Tagged definitions (4142)
Showing 181-190 from 4142

Το προσφιλές strap-on, το ζωνάτο δηλαδή ντίλντο που φέρουν όσες / όσοι επιθυμούν να συνουσιάσουν ενεργητικά αλλά αδυνατούν ελλείψει (λειτουργικού) πέοντος.

Βλ. επίσης: στραπούτσα, στραπονάρι, στραπονιάζω, αστραπόνγιαννος, γαμπρός, κ.ά συμπληρώματα διαστροφής.

Λογοπαικτικός νεολογισμός με αφετηρία αθλήματα, όπως, το γνωστό από την αρχαιότητα πένταθλον, το μοντέρνο πένταθλο και το πιο πρόσφατο Σπέτσαθλον, διαφήμιση του οποίου απετέλεσε την αφετηρία του παρόντος λήμματος. Υπονοεί κυριολεκτικώς ή μεταφορικώς τη μαλακία.

Πέρα από τη δόκιμη σημασία της λέξης και τη μεταφορική που εξετάζει ο άλλος ορισμός (δηλαδής όταν πέφτει τέτοιο κυριολεκτικό γαμήσι που η κατάσταση θυμίζει τσόντα), ο Σφυρίζων μας καλεί απ' το Δ.Π. να αναφερθούμε και σε μια ιδιότυπη μεταφορική σημασία, όταν μιλάμε λ.χ. για lifestyle πορνό ή άλλες ιδιότυπες εκφράσεις.

Θα αρχίσω λίγο φιλοσοφικά παρατηρώντας ότι υποφώσκει στις εκφράσεις αυτές μια διάκριση τέχνης και πορνογραφίας. Η αισθητική απόλαυση της τέχνης βασίζεται κατά τον Immanuel Kant σε μια εκκρεμή προσπάθεια να γεφυρωθεί η μερικότητα του εμπειρικού κόσμου με την καθολικότητα του κόσμου των αξιών, ενώ κατά τον Arthur Schopenhauer πρόκειται για μια κρυστάλλωση ως παράσταση του αενάου και ματαίου κυνηγητού της θελήσεως. Έχουμε, λοιπόν, πορνό με τη μεταφορική αυτή σημασία, κατά την Emmanuelle Cunt (σε καλό μας), όταν κάτι που επαγγέλλεται ότι είναι τέχνη ή έστω μια απαθής παραστασιακή κρυστάλλωση της θελήσεως ή μια εξύψωση στον κόσμο των αξιών αποτυγχάνει να είναι τέτοιο και μας ξαναβυθίζει στην αμεσότητα της ηδονής και της οδύνης της θελήσεως. Σχετικό είναι το φιλοσοφικό ερώτημα αν η μαγειρική μπορεί να θεωρηθεί καλή τέχνη και η αρνητική απάντηση με βάση καντιανά και σοπεναουερικά επιχειρήματα ότι η αμεσότητα της επιθυμίας στην αισθητική πρόσληψη του αντικειμένου αποτρέπει τη μαγειρική από το να μπορεί να ενταχθεί στην απάθεια των καλών τεχνών.

Ένα δεύτερο συναφές στοιχείο είναι ότι κάποιες στιγμές θεωρούνται ότι όπως ακριβώς και οι σεξουαλικές θα έπρεπε να μείνουν ιδιωτικές και να μην κοινωνηθούν ή προβληθούν για οιονεί ηδονοβλεπτική μέθεξη. Όταν αντιθέτως στην εποχή μας ο ολοκληρωτισμός των συμβατικών και κοινωνικών μήντια καταβροχθίζει και σκοτώνει τα πάντα, τότε μιλάμε για ένα ιδιότυπο πορνό ως σύμπτωμα ακριβώς του μηντιακού πολιτισμού μας. Στις παραπάνω στιγμές ανήκουν και καθ' υπερβολήν βίαια περιστατικά και δη, στην υπαρξιακότερη περίπτωση, θάνατοι.

