Tagged definitions (7331)
Showing 6171-6180 from 7331

Επαναφορά του ευθυγραμμιζόμενου στο σύστημα ηθικών αξιών του ευθυγραμμιστή. Συνοδεύεται από την απειλή βιαιοπραγίας εις βάρος του ευθυγραμμιζόμενου.

Συναντάται συνήθως ως προτροπή από τρίτο, αλλά φιλικά προσκείμενο προς τον ευθυγραμμιστή, πρόσωπο.

Έκφραση απολογητικού χαρακτήρα ισοδύναμη του: συγγνώμη.

Κλασικός χαρακτηρισμός για τις πολύ επιδέξιες πεολ(ε)ιχούδες. Η έκφραση προήλθε από την εποχή κατά την οποία (ξανα)ήταν της μοδόςένα συγκεκριμένο γυναικείο αξεσουάρ (βλ. εικόνα), αγαπητό στις hard core γκόμενες, το οποίο παραπέμπει στην μαύρη ζώνη στο καράτε.

Κάπου έχει ίσως σχέση με τον Τζίμη τον Τίγρη, κάπου και με τον τίγρη που είχε βάλει έναν καιρό η ΕSSO στη μηχανή μας. Τώρα πια, χρησιμοποιείται με δύο σημασίες.

Στην πρώτη, την πιο στρέιτ, εκδοχή αναφέρεται σε κάποιον/-αν που έχει έφεση στις πίπες - μια πουτσογλείφτρα, μια ψωλορουφήχτρα τέλος πάντων, που και γουστάρει να κάνει τσιμπούκια και τα κάνει καλά. Γενικότερα, μπορεί να χαρακτηρίζει μια πηδούκλω που το λέει η καρδιά της.

Η δεύτερη σημασία είναι πιο ψαγμένη. Περιγράφει μια κατάσταση στην οποίαν φάγαμε/θα φάμε μεγάλη ήττα και το ζόρι δεν πάει άλλο. Αν νομίζετε ότι ο λάκκος με τα κωλοδάχτυλα είναι τρομακτικός, σκεφτείτε τη φάση όπου εσείς έχετε βγάλει το καυλί στη μόστρα και ο τίγρης έχει ανοίξει το στόμα ... συνεννοηθήκαμε, θα έλεγα.

Για να τονισθεί ακόμη περισσότερο πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα - ή, ενδεχομένως, και πόσο καλές είναι οι πίπες - λέγεται και το τσιμπούκια ο τίγρης με σήμα το λιοντάρι. Το λιοντάρι, εν προκειμένω, παραπέμπει στα διάσημα κάποτε Έμπλαστρα Λέοντος - που όντως είχαν σήμα κατατεθέν ένα λιοντάρι.

Και καλά το λιοντάρι. Κυκλοφορούν και διάφορα άλλα - ιδού μια μικρή επιλογή.

Τσιμπούκια ο τίγρης, λοιπόν:

• με σήμα το ελεφαντάκι
• με σήμα τον Ψινάκη
• με σήμα το κουταλοπήρουνο
• με σήμα την ξανθιά

• με χαρτόσημο του δημοσίου

  Ως σύνταξη, το τσιμπούκια ο τίγρης παραπέμπει επίσης και σε κλασικές εταιρικές φίρμες συμπαθών επιτηδευματιών όπως π.χ. Οξυγονοκολλήσεις ο Ονούφριος και Σασί-Σαζμάν ο Σοφοκλής. Μένοντας στον κλάδο της πίπας, όμως, υπάρχουν και τα:

• Τσιμπούκια με δόσεις ο Θεοδόσης

• Πίπες, τσιμπούκια, γαμήσια ο Ανάργυρος

  Αυτό το τελευταίο εκφέρεται στο ρυθμό του κοκακόλα καφεδάκι σποράκι ροξάκι παιδιά.

1. κάνω κούκου: ερεθίζω, ενδιαφέρω (συνήθως σεξουαλικά ή ερωτικά).

2. Φευγάτος, τρελαμένος. Συνώνυμα: γεια σου, γκάου, τζαζ, τσίου, φεύγα.

Καφενείο / καφετέρια, συνήθως συνοικιακό, όπου επικρατεί πλήρης ανία και αποχαύνωση (δες και εδώ). Από τα χάπια και κατ' αναλογία προς το καφέ σαντάν.

Σε περίπτωση που οι συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον δεν μας επιτρέπουν να βρίσουμε, χρησιμοποιούμε κάποιες εκφράσεις που «κρύβουν» τη βρισιά. Μια από αυτές είναι και το (όχι ρε) πού στηρίζεται η Ακρόπολη, που κατά βάθος κρύβει τη φράση «(όχι ρε) πούστη». Συνήθως διορθώνεται πιο μετά ή από τον συνομιλητή.

Στη δεκαετία του 80, τότε που είχαν έρθει στην Ελλάδα τα προϊόντα Κάλβιν Κλάιν, επειδή ήταν ακριβά όποιος τα έπαιρνε θεωρούνταν ψώνιο, καγκούρι, γενικά ψιλο-χλεχλές. Αρχικά αναφερόταν ολόκληρο με τις καταλήξεις Μάιν, Ζάιν, Ντάιν κ.ά., αλλά με τον καιρό έμεινε μόνο το Κλάιν Μάιν...

Απύθμενης μαλακίας απάντηση-σχόλιό μου σε συζήτηση, σε άνθρωπο που λέει α κ ρ ι β ώ ς το ίδιο με μένα!.....

Πνεύμα αντιλογίας εκ πεποιθήσεως, στην παρέα και στον καθέναν ξεχωριστά.....
Δεν θέλω να συμφωνεί κανείς μαζί μου, δεν θέλω να το βρίσκει ποτέ πρώτος, δεν θέλω να τον επαινούν, δεν έχω να αντιπροτείνω τίποτε, μπορεί και να μην παρακολουθώ καν τι λέει.....
Φτάνει να μη παραδεχτώ ότι έχει δίκιο, καλύτερη ιδέα, κοντινότερο δρόμο, καλύτερο ξενοδοχείο, φτηνότερο φαγητό, καθαρότερη θάλασσα και ένα σωρό ακόμη που δεν τα πρόλαβα εγώ!.....
Τώρα είναι καλό πράμα αυτό που έχω;

Τελικά όλα αυτά, φυσικά και συμβαίνουν μόνο στην παρέα μας, έτσι, για πλάκα!... (μερικές φορές πάλι, ΟΧΙ!!!)...

Η έκφραση του απρόβλεπτου. Όπως δηλαδή η ψωλή κάνει του κεφαλιού της (κυριολεκτικά ή μεταφορικά...) και δεν γίνεται να καυλώσει με το ζόρι, έτσι και αυτός που κάνει ό,τι του καυλώσει ενεργεί χωρίς σχέδιο, ανάλογα με την καύλα (δηλαδή τα γούστα) της στιγμής.