Γείωση με την οποία μπορεί κανείς να απαντήσει σε κράξιμο, είτε που κάνουν στον ίδιο, είτε και σε τρίτο πρόσωπο, και η οποία είναι αρκετά αποτελεσματική, γιατί ο κράξας θα δυσκολευτεί να αποδείξει ότι σε κανένα βάθος του υποσυνειδήτου του δεν έχει κανέναν θαυμασμό για το αντικείμενο του κραξίματος. Υπονοείται ασφάλουσλυ η ψυχανάλατη θεώρηση ότι κάποιος που κράζει (από ένα σημείο υπερβολής κραξίματος και πέρα τουλάστιχον) υπεραναπληρώνει (overcompensation που λένε και στο χωριό μου) το γεγονός ότι θα ήθελε να είναι σαν αυτόν που τον κράζει ή και ότι έχει απωθήσει αυτήν την επιθυμία του. To πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι, όπως ξέρει και η τελευταία γιαλόμα, κάποιος που κράζει τους ομοφυλόφιλους (τ. πνίχτε τον με λουκουμόσκονη! ή κάτι άλλο πιο ψαγμένο) είναι ο ίδιος απωθημένος ομοφυλόφιλος. Γιατί άντρας που δεν έχει αδιαφορήσει για το κράξιμο, δεν είναι άντρας. Παρόμοια μπορεί να ισχύουν και για κάθε είδος bullying.
Η έκφραση διαδόθηκε αρκετά από μια ποστιλάτη διαφήμιση του Jumbo, που αφού μας τα κάνανε τσουρέκια με τις τουματσιές διαφημίσεις τους και το ατενσιοχοριλίκι τους, και αφού όλοι έκραξαν την τρασίλα των τζαμποτράγουδων, ήρθαν να μας ζητήσουν και τα ρέστα ότι και καλούα τους κράζουμε επειδή τους θαυμάζουμε και όχι επειδή λέω εγώ τώρα μας τα κάνανε ζέπελιν.
O εμπνευστής της ατάκας Σωκράτης Πετίδης, εκ της Ανίτης Πάνια ορμώμενος, στη συνέχεια εξηγήθηκε και στον τα πάντα όλα Θέμο:
Ο Σωκράτης Πετίδης, ο πρωταγωνιστής της διαφήμισης των Jumbo,
καλεσμένος στο «ΟΛΑ ΜΠΙΠ» δήλωσε εμπνευστής του σλόγκαν «Κράζεις;
Θαυμάζεις» και εξήγησε πώς σκέφθηκε την ατάκα που έγινε αντικείμενο
συζήτησης. «Ασχολούμαι πολύ με το ίντερνετ, γενικά βλέπω φράσεις,
διαβάζω και έβλεπα τον κόσμο να κατηγορεί ο ένας τον άλλον, δεν έχεις
να ασχοληθείς με κάτι άλλο, με την προσωπική σου ζωή, να καλυτερεύσεις
την εμφάνιση σου; Είναι ένας τρόπος bullying. Στο σχολείο με φωνάζανε
κοντό, άσχημο, χοντρό. Εγώ ξέρεις τι έκανα; Γέλαγα, γιατί ήξερα ότι
πραγματικά όποιος με κράζει, με θαυμάζει. Αυτό είναι και ένα
μήνυμα για την εποχή. Με εμένα δεν συνέβη ποτέ αυτό. Με κοίταζαν κάπως
για το ντύσιμο, ήταν πολύ μπροστά, σκισμένα τζιν, ήμουν λίγο πιο
μπροστά από τις παρέες μου, μου άρεσε να ξεχωρίζω από τη μάζα».
Όπου διαπιστώνουμε και το σίκουελ: "Με κρίνεις; Με απομακρύνεις!". Η ατάκα "Κράζεις; θαυμάζεις!" άλλωστε είναι και καλά ένα κοινωνικό μήνυμα κατά του bullying, αυτής της μάστιγας της εποχής μας, προτρέποντας τους μπουλιζόμενους να είναι αμάσητοι, γιατί αυτό που συμβαίνει είναι ότι κατά βάθος τους θαυμάζουν.
Η χρήση της φράσης βεβαίως επεκτάθηκε για κάθε είδος κραξίματος. Λίγο πολύ αυτό που μας λένε τους τελευταίους μήνες είναι ότι πρόσωπα τόσο παρόμοια ή ετερόκλητα, όπως ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, η Μενεγάκη, ο Μπόμπολας, ο Μαρινάκης, ο Πάγκαλος, ο Βενιζέλος κ.ά. όλοι κράζονται επειδή θαυμάζονται.
- Τους ψήφισες; Μην κράζεις, θαυμάζεις – Θυμηθείτε τα φοβερά ψέματα που φλόμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους Έλληνες. (Εδώ).
- -Καινούργιου: 15 πόζες πριν κλείσει τα 30 -Κράζεις; Θαυμάζεις! (Εδώ).
- Απάντηση Ολυμπιακού: Κράζεις; Θαυμάζεις! ... θέλουν το κακό του Θρύλου γίνεται για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή θαυμάζουν τον
πρόεδρο. (Εδώ).
- Κράζεις; Θαυμάζεις! Όσοι τα έβαλαν με την Ελένη Μενεγάκη. (Εδώ).
- Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου: Κράζεις; Θαυμάζεις! (Εδώ).
- Κράζεις Μπόμπολα; Θαυμάζεις Μπόμπολα! (Εδώ).
- Κράζεις; τον θαυμάζεις. Την σοβαρότερη πολιτική δήλωση της ημέρας την έκανε ο Λοβέρδος: Ο Βαρουφάκης είναι ένας κλόουν .Μιλώντας
στο Mega είπε πως «είναι κλόουν που παίζει τον υπουργό Οικονομικών».
(Εδώ).
Μπορούμε βεβαίως να παρατηρήσουμε ότι η ατάκα φτάνει να δημιουργήσει μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία παροτρύνοντας τον κάθε σπάστη πρώτα να μας τα σπάσει με εγωπάθεια, επιδειξιομανία, προσοχοπουτανιά και μετά να βγαίνει και από πάνω ότι ανταποκρίνεται στη βαθύτερη υποσυνείδητη επιθυμία μας να είμαστε σαν αυτόν. Από μια καθαρά λογική άποψη, θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει την κυκλικότητα του επιχειρήματος, και να καθιερωθεί έτσι αυτό το επιχείρημα σαν ένας ιδιαίτερος τύπος σοφιστείας, θα λέγαμε the κράζεις- θαυμάζεις fallacy. Από την άλλη όμως η ψυχανάλα μπορεί να έχει την αξίωση ότι είναι βαθύτερη και από τη συνειδητή λογική, οπότε η γείωση είναι απολύτως ανίκητη. Εξάλλου, ακόμη κι αν υποτεθεί ότι μέσω moral hazard η ατάκα παροτρύνει στην εγωπάθεια και την προσοχοεκπόρνευση θέτοντας το burden of proof στους ώμους του κράζοντος, από την άλλη μπορεί να προσφέρει διέξοδο σε θύματα μπουλισμού και να καταστεί έτσι κοινωνικώς προοδευτική (λέμε τώρα).
