Tagged definitions (1704)
Showing 501-510 from 1704

Χυσόφιλο: φιλί συνοδευόμενο από αδιευκρίνιστη ποσότητα χυσίων (και ταυτόχρονη γευστική απόλαυση) μετά από ολοκληρωμένη πίπα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Ο Θεός (ο πατέρας του δικού μας ντε) τα πάντα εν σοφία εποίησε. Τι σχέση έχει αυτό με το χυσόφιλο, το επονομαζόμενο και τσιμπούμερανγκ, θα ρωτήσει ο αδαής, ο ανυποψίαστος αναγνώστης...

Νομίζεις, μικρέ και πτωχέ, ότι όταν λέμε «τα πάντα» ΔΕΝ το εννοούμε; Λες να μην ασχολήθηκε με τέτοια θέματα; Λες να τ' άφηνε σε ΣΕΝΑ και στον / στην σύντροφο σου; Ε, ΟΧΙ λοιπόν. Ασχολήθηκε και μάλιστα επισταμένως, στο κεφάλαιο για τον διακριτό ρόλο των δύο φύλων.

Εκεί κατά την τέταρτη ή πέμπτη μέρα, όταν τα σχέδια για τον άνθρωπο ήταν σε φάση beta release, έπεσε η ιδέα να γίνει ο άνδρας ιδιαίτερα ευλύγιστος και το μόριό του αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να φθάσει στο στόμα του. Το επιχείρημα της ομάδας που έφτιαξε την σχετική εισήγηση και μακέτα ήταν ότι με τον τρόπο αυτό, ο άνδρας θα ήταν (α) αυτάρκης σεξουαλικά και (β) λιγότερο επιθετικός και δεν θα χρειαζόταν τελικά να κατασκευαστεί και το άλλο μοντέλο (το οποίο παρεμπιπτόντως έφτιαχνε μία ανταγωνιστική ομάδα σε άλλο κτίριο, code name Εύα) ρίχνοντας τελικά το συνολικό κόστος δραματικά. Το αφεντικό δεν λέω ότι δεν το σκέφτηκε, μάλιστα εκεί προς το βράδυ έκλινε προς την άποψη αυτή σκεπτόμενος όλες τις παραμέτρους. Η λογική που αναπτύχθηκε ήταν ότι αν ο άνδρας μπορούσε να πιπώσει τον εαυτό του, θα μπορούσε να τρέχει μία ρουτίνα κάθε πρωί στο πρόγραμμα (οι ηλεκτρομηχανολόγοι το φαντάστηκαν κάτι σε τζαμπεράκι) βάσει της οποίας τη μία μέρα θα χαιρόταν ο πούτσος και την άλλη το στόμα μετά το τέλος της πίπας, κρατώντας τελικά το όλο σύστημα σε ισορροπία.

Εκ του αποτελέσματος, γνωρίζουμε ότι τις μικρές ώρες εκείνης της κουραστικής μέρας κάτι άλλαξε το μυαλό του μεγάλου και προχώρησε με το σχέδιο των ξεχωριστών μοντέλων. Ανεξακρίβωτες πληροφορίες λένε ότι μόλις είδε το πρωτότυπο της άλλης ομάδας έπαθε μουνόπλακα και αποφάσισε αυτοστιγμεί, προάγοντας μάλιστα τον project manager σε υπεύθυνο για όλο το project «HUMAN», το οποίο μάλιστα μέσα στην ευφορία της στιγμής παραλίγο να μετονομαστεί σε «HUWOMAN».

Αρκετές χιλιάδες χρόνια μετά, τα δύο μοντέλα συνυπάρχουν και σήμερα, βελτιωμένα σε πάρα πολλά σημεία, αλλά η βασική επιλογή για (α) σχετική ακαμψία του ανδρός και (β) πεομεγέθη που αποδεικνύονται απαγορευτικά για αυτοπίπωμα παραμένει και στο τρέχον μοντέλο, γεγονός που αποδεικνύει ότι η βούληση του μεγάλου ήταν και παραμένει τα χύσια να μην καταλήγουν στο στόμα του ανδρός.

Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις (μόνο για ενηλίκους) και υπάρχουν και τύποι οι οποίοι την τρίζουν την όπισθεν, -τον βοσκάνε τον Κένταυρο, πώς το λένε- που τραβάνε έναν δικό τους μοναχικό δρόμο, αλλά είναι ακριβώς αυτό: εξαιρέσεις σ' έναν συμπαντικό κανόνα.

