Definitions by Galadriel (185)
Showing 31-40 from 185

Την τρίχα πολλοί εμίσησαν και κυρίως οι άντρες (για τις γυναίκες).

Όποιος έχει καΐλα να μάθει α-πευ-θεί-ας τι θα πει το λήμμα, να πάει εκεί που λέει ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ άμεσα. Εκτιμάται ότι είναι απαραίτητη μια εισαγωγή, γιατί οι κύριοι αν δεν τα ακούσουν εδώ, ποτέ δεν θα δείξουν κατανόηση στις μπαγαποντοξούρες των γυναικών και αυτό επιβάλλεται.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Η τρίχα στους άντρες και για τους άντρες:
Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες ανδρών: 1. Οι νορμαλότριχοι, 2. Αυτοί που διαθέτουν δασύτριχο στέρνο ή / και πλάτη κουβέρτα ή / και γεννητικά όργανα τόσο φουντωτά που καθιστούν τον στοματικό έρωτα μια τραυματική εμπειρία, που μπορεί και να αποβεί (εκτός από γελοία, δεδομένου του άθλιου γκούχου γκούχου που χαλάει την μαγεία), ακόμα και μοιραία, αν η τρίχα καθίσει στον φάρυγγα. Επίσης κάποιοι διαθέτουν και τρίχες στα ρουθούνια και στα αυτιά οι οποίες ξεφεύγουν αυθάδικα και είναι μια αηδία και μισή γενικώς.

Το κοινό που έχουν και οι δύο κατηγορίες είναι ότι τους απωθούν (σε γενικές γραμμές) οι τρίχες στις γυναίκες.

Η τρίχα στις γυναίκες και για τις γυναίκες:
Τρίχα οι γυναίκες διαθέτουν σε γενικές γραμμές σε γάμπα, μασχάλη και αιδοίο. Σε ειδικές γραμμές παίζουν και μουστάκι, στήθος, κοιλιά. Σε ακόμα πιο ειδικές γραμμές παίζει και μούσι. Το φρύδι δεν το κατηγοριοποιώ, έχουν όλες και δεν τίθεται θέμα τριχοφυΐας εκεί, είναι περισσότερο θέμα αρμονίας σχήματος, θέμα μόδας κ.λπ.

Το κοινό που έχουν όλες αυτές οι γυναίκες είναι ότι θέλουν να αρέσουν στους άντρες.

Τι δεν θέλουν οι άντρες:
*Γάμπα: Δεν θέλουν να τους αγγίζει γάμπα κάτω από το τραπέζι, καλοκαίρι και να κάνουν ξουτ για να φύγει η γάτα (που νομίζουν ότι πέρασε)
*Μασχάλη: Δεν θέλουν μασχάλη φούντα, με ασημένιες σταγόνες ιδρώτα να κρέμονται από τη κολλημένη τρίχα έξω από το σέξι, κολλητό, τιραντέ μπλουζάκι. Καλά αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός - που είναι άντρας βεβαίως.
*Αιδοίο: Εδώ παίζεται. Είναι κάποιοι που γουστάρουν τις μαλλιαρές, το χω δει στο νετ αυτό - περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Πάντως σε γενικές γραμμές οι άντρες δεν θέλουν να αντιμετωπίζουν ρέιν φόρεστς, ενώ μεγάλο ποσοστό επιθυμεί έως και την πλήρη καραφλότητα.

Τι κάνουν οι γυναίκες - και πώς το κάνουν:
Βάσει των ανωτέρω και μέσω συνεπαγωγής, έχει κηρυχθεί ένας αμείλικτος πόλεμος στην τρίχα. Ψάχνουν απελπισμένα το καλύτερο τρόπο αποτρίχωσης, δοκιμάζουν να πετύχουν το πιο λείο και βελούδινο, άτριχο δέρμα για να χαρεί ο κύρης τους και να τις επιθυμήσει.

Μια συνήθης πορεία στην αναζήτηση του τέλειου όπλου οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:

**Αποτριχωτικό κερί - χαλάουα - ηλεκτρική συσκευή ξεριζώματος*: ξεριζώνουν. Παίρνει πολύ χρόνο, κόπο και πόνο, αλλά τα αποτελέσματα κρατάνε κανα δεκαπενθήμερο. Κι άντε να ξεριζώσεις την γάμπα. Ο απίστευτος πόνος κλιμακούται επικίνδυνα όταν πλησιάζεις σε εδάφη όπως η μασχάλη και ακόμα περισσότερο το αιδοίο, όπου το δέρμα είναι ιδιαίτερα λεπτό και ευαίσθητο. Πονάει. Αρκετές μένουν εδώ γιατί η τρίχα κάνει κανα δεκαπενθήμερο να βγει. Αυτές λένε ότι ο πόνος συνηθίζεται (όντως μέχρι ένα σημείο). Τι τραβάμε ρε πούστη μου, ήθελα να δω μερικούς απ' αυτούς να ξεριζώνουν την τρίχα στα μούτρα τους...

**Αποτριχωτικοί αφροί, κρέμες, ζελέ*: καίνε την τρίχα μέχρι λίγο κάτω από το δέρμα. Γρήγορος τρόπος, κρατάει ελάχιστα (καμιά - δυο μέρες), ενώ μετά την εφαρμογή το δέρμα μυρίζει σαν καψαλισμένο κοτόπουλο, δεν πα να χουν βάλει οι επιστήμονες μέσα εσάνς τριαντάφυλλου και εξωτικών ανθέων.

