Definitions by Khan (2354)
Showing 671-680 from 2354

Στη σεξοσλάνγκ είναι το γλείψιμο των αρχιδιών από αρχιδογλείφτρα, η ορχεολειχία.

Σλανγκική ασθένεια που προκαλείται από την υπερβολική αγάπη.

Λέγεται ειρωνικά σε διάφορες περιπτώσεις. Λ.χ. σε μια σεξιστική εκδοχή χρήσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άντρακλες, που θεωρούν ότι μια γκόμενα έχει περιπέσει σε υπερβολή γουτσισμού και μιλάει καθ' υπερβολή με εκφράσεις όπως μωρουλίνι, φρεντουλίνι, αγαπουλίνι κ.τ.ό. Όμως άντρας είναι αυτός που έπαθε αγαπουλίαση και δεν του άρεσε, δηλαδή εντάξει θα περάσει μια φάση ο άντρας που θα του αρέσει η αγάπη μιας γυναίκας, αλλά άμα μείνει υπερβολικά κολλημένος σε αυτήν την αγάπη και στα γουτσιστικά παραφερνάλια θα γίνει μουνοείλωτας, οπότε λέμε ναι στην αγάπη, αλλά όχι στην αγαπουλίαση άκα στηρίζουμε την αγάπη, ελέγχουμε την αγαπουλίαση. Η τελευταία θα σημαίνει ότι θα παρατάς τις αντρικές παρέες σου για να κάνεις παρέα μόνο με τη γυναίκα σου, θα τα βλέπεις όλα καρδούλες όπως κι αυτή κ.τ.λ. Κι αν μια γυναίκα είναι σε κάποιο βαθμό συγγνωστό να πάσχει από αγαπουλίαση, για έναν άντρα από κάποιο σημείο και πέρα είναι φλωριά. Βεβαίως, η αγαπουλίαση μπορεί να είναι κάααπως πιο συγγνωστή σε έναν άντρα αν δεν είναι πάγια στάση ζωής, αλλά τακτική επιλογή έως την επίτευξη στρατηγικού στόχου.

Πέρα από αυτή την κάπως σεξιστική τζέντερ τοποθέτηση, υπάρχουν πολλές συμπεριφορές και πεδία όπου μπορεί να κολλήσει κανείς τον ιό της αγαπουλίασης. Λ.χ. ακούγοντας έντεχνο τραγούδι, (ή αραπησιάρικα), δραστηριοποιούμενος σε Κοινωνικά Μέσα Δικτύωσης, με το να βάζεις υπερβολικά πολλές καρδούλες <3 ή να κάνεις λάϊκ και κοινοποιήσεις σε ποστ ανθρωπιστικού περιεχομένου, να ποστάρεις στίχους του Τάσου Λειβαδίτη,

να ευλογείς κάθε μέρα με λάικ τα γένια του Γέροντος Κορτώσιου στα αγαπησιάρικα ποστ του στο Φέισμπουκ

να κανδαυλίζεις την αγάπη σου για την/ τον γιαβουκλού σου επιδεικτικά κτλ. Μια μορφή αγαπουλίασης είναι και η καλίτιδα που μας πιάνει ορισμένες βρωμιάρες μέρες, όπως γύρω από την Μπέρθα του Μους-Τζουσή, όπου υπάρχει ένα ψυχαναγκαστικό Christmass Spirit να αγαπάμε ντε και καλά όλοι όλους.