Ως επίλογο, θα ήθελα δε να παραθέσω ένα ενδιαφέρον ανέκδοτο από τα παραλειπόμενα εκείνης της ημέρας δημιουργίας, το οποίο επιβεβαιώνει την ορθότητα τελικώς της απόφασης του αφεντικού. Χολωμένη η ομάδα που υποστήριξε την αυτοπίπωση και κατάποση των χυσίων από τον άνδρα, αποφάσισε να περάσει ένα μικρό ιό στο βασικό πρόγραμμα του Project DOG, με αποτέλεσμα ο σκύλος να μπορεί να γλείφει τ' αρχίδια του όποτε θέλει και κατ' επέκτασιν και τον πούτσο του. Δείτε παρακαλώ πού κατέληξε ο σκύλος και πού ο άνθρωπος μερικές χιλιάδες χρόνια μετά. αατα

Σχετικά λήμματα: Φιλοπίππου και μπαγαποντολειχία

Σπάω κάποιον (και όχι «την σπάω σε κάποιον») είναι μια παλαιομοδίτικη και υπερπρόστυχη έκφραση που σημαίνει σοδομίζω.

Η φράση αναφέρεται κυρίως στη ζημιά που προκαλείται στο σφιχτήρα την πρώτη φορά που κάποιος τον παίρνει και γέρνει, και προφανώς αρέσει στους πολύ έμπειρους γεροντόπουστες που τη χρησιμοποιούν γιατί ακριβώς τους θυμίζει τα νιάτα τους και την / τις πρώτες τους σεξουαλικές συνευρέσεις.

Το σπάω δηλαδή έχει εδώ και την έννοια του εκπορθώ, ανοίγω πέρασμα κλπ.

Ξεσκίζω την κωλοτρυπίδα, σκίζω τα βάρδουλα.
Πολύ ηχηρή φράση της κρεβατοκάμαρας, τόσο ηχηρή που περισσότερο παραπέμπει στους έρωτες των κωλομπαράδων παρά σε ετεροφυλικό πρωκτικό. Τόσο ηχηρή λέγω, που αν στην πει γκόμενα μάλλον έπεσες σε αυτό που λέμε γκόμενα - πούστη, γάμησε τα γενικώς, αλλά ειδικώς OK.

Η δύναμη της φράσης φυσικά έγκειται στο ότι αναφέρεται στη σωματική φθορά / ηδονή που προκαλεί το γαμήσι του ξεφτιλίζοντα τον πρωκτόν, αλλά έμμεσα, τουτέστιν μέσα από την ψυχοκοινωνικοηθική κατάντια που το συνοδεύει.

Από αυτήν την άποψη, η φράση είναι σπάνια καθώς αποδίδει ηθική αυτονομία στον πρωκτόν και βραχυκυκλώνει σώμα, ψυχή, όλον και μέρη, με κάργα ευφάνταστο τρόπο.

Επικριτική παρατήρηση συντηρητικού Ελληνάρα προς εξελισσόμενο φίλο του, σε ρυθμούς δημοτικού τραγουδιού.

Εκφράζει το δραματικό δίλημμα του Νεοέλληνα στο σταυροδρόμι μεταξύ λεβεντιάς και τρεντοσύνης. Οι τρέντυς που θα θέλουν να προσελκύσουν στις τάξεις τους τον μέχρι πρότινος λεβέντη θα στιγματίσουν το πρώην περιβάλλον του ως λεβεντομαλάκες. Αντιστρόφως, οι λεβέντες πρώην φίλοι θα επισείσουν τον κίνδυνο ο εν λόγω νέος να εξελιχθεί σε «τρεντόπουστα», αν γειτνιάσει υπερβολικά στους τρέντυς.

Πιθανόν το δίλημμα να λύνεται ανάλογα με το για τι φοβάσαι περισσότερο να σε κατηγορήσουν. Φοβάσαι περισσότερο να σε πουν λεβεντομαλάκα, ή «τρεντόπουστα»; Ωστόσο, θεωρώ ότι πρόκειται εδώ για φοβία συντηρητικής υφής, την οποία ο νέος πρέπει να υπερβεί, προκειμένου να αποφασίσει απροϋπόθετα το «στρατόπεδο», όπου θα ενταχθεί.