**Λέιζερ*: αλλάζει τα φώτα στις τρίχες πάνω και κάτω από το δέρμα. Κρατάει πολύ, πονάει πολύ (α, αυτό δεν το λένε στις διαφημίσεις, ποιος να το λεγε...) και κοστίζει απίστευτα.

and the winner is:

Ξυράφι*: all time classic, σταθερά δοκιμασμένο (και από τους άντρες), κρατάει μια μέρα, οι τρίχες μετά βγαίνουν σαν τα αγκάθια του αχινού, αλλά προτιμάται στο μεγαλύτερο ποσοστό γιατί είναι φτηνό και κυρίως είναι γρήγορο και εντελώς αποτελεσματικό (έστω και για λίγο). Α, **και δεν πονάει.

Που λέει ο λόγος, είσαι μέσα στην τρίχα, σου κάθεται η φάση η καλή, λες σόρυ να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου - να πουδράρω την μύτη μου - να βγάλω τους φακούς μου ή κάποια άλλη ηλίθια δικαιολογία πριν, κλείνεσαι στο μπάνιο, πλακώνεσαι χρατς χρουτς στο στεγνό τσακ μπαμ, βγαίνεις κι ο άλλος δεν παίρνει μυρωδιά για το προηγούμενο δράμα σου.

Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι, κυρίες που είχαν τραβήξει πολύ πόνο με άλλες μεθόδους στην προσπάθειά τους να αποφύγουν το σύνδρομο του αχινού, ξανακύλησαν στο ξυράφι σε κάποια επείγουσα φάση - τσάμπα όλο το νταβαντούρι, η τρίχα έγινε πάλι αγκινάρα και το ξυράφι μπήκε πάλι στην ζωή τους.

Και μετά από αυτή την συγκεντρωτική και πλούσια ενημέρωση περί μεθόδων αποτρίχωσης, εδώ είμαστεεεεεεεεεεε:

ΟΡΙΣΜΟΣ - ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ:

Μπαγαποντοξούρα είναι η μυστική (εντελώς μπαγαπόντικη) χρήση του ξυραφιού του κυρίου από την κυρία, για να ξυρίσει αυτή τα φανερά ή / και απόκρυφα μέρη της που εκ του φυσικού καλύπτονται από τρίχες. Το ξυραφάκι επιστρέφεται χαλαρά και μπαγαμπόντικα στην συνηθισμένη του θέση και η κυρία σφυρίζει αδιάφορα, όταν ο ανυποψίαστος κύριος το αντιλαμβάνεται. Γιατί βέβαια το αντιλαμβάνεται, επειδή είναι πολλές οι τρίχες της κυρίας Άρη, και το ξυράφι δεν πα' να 'ναι μαχτρία, στομώνει κανονικά.

Αιτία του φαινομένου: η μία και αυτή - ξέμεινε από δικά της ξυραφάκια και πρέπει να ξυριστεί επειγόντως.

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για τον κύριο:

1. Ταλαιπωρείται γενικώς κατά το επόμενο ξύρισμα και ενδεχομένως κόβεται αν δεν πάρει χαμπάρι εγκαίρως την κατάσταση. Επίσης είναι θέμα κόστους, το ξυραφάκι το πανάκριβο το μαχτρία που κανονικά του κρατάει ένα τρίμηνο, τώρα πρέπει να το αντικαταστήσει, αίσχος (ου ρε τσιφούτη, μήπως την βάζεις να σου πληρώνει και τον καφέ;).

2. Συχαίνεται όταν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (γιατί λέει, μπορεί να κολλήσει τίποτα, ίου, αηδία, το 'βαλε η άλλη στο πράμα της και τώρα εγώ στα μούτρα μου, σταφυλόκοκκοι και δεν ξέρω γω τί άλλο έχω ακούσει). Εμένα αυτά μου φαίνονται τρίχες κατσαρές, δεν σε νοιάζει ρε φίλε που το πηδάς, σε νοιάζει που το ακούμπησε το ξυραφάκι σου, αλλά πάλι εγώ δεν καταλαβαίνω καν το θέμα που υπάρχει με το τσιμπούμεραγκ, οπότε μάλλον δεν δικαιούμαι δια να ομιλώ. Το Παράδειγμα μάλλον απαντάει στα ερωτήματα αυτά και δεν μπορώ παρά να το δεχτώ.

3. Απολαμβάνει τα βελούδινα μέλη της κυρίας χωρίς πρόβλημα αν δεν πάρει χαμπάρι την κατάσταση (δηλαδή και λίγο στόκος να είναι τόσο το καλύτερο, όλα τα προβλήματα λύνονται αφ' εαυτών).

