Definitions (28331)
Showing 3631-3640 from 28331

Στη γλώσσα των θεατρανθρώπωνε και των ραδιοτηλεοπτικών μουμουέδων, όταν ο ηθοποιός ή παρουσιαστής παθαίνει κοκομπλόκο και ξεχνάει ή χάνει τα λόγια του, ωσάν ένα τεράστιο σεντόνι να του θολώνει τον νου.

Πρώτα μια μικρήπαρένθεση. Η εγχώρια σλανγκ μπολιάστηκε ανεπανόρθωτα από την διαδικτυακή παγκοσμιοποίηση. Το πρώτο μεγάλο κύμα εμφανίστηκε στα μέσα/τέλη των ενενήνταζ μέσω του τσατ (κυρίως MIRC) και των πρώτων φλώρουμ, χαρίζοντας εκφράσεις τ. λολ, ομιτζί, κ.ά. Το δεύτερο μεγάλο κύμα προήλθε τα πρώτα κοινωνικά μήδια και εβλόγια των 2000αζ. Μέσω του MySpace και μετά του φατσομπουκίου εισήχθηκαν σλανγκιές τ. βάιραλ, λάϊκ και καραλάικ, φορ τεχ λουλζ, και δεν συμμαζεύεται. Το τρίτο το μακρύτερο κύμα μας ήφεραν στα σύγχρονα κοινωνικά μήδια των εξυπνόφωνων: τα Τοιούτερ, ινστραγκράμια, ask.fm, Vine, κ.ά., έχουν τερματίσει την παγκοσμιοποίηση της εφηβικής αργκό με κελεπούρια τ. γιολάρω, σελφάρω, σουάγκ, και δεν συμμαζεύεται. Εδώ κλείνει η παρένθεση.

Το σιπάρω είναι απόρροια του τρίτου αυτού κύματος και σημαίνει: πάω, γουστάρω, εγκρίνω κάποιο ζευγάρι ή κάποια ρομαντική σχέση. Τυπικά εκφέρεται με ένα συνδυασμό των ονομάτων του εν λόγω ζεύγους. Για παράδειγμα, εάν κάποιο πιπιναριό αναρτήσει στο ασκεφέμ «σιπάρω σακάτι» στην ουσία επιδοκιμάζει το ζεύγος Σάκη Ρουβά και Κάτιας Ζυγούλη.

Εκ της αμερικλανιάς I ship them, με την ίδια έννοια.

Πέον να σημειωθεί ότι το σιπάρω σπανιότερα σημαίνει και κοπυπαστώνω, από το από το c/p (copy/paste). Βλ. τελευταίο μύδι.

Είναι Αμερικάνα τραγουδίστρια μουσικής κάντρι. Στα ελληνικά όμως το λέμε για γυναίκα παρτόλα από το «πάρτον» κι επειδή μοιάζει με όνομα πορνοστάρ.

Το λέμε όταν κάποιος κάνει μεγαλόστομες υποσχέσεις και διακηρύξεις που υποψιαζόμαστε ότι δεν θα τηρήσει, υπόσχεται τα πάντα, ότι θα πέσουνε οι τιμές και άλλα πέρα από τις δυνάμεις του.

Όταν φλερτάρεις γυναίκες ή άνδρες με γελοία ρομαντικά τσιτάτα ή απλώς γελοία, ή κλεμένα quotes διάσημων φιλοσοφοαπαυτούληδων. Την τεχνική αυτή εφάρμοσε με επιτυχία και καθιέρωσε ο ένας και μοναδικός, ο David Avramidis ο 0fficial.

Πρόκειται για την απόλυτη ονείρωξη κάθε πιτσιρικά μιλφιάδη: το τουμπανιζέ αιλουροειδές μιλφίδιο που μπεμπεκίζει λολιτοπρεπώς προκειμένου να αιχμαλωτίσει και να κατασπαράξει τα τρυφερά του θηράματα.

Σε αντίθεση με την κοινή μιλφάρα που θέλεις να γαμήσεις, η κουγκαρομπεμπέκα είναι ένα υψηλών οκτανίωνε πουροπίπινο, μια οδοντοφόρος τεκνατζού γεροντομπεμπέκα που θέλει να ξεσκίσει εσένα. Αρκεί να έχεις ακόμα καβλόσπυρα.

Λεξιπλασία τον Khan, βλ. σχόλια στο λήμμαν κούγκαρ.

Β΄συνθετικό που κολλάει σε κύρια ονόματα και δηλώνει προέλευση.

Δεν αναφερόμεθα στην γερμανίδα ηγέτιδα με το χαρακτηριστικό βαθύ ντεκολτέ, αλλά σε παλαιά επαγγελματική σλανγκιά των ενενήνταζ για τον αντικριστή. Κάθε χρηματιστηριακή είχε το καγκελάριό της που στεκόταν κάτω από το «κάγκελο» του ταμπλό τση Σοφοκλέους και εκτελούσε με κραυγές και χειρονομίας τις εντολές αγοραπωλησίας χαρτιώνε που του έστελναν τα μπροκεράκια.

Ως εκτελεστικά όργανα, οι καγκελάριοι θεωρούνταν ένα σκαλάκι κάτω από τους μπροκεράδες στην τροφική αλυσίδα. Αυτό δεν τους εμπόδισε να καταστούν τοπικοί ήρωες τση Σοφοκλέους, πουλώντας μούρη, διαχέοντας (παρα)πληροφόρηση και παίζοντας μελανό ρόλο στο στήσιμο πυραμίδων και αεροπλανανακίωνε.

Αλλάζει όμως ο καιρός, να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί πάει η Σοφοκλέους πάν' οι καγκελάριοι, πάν' όλα. Παραμένει η στήλη του Καγκελάριου στην «Ημερησία» μονάχη.