Ιδιαιτέρως μειωτικός-απαξιωτικός χαρακτηρισμός που προφέρεται με υφάκι και τόνο ειρωνικό, χρησιμοποιείται δε προκειμένου να επειτείνει το χαρακτηρισμό μιας γυναίκας ως τιποτένιας. Αν και δεν υπάρχει διάκριση ηλικίας, συνήθως δεν χρησιμοποιείται όταν απευθυνόμαστε σε κοπέλα μικρής ηλικίας (αυτή θα είναι συνήθως ψωλίδι ή ψωλίτσα).

Οι ανδρικοί όρχεις (γιατί, υπάρχουν και γυναικείοι;) και ιδίως αυτοί που έχουν ένα σεβαστό μέγεθος που κάνει το σακκούλι να κρέμεται και να ταλαντώνεται όπως οι καμπάνες (όχι τα παντελόνια, της εκκλησίας). Η λέξη είναι κολακευτική για τον κάτοχό τους και συνήθως χρησιμοποιείται από τον ίδιο όταν αναφέρεται στα του εαυτού του.

1. Ο ανήκων σε κίνημα διανόησης που άρχισε τον 19ο αιώνα και επεδίωκε την ανάπτυξη της Ρωσίας με αξίες και θεσμούς που θα αντλούνταν από την πρώιμη Ιστορία της. Κυρίως την σλαβική συνοδικότητα-κοινότητα (σαμπόρνοστ) και πρώιμη κοινοκτημοσύνη, τις αξίες της αγροτικής ζωής και την ορθοδοξία. Αποτέλεσε πρόδρομό του, αλλά δεν ταυτίζεται με τον πανσλαβισμό, που επεδίωκε την ένωση όλων των Σλάβων.

Αντώνυμα: Δυτικόφιλος, σλαβοφοβικός.

1. Ένας τύπος Νεοέλληνα ή Ελληνάρα, που ελκύεται ειδικά από τα σλαβικά χαρακτηριστικά, κατά το «τα ετερώνυμα έλκονται». Ειδικοί πόλοι έλξης είναι:

• Το λείο, φυσικώς άτριχο κι ανοιχτόχρωμο δέρμα.
• Τα ξανθά μαλλιά - αλλά όχι απαραίτητα. Βλ. λήμμα ξανθόν γένος, το.
• Τα έντονα μήλα.
• Η μη (θεωρούμενη) κρυάδα - κρυοκωλίτιδα των δυτικών.
• Μια θελκτική θηλυκότητα (σε αντίθεση με την (πάλι θεωρούμενη) αποθηλυκοποίηση της γυναίκας στην Δύση).
• Ως πουτσάναμμα μπορεί να λειτουργήσει μια ενδεχόμενη μιγαδοποίηση με ασιάτικα φύλα, οπότε έχουμε σλαβοτατάρα, με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αλλά και με μια δόση παραπάνω σχιστά μάτια και μογγόλικα χαρακτηριστικά (με την καλή έννοια).
• Ως εξαίρετο πουτσάναμμα, όμως, είναι το αν η εν λόγω Σλάβα έχει σχέση με τις καλές τέχνες του χορού και της μουσικής, αν είναι μπαλαρίνα, πατινέρ, σολίστ ή αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής κατά τα σοβιετικά πρότυπα.
• Το ότι οι Σλάβες δεν έχουν ούτε τις υπερβολικές καμπύλες των μεσογειακών, ούτε τα θεωρούμενα «αγροτικά χαρακτηριστικά» των Σκανδιναβών.
• Στην περίπτωση ορισμένων σλαβικών εθνών και η ορθοδοξία, που λειτουργεί ως πόλος έλξης για τους αγριοχρίστιανους Ελληνάρες.
• Το ότι ο Ελληνάρας έχει την ευχέρεια να το παίξει Γκρήκ λόβερ με τρίχα για πουλόβερ χωρίς να φάει ήττα από την ξένη γκόμενα, γιατί η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, και γενικά χωρίς να αισθανθεί αίσθημα μειονεξίας.

Συνώνυμα: Ο Επιμένων ΣλαβοΝΙΚΑ.