Αφήνω τα φιλοσοφικά και σπεύδω να φέρω ορισμένα παραδείγματα:

1. Λάιφ-στάιλ πορνό: Όταν κάποιος επιδεικνύει με τόση ναρκισσιστική (ή αρκισσιστική αν πρόκειται για τον Νικλάστη Γιάνη με ένα νι) αυταρέσκεια το πόσο υπέροχο λάιφ στάιλ έχει ώστε είναι σαν να περιμένει να τραβήξουμε μαλακία με την πάρτη του. Αν δε εντάσσονται στο σέτινγκ και οικεία πρόσωπα, τότε μιλάμε για:

2. Κανδαυλιστικό πορνό: Ο Ο κανδαυλισμός αποτελεί μία από τις σεξουαλικές παθολογίες που ενέταξε ο Richard von Krafft-Ebing στο κλασσικό έργο του Psychopathia Sexualis (1886). Σημαίνει το να αντλείς ικανοποίηση από το να εκθέτεις τον ερωτικό σου σύντροφο στην θέα τρίτου, και να το εντάσσεις αυτό οργανικά στο ερωτικό σας παιχνίδι. Ο όρος προκύπτει από τον βασιλέα της Λυδίας Κανδαύλη, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο είχε προτρέψει τον υπηρέτη του Γύγη να κρυφτεί και να δει την γυναίκα του γυμνή για να διαπιστώσει ότι είναι όντως η πιο όμορφη. Όταν η γυναίκα του Κανδαύλη αντιλήφθηκε τον ηδονοβλεψία μίλησε κατ' ιδίαν στον Γύγη και του έθεσε το δίλημμα ότι θα έπρεπε είτε να αυτοκτονήσει είτε να σκοτώσει τον άντρα της και να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Ασφαλώς, ο Γύγης προτίμησε το δεύτερο και έμεινε στην Ιστορία, καθώς τον αναφέρει και ο Πλάτων στον θρύλο για το δαχτυλίδι του Γύγη. Ο κανδαυλισμός κάνει μια λαμπρή νέα καριέρα τα τελευταία χρόνια ως πάθηση του Ίντερνετ γενικά, και όχι μόνο του Φέισμπουκ. Μάλιστα έχει επανέλθει στην μόδα και ο όρος, όχι μόνο το φαινόμενο. Ο νεοκανδαυλιστής είναι αυτός που εντάσσει οργανικά στο ερωτικό του παιχνίδι με τον σύντροφό του το να αναρτούν φωτογραφίες ή βίντεό τους στο Διαδίκτυο, σε σημείο που ο ίδιος ο έρωτας και το σεξ να είναι εξαρχής διαμεσολαβημένα. Ο νεοκανδαυλισμός εκτείνεται μάλιστα και στην γονεϊκότητα, αφού πολλοί γονείς διαμεσολαβούν την γονεϊκή τους σχέση με την επίδειξη των παιδιών τους στο Διαδίκτυο, ή ακόμη και στα κατοικίδια ζώα, γατάκια, σκυλάκια κ.τ.ό. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για νεοκανδαυλιστικό πορνό, όταν μας καλούν εμμέσως πλην σαφώς να τον παίξουμε όχι μόνο με τη σούπερ ντούπερ γκόμενα/ο, αλλά και με τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τα γατιά τους που εκθέτουν ωραιοπαθώς ως προσοχοπουτάνες που είναι στα αδηφάγα βλέμματα του Διαδικτύου.

3. Θρησκευτικό πορνό: Ιδιότυπη μορφή κανδαυλιστικού πορνό, όπου κάποιος εκθέτει αυτοερωτικώς την σχέση του με τον Θεό. Πρόκειται για φωτό που δείχνουν κάποιον τη στιγμή που προσεύχεται, το οποίο θεωρείται ως ένα είδος θρησκευτικής κλειδαρότρυπας, καθώς οι στιγμές αυτές θεωρούνται ότι πρέπει να είναι προσωπικές. Κυριολεκτικό πορνό έχουμε όταν απεικονίζονται στιγμές θρησκευτικής έκστασης, τις οποίες άλλωστε ο Jacques Lacan θεώρησε ως κατ' εξοχήν παραδείγματα jouissance, ή ακόμη περισσότερο όταν φωτογραφίζεται ένα πρόσωπο την ακριβή στιγμή που λαμβάνει τη Θεία Κοινωνία, που, όπως και να το κάνουμε, θεωρείται ως το θρησκευτικό αντίστοιχο της συνουσίας.

4. Τρομοκρατικό πορνό: Οι περιπτώσεις όπου τρομοκράτες απαθανατίζουν θανάτους (οξύμωρο ή μου φαίνεται;), επιβάλλοντάς μας τρόπον τινά να τους δούμε ξανά και ξανά, θεωρούνται κι αυτές ότι είναι ένα είδος πορνογραφίας. Άλλωστε η πορνογραφία συνδέεται βαθιά με τη βία, όπως και ο έρωτας με τον θάνατο.