Η λύση για την αγαπουλίαση, ειδικά αυτή που παρατηρείται σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης, είναι τα αγάπη, αγάπη μόνο (ή αγάπη μόνο και ανθρωπίλα σε μια πιο ψαγμένη εκδοχή)

να συμπληρώνονται από ανάλογη καύλα που δρα αντισταθμιστικά προς την αγαπουλίαση. Λ.χ. σε φεϊσμπουκάτες εκφράσεις όπως αγάπη μόνο και λίγη καύλα κ.τ.ό.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων η πάθηση της αγαπουλίασης έχει ένα κάπως πιο συγκεκριμένο σύμπτωμα. Πρόκειται για την πουτανοκαψούρα, ήτοι για τους μπουρδελιάρηδες ή άλλους χύστες που ερωτεύονται επί χρήμασι εκδιδόμενες και νομίζουν ότι μπορούν να τις ψήσουν να ανταποδώσουν τον έρωτά τους. Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι ότι θα χάσουν πολλά λεφτά και θα εισπράξουν τη μήνη των συναγωνιστών που η κατηγορία της αγαπουλίασης ή του αγαπούλη θα είναι η πιο σεμνή βρισιά που θα τους απευθύνουν. Γενικότερα, η αγαπουλίαση προς τάνες θεωρείται ενδημική πάθηση στην Ελλάδα, όπως και η αντίστοιχη πυρφορίαση.

Μπανεύκολο λολοπαίγνιο για το Μνημόνιο που λέγεται συχνά σαχλοποιώντας μια κατά τα άλλα δραματική συζήτηση για την οικονονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Επίσης, αυτός που θεωρεί ότι το Μνημόνιο δεν είναι και τόοοοσο κακό πράγμα, ότι έχει και καλές ρυθμίσεις, και ότι εν πάση περιπτώσει το Ελλαδιστάν για να γίνει Μεταρρυθμιστάν χρειάζεται να γίνει πρώτα Μνημονιστάν. Γενικότερα, εφόσον το μνημόνιο- αντιμνημόνιο είναι ο νέος διχασμός της χώρας μας (μετά τα Πασόκ-ΝΔ, Δεξιός- Αριστερός, παλαιοελλαδίτης- τουρκανάκατος, βασιλικός- βενιζελόμουτρο, κάτω ή πάνω απ' το αυλάκι, κλεφταρματολός ή ψαλιδόκωλος, ενωτικός ή ανθενωτικός και ταλιμπάν), έχουν εφευρεθεί και οι αντίστοιχες πολιτικές σλανγκιές. Λ.χ. οι μνημονιακοί λέγονται μνη στα πολιτικά κομμέ (θυμίζει μνι βασικά, μάλλον όχι τυχαία), ή πιο υβριστικώς μνημονόπανα και μνημούνια. Το τελευταίο σημαίνει ότι είναι και μουνιά / μουνάκια (τ. λαμο-γελάς, μουνάκι;). Θεωρούνται, επίσης, ως οι νέοι ενωτικοί στο νεο-βυζαντινιστάν. Από τους αντιπάλους τους συμφύρονται με τους νεοφιλελέδες, αν και οι αυθεντικοί φιλελέδες μάλλον θα ήταν εναντίον του τρόπου με τον οποίο πραγματώθηκαν (#not) οι μεταρρυθμίσεις από τους σαμαροβενιζέλους (ή και τους τσιπροκαμμένους ίσως στο μέλλον), ενώ και αντιστρόφως πολλά μνημούνια θέλουν ισχυρό κράτος και κράζουν τα φιλελέδια ως αιθεροβάμονες. Σε κάθε περίπτωση, λίγοι είναι αυτοί που θα πανηγυρίσουν το ότι είναι μνημονιακοί, παρόλο που υπάρχουν κι αρκετοί τέτοιοι τσεκουράτοι που τα λένε έξω απ' τα δόντια. Οι περισσότεροι θα αυτοχαρακτηριστούν ως ευρωπαϊστές. Από την άλλη, είναι οι αντιμνή στα κομμέ, αυτοί που πουλάνε αντιμνημόνιο, αυτοί που στο δίλημμα μνημούνια ή κομμούνια μάλλον θα προτιμούσαν το δεύτερο σκέλος, οι ανθενωτικοί του νεορωμιοσυνιστάν.