Ενδεχόμενες συνέπειες του φαινομένου - για την κυρία:

1. Αυτό το αφροδίσιο / την ηπατίτιδα / το AIDS που διαθέτει ο κύριος (που δεν τον ξέρει καλά ή που είναι πχ ο σύζυγός της αλλά έχει ξενοπηδήξει την ρωσίδα ένα βράδυ μεθυσμένος λέμε τώρα...), το γλύτωσε λόγω του προφυλακτικού, αλλά το κολλάει χαλαρά από το ξυραφάκι (κύριος ξυρίζει μούρη - κύριος κόβεται - αίμα στην λεπίδα - κυρία ξυρίζει πόδι - κυρία κόβεται - ιός στην φλέβα - καληνύχτα). Καλό ε;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Εμ κοπέλα μου κινδυνεύει η ζωή σου για να μην ακουμπήσει ο λεβέντης καμιά τριχίτσα και του κακοφανεί, εμ είσαι κι από κάτω και σε κακολογούν για τις μπαγαποντοξούρες. Σαν να λέμε τούμπα τα μπιφτέκια. Άμα σου ξαναπεί τίποτα σχετικά:

1. Κάνω την κινέζα - δεν χρησιμοποίησες το ξυράφι του που να κοπανιέται. Ρίξε και ένα κλάμα γιατί δεν σε εμπιστεύεται (ρουά - ματ).

2. Άσε την τούφα να του βρίσκεται. «Ξέμεινα από ξυραφάκια και δεν με αφήνεις να χρησιμοποιήσω το δικό σου». Έτσι. Διαφάνεια. Μπορεί να στο δώσει μόνος του και την επόμενη να δεχτεί το φαινόμενο με την στωικότητα που του αρμόζει. Ρισκάρεις να ξενερώσει και να πάει να βρει άλλη, αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί και με άλλα ξενερώματα, αλλά η εκδίκησή σου είναι ότι, και με την επόμενη πάλι μπαγαποντοξούρα θα πέσει.

Ασίστ: Βράσταμαν

λέμε / λέμετε:

(δήλωση), λέμε(!): α' πληθυντικό ενεστώτα του ρήματος «λέω - λέγω». Χρησιμοποιείται, συνήθως στο τέλος μιας δήλωσης αλλά και ενδιάμεσα σε πρόταση, ως εμφατικό.

Υπενθυμίζει στον συνομιλητή ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το θέμα που θίγεται ως αδιαμφισβήτητο. Δηλαδή σαν να λέμε, κάτι το λέμε και το ξαναλέμε για να το εμπεδώσει ο αδαής μέσω της επανάληψης (κυρίως αν δεν υφίσταται επανάληψη καθεαυτή). Παράδειγμα 1

Όταν πραγματικά υφίσταται επανάληψη, έχει χροιά έντασης και εκνευρισμού. Παράδειγμα 2

Αντίστοιχες μορφές του ίδιου ρήματος με την ίδια χρήση είναι τα «είπα!» και «λέω!», όμως, όπως και να το κάνουμε, το α' πληθυντικό δίνει μεγαλύτερη υπόσταση και αντικειμενικότητα στον λόγο μας, δεδομένου ότι, άλλο να λέω κάτι εγώ, άλλο να το λέμε όλοι.

(δήλωση), λέμετε(!): Ανύπαρκτη μορφή ρήματος «λέω - λέγω» στην Ελληνική γλώσσα - λεκτική επινόηση. Χρησιμοποιείται:

• ως απλό εκφραστικό λάθος επειδή ο άσχετος δεν διάβαζε γραμματική στην τρίτη δημοτικού (δεν είναι σλανγκ σο δεν μας αφορά στο προκείμενο)

• ως χαριτωμενιά για να δώσει μια ελαφρότητα και μια παιγνιδιάρικη χροιά στον λόγο. Παραδείγματα 3, 4, 5

• ως εναλλακτικό του ανωτέρω «λέμε!» για να δοθεί μια ελαφρά μεγαλύτερη έμφαση - Παραδείγματα 6, 7 - ακολουθεί επεξήγηση:

Η αποτελεσματικότητα της χρήσης του στηρίζεται σε καθαρά ψυχολογικούς λόγους: Έχει ως αποτέλεσμα, ο συνομιλητής, που εντοπίζει την ασυνέπεια με τους κανόνες της γραμματικής, να σκαλώσει περισσότερο για μερικά κλάσματα δευτερολέπτου. Έχει δηλαδή αντίκτυπο αντίστοιχο με αυτό των italics σε ένα κείμενο: ανεπαίσθητα τραβούν την προσοχή, χωρίς την καταπιεστικότητα των bold, που μπορούν να εκληφθούν και ως «σε αυτό το σημείο είναι ουσία ρε καθυστερημένε» και να έχουμε παρεξηγήσεις, συνεπώς η χρήση τους πρέπει να είναι φειδωλή.

Συνοψίζοντας, το «λέμετε» είναι ένας ψυχολογικός εξαναγκασμός του συνομιλητή να δώσει βάση στο νόημα.

Αατα.

Μεσσαλίνα (είσαι μια Μεσσαλίνα εσύ...): Χαρακτηρισμός για μια γυναίκα σκληρή, αδίστακτη και ανενδοίαστη, φιλήδονη, ακόλαστη και διαστροφική, επιθυμητή, αλλά μοιραία για όσους την πλησιάζουν.

Συνώνυμο: γυναίκα - αράχνη.

Ειρωνικά για μια γυναίκα που είναι ακριβώς το αντίθετο από τα ανωτέρω, αθώα, μαζεμένη και παιδί του κατηχητικού.