5. Φουντ πορνό: Η νεώτερη χιπυστερική συνήθεια να βγάζεις φωτογραφία και να ποστάρεις τα φαγητά που τρως σε τρέντι εστιατόρια, ιδίως αν τα φαγητά αυτά έχουν τρελή λαϊφστιλάτη εμφάνιση ή οργιαστικό χαρακτήρα, παροτρύνοντας τους θεατές σε στομαχικό αυνανισμό.

6. Πράσινο πορνό: Στο πλαίσιο αντισπησισμού θεωρείται και καλούα πολύ ερωτικό να ποστάρεις σκηνές από ερωτισμό φυτών ή κάποιων ζώων (τουλάστιχον που να μην είναι θηλαστικά κοντά στον άνθρωπο οπότε να θυμίζει κτηνοφιλία το πράγμα). Πρόκειται για ένα ιδεώδες καθολικής σεξουαλικότητας και καλά αρμονικά ενταγμένης στη φύση.

Πουτσίας είναι το γνωστό τοις πάσι αρχίδι (παραδείγματα 1,2).

Πουτσίας είναι κι αυτός που αμολάει πούτσες, ή αλλιώς πέη μπλου ή πέη πουά, όμως στην κλίμακα IQ είναι πάνω απ' το ταγάρι (παράδειγμα 3).

Πουτσίας όμως κυρίως είναι το αιώνιο ίνδαλμα του ανθρώπα ανδρός, ήτοι ο γαμίκλας που ακόμα και γερομπηχτικά, δεν σταματά να εξυμνεί την Λιλιάδα (Ραψωδία Α) με την ποιητική του λύρα! (παράδειγμα 4)

Τέλος η πουτσία μαζί με το αντίθετό της την απουτσία, δηλώνουν το ίδιο με το προηγούμενο, όμως το παράδειμα 5, με την κομψότητα και την ελλειπτικότητά του πρέπει να αναδειχθεί το δίχως άλλο από την σλαγκομήγυρη!
Το κάνω πέη κι εδώ. ΕΜΠΕΔΩCΟΝ!

«η απουτσία δεν ειναι μαγκιά ειναι αυτοταπείνωση»
«η πουτσία είναι γκαμιά και ταπεινοαύτωση»

Νέος που ειδικεύεται στο φόρτωμα μπάζων, ή αλλιώς στην εκούσια σεξουαλική συνεύρεση με νεαρές «εξαιρετικά αμφιβόλου» εξωτερικής εμφάνισης. Τα τελευταία χρόνια, το πρόσωπο του έχει λάβει μυθικές διαστάσεις, έχοντας γίνει αντικείμενο λατρείας για χιλιάδες μπάζα που βλέπουν στο πρόσωπο του την ελπίδα για κατακλυσμιαίους οργασμούς. Ιδιότυπος τόπος λατρείας καθίσταται κάθε είδους εργοτάξιο ανά την υφήλιο, το οποίο πλέον χαρακτηρίζεται από τις νεαρές ως «το μνημείο του αγνώστου χωματουργού».

Το ξεπεταγμένο νεαρό τσουλάκι που έχει προοπτικές για κοντοπούτανο.

Όταν πέφτει πούτσα μετά τα προκαταρκτικά και τα χάδια.

Ανθρώπας που συνδυάζει τις αρετές του ανώμαλου και του μαλάκα, εμ σαμπού εμ κοντισιονέρ.

Σχετικά σπάνιο μπινελίκι.

Ο υπό του αιδοίου ελαυνόμενος, κοινώς μουνάκιας. Όπως λέμε ιππήλατος άμαξα, κωπήλατος λέμβος, ατμήλατον πλοίον.

Ως γνωστόν η ελκτική δύναμις του αιδοίου είναι άπειρος, κοινώς «σέρνει καράβι».

Δικατάληκτο επίθετο (ο/η πουτσοφάγος) ή ουσιαστικοποιημένο επίθετο, που δηλώνει αυτόν/ήν που τρώει πούτσες για να το πούμε εύσχημα. Μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί ως σεξιστική βρισιά για κάποιον που είναι ή θεωρείται ως ομοφυλόφιλος ή για να εξυβρίσει γυναίκα. Μπορεί, επίσης, να έχει και πιο κυριολεκτικές σημασίες σχετιζόμενες με την πεολειχία από στυλιαροκαταπότρες. Το -φαγος παραπέμπει και σε ζωολογική ταξινόμηση (τ. σαρκοφάγος, χορτοφάγος, σπερματοφάγος) μάλλον επιτείνοντας τον σεξισμό της έκφρασης.