Από το παρτάλι (< τουρκικό partal), που σημαίνει το φθαρμένο κουρελιασμένο ύφασμα και το -γκόμενα, σημαίνει τη γυναίκα που είναι εντελώς τελείως τελευταία, δεν βλέπεται, είναι χαμηλότατης κοινωνικής και πχοιοτικής υποστάθμης, που είναι μπάζο, σαβούρα, σκουπίδω, αλλά κυρίως που βγάζει μια κοινωνικο-πολιτισμική υπανάπτυξη. Που τέσπα για να πας μαζί της πρέπει να πιεις τόσο που τελικά δεν μπορείς να πας μαζί της ή με οποιαδήποτε άλλη φορ δατ μάτερ (το double-bind της παρταλογκόμενας).

Η ηλικιωμένη που έχει πολύ έντονα πάνω της τα σημεία της φθοράς, νομίζω εκ του τουρκικού ρήματος çürür= φθείρω.

Αγγλικανιά για αυτόν που δεν έχει ζωή, για τον λούζερ, για αυτόν που ολόκληρη η (μη) ζωή του μόλις και μετά βίας θα έφτανε σε συναρπαγή και βίωμα μία βραδιά από τη ζωή του Βασίλη Τερλέγκα. Οι νόου λάιφερς βρίσκονται παντού, αλλά κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φλώρουμ και σάη. Επίσης στα γκέιμζ/ βιντεοπαιχνίδια. Τους καταλαβαίνεις από το πόσο πωρωμένοι - καμένοι είναι, από το ότι γράφουν ακατάπαυστα και από κάποιες άλλες ενδείξεις, λ.χ. από το πότε γράφουν. Υποθέτουμε ότι είναι άνεργοι, άεργοι, πάντως όχι άστεγοι γιατί μένουν αγαμήτου και απάρτου γωνία. Και κυρίως τους καταλαβαίνουμε από το ότι εμπλέκονται ως τηλέμαχοι σε διαδικτυακές έριδες, όπου φαίνεται ότι ξέρουν όλα τα κουτσομπολιά που κυκλοφορούν στο νέτι γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν και τρώνε τρελά σκαλώματα με κάποιες έριδες που έχουν γίνει προ Χριστού, και τις κρατάνε ιντερνετικό μανιάτικο, γιατί δεν έχουν πού αλλού να διοχετεύσουν την προσοχή τους. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι get a life ή ως αρκτικόλεξο: gal.

Disclaimer: Όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν για όσους γράφουν πολύ στο σλανγκρ, όπου είναι απολύτως φυσικό να περνάμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας λόγω της αγάπης μας για την αργκό και για να μεταλαμπαδεύσουμε εξάλλου γλωσσικώς τις εμπειρίες μας από μια ζωή γεμάτη σεξ, ναρκωτικά, αυτοκίνητα, στρατό, περιθώριο. Καλού κακού πάντως, για να μη με πείτε νόου λάιφερ σταματώ τον ορισμό εδώ παραπέμποντας στο Urban για περισσότερα.

μπρατίδι, μπρατίδιο

Αφιερώνεται στην εξοχωτάτη Σούλτω, μυουμένη τε υποτακτικώς και μυούσα θεϊκώς στο μπιντιεσεμικό ιδίωμα.