Ο σλαβολάγνος αποτελεί την σεξουαλική διαστροφή άνδρα που ερεθίζεται απλώς και μόνο από την κατάληξη του ονόματος σε -όβα, ή από την βαριά προφορά των -ν και -λ σε -nj και -lj (λ.χ. «Μωρούλjι μου!»), ακόμη κι αν η εν λόγω Σλάβα είναι εμφανισιακώς χειρότερη κι από Ελλεεινίδα. Είναι ο τύπος που μια γυναίκα τον έχει στο τσεπάκι της, απλώς και μόνο αν του πει ότι ονομάζεται Σβετλάνα.

Αντώνυμα: Δυτικόφιλος, μεσογειακόφιλος, σκανδιναβόφιλος, λατινόφιλος, ο Επιμένων Ελληνικά, σλαβοφοβικός.

1. Επιφώνημα Λαρισαίου που έχει νοσταλγήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, ύστερα από ένα οπωσδήποτε σύντομο ταξίδι στην Αθήνα ή την γειτονική Αυστρία. Στην (μεταξύ μας, καθόλου απίθανη) περίπτωση που θα είναι τυρόβλαχος θα το προφέρει: «Λάρσα Λάρσα, σε είδα και λαχτάρσα!». Φράση σύμβολο του τοπικισμού.
   Συνώνυμα: Παπούτσι απ' τον τόπο σου κι ας ειν' και μπαλωμένο / Παρθένα απ' τον τόπο σου κι ας είναι και ραμέν η/ Καλλλά, μαλλλάκας Αθηναίος είσαι; (Σαλονικιώτικη προφορά) κ.ο.κ.

2. Επιφώνημα σλαβόφιλου που το αντικείμενο του πόθου του ονομάζεται Λαρίσσα: Ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ρωσικό όνομα που βγαίνει από τον γλάρο (ως γνωστόν, every name has a Greek root!), δηλαδή η γλαροπούλα, - θυμίζει και Τσέχοφ!

Τα σλαβικά ονόματα του θηλυκού ξανθού γένους είναι τεσσάρων ειδών. Τα αναφέρω με αύξοντα αριθμό σλαβόφιλης καύλας ή σλαβολαγνίας:

α) Τα διεθνή ονόματα κορασίδων με ελάχιστο μόνο σλαβικό χρώμα. Βλ. Βερόνικα, Μαρίνα, Γιούλια, Λίζα, Ντανιέλα, Λίλιαν(α) (το τελευταίο, απλή συνωνυμία!) κ.ο.κ.
β) Οι τελείως χαρακτηριστικές σλαβικές εκδοχές διεθνών ονομάτων στο υποκοριστικό τους. Βλ. Νατάσα, Κάτυα-Κατυούσα, Μάσα, Όλια (Όλγα), Σάσα, Σόνια.
γ) Τα Σβετλάνα, Τατιάνα και Ταμίλα, που είναι πολύ ιδιάζοντα, αλλά και πολύ τουριστικά. Ό,τι είναι ας πούμε η Πλάκα για την Αθήνα, η Μονμάρτρη για το Παρίσι, ή το Σόχο για το Λονδίνο. Ανεπανάληπτα, δηλαδή, αλλά δεν θα πας να στοιβαχτείς παρέα με όλους τους τουρίστες.
δ) Μια ειδική κατηγορία ονομάτων, που περιλαμβάνουν πολύ ιδιαίτερα, αλλά και κάπως πιο ψαγμένα ονόματα, που ως τέτοια εγείρουν τον ενθουσιασμό των σλαβόφιλων. Αυτά είναι τα: Ντάρια, Βίκα, Νάστυα, Βλάντα, Μίλα, Λέρα, Ντάσα, και... στην κορύφωση της σλαβολαγνίας, η καλύτερη απ' όλες...

η Λαρίσσα!

Πρέπει να το παραδεχτούμε: Η Λαρίσα είναι για τον σλαβόφιλο ό,τι είναι για τον άνδρα η/το Λίλιαν!

Ο πούστης με τάσεις σαδισμού.

Ο κακός πούστης, ο πούστης με τάσεις σαδισμού.

Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι: ο πούστης που εναλλάσσει σαδισμό με μαζοχισμό.

Οπωσδήποτε, για να καθιερωθεί ο όρος ως χαρακτηρίζων ομοφυλόφιλους, έπαιξε ρόλο και η παρετυμολογία απ' το στρινγκ.