Tagged definitions (2401)
Showing 691-700 from 2401

Κλητική προσφώνηση μεταξύ νεαρών - κυρίως εφήβων. Προέκυψε από παραφθορά του «ρε guys» που το χρησιμοποιούν τυπάδες πολύ γιο και πολύ cool και πολύ in... και δεν συμμαζεύεται... E, τώρα, αν το παιδί στο οποίο αναφέρεσαι είναι και λίγο τύπου «μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια», κοινώς είναι δεινός χορευτής του γκεϊμπέκικου, ε, τότε το πράγμα έδεσε!

Μεταφορά του αγγλικού spoiler. Σημαίνει σε συζητήσεις για σινεμά κυρίως, αλλά και θέατρο και λογοτεχνία, να αποκαλύπτεις κρίσιμα στοιχεία της πλοκής και να καταστρέφεις έτσι το όποιο σασπένς και αγωνία των άλλων που δεν έχουν δει/διαβάσει ακόμη το έργο. Η λέξη φοριέται πολύ σε φόρα και σε βλόγια. Οι ευσυνείδητοι αποφεύγουν την σποϊλεριά, όπως ο διάολος το λιβάνι, και μόνο όταν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς βάζουν πριν τα γραφόμενά τους ένα spoiler warning ή «προειδοποίηση σποϊλεριάς». Αντιθέτως, τα τρολς προσπαθούν να ρίξουν όσες περισσότερες σποϊλεριές μπορούνε χύμα στο κύμα, για να την σπάσουνε σε όσους περισσότερους μπορούνε.

Άθλιος, αξιοθρήνητος, αξιολύπητος, θλιβερός, οικτρός. Απευθείας μεταφορά του αμερικανικού pathetic.

Συνώνυμο των: γκομενάρα, θεά, μουνάρα.

Βγαίνει από το γαλλικό «τρε ζολί» με προσθήκη του ελληνικού όρου για το αιδοίο.

(Δεν το κατατάσσω στα πρόστυχα γιατί ως γνωστών δεν υπάρχουν τέτοιες λέξεις αλλά πρόστυχα είναι μόνο τα μυαλά των ανθρώπων, επίσης ούτε σεξιστικό θα το χαρακτήριζα για τον ίδιο λόγο).

Και βασιβουζούκος, μπαζιμπουζούκος.

Από το τουρκικό başıbozuk που σημαίνει «ανεξάρτητος, άτακτος», ήταν η ονομασία που δόθηκε τον 19ο αιωνα σε Τούρκους ατάκτους στρατιώτες, που συνήθως διέπρατταν ωμότητες και λεηλασίες, τρομοκρατώντας τους χριστιανικούς πληθυσμούς.

Η φράση σήμαινε μετά γενικά τον βάρβαρο, τον άξεστο και ωμό, τον φωνακλά. Αλλά με τον καιρό, έχει απομείνει μόνο το αστείο του ήχου της, κι έτσι είναι μια γενικότατη βρισιά, που κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι σημαίνει, θυμίζει λίγο και το μπουζούκι και το συνεννόηση μπουζούκι και το χρησιμοποιούμε στην φράση «μην κάνετε σαν μπαζιμπουζούκοι»!

Κι αν ο Ζακ-Υβ Πουστώ είναι ο γκέι με γαλλική κουλτούρα, ο κιναιδουάρδος, ή κινεδουάρδος είναι ο γκέι με αγγλική κουλτούρα. Πρόκειται για συγχώνευση από τα «κίναιδος» και «Εδουάρδος», το μεν «κίναιδος» είναι αρχαία (και λόγια) λέξη για τον ομοφυλόφιλο, από το «κινώ την αιδώ», δηλαδή «προκαλώ ντροπή» (αν και υπάρχουν κάποια προβλήματα μ' αυτήν την προφανή ετυμολόγηση), ενώ το «Εδουάρδος» είναι φαντάζομαι από το γνωστό αγγλικό όνομα Edward.

Για την ρατσιστική αντίληψη που θέλει τους Άγγλους να αδελφίζουν δεν χρειάζεται να επεκταθώ, αρκεί το ανέκδοτο των '90ς, όταν είχε σκάσει το σκάνδαλο με τις «τρελές αγελάδες», που έλεγε: «-Γιατί στην Αγγλία υπάρχουν τρελές αγελάδες; -Γιατί οι ταύροι αποδείχτηκαν γκέι». Γενικά, ο κιναιδουάρδος, είναι ο γκέι που εκτός από το να την τρίζει την όπισθεν, επιπλέον: το γυαλίζει το Fuckingham, την καβαλάει την Camilla κ.ο.κ.

Μια εξαιρετικά φορτισμένη σλανγκικώς έκφραση. Οι παραδοσιακές της σημασίες είναι: 1. Παίρνω το κεφάλι κάποιου με τα λόγια, την φλυαρία μου, του γίνομαι ανυπόφορος. 2. Αποκεφαλίζω. 3. Διώχνω κάποιον από την θέση που κατέχει. 4. Αποκτώ προβάδισμα με «βραχεία κεφαλή», όπως λέμε, ή «παίρνω το πάνω χέρι».