Ως ανήκον στο μπιντιεσεμικό ιδίωμα προέρχεται από το αγγλικό brat, που σημαίνει αλητάκι, αλητάμπουρας. (Αρχικά σήμαινε το παιδί ενός ζητιάνου, προερχόμενο από λέξη για το κουρελιασμένο ρούχο, ίσως κελτικής προέλευσης, δες). Το brat εντάσσεται έτσι στο ελληνικό κλιτικό σύστημα. Ως μπρατίδι δηλώνει με χροιά περιφρόνησης τον αλητάκο κατά τα γαμίδι, αρχίδι, ναζίδι, υπουργίδι. Ως μπρατίδιο έχει και μια δόση ερωτικού πόθου κατά τα νυμφίδιο, πορνίδιο, μιλφίδιο. Εννοείται ότι τα φύλα μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Μπρατίδι(ο) μπορεί να είναι γυναίκα προς άντρα, ή άντρας υποτακτικός προς θεά δομινάτριχη, ή και πιο ΛΟΑΤ καταστάσεις. Επίσης μπορεί είτε να αναφέρεται σε μία BDSM σέσιον με τη στενή έννοια, είτε σε μία γενικότερη δομή σχέσης, μεταφορικώς ακόμη και εκτός BDSM συναφείας με τη στενή έννοια, καθώς κάθε σχέση θα έχει κάαααποια σαδομαζοχιστικά χαρακτηριστικά. Για καθαρά περιγραφικούς και όχι κανονιστικούς λόγους να αναφέρω πάντως ότι τα περισσότερα παραδείγματα που διαπίστωσα σε bdsm φοράδες είναι άντρας ντόμης με καυλάκι μπρατίδιο κορτσούδι σέξι αλλά σπασαρχίδω.

Μπρατ, λοιπόν, στο αγγλικάνικο μπιντιεσεμικό πρωτότυπο, και μπρατίδι ή μπρατίδιο στα ελληνικά, είναι ένας υποτακτικός, ένας μπότομ, ο οποίος δεν κάθεται σαν καλό παιδί- σουμπίτσα να υποστεί έτσι αδιαμαρτύρητα το σαδομαζοχιστικό παίγνιο που του "επιβάλλεται" από τον τοπ κυρίαρχό του, αλλά αντιθέτως "αγωνίζεται" ενάντια στην εξουσία του και τον προκαλεί. Το μπρατίδι μπορεί να τεστάρει τον κυρίαρχό του. Μπορεί απλώς να γουστάρει να δαμαστεί κάνοντας μόνο στην αρχή το αγρίμι. Ή μπορεί και η μπλόφα του μπρατιδίου να τραβήξει πολύ και να τα σπάσει στον κυρίαρχο. Γενικά το μπρατίδι είναι σε μια φάση πετραδάκια μου πετάς, παιχνιδάκια μου ζητάς, είναι περίεργο να τεστάρει όρια, δεν πάει by the book, αλλά παίζει το σαδομαζοχιστικό παιχνίδι μέσω μπιχεβιοριστικής δοκιμής και πλάνης (trial and error που λένε και στο χωριό μου).

Αρέσει αυτό στον κυρίαρχο; Κατ' αρχήν, ένα μπρατίδιο μπορεί να είναι πιο θελκτικό από μια παθητική σουμπίτσα, που αναλαμβάνει μοιρολατρικά το ρόλο της καθισταμένη ελαφρώς βαρετή (έως και βανίλια). Το μπρατίδι διεγείρει την καύλα εξουσίας του κυρίαρχου, που εντέλει είναι και η κυρίως καύλα σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο, καθώς ο κυρίαρχος θα προσπαθήσει να δαμάσει κάποιον αρχικά αδάμαστο, ένα περήφανο άτι κατά μια άλλη μπιντιεσεμική έκφραση, Αλέξανδρος- Βουκεφάλας (ή βουκεφάλας) κιέτσ'.

Απ' την άλλη, προσοχή στο διάκενο ανάμεσα στην playfulness ή cheekiness, που είναι απολύτως θελκτικά, και την καθαυτό bratiness που είναι αρκετά κλικ πιο πέρα προς την κατεύθυνση της spasarchidishness.

