Tagged definitions (774)
Showing 301-310 from 774

Περισσότερο αμπελοφιλοσοφική (ή ραντομ σάιενς) παρά σλανγκική φράση, η οποία όμως χρησιμοποιείται κατά κανόνα μετά από ορυμαγδό σαχλαμάρας ως επιχείρημα - σύνοψη - κατακλείδα της όλης συζήτησης. Και τι κατάληξη για μια συζήτηση! Να μπορείς να προσδιορίσεις το σύνολο της ανθρωπότητας με βάση 2 και μόνο κατηγορίες...τέτοια εποπτεία!...

Αν ψάξετε τα λόγια μεγάλων ανδρών ή αλλιώς quotes, θα δείτε ότι σχεδόν κάθε μεγάλος άνδρας χώρισε τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες. Τη δόξα των μεγάλων ανδρών έχουν ζηλέψει χιλιάδες ακάματοι εργάτες της εξυπνάδας και του ό,τι νά 'ναι...

Υπερκομματική φράση για τους κάθε λογής πολιτικάντηδες, τοπικούς άρχοντες και λοιπούς Μαυρογιαλούρους οι οποίοι έχουν αναδείξει σε τέχνη όλο τo χειρονομιακό ρεπερτόριο που παραπέμπει στο «χαιρέτα μου τον Πλάτανο».
Τρεις είναι οι κύριες μορφές χειραψίας τύπου Καλοχαιρέτα:

α. Χειραψία φωλίτσα ή σου ψειρίζω και τη βέρα. Κλασική χειραψία με το δεξί, την οποία ο βουλευτής Κ. συνοδεύει με χούφτωμα του καπακιού της παλάμης του χειραπτόμενου με το αριστερό ελεύθερο χέρι. Εγκάρδιος χαιρετισμός, για τα δικά μας παιδιά.

β. Χειραψία εκ του μακρόθεν, ή αλλιώς χειραψία πανηγυρισμός πυγμάχου. Ο βουλευτής Κ. σφίγγει του χέρια στον αέρα, περίπου όπως οι πυγμάχοι. Το κάνει αυτό είτε i. κρατώντας σταθερή βλεμματική επαφή προς κάποιον στο χώρο, στον οποίο δεν μπορεί να βρεθεί κοντά λόγω συνωστισμό ή
ii. μπροστά σε πλήθος, σφραγίζοντας συμβόλαιο με τη λαοθάλλασα ότι θα τα κάνει θάλασσα.

γ. Χειράψία με πατ-πατ ή ταπ-ταπ -. Για τα μέλη της ΔΑΚΕ και λοιπούς συνδικάλους που κάνουν το περφόρμανς τους, ή για πραγματικά διαμαρτυρόμενους, που έτσι αποσπούν τη δέσμευση του βουλευτή-Κ. ότι το αιτήμά τους περνά στα υπ'όψιν .

Ο Καλοχαιρέτας είναι ο επικοινωνιακός πολιτικός, ο οποίος με την προσιτότητά του από τη μια και το ειδικό του κύρος από την άλλη συγκεντρώνει το συνδυασμό κάφρος μεν, λεβεντομαλάκας δε που τόση απήχησή έχει στο μέσο ψηφοφόρο.
Παππουδίστικη φράση, που άκουσα όμως από νεανικά χείλη στη Θεσσαλονίκη.

Ατάκα που εξεστόμισε ο διαβόητος φαρσέρ Φουσέκης (με φήτα), εμφανιζόμενος ως Νίκος Κάλαντας, στην φάρσα όπου τον περνάνε από τηλέφωνο σε τηλέφωνο και του βάζουν να ακούει τα κάλαντα, ενώ ψάχνει να ρωτήσει πληροφορίες για την έκθεση (την πρώτη), μιλάει από μόμπαμπλ φόουν και μάλλον έχει ύφος πιτσιρικά σε ουφάδικο που βρήκε κατοστάρικο από το πουθενά.
Ανήκει στην μεγάλη κατάθεση ψυχής που έκανε αυτός ο τύπος στην νεοελληνική, βλέπε και ατζγκόνια ταραβένια ντα φάσο - μάι μάι, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;, ψιψιψόνια, πίτσα με φυστικοβούτυρο, πείτε μου αλήθεια/τώρα, από αυνανισμό πώς πάμε - υπάρχει, όχι βέβαια, κάνω και εγώ το ίδιο, έκα, θα σου πω όταν θα χάσεις τη θέση σου, το ξέρεις ότι αυτή τη στιγμή επιτελείς έργο και ότι μπορώ να σου κάνω μήνυση, τέρμα και τελείωσε οι τιμές πέφτουν, παρουσιάζετε συμπτώματα λιγκοδίας, κ.ά.
Εκστομίζεται όταν θέλουμε να προτρέψουμε κάποιον να κάνει αυτό που μόλις ανήγγειλε.