Θα επιμείνω όμως σε μια νεοφανή πέμπτη σημασία που έχει και το κυρίως σλανγκικό ενδιαφέρον:

1. Πρόκειται για αγγλισμό και μεταφορά στην ελληνική σλανγκ του «get head», δηλαδή μου κάνουν στοματικό σεξ. Οπότε «παίρνω κεφάλι», σημαίνει μου κάνει η/ο άλλη/ος στοματικό σεξ, ενώ «δίνω κεφάλι» σημαίνει κάνω εγώ στην/ον άλλη/ο στοματικό σεξ. Σύμφωνα με την αμερικανόφερτη political correctness, μεταξύ των δύο πρέπει να υπάρχει ισότης, σύμφωνα με την αρχή «you get head, you give head», που για λόγους σαβουάρ-βιβρ / σαβουάρ-γαμείν, κάποιοι/ες προσπαθούν να φέρουν και στην Ελλάδα. Βλ. παράδειγμα.

Τεχνικός όρος των στριπτητζόφιλων για την στρηπτιτζού/λικνιτζού, που δεν σερβίρει φραπέ μεταξύ των υπηρεσιών της, και για τον λόγο αυτό καθίσταται persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο).

Συνώνυμα: ντεκαφεϊνέ, ντικάφ, decaf/ ντεφραπεϊνέ, ντιφραπ, defrap
Αντώνυμα: φραπεδιάρα.

Trivia: Ένα ευαγές ίδρυμα έχει στο μενού του τόσα διαφορετικά είδη φραπέ, όσες και οι φραπεδιάρες στρηπτιτζούδες. Γιατί, κατά βάθος, κάθε φραπέ είναι διαφορετικό, έχει διαφορετικές αναλογίες, ρυθμό, βγάζει διαφορετικό αίσθημα, μπορεί να έχει διαφορετική έκβαση, κατάληξη, απρόοπτα...
Οι ονομασίες των φραπέ σχηματίζονται από το όνομα της στρηπτιτζούς συν την κατάληξη -τσίνο. Έτσι υπάρχουν λ.χ. τα:
Τζεσικοτσίνο, Μαρινοτσίνο, Λιλιαντσίνο, Λαουροτσίνο, Κατριντσίνο, Εμανουελλτσίνο, Σαντροτσίνο κ.ο.κ.

Γενικά η «ροκ μουσική» έχει άπειρα παρακλάδια: ιντάστριαλ, γκοθ, ιντάστριαλ γκοθ, πανκ ροκ, ποστ πανκ ροκ, ποστ-ποστ πανκ ροκ κτλ. Ένα από αυτά τα παρακλάδια, το οποίο δεν αποτελεί ούτε αρχή ούτε εξέλιξη κάποιου άλλου είδους, είναι το φλωρόκ. Το φλωρόκ εκπροσωπεί όλες εκείνες τις μπάντες που βγάζουν άλμπουμ και, πώς να το κάνουμε ρε παιδί μου, μπορεί να έχουν 3 κομμάτια της προκοπής, αλλά η παραγωγή, που έχει πληρώσει τα άντερά της, θέλει το άλμπουμ να διαθέτει 12 (βλ. Oasis - Be here now). Επίσης, χωρίς να θέλω να φωτογραφίσω όλες τις υπόλοιπες εκτός από τις καμιά δεκαριά ροκ μπαλάντες που πραγματικά αξίζουν, στο φλωρόκ ανήκουν και τα ήρεμα, με πολύ συναίσθημα και αμέτρητα σόλο κιθάρας, κομμάτια. Αυτά τα κομμάτια βοηθούν ιδιαίτερα στο στρίψιμο του τσιγάρου και βελτιώνουν δραματικά την όραση μιας και όσοι τα ακούνε στρίβουν τσιγάρο για τουλάχιστον 5 λεπτά παλεύοντας με τις σκέψεις τους και κοιτάνε το ταβάνι, ή έξω από το παράθυρο, με επιμονή, γιατί μάλλον έχουν δει κάτι που διαφεύγει στους υπόλοιπους.

Παρόλα αυτά, το φλωρόκ έχει και μια ιδιαίτερη σημασία. Αποτελεί τον πρόδρομο κάθε γουαναμπί ροκάκια με 5ετές πλάνο που στο τέλος θέλει να είναι έτσι. Δεν είναι δυνατόν να πέσεις κατευθείαν στους Megadeth αν δεν περάσεις πρώτα από HIM ή Sunrise Avenue (που είναι και της μοδός). Συνήθως το φλωρόκ ανθεί στα ναμαγαπάδικα χωρίς να εννοείται υποσυνείδητα ή ασυνείδητα πως τα «έντεχνα» είναι φλωρόκ. Ή μπορεί και να είναι. Βασικά κανείς δεν ξέρει ακριβώς σε ποια κατηγορία ανήκει το κάθε τραγούδι σε όλα τα είδη μουσικής, οπότε, αν το λήμμα ταιριάζει, χαρακτηρίστε έτσι ένα τραγούδι και εγγυόμαστε επιτυχία και άπειρα «Καλά λες ρε, τι τη θέλουν την τύπισσα να λέει λα-λα στο ρεφραίν;»

Νέο είδος πούτανου, που ψαρεύει πελατεία σχεδόν αποκλειστικά μέσω διαδιχτυών. Μια κύρια μορφή του είναι τα City-Tours ή «τουρίστριες».
Θέλει προσοχή, γιατί όπως και με τους e-πούτσους απ' την άλλη πλευρά, πέφτει πολύ φωτοψώνισμα και τα διαδικτυακώς φαινόμενα απατούν. Μπορεί να πας για e-πούτσισμα και να κάνεις όντως e-πούτσισμα, αλλά με την άλλη, την αρνητική έννοια. Όπως το λέει κι ο λαός μας «να πας για ανωμαλί****, και να βγεις αγγουρεμένος». Γενικά είναι ή του ύψους ή του βάθους. Τις προτιμούν και e-λληναράδες...