showing 1481-1490 from 1851

Ο μη μου άπτου τύπος. Ο υπερβολικά ευαίσθητος. Που δημιουργεί θέμα εκεί που δεν υπάρχει. Αυτός που ενοχλείται με το παραμικρό.

Συνήθως αφορά γυναίκες, οπότε όταν απευθύνεται σε άντρες υποτιμάται εμμέσως ο αντρισμός τους.

Ή πιο απλά: δεν τον ξέρει ούτε ο θυρωρός του. Υποκοριστικό του: δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του.

Ας θυμηθούμε τις παλιές πολυκατοικίες, ή τις καλές πολυκατοικίες, ή πολυκατοικίες στο εξωτερικό, που υπάρχει ένας θυρωρός, που ξέρει όλους τους ενοίκους για να συνεργαστεί μαζί τους, να τους δίνει τα γράμματα, να φροντίζει για θέματα κοινής ωφέλειας κ.τ.ό. Ε, κάποιον που είναι παντελώς άσημος και άγνωστος, δεν τον ξέρει ούτε αυτός ο θυρωρός. Να πούμε εν παρόδω ότι η φράση δεν είναι και τόσο υπερβολική και απίθανη, βλ. το πρώτο παράδειγμα.

Η φράση είναι γνωστή και από την μνημειώδη ατάκα του Κατσιφάρα: «Αν δεν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας».

Πάσα: Ioannis Niger.

Αυτός που πιστεύει μόνο στον παρά (στο χρήμα) και σε καμία άλλη αξία.

Το αλητάκι, το μαγκάκι.

Πάντα αναφέρεται σε παιδί και συχνότερα με τους τρυφερούς υπαινιγμούς ενός άγουρου βιοπαλαιστή στον οποίο ηθικά συγχωρούνται μικροπαραβιάσεις του νόμου και των κανόνων υγιεινής καθώς και μια φτωχική ενδυματολογικά εμφάνιση.

Μάλλον από το γαλλικό gamin. Αν κάποιος διορατικός βρει κάτι ελληνοπρεπές στην ετυμολογία ας ενημερώσει.

Γνωστό κλισέ «τα χαμίνια στο δρόμο» λες κι υπάρχουν χαμίνια στα σαλόνια.

Ο Ναπολιτάνος scugnizzo ήταν είδος χαμινιού.

Ένα από τα εργαλεία των απανταχού τσαγκάρηδων που, λόγω της μορφής του, λέγεται και υποτιμητικά κι απαξιωτικά για κοντοστούπηδες κεφάλες.

1. Ασφαλώς και είναι ο άνθρωπος με τα σγουρά, κατσαρά μαλλιά, αλλά

2. ειρωνικά αναφέρεται στους παντελώς φαλακρούς, καραφλούς, γλόμπους, κασίδες, κασιδιάρηδες και φυσικά

3. στον πούτσο του οποίου οι σγουρές δεν είναι βέβαια ξυρισμένες.

Επίσης: ζγουρομάλλης, κατσαρομάλλης.

Κοπρόσκυλο (μάλλον από παραφθορά του τούρκικου köpek).

Απευθύνεται σαν βρισιά σε τεμπελχανάδες.

Συχνότατο σαν παλιοκουπούκι.

Λέγεται για γυναίκες που έχουν τσουχτερή γλώσσα, που στάζουν δηλητήριο, που δε χαρίζουν κάστανα, που δε μασάνε, που είναι επίμονες σε σημείο να γίνονται πρήχτρες, που πετούνε συνεχώς σπόντες που πονάνε, που σε τσιγκλάνε συνεχώς, που σου τα κάνουνε νταούλια.

Ο χαρακτηρισμός έχει γράψει λαμπρή ιστορία όταν εξακοντίστηκε απ' το μακαρίτη τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο στην Έλλη Στάη.

Ο αλήτης, ο ακαμάτης, ο ανεπρόκοπος, ο τεμπέλης, αλλά και ο περιθωριακός, ο περιθωριοποιημένος.

Απο το τούρκικο kopuk = αποκομμένος, αλήτης, κομμένος, ξεκομμένος.

Να μη συγχέεται με το κιοπέκ, από το επίσης τούρκικο köpek = σκύλος.

Λέγεται και κοπούκι.

Ο Ιωάννης Ράλλης, γιος του πρωθυπουργού Δημητρίου Ράλλη και πατέρας του μετέπειτα πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ήταν Μακεδονομάχος και αντιβενιζελικός πολιτικός. Τον Απρίλιο του 1943 αντικαθιστά στην Πρωθυπουργία της κατοχικής κυβέρνησης τον Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο, θέση στην οποία θα παραμείνει για μερικούς μήνες. Πιθανώς και με παρότρυνση των Άγγλων, οργανώνει τα Τάγματα Ασφαλείας, διαβόητες παραστρατιωτικές ομάδες που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς κατά του ΕΛΑΣ.

Λόγω της στολής Μακεδονομάχων που έφεραν, αποκαλούνταν «Γερμανοτσολιάδες» ή «ράλληδες», και προσήλκυαν το μίσος του δοκιμαζόμενου λαού. Μαζί με τους δοσίλογους και τους μαυραγορίτες αποτελούσαν τον πιο μισητό θεσμό της εποχής, και ακόμα και σήμερα ο όρος «ράλλης» ή «ταγματασφαλίτης» θεωρείται προσβλητικός.

από το ΔΠ (ironick)