Άμεση απάντηση που χρησιμοποιούμε όταν δεν πιστεύουμε κάτι, ή όταν θέλουμε να υποβαθμίσουμε την γνώμη ή τη σκέψη κάποιου...

Επρόκειτο δια χαρακτηρισμό κατάστασις η οποία είναι εξαιρετικά δυσμενής δια τον λέγοντα (και εννίοτε δε κλαίγοντα)! Συνιρμηκώς προέρχεται παρά της λέξεως «πουταναριό». Ενδεχομένως, συμφωνα με άλλη ερμηνεία, αι καταβολαί της λέξεως προέρχονται από τον κόσμο των οίκων ανοχής και υποδηλεί (τοιαύτη λέξη) τον χαμηλής υποστάθμης οίκο ανοχής.

Έκφραση που αποτελεί τελευταίο μέσο αποφυγής ξερόλα που μονίμως σου την μπαίνει για το οτιδήποτε. Είναι φράση-τρόμος όλων των τύπων που ξεκινάνε να λένε την άποψή τους τώρα και τελειώνουν όταν εσύ έχεις κάνει δύο πακέτα μάρλμπορο, έχεις αποφασίσει πως δεν είναι η μάρκα σου και ανοίγεις το τρίτο κάμελ.

Δυστυχώς για να ενεργοποιηθεί πρέπει να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη παραδοχή του τύπου που έχει παραγγείλει νεράκι για τον επικείμενο λόγο του του, «Σέβομαι την άποψή σου». Αν και αρχικά μόλις διαβάσει κανείς την παραπάνω πρόταση θα κουνήσει το κεφάλι μονολογώντας πως είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να το σκεφτεί ξανά. Συνήθως, για να δώσουν στον εαυτό τους κάποιο πρεστίζ πετούν αυτή τη πρόταση ως μέσο που με μιας τους χαρίζει χροιά ατόμου που ακούει και τις άλλες απόψεις.

Κατάλληλο τάιμινγκ για να πεις την παρακάτω ατάκα δεν υπάρχει. Για καλύτερα αποτελέσματα πάντως πρέπει να την ξεστομίσεις αμέσως μόλις ο συνομιλητής σου πει πως «σέβεται» την άποψή σου. Αν χάσεις την χρυσή ευκαιρία καραδοκείς για παύσεις για νερό (μόνο όταν πει κάτι «βαρύ και με σημασία» για να δώσει κύρος στα λεγόμενα του), παύσεις για ανάσα (ακόμη πιο σπάνιο) ή την ιερή στιγμή της ηρεμίας μετά τον οργασμό που σίγουρα θα φτάσει ταυτόχρονα με την κορύφωση του λόγου του.

Ο ανούσιος, πλην απαραίτητος και ενίοτε διασκεδαστικός, πρόλογος.

Προέρχεται προφανώς από την θεματολογία των σχετικών ταινιών, όπου φερέλπιδες σεναριογράφοι επιθυμούν να δώσουν μια επίφαση καθημερινότητας σε αυτό που θα ακολουθήσει.

Η υπόθεση σε τσόντα έχει αναδειχθεί στην πλέον αφαιρετική και αισθητικά πλήρη μορφή της από τον μαιτρ του είδους, Γκουσγκούνη.

Λέξη ακατανόητη, καμία σχέση με την Αλατίνη... εκτός από τον φωνητικό συνειρμό. Πρόκειται περί μη πραγματοποιήσιμης απειλής. Λέμε «θα σε κάνω ταλατίνη», δηλ. κομματάκια. Από την έκφραση «τ' αλατιού» μάλλον. Ίσως ο Σαράντ να ήξερε να μας πει.