Η Μεσσαλίνα ως ιστορικό πρόσωπο

Η Βαλέρια Μεσσαλίνα, Ρωμαία αυτοκράτειρα, σύζυγος του κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερού της αυτοκράτορα Κλαύδιου, φιλόδοξη και καπάτσα, ο άντρας της την είχε στα ώπα ώπα, τον έκανε ό,τι ήθελε και επίσης μαζί την αυτοκρατορία του. Απέσπασε από τον Κλαυδιάκο τα απίστευτα διοικητικά αξιώματα, απέκτησε μεγάλη δύναμη και ουσιαστικά κυβερνούσε η ίδια το μαγαζί, πήρε τον τίτλο της Αυγούστας, τα γενέθλιά της έγιναν δημόσια γιορτή, εν ολίγοις της κακομοίρας, γαμούσε και έδερνε.

Παρόλο το μέγεθος της επιρροής της, ήταν ανασφαλής, γιατί ο Κλαύδιος ήταν για να πεθάνει, είχανε και δυο παιδάκια την Κλαυδία Οκτάβια (παρ: μοντέλο τούρμπο της σκόντα) και τον Βρετανικό (παρ: πλοίο που μάζεψε τους επιζήσαντες από τον Τιτανικό), ήτανε να γίνει αυτοκράτορας ο Βρετανικός, συνεπώς όποιος έμπαινε μπροστά έτρωγε μεγάλη ήττα από την μάνα Βαλέρια που ήθελε να διασφαλίσει το μέλλον των παιδιών της (αχχχ μανούλες μωρέ, αμάρτησε για τα παιδιά της ).

Το τί βρόμες της βγάλανε δεν λέγεται, τί όργια λέει διοργάνωνε, τί λέει είχε και ιδιωτικό μπουρδέλο, μάζευε όλες τις κυρίες της ανώτατης κοινωνικής τάξης και ξεσκιζόντουσαν ομαδικώς, ήταν λέει νυμφομανής, έκανε και κόντρες με την πιο διάσημη πόρνη της Ρώμης για το ποια θα πάρει περισσότερους άντρες σε μια νύχτα και την άφησε πίσω παρασάγγας (και καλά το γκίνες της εποχής), άστα να πάνε.

Το βατερλώ της αυτοκράτειρας προήλθε από τον έρωτα και τα λουλούδια. Καραμπίνα - καραμπίνα αλλά γυναίκα με πάθη, έπιασε και ερωτεύτηκε η καψερή έναν παντρεμένο. Όπως την είχε ψιλοψωνίσει μάλλον το 'χασε, τόσο μεγάλο πάθος της προέκυψε με τον Γάιο Σίλιο, που τον έβαλε να χωρίσει την γυναίκα του και του 'ταξε να τον κάνει αυτοκράτορα στην θέση του αυτοκράτορα, συνωμοτώντας μαζί του για να φάνε μπαμπέσικα τον Κλαύδιο. Έλα όμως που ήτανε ηλίθια (ο έρωτας τυφλώνει) κι έπιασε και τον παντρεύτηκε (διγαμία λέμετε) μπροστά σε μάρτυρες. Σο, του τα προφτάσανε του κερατά τα ρουφιανάκια κι αυτός άφησε τα παιδιά του ορφανά δίνοντας εντολή να την σφάξουν σαν κουνέλι (όπως και έγινε).

Οι μόνοι που την έκλαψαν λένε, ήταν τα παιδιά της (πωωω), ενώ ο Κλαυδιάκος όταν του είπαν ότι έγινε το φονικό, ούτε ανατρίχιασε καν, το μόνο που είπε ήταν «μου βάζεις λίγο κρασί ακόμα;».

Η φήμη της Βαλέριας Μεσσαλίνας - μια ερασιτεχνική ιστορική ανάλυση:

[Ανοίγει παρένθεση: Η ιστορία όπως καταγράφεται, ποτέ δεν είναι αντικειμενική, ανάλογα ποιος την γράφει έχουμε το πέρσοναλ τάτς. Σο, όχι ότι το κορίτσι ήταν και παναγίτσα, και τα μισά από όσα καταγράφηκαν να ήταν σωστά, αλλά μεγάλο μέρος από όλη αυτή την λάσπη ενδέχεται να οφείλεται στους εχθρούς που έκανε.

Κρατάω μια πισινή γιατί, σε όλες τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, όταν μια γυναίκα ανέβει ψηλά, αρχίζουνε να βγαίνουν οι βρόμες με το παραμικρό. Είμαι σίγουρη ότι όποιος δουλεύει σε εταιρία, έχει ακούσει για την μεγαλοδιευθύντρια ότι έφτασε εκεί κάνοντας πίπες και κανείς δεν αναρωτιέται όλες οι άλλες που κάνουν πίπες γιατί δεν έγιναν μεγαλοδιευθύντριες. Γιατί ο άνθρωπος είναι ζηλόφθονας και γουστάρει τη λάσπη, εξού και πουλάνε αντίτυπα οι κωλοφυλλάδες και έχουν τηλεθέαση οι μεσημεριανούδες.

Να επισημανθεί επίσης ότι, η εξουσία είναι μεγάλο αφροδισιακό, με αποτέλεσμα τα μουνάκια να προσφέρονται στο πιάτο στους έχοντες αυτήν και, στην περίπτωση γυναικών σε υψηλά αξιώματα, να έχουμε πρόστυχες φαντασιώσεις στον ανδρικό πληθυσμό (παρ: να παίρνεις την μεγαλοδιευθύντρια που λέγαμε στα τέσσερα πάνω στο γραφείο της και να φωνάζεις «σε γαμάω μωρή καριόλα που δεν μου 'γραψες τις υπερωρίες»). Και ποιος είναι αυτός που αντιστέκεται τόσο σθεναρά στους πειρασμούς, ειδικά αν την έχει ψωνίσει και λιγάκι, οι έχοντες την εξουσία γίνονται με αυτό τον τρόπο ευάλωτοι σε εκβιασμούς κ.λπ. - το πολύ να πηδήξει μετά από τον 4ο όπως πρόσφατο παράδειγμα του πολιτικού μας βίου.

