Tagged definitions (152)
Showing 21-30 from 152

Έκφραση που χρησιμοποιείται για ανθρώπους που στο παρελθόν ήταν πάντα υπό και ξαφνικά, εξαιτίας κάποιων αξιωμάτων ή χρημάτων που απέκτησαν κατά τύχη, βγάζουν όλο τους το κόμπλεξ και το παίζουν κάποιοι.

Περπατώ καμαρωτός και κορδωτός, όλο περηφάνια και αυταρέσκεια. Στις παλαιότερες εποχές, πριν την έλευση των μεταναστών, οι τσιγγάνοι ήταν αυτοί που πολύ συχνά δούλευαν στα χωράφια. Η εικόνα των εργατών που περπατούσαν με το σκεπάρνι στον ώμο πηγαίνοντας στη δουλειά είναι η ρίζα της έκφρασης, αφού το σκεπάρνι ήταν υπερυψωμένο και ξεχώριζε από μακριά.

Λήμμα-σύνθημα που συμπυκνώνει σε τρεις λέξεις μία ολόκληρη φιλοσοφία και στάση ζωής. Χωρίς περαιτέρω σχόλια.

Σε παλαιότερες εποχές (βλέπε '80s) απαντάτο ως σύνθημα σε τοίχους των Εξαρχείων και σε φοιτητικά αμφιθέατρα. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Χαμηλοτάτου επιπέδου, της εσχάτης υποστάθμης. Απαντάται στη φράση «λούμπεν προλεταριάτο».

Παράγωγο: λουμπεναριό.

Χαρακτηρισμός προσώπου το οποίο είναι λίγο sui generis, λίγο τρελαμένο, λίγο εκτός της πεπατημένης, γενικώς λίγο πιο μακριά από το μέσο όρο.

Σημείωση: Το άτομο που είναι «αλλού» είναι πιθανό να είναι σωματικώς εδώ, γεγονός το οποίο μπερδεύει λίγο τα πράματα, αλλά αν υπάρχει καλή θέληση θα υπάρξει τελικώς και συνεννόηση.

Είναι οι γνωστοί ηλίθιοι στη ζωή μας, που έχουν άποψη επι παντός επιστητού, χαίρεσαι να συζητάς μαζί τους (αλληγορικά το λέω), αυτοί που τα ξέρουν όλα, πάντα είναι με το χαμόγελο και τον σαρκασμό, σου μιλούν κοροϊδευτικά χωρίς να τους έχεις δώσει κανένα δικαίωμα, και αν δεν το κάνουν είναι γιατί τους έχεις κόψει το βήχα ή θέλουν να παριστάνουν τους καλούς ανθρώπους.

Έλα όμως που αυτοί, έχουν απολαβές και τους πάνε ευνοϊκά τα πράγματα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο που ζούμε, διότι ως γνωστόν οι φελλοί επιπλέουν.

Ερώτημα, επί της ουσίας επιφώνημα, που υποδεικνύει την αναγνώριση μαντικών ικανοτήτων σε κάποιον συνομιλητή.

Εκδηλώνει:

1. Θαυμασμό. Ενδεικτική περίπτωση: Μαθαίνω κάτι που με αφήνει άναυδο. Πάω να μοιραστώ την έκπληξή μου με τον άλλο ή / και να του κάνω τον έξυπνο. Ξεκινάω να το λέω το θέμα. Πριν ολοκληρώσω αυτός μαντεύει την κατάληξη. Μένω άναυδος για δεύτερη φορά και αναφωνώ με θαυμασμό: «Μάγος είσαι;!». Παράδειγμα 1.

2. Επιδοκιμασία για ορθή εκτίμηση. Ενδεικτική περίπτωση: Ξέρω την αλήθεια. Ο άλλος την μαντεύει, αλλά ζητάει την επιβεβαίωσή μου, δεδομένου ότι με θεωρεί γκουρούή κάτι τέτοιο. Αντί να του πω το ξενέρωτο: «δίκιο έχεις», εκδηλώνω την επιδοκιμασία μου για την ορθή του εκτίμηση του «μαθητού» με το εμφατικό: «Μάγος είσαι;!». Παράδειγμα 2.

3. Απαξίωση. Ενδεικτική περίπτωση: Ξέρω κάτι που μου φαίνεται αυτονόητο. Προσπαθώ ενδεχομένως καμιά ώρα να το εξηγήσω στον άλλο κι αυτός χάνεται στην λεπτομέρεια / δεν είναι συγκεντρωμένος / μου σπάει τα γεννητικά μου με την αδυναμία του να εμπεδώσει το νόημα. Σε κάποια φάση φαίνεται να αρχίζει να παίρνει μπροστά, τραβάει φλασιά και δίνει την σωστή απάντηση. Αναφωνώ με ανακούφιση / αγανάκτηση / ειρωνεία και έκφραση προσώπου θέλω-να-σε-φτύσω-ρε-ηλίθιε: «Μάααγος είσαι;» (εδώ επιβάλλονται τα τρία α, έχουμε περίπτωση κοροϊδίας και θέλει έμφαση το πράμα). Παράδειγμα 3.

ΥΓ: Έμπνευση για το λήμμα δόθηκε, μεταξύ άλλων, από το μήδι 1. Απλά ο τύπος δεν υπάρχει.

Επιπλήττω αυστηρά, ξεχέζω.

Από γέρους (συνήθως) και αναφερόμενο σε γέρους. Αυτός που απόμεινε μόνος, χωρίς παρέα, φροντίδα, συμπαράσταση... σαν το κούτσουρο, με την έννοια του υπόλοιπου του δέντρου μετά το κουτσούρεμα, ένα κομμάτι κορμού που προεξέχει από το έδαφος, εγκαταλελειμμένο παντελώς.

Περιέχει και δόση γεροντικής γκρίνιας (δικαιολογημένης ή όχι).

Έκφραση που σημαίνει και το αντίθετό της, δηλ. παράδεισος.

Αναφωνούμε μεν «Κόλαση!» όταν θωρούμε πως μια κατάσταση είναι απολύτως χάλια -τόσο χάλια που μόνο με την κόλαση μπορεί να παρομοιαστεί (οπότε μιλάμε για απλή παρομοίωση και όχι σλανγκ όρο), λέμε όμως το ίδιο κι όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάτι το γαμάουα, το θεσπέσιο, το ανεπανάληπτο, το ζόρικο -με την καλή έννοια, που παραπέμπει σε κάτι τόσο απαγορευμένο ώστε μόνο της γης οι κολασμένοι μπορούν να εκτιμήσουν.