μπροκεράς, μπροκεράκι

Αναφερόμεθα στον μπροκερά, τον χρηματιστηριακό πράκτορα που πραγματεύεται με εντολές αγοραπωλησίας χαρτιώνε.

Οι χρηματιστηριακές εταιρίες αμείβουν τον μπροκερά με ποσοστό επί του όγκου των συναλλαγών. Ωσεκτουτού, ο μπροκεράς έχει κάθε συμφέρον να προκαλεί τον τζίρο της πελατείας του. Σε αντίθεση όμως με τους «καλούς» μπροκεράδες που και καλά αναπτύσσουν σχέση μακρόχρονης εμπιστοσύνης με τους πελάτες τους, τα μπροκεράκια δρουν ευκαιριακά προσφέροντας συμβουλές για τον πούτσο δίκην παπαγαλακίωνε.

Πολλά αμόρφωτα και ακαλλιέργητα μπροκεράκια των ενενήνταζ μετεξελίχτηκαν επί των ημερών μας σε μεγαλοσχήμονες τραπεζικούς παράγοντες.

Εναλλακτικά, ο κάθε είδους διαμεσολαβητής.

Βήτα συστατικό της καθομιλουμένης και της αργκό, που σχηματίζει ουσιαστικά θηλυκού γένους.

Η κυριότερη σημασία που προκύπτει είναι η «μπόχα», η «(δυσάρεστη) μυρωδιά» που αναδίνει το πρώτο συστατικό, είτε στην κυριολεξία της (αρχιδίλα, μουνίλα) είτε και μεταφορικά (πιχί κορεκτίλα). Συνηθισμένη χρήση στην καθομιλουμένη είναι και η «απόχρωση» με βάση το πρώτο συστατικό (κοκκινίλα, κιτρινίλα), που και πάλι μπορεί να χρησιμοποιηθεί μεταφορικά (μαυρίλα για την «κακή διάθεση»). Οι μεταφορικές χρήσεις είναι τόσο συχνές, που ο Τριαντά πολύ σωστά απομονώνει ως κύρια σημασία και τη «δυσάρεστη κατάσταση» (στην αργκό πιχί τσατίλα, ψοφιμίλα), που εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται να προέρχεται από τη σημασία της μπόχας.

Μ' αυτήν την έννοια η σημασία είναι κατά κανόνα μειωτική, καθώς οι συνδηλώσεις είναι συχνότατα μπόχας και βρομιάς, παρά απόχρωσης. Στο βαθμό δε που η βρομιά στην αργκό απενοχοποιείται*, μπορούμε φυσικά να μιλάμε και για θετικές χρήσεις (καφρίλα, σαπίλα), αυθεντικά αργκοτικές.

Άλλες χρήσεις, σε συνδυασμό ή και όχι με τα προηγούμενα, είναι η επίταση (αφαγία -> αφαγανίλα, τζάμπα -> τσαμπίλα, χέσιμο -> χεσίλα, δες και παράδειγμα 3), η περιληπτική (δες πιχί τη ρατσιστίλα εδώ), και είτε ο εξελληνισμός ξένων δανείων (εϊτίλα, τουματσίλα, χαρντκορίλα, δες και παράδειγμα 2) είτε γενικότερα η ουσιαστικοποίηση κατά τ' άλλα δυσουσιαστικοποίητων(!) άλφα συστατικών (θεΐλα, δες και παράδειγμα 5) –παράβαλε και την αντίστοιχη χρήση του -ιά (καμενίλα και καμενιά).

Παράγωγο: -ίλας, για πρόσωπο που χαρακτηρίζεται απο την αντίστοιχη -ίλα (κορεκτίλα -> κορεκτίλας, δες και παράδειγμα 6, όπου το βρομίλας, με έλξη βέβαια απο το βρομύλος, εδώ ωστόσο προέρχεται απο τη βρομίλα).

Λίγες πίπες για τα συστατικά στην αργκό

Με το -ίλα συμβαίνει αυτό που συμβαίνει κατακόρον με επιθήματα και άλλα συστατικά της αργκοτικής: τα ονόματα που σχηματίζονται είναι πολύ συχνά προσωρινά, χωρίς αξιώσεις παγίωσης στη γλώσσα, προορισμένα να υποστηρίξουν μόνο και μόνο τη διατύπωση της στιγμής.

Το φαινόμενο παρατηρείται ήδη στην καθομιλουμένη –βλέπε τη χρήση του ξε- στη σημασία IV του ορισμού εδώ– και στην αργκό ίσως περισσότερο· χαρακτηριστική η περίπτωση του ψιλο-, το οποίο είναι τόσο ισχυρό συστατικό ώστε να έχει αυτονομηθεί ως επιρρηματικό.

Θα το έθετα λοιπόν ως εξής: στην αργκό υπάρχει αυξημένη τάση, μορφολογικά συστατικά να αυτονομούνται συντακτικά. Την αυτονομία αυτή την καταλαβαίνει κανείς αν αναλογιστεί το μάταιο στο να λημματογραφηθεί σε ένα λεξικό κάθε (καταγραμμένη) χρήση τέτοιου συστατικού –το λεξικό του Τριανταφυλλίδη θα έπρεπε τότε να έχει περίπου άλλο μισό λημματολόγιο μόνο και μόνο λόγω του ξε-...

(Το θέμα σηκώνει παραπάνω και συστηματική κουβέντα, ντάξει. Σταϋπόψη...)

* Για την αλλαγή προσήμου της βρομιάς στην αργκό, λέω κάτι χαζά εδώ στα σχόλια.