Πάντως και ο φιλόσοφος που διατύπωσε κατ' εξοχήν τη διαλεκτική κυρίου και δούλου υποστήριξε ότι η εξουσία του Πνεύματος αξίζει μόνο αν γίνει μέσα από μια νίκη ως άρση της άρσης επί μιας αντίθεσης, ο,τιδήποτε άλλο είναι και φιλοσοφικώς- πνευματικώς και σεχουαλικώς βανίλια. Τα τσαλιμάκια του μπρατιδίου μπορούν να είναι επομένως το αλατοπίπερο μιας BDSM σέσιον ή σχέσης. Επειδή, όμως, δεν είναι πάντα προβλεπέ η έκβαση, μπορεί τελικά να σπαστεί άσχημα ο κάπα (κυρίαρχος) και να ξεκαυλώσει.

Αυτό βεβαίως μπορεί απλώς να σημαίνει ότι δεν είναι καλός κυρίαρχος. Ή ότι το μπρατίδι έχει κακοπέσει σε έναν κυρίαρχο, που δεν είναι ο σωστός κυρίαρχος, ο κυρίαρχος που πρώτα απ' όλους το μπρατίδι χρειάζεται για να ισιώσει. Γιατί εντέλει ο κυρίαρχος την έχει μεγάλη. Την ευθύνη. Το μπρατίδι απλώς συμπεριφέρεται με τον κακομαθημένο τρόπο που ξέρει να συμπεριφέρεται. Ο κυρίαρχος είναι αυτός που καλείται να βρει τα κουμπιά του και να το δαμάσει, πρώτα απ' όλα του ίδιου του μπρατιδίου.

Δίνω εδώ τον λόγο στους ειδικούς για τον πολυπλευρέστερο ορισμό του μπρατιδίου:

Για μένα είναι το κακομαθημένο ανώριμο πλάσμα που για τους λόγους του θέλησε -καύλα του και μαγκιά του- να δοκιμάσει η να συνεχίσει να ζει το BDSM. Κουραστικό, ανυπόφορα δύστροπο και τελικά για κλωτσιές -ή καλύτερα για αδιαφορία και περιφρόνηση- και στο σπιτάκι του σαν άτομο, τα ίδια και σαν BDSMερ. Απλά κουβαλάει την ραδιενέργεια του και στην ασυμμετρία του και καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία. Δεν ξέρω αν ένα τέτοιο κουκλάκι αρέσει σε κάποιους -ή ένα ατομάκι που να υποδύεται το ρόλο-, εγώ όποτε το πέτυχα στο διαβά μου, έφυγα σύντομα τρέχοντας αφού κάποιες φορές πέρασα και από το φαρμακείο για ηρεμιστικά. [...] Όχι ειναι πολύ έξω από παιχνίδι. Αφορά πολύ και τον βανίλια κόσμο, πάρα πολύ. Πολύ κουραστικό πλάσμα το Brat. Συνήθως οι πολύ όμορφες ή πολύ έξυπνες είναι έτσι, ή αυτές που παίζουν τους βανίλλα στα δάκτυλα. Είναι πρόκληση για οποιονδήποτε Κυρίαρχο που του αρέσουν γενικώς τα ρίσκα. Αν ο διάλογος δεν λειτουργεί, θα χρειαστεί να κάνει την καρδιά του πέτρα αρκετές φορές και να αφαιρέσει αυτονόητες ελευθερίες. Για να υποχρεωθεί στο λογικό το μπρατίδι, θα πρέπει να εξαναγκαστεί στο παράλογο. Μετά θα λειτουργήσει ο φόβος και κάπου κάπου το καλοπιάσιμο. Πλεονέκτημα αν το έχεις σπίτι σου, όπου μπορείς να το ελέγχεις πολύ καλύτερα. Τωρα γιατί να μπλέξει ο Κυρίαρχος με ένα τέτοιο άτομο; Ας απαντήσει ο καθένας Κυριαρχος για τον εαυτό του. Πρόκληση το μπρατίδι. Και πιο δυναμικό από τον συνεσταλμένο υ, κατά την γνώμη μου. [...] Για μένα πρόκληση είναι κάτι που με βελτιώνει, που μου επιστρέφει κάτι. Να ισιώσω ένα μαλακιστήρι αφού έχω αφήσει τα νεύρα και την ψυχική μου υγεία στο πορτ μπαγκάζ, δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Προτιμώ να σαπίσω να τον παίζω και σαν πρόκληση μαθαίνω τα σουμεριακά με μέθοδο linguaphone που αγόρασα από site στη Μαδαγασκάρη.

