Tagged definitions (774)
Showing 691-700 from 774

Ο αχόρταγος. Αυτός που τρώει ό,τι βρεθεί μπροστά του, όπως συμβαίνει στο γνωστό μπιμπλίκι με το παπαράκι που τρώει τις κουκίδες. Επίσης, ο άπληστος, ο πλεονέκτης, ο φαταούλας.

Κλασική, καθημερινή σλανγκ. Συναντάται σχεδόν πάντα στο τέλος μιας πρότασης και σημαίνει εν κατακλείδι, στην τελική.

Φράση-απάντηση στο άκουσμα οποιασδήποτε ακατανόητα υψηλής (για τα δεδομένα μας) τιμής ενός αντικειμένου ή υπηρεσίας. Λειτουργεί σαν κατάρα, μιας και το πιο προφανές διαολοστάλσιμο μπορεί και να αρέσει σε κάποιους. Το να ευχηθείς όμως ''στους γιατρούς'', εσωκλείει όλο το μίσος, την απέχθεια και την αποστροφή που χρειάζεται.

Ολοκληρωμένα η έκφραση θα ήταν ''στους γιατρούς να τα φας''. Δηλαδή το υπέρογκο ποσό που θα καρπωθείς να μην το χαρείς, αλλά να αναγκαστείς να το ξοδέψεις σε πράγματα που δεν θα ήθελες και δεν θα ευχόσουν.

Η φράση σημαίνει: είναι τέλειο! άπαιχτο! είναι wow!

Η μαλακία ψυγείου, απ' αυτές που τις ετοιμάζεις και τις εκσφενδονίζεις κατά το δοκούν. Γενικότερα, ό,τι ετοιμάζουμε και προετοιμάζουμε. Χαρακτηρισμός με αρνητική χροιά.

Το νέτι δύσκολα δίνει αποτελέσματα, καθ' όσον όλα σχεδόν πάνε για μπύρες κ ξίδια, αλλά βρήκα αυτό.

Τυποποιημένο, μάλλον στην ατάκα του πρώτου παραδείγματος, αλλά όχι αποκλειστικά.

πάσα: πρόστυχα πιμιά με κνάσο, ο διάλογος των πιμί. πάνω-κάτω.

Κλασικότατη καθημερινή έκφραση αποδοκιμασίας ή αγανάκτησης. Σα να λέμε τα πιάσαμε τα λεφτά μας, δέσαμε μούτσο, όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη τραβεστί και δεν συμμαζεύεται.

Ο γερμανός μεταφραστής θα έγραφε τρελές αρλούμπες αν δεν υπήρχε το σλανγκρ να του εξηγήσει ότι αυτή η φράση δεν κυριολεκτεί ακριβώς, αλλά είναι περισσότερο σχήμα λόγου που δηλώνει:

1. ότι τελικά, «συνεννοηθήκαμε», βγήκε άκρη από την κουβέντα μας, από κει που σκάλωνε σε κάτι αδιαφανές, απροσδιόριστο, κοινώς μισόλογο και ύποπτο από πλευράς σου. Δηλ. με αυτά που μου έλεγες δυσκολευόμουν να σε πιστέψω, αλλά τώρα που το εξήγησες καλύτερα επανήλθα και καλά στην αρχική εικόνα που είχα για σένα. Τις περισσότερες φορές όμως το λέμε με δυσπιστία ή ειρωνικά, για να δείξουμε ότι καταλάβαμε πως ο άλλος μας δουλεύει ψιλό γαζί.

Παρομοίως λέμε: «έτσι πες μου/μας (ντε)», «πες το Χρυσόστομε», «τώρα μιλάς», « α μπράβο», «να γεια σου», κττ.

1. αρχή αφήγησης που μας προδιαθέτει για γκαντέμικη εξέλιξη εις βάρος τού πάντα αθώου κι ανυποψίαστου αφηγούμενου πρωταγωνιστή.

Συντάσσεται με το «να» και σημαίνει: πήρα την απόφαση (μετά από πολλή σκέψη) να..., «έκανα να (ξεκίνησα να)...». Πολύ συχνά συνοδεύεται και από έναν μεμψιμοίρικο χαρακτηρισμό του αφηγούμενου («είπα ο μαλάκας να...», «είπα η κακομοίρα να...»).

Πολύ πιθανό να βαστάει η έκφραση από τη ρήση «είπε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν η μέρα Σάββατο».

Ειρωνική ατάκα που πετάμε όταν ακούσουμε κάποιον στην παρέα να επικαλείται τον θεό ή τον χριστό -ο οποίος είμαστε εμείς, εννοείται. Επιλογικό -μετά από αυτό η κουβέντα έχει γαμηθεί, άντε να πέσει κανα φατούρο.

Παλιό, παμπάλαιο.

Το λέμε και γενικότερα, όχι μόνο ως ψευδοθεός, αλλά ως οποιοσδήποτε ψευδο-. Απαντάται κυρίως ως ατάκα, ή, ακόμα συχνότερα, ως τίτλος ποστ, άρθρου, κλπ. από τα οποία ο γούγλης είναι γεμάτος.

Προσφώνηση που χρησιμοποιείται σε πλείστες περιπτώσεις, απευθυνόμενη κυρίως σε πρόσωπα με τα οποία δε μας συνδέει καμία απολύτως συγγένεια.

Εντοπίζεται σε περιπτώσεις όπως:

1. η σπαστική περίπτωση: προσέγγιση παντελώς αγνώστου με σκοπό τη δημιουργία οικειότητας για να παρκάρει στη θέση μας μόλις φύγουμε
2. περίπτωση «καρντάσια»: μεταξύ φίλων, ως επιβεβαίωση του ισχυρού δεσμού που έχουν θεμελιώσει τόνοι μπύρας και τριψήφιος αριθμός χαμένων εργατοωρών ανάλυσης της προηγούμενης αγωνιστικής
3. περίπτωση «πως είπαμε το ονοματάκι σου;»: συνάντηση με παλαιό συμμαθητή που δε θυμόμαστε το όνομά του, και πρέπει να τον αποκαλέσουμε κάπως
4. εμπλουτισμένη περίπτωση: συνοδευόμενο από το «βρε», που προσδίδει έναν τόνο ήπιας αγανάκτησης.

Σημείωση: Χρησιμοποιείται στο αρσενικό γένος, για ευνόητους λόγους και προς αποφυγή παρεξηγήσεων

Επί του παρόντος, τώρα δα που μιλάμε.

Ετυμολογία προφανής αλλά ασαφής: μπροστά στην ώρα τούτη.