Μπορεί οι τηλεοπτικές ταινίες και σειρές να έχουν εφοδιαστεί με σήμα καταλληλότητας τηλεοπτικού προγράμματος, εντούτοις πολλές φορές η αξιοποίηση της χρησιμότητας αυτής της σήμανσης πάει περίπατο.

Ο συγκεκριμένος όρος μπορεί να λεχθεί περιστασιακά, όταν το πιτσιρίκι, αντιληφθεί πως οι γονείς του κοιμώνται, για να πάρει άδεια από τη σημαία και να βολτάρει στα ερτζιανά, χαζεύοντας στην τηλεόραση ό,τι τραβάει η ψυχάρα του. Το παιδί, γράφοντας τα σήματα στα παλιά του υποδήματα, πιάνει το τηλεκοντρόλ κι όποιον πάρει ο χάρος. Πατάει κουμπιά και πότε πέφτει σε αμερικανιές, πότε σε ταινίες Μπεν Χουρ, και γενικότερα σε ό,τι βάλει ο νους του ανθρώπου. Κατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες δε, η πιθανότητα να πέσει σε ακατάλληλα θεάματα κάνοντας ζάπινγκ, είναι ιδιαιτέρως αυξημένη.

Η φράση αυτή λέγεται όταν τυχαία πιάνεται ο πιτσιρικάς, ή όταν του ξεφεύγουν λέξεις, ή όταν κάνει ερωτήσεις που ψυλιάζουν το γονέα. Και μετά, όπως λέει κι ο λαός, από μικρό κι από τρελό.... με ή χωρίς δόλωμα, μαθαίνεις την αλήθεια.

Ωστόσο η φράση αυτή λέγεται και στην περίπτωση που οι γονείς αδιαφορούν παντελώς, είναι μακριά νυχτωμένοι και γενικώς κοιμούνται μακάριοι τον ύπνο του δικαίου για τα θεάματα που βλέπει το παιδί τους. Πολλές φορές μάλιστα, όταν κάποιος τους επιπλήξει για αδιαφορία, ζητάνε τον λόγο, λέγοντας πως σκοτώνονται στις δουλειές για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά τους (προσπαθώντας να δικαιολογηθούν για τον πλημμελή έλεγχο και να βγουν λάδι), λες και το ενδιαφέρον για το παιδί εξαντλείται εκεί.

Σημείωση: 1. Σε κάθε περίπτωση, η φράση μπορεί να λεχθεί είτε από γονέα σε φάση αυτοκριτικής, ή από άλλους σε φάση κριτικής για τη συγκεκριμένη περίπτωση. 2. Στον όρο, αντί της λέξης όταν, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η λέξη άμα.
3. Η λέξη «ροχαλίζει» δίνει έμφαση στον πλημμελή έλεγχο του παιδιού για το θέμα που συζητάμε. Δεν αποκλείεται δε, σε κάποιες περιπτώσεις να έχει και κυριολεκτική σημασία.

Ατάκα-απάντηση σε όλους όσους κλέβουν με ποικίλους τρόπους σε κάθε παιχνίδι, σε όσους κάνουν αδικίες (ιδιαίτερα αν είναι σε βάρος μας) και σε όσους απλά σας την μπαίνουν δίχως λόγο και αιτία. Η προσπάθεια να αναγάγετε το θέμα σας σε κάτι που απασχολεί τον ίδιο τον Θεό είναι τουλάχιστον βλακεία, αλλά μπορεί και να πετύχει καμιά φορά. Επίσης αφήνει και υπονοούμενα στον αντίπαλό σας ότι έχετε κάποια δόντια «εκεί ψηλά» ή απλά ότι είστε τρελός για δέσιμο και καλά έκανε που έπαιξε 5 φορές τα ντόρτια γιατί σας άξιζε.

Αφορμή για παλιμπαιδισμό η συγκεκριμένη έκφραση, εξού και ο Θεούλης, και καλό είναι να την προφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως σαν να τη λέτε στο πεντάχρονο ανιψάκι σας που παίζει με κούκλες και δεν κάνει.