Brat στο BDSM

Μερικές ακόμη διαστάσεις:

• Το μπρατίδι είναι συχνά όμορφο κι έξυπνο. Για αυτό το παίρνει να είναι μπρατίδι. Δαρβινικά ομιλώντας τα χαζά άσχημα μπρατίδια δεν επιβιώνουν. Το γεγονός ότι το μπρατίδι μπορεί να είναι ένα ούμπερ χοτ καυλάκι σημαίνει ότι αξίζει τον κόπο του δαμάσματος. Εξάλλου λ.χ. μια γυναίκα που είναι μπρατίδι σε μια σχέση μπορεί σε προηγούμενη σχέση της να ήταν θεά ενός μουνόδουλου άντρα και να ξενέρωσε με τη βανίλια της φάσης, οπότε σε επόμενη σχέση καθίσταται μπρατίδι. Και το αντίστροφο δεν αποκλείεται, να είναι πρώτα μπρατίδι για να τραβήξει την προσοχή αδιάφορου άντρα και μετά να γίνει θεά κάποιου μουνοείλωτα.

• Αν το γιαλομιάσουμε το θέμα, το μπρατίδιο- γκόμενα μπορεί να έχει ένα θεματάκι με τον πατέρα του, λ.χ. να έχει φάει σκάλωμα μαζί του, και να γουστάρει έναν ντόμη πατρική φιγούρα, αλλά και να του τα πρήζει, επειδή έχει συνηθίσει ο δικός της πατέρας να της κάνει pampering.
• Το μπρατίδι μπορεί εντέλει να τιμωρηθεί περισσότερο από τον σούμπη/ σουμπίτσα. Εξάλλου μπορεί αυτό να είναι και αυτό που θέλει. Σε αυτήν την περίπτωση λέγεται αγγλικανιστί και Smart Ass Masochist, οι φίλοι του τον φωνάζουν SAM (δες). Το μπρατίδι- smart ass έχει χαρακτηριστικά όπως εξυπνάκιας, προσοχοπουτάνα, εγωπαθής, ντράμα κουίν. Λ.χ. αν υποθέσουμε ότι το Eurogroup είναι ένα ντάντζεο (dungeon) το μπρατίδι είναι κάπως όπως φαντάζονται οι σαμαροβενιζέλοι ότι είναι ο βαρουφάκης, δηλαδή μια αλήτρα που μπαίνει μέσα με τσαμπουκά, εγωπάθεια, απαιτεί να πέσουν όλα τα λέιζερ πάνω του, και που τελικά θα τιμωρηθεί υποτίθεται πολύ περισσότερο από ό,τι αν ήταν μια σαμαρελική σουμπίτσα. Αναλόγως του κατά πόσον αρέσει στον ντόμη, το μπρατίδι μπορεί να χρησιμοποιήσει και στοιχεία, όπως σαρκασμός και χούμορ στην αψήφησή του.
• Το κλειδί είναι η προσοχή. Συνήθως δεν γεννιέσαι ως μπρατίδι, αλλά γίνεσαι μπρατίδι ως μία επίκτητη συμπεριφορά, καθώς προσπαθείς να αποσπάσεις την προσοχή ενός αδιάφορου κυρίου σου. Αν ο κύριος δεν σε προσέχει και δεν εκπληρώνει τις μαζοχιστικές ανάγκες σου, τότε εφόσον σουμπίτσα ήσουν ούτως ή άλλως ο μόνος τρόπος να κάνεις μια διαφορά είναι να μετατραπείς σε μπρατίδι.
• Ποια θα είναι τότε η ενδεδειγμένη ανταπάντηση του κυρίαρχου; Μία λύση είναι η ακόμη μεγαλύτερη τιμωρία.

