Tagged definitions (34)
Showing 21-30 from 34

Χαρακτηρισμος στην Καστοριά, το λέμε σε φίλους ...

Οι παλιοί ονόμαζαν το πασχαλινό μανάρι (αρνάκι), που ήταν η ψυχαγωγία των παιδιών, μπέτσκα απο το μπέ μπέ. Έβαφαν την ράχη του κόκκινη και το τάιζαν με αστραγάλια και ένα χόρτο που ονομαζόταν χασούλα.

Στην Ιησουιτική παράδοση του τουλάστιχον. Το κατόπιν αορτής λέγεται κι έτσι για χαβαλέ, από την αορτή της καρδιάς φαντάζομαι. Υπάρχουν πάντως άνθρωποι που κάνουν πολλά πράγματα στην ζωή τους ύστερα από επέμβαση στην αορτή, οπότε φαντάζομαι ότι γι' αυτούς έχει νόημα η φράση.

Προκύπτει από παράφραση της λέξης αμνοερίφια (αρνοκάτσικα).

Ο ποιητής αναφέρεται στις μυριάδες αρνιά και κατσίκια που κατασφαγιάζονται κάθε χρόνο για να δοξάσει το Χριστεπώνυμο πλήθος την Ανάσταση του Κυρίου (Αμνού του Θεού), σε ένα άνευ προηγουμένου φεστιβάλ χοληστερίνης.

Λέμε πως πρέπει να τηρήσουμε τα έθιμα, γιατί αν χάσουμε τα έθιμα, πάει και καλά η φυλή μας (αλήθεια, πού πάει, όρε;)

Και για να παραμείνουμε, πιστοί στις επάλξεις και στα... ιδανικά της φυλής, πλακωνόμαστε ακόρεστα στις... μάσες, ρευόμενοι από εθνική περηφάνια. Έτσι... θα ξανατρέξει καθάριο αίμα ομάδας Ε στις φλέβες μας. Αχ...Αρχίδια - μάντολες!. Θα γελάσει και το παρδαλό ερίφιο. Αν το αφήσουν βεβαίως να ζήσει. Η ζήτηση μεγάλη.

Και εντάξει. Ρευτήκαμε από εθνική περηφάνια... Tα καταφέραμε και πάλι, ε; Τον πιάσαμε το στόχο μας, ε;

Το γεγονός τώρα πως τα άλλα κράτη θεωρούν πως είμαστε του πεταματού... Νταξ... Άσε μωρέ τους βάρβαρους. Το γεγονός πως ο προϊστάμενος θα μας τα πρήξει πάλι αύριο... Νταξ... Λεπτομέρειες. Το έθιμο... Το έθιμο... Ε ρε τρομάρα στα μπατζάκια μας.

Και για να συμβεί τώρα αυτό το «θεάρεστο έργο», τα κυκλώματα της αγοράς, μη χάνοντας ευκαιρία, θα ξεχυθούν πάλι, σαν αιμοδιψείς Τάταροι, ξεκοιλιάζοντας κατσικίδιο για κατσικίδιο για να χεστούν στο ψιλικό οξύ once again.

Σημείωση: Αυτή βέβαια η σφαγή των αμνοεριφίων δεν γίνεται μόνο το Πάσχα. Απλά τότε είναι το κορύφωμά της.

Όταν κάποιος τα δίνει όλα στο φαΐ, ποτό, γλέντι, τρώει τον αγλέουρα, τα κάνει μπάχαλο όλα, αλλά έχει και την οικονομική δυνατότητα για να κάνει όλα τα παραπάνω!

Προφανώς, από τον εμφατικό τρόπο με τον οποίο γιορτάζουμε οι Έλληνες το Πάσχα. Αναφέρεται και σε τσιμπούσια οικονομικά κτλ.

Η πραγματική ονομασία του Πάσχα... με τα αρνιά... να σφάζονται.

Έκφραση, ρε c, πάλι για το Πάσχα.

Έκφραση για το Πάσχα ρε, που μου 'ρθε.