Σο, θα τα πήρε τα λεγεωναριάκια της, τί να της κάνει ο παππούς και σε εποχές χωρίς μπλε χαπάκια, αλλά δεν τους κάθισε κι άσχημα, κοτζάμ αυτοκράτειρα πηδάγανε και μετά κάνανε το κομμάτι τους.

Εν κατακλείδι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μεγάλο μέρος από όλη αυτή την τρομερή φήμη της αυτοκράτειρας να προέκυψε από εραστές που φάγανε χυλόπιτα και πιπατζούδες που παρά τις προσπάθειές τους δεν έφτασαν εκεί που έφτασε αυτή. Κλείνει η παρένθεση. ]

Άλλες μοιραίες γυναίκες που έμειναν στην μυθολογία / ιστορία:

****Μήδεια*: σκοτώνει την νεότερη γυναίκα του άντρα της αλλά και τα ίδια τα παιδιά της.
****Κίρκη*: απολάμβανε τα αρσενικά και μετά τα μεταμόρφωνε σε γουρούνια (που έχουν την ίδια μούρη)
****Σειρήνες*: τραγουδούσαν «έλα στην αγκαλιά μου» και όταν πήγαιναν μαγεμένοι κατα κει, τους έτρωγαν.
****Ωραία Ελένη*: τι να πει κανείς εδώ, για το μουνί της πέθανε πολύς κόσμος.
****Λίλιθ:η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, τον εγκατέλειψε, επειδή δεν δεχόταν την υποταγή, το γύρισε στους δαίμονες μετά και γεννούσε δαιμονάκια.
****Δαλιδά: τον αγαπημένο της Σαμψών τον πρόδωσε χαλαρά.
****Σαλώμη*: χορεύει με τα χίλια πέπλα, προκαλεί παραζάλη, της τάζουν ό,τι θέλει και ζητάει το κεφάλι του κακομοίρη του Ιωάννη.
****Κλεοπάτρα*: έκανε παιγνίδι με όχι έναν, αλλά δύο ρωμαίους αυτοκράτορες, κουμάντο σε όλη την Ρώμη μετά, αλλά την έφαγε το μαύρο φίδι. ****Λουκρητία Βοργία*: έκανε αμέτρητους γάμους ανάλογα με τις πολιτικές ίντριγκες, όποιος είχε μεγάλη δύναμη γινόταν ο επόμενος άντρας της και όλοι είχαν μαύρο τέλος (βοηθούσε και το σόι της).
****Μάτα Χάρι*: έχουμε εξειδικευμένο λήμμα πάτε να δείτε τι κουμάσι ήταν και του λόγου της.

Ασίστ: Hank

Kωλώνω (ρήμα) Προέρχεται από το κώλος:

• αναγκάζω κάποιον να γυρίσει πίσω, να οπισθοχωρήσει (αμτβ.)
• οπισθοχωρώ με τα νώτα, πισωδρομώ, γυρίζω, επιστρέφω πίσω στο σημείο απ` όπου ξεκίνησα χωρίς να έχω φτάσει μέχρι το τέρμα,
• μεταφορικά: έχω επιφυλάξεις, διστάζω, δεν έχω τόλμη, θάρρος, πρωτοβουλία να συνεχίσω και να τελειώσω κάτι που άρχισα
• (ναυτ.) για ιστιοφόρα, πηγαίνω προς τα πίσω.

Κωλώστρα: Απαξιωτικός ή προκλητικός χαρακτηρισμός (βλ. παρακάτω). Βάσει των ανωτέρω, όποιος δεν έχει τα κότσια να ολοκληρώσει (καμιά φορά ούτε να ξεκινήσει καν) ένα εγχείρημα. Μπορεί να αναφέρεται στην ίδια μορφή τόσο σε θηλυκά όσο και σε αρσενικά, όπου στην δεύτερη περίπτωση έχει ακόμα περισσότερο υποτιμητική χροιά δεδομένου ότι, υπονοεί ανεπαίσθητα ότι, όχι μόνο φοβάται ο άλλος, αλλά ακόμα χειρότερα, φοβάται σαν γυναικούλα. Συναντάται επίσης και στο αρσενικό με την μορφή «o κωλώστρας».
Ο χαρακτηρισμός χρησιμοποιείται:

• απαξιωτικά ([πφφφ δεν έχεις τα κότσια είσαι για φτύσιμο)
• προκλητικά (αν δεν κάνεις αυτό που λέω θα σε λέω κωλώστρα, σε λέω ήδη δηλαδή με σκοπό να σε μπριζώσω - σχετικό λήμμα Άμα βαστάει ο κώλος σου).

Αντίθετα: αυτός που έχει τα κότσια, αυτός που έχει τα αρχίδια, ο αρχιδάτος, η γκόμενα με αρχίδια, αυτός που βαστάει ο κώλος του. Κάποιοι δεν κωλώνουν ποτέ κι έτσι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κωλώστρες εξ ορισμού: ο Φούντας, ο Μάκης, ο Τσακ Νόρις.