Αυτό σημαίνει ότι, πάλι δαρβινικά ομιλώντας, τα μπρατίδια είναι οι ανθεκτικές σουμπίτσες. Για να συνεχίζεις να είσαι μπρατίδι από κάποιο σημείο και πέρα σημαίνει ότι αντέχεις να είσαι μπρατίδι.

• Μια άλλη λύση είναι η αδιαφορία. Σε φάση, το don't feed the brats είναι το νέο don't feed the trolls. Όμως η αδιαφορία είναι η ενδεδειγμένη λύση μόνο επιφανειακά. Στην ουσία το μπρατίδι είναι ένα σύμπτωμα για κάτι άλλο. Οπότε ο εμπειρίκος ντόμης ψυχοψάχνει ποιες ανάγκες κρύβονται πίσω από το σύμπτωμα του μπρατιδίου, προκειμένου να απευθυνθεί αμεσότερα σε αυτές.
• Μπορούμε εδώ να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα σε σέσιον και σχέση. Σε μια σέσιον η μπράτινες μπορεί να είναι πλέιφουλνες επιθυμητή. Σε μια μακροπρόθεσμη σχέση, όμως, είναι μάλλον σύμπτωμα ότι κάτι πάει στραβά στη σχέση ή στον χαρακτήρα και για αυτό εντέλει οι έμπειροι BDSMηδες δεν την θέλουν, δεν την επιζητούν, ενώ είναι κυρίως οι λιγότερο έμπειροι που αφήνονται να παρασυρθούν από τον επιφανειακά πλέιφουλ/ παιγνιώδη χαρακτήρα της. Σε κάθε περίπτωση το αν ένα μπρατίδι θα ειδωθεί ως κιουτ αλατοπίπερο ή ως εκνευριστικό μαλακιστήρι είναι και θέμα προσωπικού γούστου και περί ορέξεως τζιτζίκια γιαχνί στην τελική.

Μειωτικά- υβριστικά ο νεοφιλελεύθερος. Αρχικά είχαμε το νεοφιλελές που είναι κάτι σαν κομμέ του νεοφιλελεύθερος με ένα κάπως αμυδρό πλην υπάρχον λολοπαίγνιο με το λελές- φλώρος κιέτσ', εβέντσουαλι όμως οι μάσκες πέφτουν και αυτοί που ήθελαν να κράξουν τους νεοφιλελέδες ή φιλελέδες (το ίδιο κάνει) ως λελέδες το κάνουν πιο ευθαρσώς και ρητά με το νεολελές, που έχει το πλεονέκτημα αφενός ότι παραπέμπει στο νεοφιλελές με σαφήνεια, και αφεδύο ότι έχει ένα γελοίο γκροτέσκο ζενεσεκουά, ένα kitsch-value, σαν το να είσαι λελές να είναι ιδεολογία, η οποία μάλιστα να επιδέχεται και επικαιροποίηση ώστε να έχουμε διάκριση μεταξύ κλασικών λελέδων και νεολελέδων νέας κοπής.