Με αυτό πάμε διακοπές τα τελευταία χρόνια, ή κάνουμε Χριστούγεννα. Νομίζω ότι και αυτή η λέξη είναι σλανγκ, όσο και τα άλλα δάνεια, που αναφέρθηκαν, γιατί η λέξη δεν υπάρχει στα λεξικά, είναι πρόσφατη. Και, κυρίως, η έννοια είναι απαράδεκτη. Γιατί να χρεωθείς για να πας στην Πάρο ή στο Παρίσι, όταν μπορείς να περάσεις τις διακοπές σου κάνοντας ράφτινγκ;

Η εορταστική εκείνη περίοδος όπου, επιτέλους, μαζεύεται και κανένα φράγκο παραπάνω και ξεχρεώνουμε δανεικά. Συνήθως συμβαίνει όταν ο τύπος που έρχεται να σφραγίσει το υποθηκευμένο μας σπίτι για λογαριασμό της τράπεζας πατάει ήδη το χαλάκι. Ο λεγόμενος 13ος μισθός είναι όντως 13ος μιας και ο γκαντέμης ποτέ δεν μένει στην τσέπη παραπάνω από όσο χρειάζεται να παιχτεί μια διαφήμιση με θέμα τα Πόκεμον ενώ ένα μούλικο παρακολουθεί.

Θα ήταν τρομερή παράβλεψη να μην αναφερθεί το κρυμμένο μήνυμα του λήμματος. Μιας και τα «εορταστικά έσοδα» εξαφανίζονται ως δια μαγείας πρέπει να έρθουν νέα που θα μας επιτρέψουν να καταναλώσουμε όλα τα «απαραίτητα» που επιβάλλει η περίοδος. Έτσι, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων καταφεύγει σε μεθόδους δανειοδανείων ώστε και γαλοπούλα να φάει, και να πάει σε σαλέ για να έχει απάντηση στην ερώτηση «Πού πήγες διακοπές», και να κάνει τα 3/4 της Πτολεμαΐδας χαρούμενα γεμίζοντας το σπίτι με λαμπιόνια και εξασφαλίζοντάς τους λίγη δουλίτσα ακόμη και να βρει την κατάλληλη ενδυμασία που θα έχει την τιμή να τσαλακωθεί περιμένοντας στην είσοδο γνωστών ξενυχτάδικων. Οπότε έχουμε γέννηση καινούριων χρεών κάτι που απεικονίζεται με γλαφυρότητα από το λήμμα.

Βέβαια η μία και μοναδική λύση είναι η αγορά ενός ή και περισσότερων κασονιών με μπουκάλια βότκα, τοποθέτηση επάνω τους σκούφου του Άι Βασίλη που τα μετατρέπει αυτόματα σε χριστουγεννιάτικο δώρο και σόλο αποστολή εξαφάνισής τους. Άντε και καλές γιορτές!

Μπορεί η χοληστερίνη να 'ναι πολύ ευαίσθητη και να ανεβαίνει κάθε φορά που ανοίγει η μπουκαπόρτα, εντούτοις όμως χτυπάει κόκκινο σε περιόδους γιορτών.

Σε αυτές τις περιόδους (Χριστούγεννα, Πάσχα, Κούλουμα κλπ), το κλίμα των ημερών, η χαλαρότητα, η ανάγκη για απόλαυση και η ανάγκη για κάτι ξεχωριστό, συνηγορούν για υπερκατανάλωση τρελής ποικιλίας τροφών σε τρελές ποσότητες. Οι πιο απίθανοι συνδυασμοί τροφών λαμβάνουν χώρο σε ένα φεστιβάλ μάσας και πιόματος άνευ προηγουμένου. Πιόμα που χαλαρώνει τον έλεγχο και ως αποτέλεσμα, το download τροφών συνεχίζει ακάθεκτο. Μοναδική λοιπόν η περίοδος, μοναδική και η κραιπάλη.

Το όλο αποτέλεσμα στην υγεία;
Λόγω του αναφερόμενου φεστιβάλ, το στομάχι βάλλεται σ' ένα crash test άνευ προηγουμένου και η χοληστερίνη εκτινάσσεται στα ύψη.

Επειδή λοιπόν, αυτή η υπερκατανάλωση των τόσο διαφορετικών τροφών και ποτών, συντελεί στην αύξηση των επιπέδων της χοληστερίνης, γι'αυτό και αυτό το ανελέητο φαγοπότι ονομάζεται φεστιβάλ χοληστερίνης.

Σημείωση: Για φεστιβάλ χοληστερίνης θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και σε άλλες περιόδους, όπου για συγκυριακούς λόγους θα μπορούσε να παρατηρηθεί υπερκατανάλωση τροφών και ποτών.