Τέλος, μερικές φορές χρειάζεται οξυδέρκεια για να ξεχωρίσεις σε μια συζήτηση ποιος από τους δύο συνομιλητές είναι η πραγματική κωλώστρα:

• Ο χαρακτηριζόμενος ως κωλώστρα μπορεί να είναι απλά ρεαλιστής, ενώ ο θρασύς να είναι στην πραγματικότητα η κωλώστρα που θέλει να βάλει τον άλλο να βγάλει το φίδι από την τρύπα βάζοντάς τον στην μπρίζα.
• Όταν μια κυρία προκαλεί έναν κύριο να την φιλήσει, δεν την φιλάει, τον αποκαλεί κωλώστρα, πιάνει το κόλπο, πάει να την φιλήσει και την ίδια ώρα η κυρία πέρδεται, σε αυτή την περίπτωση η κωλώστρα είναι αυτή.

Νομίζω μετά και το τελευταίο το εξάντλησα το θέμα. Ασίστ: sperminator2

Σχετικά λήμματα: κότα, κουραδομπαμπιλέας, χαντούμης, κλασομπανιέρα, γαμάει με τον κώλο, μαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι, κλάνω πατάτες, κλάνω μέντες.

Έκφραση - ήχος που προέρχεται από τα μικιμάου.

1. Λιγουρεύομαι κάτι, τόσο πολύ, που μου τρέχουν τα σάλια και τα μαζεύω με αναρρόφηση: σλουρπ! Παραδείγματα 1, 2, 3.

2. Καταπίνω με λαχτάρα κάτι υγρό, κυρίως πηχτό, με αναρρόφηση επίσης: σλουρπ! Παραδείγματα 4, 5, 6.

Παίζει ιδιαιτέρως για λιγούρια.

Αντίστοιχες εκφράσεις - ήχοι: λυγμ, κλαψ, σνιφ, γκλουπ, σμπαρακουάκ, μούμπλε μούμπλε κ.λπ.

Ασίστ: vip από εδώ.

Από τον παθητικό παρακείμενο του ρήματος λέγω.

Χρησιμοποιείται κυρίως κατά την διάρκεια κατινάζ, ή κοινωνικής κριτικής γενικότερα.

1. Αρνητική χρήση: Ο σχεδόν ακατονόμαστος. Κάποιος τον οποίο σχολιάζουμε, δεν τον εγκρίνουμε, αλλά δεν θέλουμε και να εκδηλώσουμε πόσο ακριβώς κατάπτυστο τον θεωρούμε, ενδεχομένως για να μην πληγώσουμε τον συνομιλητή μας που είναι θετικά προσκείμενος. Συνήθως ακολουθεί μια καλοπροαίρετη κριτική που αφήνει μια γλυκιά γεύση αντίστοιχη τσιμπήματος οχιάς. Παράδειγμα 1.

2. Θετική χρήση: Ο ανέλπιστα ενδιαφέρων, όπως προέκυψε από τα συμφραζόμενα της συζήτησης, τύπος αγνώστου ονόματος. Συνήθως ακολουθεί έντεχνη προσπάθεια ενημέρωσης περί λεπτομερειών, όπως όνομα, κινητό, αφμ και εκκαθαριστικού της εφορίας. Παράδειγμα 2.

3. Προνοητική χρήση: Εκείνος που δεν θέλουμε να αναφέρουμε το όνομά του, γιατί και οι τοίχοι έχουν αφτιά και δεν μας παίρνει. Ο υπονοών υπονοείτω. Παράδειγμα 3.

Τύπος σοβιετικών καταδιωκτικών αεροσκαφών (αντιγραφή από τον προηγούμενο ορισμό - σπεκ στους προλαλήσαντες).

Επιπροσθέτως: Τα γνωστά Ελ-Έι-Ντι-Έι (LADA) δεκαετίας 80 που κυκλοφορούν ακόμα περήφανα στους δρόμους - κυρίως με οδηγούς μικρής ηλικίας - και τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός σε λεωφόρους και στενοσόκακα αδιακρίτως.

Οι πιλότοι τον μιγκ είναι ένα επίπεδο πάνω από τους ιμπιζάκιδες: συνήθως οι δεύτεροι κάνουν την κάβλα τους με το πρώτο αυτοκίνητο που αγόρασαν (κάποιες φορές με τα λεφτά του μπαμπά), ενώ οι πρώτοι καβλώνουν με το ίδιο το αυτοκίνητο του μπαμπά (που τις περισσότερες φορές είναι κάποιος σκληρά εργαζόμενος βιοπαλαιστής που μένει τελικά χωρίς αυτοκίνητο).

Από το αγγλικό Excitement: ουσ. διέγερση, έξαψη.

Στην Ελληνική το «εξιτάρω» χρησιμοποιείται κυρίως με την έννοια του «προκαλώ», δημιουργώ έξαψη, αναστάτωση, αναταραχή.