Πολιτικό μπινελίκι νέας κοπής, εκ των μνημόνιο και μουνόπανο. Αναφέρεται σε αυτόν, που κατά τους χρησιμοποιούντες τη βρισιά, δεν θεωρεί το μνημόνιο απλώς ως ένα αναγκαίο κακό, αλλά γουσταίρνει κιόλας, πρόκειται για να το θέσω ως ινσέψιο, για το μνι που είναι μνη, για κάποιον που θεωρεί ότι στο Ελλαδιστάν δεν πρόκειται να δούμε ποτέ προκοπή έτσι κι αλλιώς οπότε η μοναδική λύση είναι κάποιος βούρδουλας απ' έξω, ή που τέσπα για οποιονδήποτε λόγο θεωρεί ότι το Μνημόνιο έχει παρεξηγηθεί, έχει και καλά σημεία κ.τ.λ. Στον πληθωρικό αντι-φιλελέ λόγο του Διαδικτύου τα μνημονόπανα συχνά συμφύρονται με τους φιλελέδες ή νεοφιλελέδες (το ίδιο κάνει) στο πλαίσιο φιλελέ-bashing (παρόλο που οι φιλελέδες θα ήταν εναντίον ενός μνημονιστάν), εξ ου και η ρομαντική έκφραση αριστερών προς τις γυναίκες τους σ' αγαπώ όπως ο φιλελές το μνημόνιο. Άλλες φορές τα μνημονόπανα δεν αξίζουν καν τη σύνδεση με μια οποιαδήποτε ιδεολογία, είναι απλώς τα μουνόπανα της ημέρας. Κυριολεκτικά φανταζόμαστε ένα μνημόνιο που αντί να έχει σχιστεί (έτσι κι αλλιώς να σχιστεί δεν προβλέπεται σύντομα, μάλλον να μετονομαστεί), χρησιμεύει ως μουνόπανο. Και μεταφορικά τον άνθρωπο που είναι τόσο ευτελής και ποταπός ώστε να παρομοιάζεται με κάτι τέτοιο.

Λολοπαιγνιώδης παραφθορά του κλιματιστικού air-condition. Πιο συνηθισμένο είναι το αρκουδίσιον ή και απλούστερα αρκούδι με τη λογική ότι αν το βάλεις κάνει κρύο σαν να είσαι στο δάσος με τις αρκούδες ή στον Αρκτικό Κύκλο με πολικές αρκούδες ξερωγώ. Το αρχοντίσιον από την άλλη μάλλον πρέπει να κατανοηθεί στη συνάφεια της ένδοξης εϊτίλας περίπου, ή όποτε τέσπα εισήχθησαν κάπως πιο μαζικά τα κλιματιστικά στην Ελλάδα, όπου το να έχεις κλιματιστικό ήταν σημάδι ότι είσαι κάπως πιο ευκατάστατος και μπορείς να προσφέρεις στον εαυτό σου και τους γύρω σου κάποιες περισσότερες ανέσεις. Ή, σε κάθε περίπτωση, το λολοπαίγνιο δηλώνει ότι όταν γύρω γύρω έχει καύσωνα και στη μέση κλιματισμό, γιατί μπορείς, ε τότε είσαι Άρχοντας με όλες τις συνδηλώσεις του όρου, και δεν χρειάζεται να χολοσκάς για την έξω κατάσταση και μπορείς να έχεις και την αρχοντομούνα σου δίπλα χωρίς να δυσανασχετεί. Εβέντσουαλι βεβαίως πήρε και ο κάθε αρχοντόβλαχος αρχοντοχωριάτης αρχοντόγυφτος κι από ένα αρχοντίσιον και μπήκαμε σε έναν καύλο κύκλο ψυχραναγκασμού που επιδεινώνει το κλίμα του άστεως και καταστρέφει και το όζον.

Δέον τέλος να σημειωθεί ότι σαν έκφραση έχει ένα βυζαντινοτέτοιο ζενεσεκουά, και με το τελικό νι, και με την κατάληξη εις -ίσιον (θα μπορούσε να γραφτεί και αρχοντήσιον ακόμη πιο βυζαντινοπρεπώς), αλλά και το ίδιο το άρχοντας, που παραπέμπει ξερωγώ σε Άρχοντες του Οικουμενικού Θρόνου ή σε αρχονταρίκι μοναστηριού. (Ινσέψιο: Το αρχονταρίκι Μονής με αρχοντήσιον). Προσφάτως το αρχοντήσιον εντάχθηκε και στο εικονογραφικό πρόγραμμα ιερού ναού, δίνοντας αφορμή να γίνει λόγος για τον Άγιον Αρχοντήσιον σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης.