Definitions by xalikoutis (322)
Showing 141-150 from 322

Κλασική έκφραση ψόγου προς όσους δεν θέλουν να καταβάλουν προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων (τους), όχι μόνο στη σεξουαλική αρένα αλλά και γενικότερα. Ολόκληρη η έκφραση είναι «εσύ θες και το μουνί στο πιάτο» σε διάφορες παραλλαγές, και είναι ένας πολύ πιο εύγλωττος τρόπος να πεις «συν Αθηνά και χείρα κίνει» ή «εσύ θες και το παξιμάδι βρεγμένο».

Απευθύνεται γενικά σε όσους θεωρούν ότι το σύμπαν τους χρωστάει, και αντλεί τη δύναμή της από την σπλατεροσουρεαλιστική εικόνα ενός αιδοίου σε πιάτο μόλις ακουμπισμένο στο τραπέζι από έμπειρο σερβιτόρο και με μαχαιροπίρουνα εκατέρωθεν (να μη συγχέεται, ωστόσο, νοηματικά με την παραπλήσιας εικονοπλασίας φράση μουνί με ρύζι).

Σπάω κάποιον (και όχι «την σπάω σε κάποιον») είναι μια παλαιομοδίτικη και υπερπρόστυχη έκφραση που σημαίνει σοδομίζω.

Η φράση αναφέρεται κυρίως στη ζημιά που προκαλείται στο σφιχτήρα την πρώτη φορά που κάποιος τον παίρνει και γέρνει, και προφανώς αρέσει στους πολύ έμπειρους γεροντόπουστες που τη χρησιμοποιούν γιατί ακριβώς τους θυμίζει τα νιάτα τους και την / τις πρώτες τους σεξουαλικές συνευρέσεις.

Το σπάω δηλαδή έχει εδώ και την έννοια του εκπορθώ, ανοίγω πέρασμα κλπ.

Ξεσκίζω την κωλοτρυπίδα, σκίζω τα βάρδουλα.
Πολύ ηχηρή φράση της κρεβατοκάμαρας, τόσο ηχηρή που περισσότερο παραπέμπει στους έρωτες των κωλομπαράδων παρά σε ετεροφυλικό πρωκτικό. Τόσο ηχηρή λέγω, που αν στην πει γκόμενα μάλλον έπεσες σε αυτό που λέμε γκόμενα - πούστη, γάμησε τα γενικώς, αλλά ειδικώς OK.

Η δύναμη της φράσης φυσικά έγκειται στο ότι αναφέρεται στη σωματική φθορά / ηδονή που προκαλεί το γαμήσι του ξεφτιλίζοντα τον πρωκτόν, αλλά έμμεσα, τουτέστιν μέσα από την ψυχοκοινωνικοηθική κατάντια που το συνοδεύει.

Από αυτήν την άποψη, η φράση είναι σπάνια καθώς αποδίδει ηθική αυτονομία στον πρωκτόν και βραχυκυκλώνει σώμα, ψυχή, όλον και μέρη, με κάργα ευφάνταστο τρόπο.

Η επαναληπτική καραμπίνα: ηχοποίητος όρος που προκύπτει από το χαρακτηριστικό ήχο κατά την επαναγέμιση. Απαντά και ως «χράπα χρούπα».

Όπλο γαμαωδέρνουλων (βλ. και επαναληπτική καραμπίνα) αγαπημένο κατά χοιρινών θηραμάτων, στην ύπαιθρο και την πόλη, ειδικά στην, πριονισμένη ή όχι κοντόκαννη, εκδοχή της.

[

Όπως και το με δικά σου λόγια!, η φράση «άγνωστες λέξεις» προέρχεται από το σχολείο και το φροντιστήριο, από τα γλωσσικά μαθήματα (ελληνικά και ξένων γλώσσων). Ο διδάσκων, μετά την ανάγνωση κάποιου κειμένου, καλεί τους μαθητές να του επισημάνουν τους όρους το περιεχόμενο των οποίων αγνοούν, για να τους διαφωτίσει.

Στη σλανγκ κυρίως βρίσκει χρήση σε καταστάσεις όπου ο χρήστης δεν θέλει να εμπλακεί σε συζήτηση για πολύπλοκα, τεχνικά ή αόριστα θέματα και εγκαλεί τον συζητητή του για το βαρύγδουπο των εκφράσεων που χρησιμοποιεί. Ειδικά σε περιπτώσεις που οι όροι που χρησιμοποιούνται είναι δυσανάλογα βαρύγδουποι και σύνθετοι για το θέμα. Δεν σημαίνει δηλαδή απαραίτητα άγνοια των όρων, αλλά διάθεση απεμπλοκής από συζήτηση πριν αυτή καταλήξει στο να πεις «ε, το το γάμησες και ψόφησε».

Το επίθετο «καλός» μπορεί να συνοδεύει το χαρακτηρισμό μαλάκας με στόχο να επιταθεί, ή μάλλον να αποκατασταθεί η, φθαρμένη από την πολυχρησία, έννοιά του. Το «καλός» λοιπόν κυρίως δηλώνει ότι ο χαρακτηριζόμενος ως μαλάκας είναι ένας μαλάκας που είναι απολύτως αντάξιος του τίτλου του μαλάκα: είναι ο άρτιος μαλάκας, ο άξιος να λέγεται μαλάκας.

Κύριο χαρακτηριστικό του «καλού μαλάκα» είναι, φυσικά, ότι κάνει τις ίδιες μαλακίες ξανά και ξανά, χωρίς να μαθαίνει από το ιστορικό μαλακίας του ή από την πανανθρώπινη ιστορική εμπειρία του τι συνιστά μαλακία.

Με λίγα λόγια: «καλός μαλάκας» είναι ο μαλάκας που είναι μαλάκας που είναι μαλάκας.

Η φράση αυτή είχε κύρια χρήση στο μπάσκετ της αλάνας, και λεγόταν με παράπονο από παίχτη που αστόχησε σε σουτ υπό πίεση ή που διέβλεπε ότι το σουτ του θα ήταν άστοχο (που ήθελε η μπάλα να κάτσει, δηλαδή να χλατσώσει).

Πέρα από αυτή τη χρήση προφανώς είχε χρήση ή προήλθε από το σεξουαλικό πεδίο. Προφέρεται γενικά για οτιδήποτε θηλυκό θέλουμε να (μας) κάτσει: μπάλα, μπίλια, ζαριά, γυναίκα... (το «Καύκασοoo» προφέρεται σε αυτές τις περιπτώσεις με fade out).

Η φράση αντλεί τη δύναμη της από την παρήχηση του «Κ» και από τη φαλλική εικόνα της οροσειράς του Καυκάσου ως προμηθείκού ύψους και όγκου βουνού. Ενέχει και ένα είδος ανιμισμού που θυμίζει το ρούφα κώλε το ποτάμι, μιας και γεννητικά όργανα μπλέκουν κι εδώ με στοιχεία της φύσης.

Πολυχώρος είναι πλέον ένας σκωπτικός χαρακτηρισμός για τα διάφορα και καλά κουλτουριάρικα μαγαζά, που συνδυάζουν το κλασικό με το καινούργιο, τις εκθέσεις video art με το έντεχνο κατσιμηχέσω, το μεζεκλίκι με το μπλιμπλίκι, την έκθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας με το τάβλι, τα ζογκλερικά με το κοκορέτσι, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Το να ονομάζεται το κάθε μαγαζί και το κάθε ο,τιδήποτε πολυχώρος, έχει ουσιαστικά την εξής λειτουργία: όσο και καλά διαφοροποιούνται και ποικίλουν οι χρήσεις ενός χώρου, τόσο ομογενοποιούνται οι και καλά εντός του.

Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να χαρακτηρίσει και άτομα που έχουν ήδη αφήσει πίσω τους το λατέρνατιβ.

Ένα σημαίνον που το περιεχόμενό του τείνει προς το μηδέν, ακολουθώντας την ίδια πορεία που ακολουθεί και το σημαινόμενο.

Φράση που λέγεται προειδοποιητικά ύστερα από την επισήμανση αστυνόμων στον οπτικό ορίζοντα, προς παρευρισκομένους που δεν έχουν χαμπαριάσει.

Η φράση προέρχεται από παιδικά βιβλία και παιδικές εκπομπές που μάθαιναν και μαθαίνουν στα παιδιά τα ζώα του αγρού, της φάρμας, της ζούγκλας κ.λπ.

Η φράση λέγεται στους μικρούς μας φίλους με παρηγορητική και παραμυθιακή προσωδαία, καθώς με την εμφάνιση των μπάτσων, δώσ' του κλότσο να γυρίσει κ.λπ.

Παλαιάς κοπής φράση. Ως επιφώνημα σημαίνει «τρέλα!» ενώ ως επιθετικός προσδιορισμός, σημαίνει «τρελός/ή/ό», με την έμφαση να πέφτει στην άγνοια κινδύνου - στα όρια του απονενοημένου διαβήματος - που συνοδεύει μια ανορθολογική, παράτολμη, και γενικά φεύγα και γεια σου πράξη.
Προέρχεται από το «άλμα/πήδημα του θανάτου», το γνωστό νούμερο του τσίρκου, το οποίο προφανώς είχε γίνει γνωστό με την ιταλική του ονομασία, λόγω των ιταλικών καταβολών του τσίρκου ως θεάματος.

Το να κάνεις το άλμα στο κενό ή στην άλλη πλευρά (αυτή του παραλόγου) ως συνώνυμο της τρέλας ανακλάται φυσικά και στο κλασικότατο σαλτάρω.

Η φράση χρησιμοποιείται και σχεδόν κυριολεκτικά στην ειδησεογραφία σε σχέση με αυτόχειρες, και παίζουν και άπειρα λογοπαίγνια-σεφερλισμοί λόγω «πηδήματος».