• Προκαλώ πνευματικό ερεθισμό, πυροδοτώ προκλητικές σκέψεις, λειτουργώ καταλυτικά σε βιοχημικές αντιδράσεις μεταξύ κρίσιμων εγκεφαλικών νευρώνων, κάνω τον άλλο να στροφάρει σε υψηλότερες συχνότητες από τις συνήθεις και τις σκέψεις να τρέχουν σε τρελά μονοπάτια.
• Ερεθίζω την φαντασία κάποιου (συμπληρωματικά με το προηγούμενο), του προκαλώ ξεχωριστούς συνειρμούς και φαντασιώσεις.
• Προκαλώ σεξουαλικό ερεθισμό, ενδεχομένως ως επακόλουθο της προαναφερθείσας πνευματικής διέγερσης – αλλά όχι απαραίτητα.

Γενικώς, προκαλώ έντονη συγκίνηση σε κάποιον.

Επιρρεπείς στο εξιτάρισμα (εδώ κολλάει το εξιτάρομαι του λήμματος): αυτοί που γουστάρουν το εγκεφαλικό bungee jumping, το jumping γενικώς και τις καταστάσεις που προκαλούν ταχυπαλμίες και ανέβασμα της αδρεναλίνης.

Ασίστ: Hank από το ΔΠ.

γ-καύλα / γυναικεία καύλα. Πώς είναι η αντρική; Καμία σχέση.

Ακολουθεί οθονιά: Το θέμα είναι βαρύ και απαιτεί ανάλυση.

Γυναικεία καύλα –πώς εκδηλώνεται (ή αλλιώς «Αυτό που νιώθουν οι γυναίκες»):

• Διαστολή της κόρης του ματιού.
• Αύξηση των καρδιακών παλμών.
• Η αναπνοή γίνεται ταχύτερη και βαθιά.
• Τα χείλη του στόματος σταδιακά κοκκινίζουν (αυτό υποτίθεται ότι προσομοιάζει το κραγιόν), διογκώνονται ελαφρά και αρχίζουν να «μυρμηγκιάζουν» (ως επόμενο, συχνά τα χείλη μισανοίγουν ασυναίσθητα).
• Το αιδοίο διογκώνεται, λόγω μεγαλύτερης κυκλοφορίας του αίματος και αρχίζει να «μυρμηγκιάζει».
• Ο κόλπος υγραίνεται.
• Επιθυμία για σεξουαλική πράξη.

Γυναικεία καύλα –πώς προκαλείται (ή αλλιώς «Αυτό που θέλουν οι γυναίκες, vol. Ι»):
Αφενός απαιτείται ένας άντρας ή η φαντασίωση ενός άντρα τέλος πάντων. Αφεδύο, για το τι καυλώνει την καθεμία, ενδεικτικά παρατίθενται διάφορες απόψεις στο Παράδειγμα –παρακαλώ περάστε από κει πριν συνεχίσετε την ανάγνωση. Η εξήγηση για όλα αυτά στο Παράρτημα.

Γυναικεία καύλα –τι συμβάλλει (ή αλλιώς «Αυτό που θέλουν οι γυναίκες, vol. ΙΙ»):
Ανεξάρτητα από το Ι, η πλειονότητα γουστάρει, όλα ή κάποια, από τα κάτωθι:

• Να είναι καθαρός όσο χρειάζεται. (Να μην βρωμάει, ούτε κατά διάνοια, αλλά και να μην γλείφει η άλλη σαπούνια, χλωρίνες και αντιπαρασιτικά.)
• Να μυρίζει ωραία. (Περιλαμβανομένων και των φερομονών της καθαρής μασχαλίλας... της καθαρής... της καθαρής... –επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως.)
• Ρομαντική ατμόσφαιρα. (Κανονική θερμοκρασία περιβάλλοντος, ώστε να μην τουρτουρίζει και να σκέφτεται να βγάλει το βρακί της για να μην καταψυχθεί το μύδι, απαλά χρώματα, απαλός φωτισμός, απαλή μουσικούλα και τα τοιαύτα.)
• Ένα καλό γεύμα πριν. (Ο καφές και το τσάι το ανεβάζουν το λίμπιντο, ελάχιστο αλκοόλ διώχνει τις αναστολές και την εικόνα της μάνας της να της λέει ότι, όποια το κάνει χωρίς στεφάνι είναι πουτάνα και θα καεί στην κόλαση.)
• Μασάζ. (Χαλαρό, αρχικά τρυφερό και μετά βλέπουμε, δεν βιαζόμαστε, δεν πιάνουμε κατευθείαν βυζιά και κώλους, δεν στρίβουμε τις ρώγες σαν να είναι κουμπί ραδιοφώνου και ψάχνουμε να βρούμε σταθμό.)
• Προκαταρκτικά. (Δεν βιαζόμαστε... Δεν βιαζόμαστε... Δεν βιαζόμαστε... –επανάληψη κ.λπ. Τουλάχιστον ένα εικοσάλεπτο φιλιά, χάδια κ.λπ. πάνω από τα ρούχα. Άλλο τόσο κάτω από αυτά.)

Παράρτημα 1: Γιατί όλα αυτά, κύριοι, σας φαίνονται κινέζικα.

Τα σχέδια του θεού για την δημιουργία ανθρώπινου όντος, πέρασαν από την θεωρία στην πράξη με πιλοτική εφαρμογή πειραματικού μοντέλου: ο Θεός έπλασε τον άνδρα. Είδε τι σφάλματα έκανε, διόρθωσε τα bugs και έπλασε την γυναίκα ως ανώτερο και εξελιγμένο ον υψηλότερου κόστους –τους άντρες δεν τους κατήργησε, γιατί ήθελε να έχει πλήρη γκάμα προϊόντων, όπως κάθε κατασκευαστής που σέβεται τον εαυτό του. Εξασφάλισε το αγοραστικό κοινό και για τα δύο μοντέλα (μαγκιά) δημιουργώντας αλληλεξάρτηση και μετά κάθισε και έσπαγε πλάκα με το πώς ήταν αδύνατο να συνεννοηθούν. Κοίτα γύρω σου τις σχέσεις των δυο φύλων –ο Θεός έχει χιούμορ.

Η ύπαρξη πολύπλοκου εγκεφάλου, που επιπροσθέτως χρησιμοποιείται κιόλας, είναι η ευλογία και κατάρα των γυναικών και εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς του βίου –και στον σεξουαλικό. Οι άνδρες αδυνατούν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του, εξ ου και τα αστειάκια στο νετ του στυλ [αυτού](http://www.blackhumor.gr/more_content_simple.php?s=1&c=5&mid=2166, αυτού http://www.dobro.gr/content/%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%82-vs-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82), αλλά και του σχολίου στο περίφημο Πουτσοπόλιταν. Οπότε, κύριοι, δώστε βάση στο νόημα.

Ασίστ: Vrastaman από το ΔΠ.

Παράρτημα 2: Μεταγενέστερο σχόλιο κατόπιν επιτακτικού αιτήματος σαλλλονικιού μόντουλα:

Το γεγονός λέει ότι στην Σαλλλονίκη την καύλα την λένε γκάβλα, αποτελεί απόδειξη λέει ότι οι σαλλλονικείς ξέρουν από γ-καύλα, καύλα τη γυναικεία, σαν να λέμε ξέρουν πώς να καυλώσουν τρελά μια γυναίκα. Δεν μπορώ να στοιχειοθετήσω τον ισχυρισμό αυτό, αλλά για να το λέει κοτζάμ μοντ κάτι θα ξέρει, συνεπώς επιβάλλεται για λόγους αντικειμενικότητας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας να καταγραφεί η αντίστοιχη άποψη. Αατα

Ερώτημα –τι σε ανάβει σε έναν άντρα:

Μετά από αίτημα του Vrastaman στο ΔΠ, πλήρες ρισέρτς με γούγλε γούγλε και βιβλιογραφία απέδωσε τα εξής:

«Μεγιέ Μελέ» ή «μεγιεμελέ» (όπως ακούγεται): Μεγάλο hit του Φίλιππου Νικολάου (1973) (στίχοι, μουσική, α' εκτέλεση) και τίτλος του αντίστοιχου μουσικού άλμπουμ του καλλιτέχνη.

Η σημασία του «μεγιέ μελέ»:

Αντίστοιχη έννοια με το «λάι λάι λάι λάι» (που, σημειωτέον, περιέχεται επίσης στο προαναφερθέν τραγουδάκι) και το «τραλαλά» - εύηχες και χαρούμενες λεξούλες χωρίς καμία σημασία, που χρησιμοποιούνται σε κεφάτα τραγουδάκια (δεν έχει καταγραφεί μοιρολόι που να περιλαμβάνει «τραλαλά» ή «μεγιεμελέ») και προσδίδουν μια παιδική ανεμελιά στον στίχο. Σημαντικό ρόλο ενδέχεται να διαδραματίζει η ύπαρξη του υγρού (και γλυκού κατά μία έννοια) σύμφωνου «λ» που φαίνεται να λειτουργεί κατευναστικά στον εγκέφαλο.

Ειδικά το «μεγιέ μελέ» κάνει ρίμα με το «Τζεμιλέ», το «καλέ» και, λίγο πιο τραβηγμένα, με το «για πού το ‘βαλε» και το «μα δεν το λέει» - βλ. παράδειγμα.

Γενικώς το «μεγιέ μελέ» ξεσηκώνει τρομερά κέφια και μόνο που υφίσταται σε στίχο και ειδικά σε συνδυασμό με την χοροπηδηχτή μουσική, παραπέμπει σε τζερτζελέ και χαβαλέ, που δηλαδή να 'χεις πιει και καναν ναργιλέ (λέξεις εις -λε επίσης, ασφαλώς και δεν πρόκειται για σύμπτωση). Εξ ου και η μεγάλη επιτυχία του συγκεκριμένου άσματος, που οδήγησε και σε μεταγενέστερες εκτελέσεις (ενδεικτική εκτέλεση από τον Γ. Γερολυμάτο στο μήδι με την Μόργκαν - του οποίου η ακρόαση είναι μάλλον απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση του λήμματος σε όλο του το μεγαλείο).

Εκ των υστέρων συμπλήρωση μετά από νέες αποκαλύψεις:

Σε υψηλούς κύκλους του slang.gr φημολογείται ότι, το μεγιέ μελέ μπορεί να σχετίζεται με την έννοια μελέ, που αναφέρεται σε νταβαντούρια και μπάχαλο. Ερχόμαστε λοιπόν να επιβεβαιώσουμε, την εξαιρετικά ορθή (αλίμονο, εγώ την διατύπωσα) θέση περί τζερτζελέ, με μεγάλη μας χαρά που όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ίδια ακλόνητη αλήθεια. Θεγκζ Γκατζ για τον συνειρμό.