Tagged definitions (7597)
Showing 2701-2710 from 7597

Λύση της συνέχειας του δέρματος, γδάρσιμο από νύχια. Μικρή χαραγματιά σε λεία επιφάνεια από σκληρότερο αντικείμενο (μάλλον από τον ήχο γρατσ γρατσ). Συνώνυμο του «γδέρνω», που μεταφορικά σημαίνει εξαντλώ κάποιον οικονομικά. Επίσης γράφεται και με ζ αντί του σ.

Γρατσουνίζω κάποιον, όταν του παίρνω, συνήθως, μικροποσά. Αυτός που δίνει τα χρήματα γνωρίζει ότι είναι δανεικά και αγύριστα, αλλά τα δίνει, ή γιατί έχει καλή ψυχή και μεγάλο πορτοφόλι, ή γιατί ελπίζει οτι θα αποζημιωθεί σε «είδος».

Οι γρατσουνιές είναι ανεπιθύμητες από όλους, γιατί σε κάνουν να υποφέρεις με πολλούς τρόπους:

1. Βρίσκεις το καινούριο σου αυτοκίνητο με γρατσουνιές από κλειδί από τη μια άκρη μέχρι την άλλη! Υποφέρεις ψυχολογικά, γιατί τραυματίστηκε το άλλο σου εγώ, και οικονομικά, γιατί πρέπει να διορθώσεις τη ζημιά πάραυτα.

2. Ανακαλύπτει η γυναίκα σου νυχιές στην πλάτη σου και τρώει φλασιά, γιατί θυμήθηκε την ηλίθια κλασική δικαιολογία «γεύμα με πελάτες», που της είπες γιατί άργησες χθες βράδυ. Υποφέρεις σωματικά πρώτα, από τρομερό πονοκέφαλο από τις φωνές της και μετά ακολουθούν οι πόνοι στα παΐδια, από την παντόφλα που πέφτει χωρίς να ξεχωρίζει κανένα σημείο του σώματος. Υποφέρεις και διανοητικά, γιατί μόλις τα πράγματα ξεχαστούν λίγο, πρέπει να βάλεις τη γκλάβα σου να κατεβάσει πιο πειστική δικαιολογία για το καινούριο ξεπόρτισμά σου.

Πάει πολύς καιρός που έχω να δω χαρά στα σκέλια μου, με έχει φάει η αγαμησία και όλα τα ζουμιά έχουν φτάσει μέχρι το κεφάλι μου, με αποτέλεσμα να βρίσκομαι σε σύγχιση και να έχω συμπτώματα άνοιας. Προκειμένου να αποφύγω τον εγκλεισμό σε τρελοκομείο, καταφεύγω ακόμα και σε ουάν νάιτ σταντ, για να ξελαμπικάρω και να επανέλθουν οι λειτουργίες του εγκεφάλου μου στα φυσιολογικά επίπεδα.

Συνήθως η έκφραση «τα σκάω» χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος πληρώνει αδρά για κάτι. Η πιο ακραία και σλανγκική χρήση της έκφρασης αυτής είναι ως φαλλοκρατικό συνώνυμο του γαμάω. Πιθανότατα να έχει ρίζες στη πρακτική του μπουκάκι, όπου το ουσιαστικό στο οποίο αναφέρεται το άρθρο «τα» γίνεται αμέσως εμφανές (τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται...). Επίσης, ανήκει στην ίδια εκφραστική οικογένεια με το «Πάρ'τα μωρή!»

Αγγλικό αρκτικόλεξο για το Granny I'd like to fuck. Υπερθετικός του μιλφέιγ και της μιλφούς. Για ακραίες περιπτώσεις γεροντοφιλίας.

Ιστοκόπι:

Για κάποιον που τρομάζει ή που σαστίζει εύκολα, λέμε συνήθως ότι, «έχασε τ’αβγά και τα καλάθια».

Η φράση αυτή έμεινε από το 1688, όταν την Αθήνα την είχε καταλάβει ο Μοροζίνης με τα στρατεύματα του:

Την εποχή εκείνη είχε πέσει πανώλη και τα κρούσματα ήταν χιλιάδες. Οι στρατιώτες του Μοροζίνη άρχισαν ν’ αποδεκατίζονται στην κυριολεξία. Όλα τα χωράφια, είχαν γίνει νεκροταφεία. Πολλοί λοιπόν, Αθηναίοι, για να σωθούν, πήραν τις οικογένειες τους και τράβηξαν σε διάφορα νησιά.

Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Ιωάννης Ντερζίνης ή Ντερτσίνης - όπως τον αναφέρει ο ιστορικός Αθάν. Υψηλάντης – που έκανε εμπόριο αβγών. Για να μην αφήσει όμως το εμπόρευμα του να χαλάσει, αποφάσισε να το πάρει μαζί του, με την ελπίδα να το πουλήσει στα νησιά. Αλλά στον δρόμο τους επιτέθηκαν Αλγερίνοι κουρσάροι και τους έπιασαν. Όσοι από τους ταξιδιώτες ήταν νέοι και γέροι, κρατήθηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στο Αλγέρι. Τον Ντερτσίνη, που ήταν γέρος και άρρωστος, τον άφησαν ελεύθερο.

Έτσι αναγκάστηκε να γυρίσει ξανά πίσω στην Αθήνα. Φυσικά, πολλοί ενδιαφέρθηκαν τότε να μάθουν για την τύχη των συγγενών τους και τον επισκέπτονταν σπίτι του, για να τους πει τα καθέκαστα.

Έτσι η φράση του αγαθού αυτού αβγουλά, έμεινε μέχρι τα χρόνια μας, με διαφορετική όμως σημασία.

Από το «άσε γι' αύριο», η συνήθεια του τεμπέλη να τα αφήνει όλα για την επόμενη μέρα. Επίσης, «αυριόλας» είναι αυτός που συνηθίζει να λέει «αύριο όλα».

Ασίστ: Μες, Παυλέας.

When Mitsotakis intervenes, δεν προλαβαινεις ούτε ν΄ αυτοκτονήσεις

Ιστοκόπι:

Από τα παλιά χρόνια, στην Ελλάδα, τα γιατροσόφια έδιναν κι έπαιρναν. Από τα 1800 όμως ως τα 1860 περίπου, ο «κομπογιανιτισμός» είχε σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.

Η αλήθεια είναι, ότι πολλοί από τους κομπογιαννίτες αυτούς αναδείχτηκαν θαυμάσιοι πρακτικοί γιατροί και έκαναν αληθινά θαύματα, σε καιρούς, μάλιστα, επιδημιών του «μαύρου θανατικού», δηλαδή της πανούκλας. Ήταν θαρραλέοι άνθρωποι, ανθρωπιστές και θυσιάζονταν, πραγματικά, για να σώσουν τον άλλον. Τέτοιος ήταν ο Μικές Τζαννής από τη Ζάκυνθο, ο Παύλος Δάνης από το Αιτωλικό και ο Μηνάς Κρυστάλλης από την Άρτα. Ο λαός τους σεβόταν και τους θεωρούσε αγίους.

Ανάμεσα, όμως, σ’ αυτούς υπήρξαν και οι διάφοροι επιτήδειοι, που προσπαθούσαν με ψευτοπράγματα να κάνουν, δήθεν, καλά, εκείνους που ζητούσαν τη βοήθειά τους. Ένας κομπογιαννίτης π.χ., που έμεινε ξακουστός για τις αγυρτείες του, ήταν ο Παρθένης Νενιμός από τα Γιάννενα, που έζησε γύρω στα 1815. Γι’ αυτόν λέγεται, ότι έστειλε πολλούς Αρβανίτες στον άλλο… κόσμο, θέλοντας να δοκιμάσει τα φάρμακά του πάνω τους.

Αυτοί που αγαπούσαν, χωρίς ν’ αγαπιούνται, για να τους περάσει ο καημός, έπρεπε να φάνε από την πίτα αυτή τρία πρωινά συνέχεια, τελείως νηστικοί. Από το… περίφημο, λοιπόν, αυτό γιατροσόφι, έμεινε η φράση «έφαγε τη χυλόπιτα».

Οργιαστική κραυγή που εκστομίζει κάποιος όταν βρεθεί αντιμέτωπος με το υποκείμενο ή αντικείμενο του πόθου και της εμμονής του

Τι κοινό έχουν η καψούρα για ένα Λίλιαν, το κόλλημα με την μπάλα, το πάθος για τα αυτοκίνητα ή τις μηχανές η ακατάσχετη λημματοδοσία, ο κάθε φανατισμός (πολιτική , θρησκεία, οικολογία) και η ανορθολογική επιθυμία να αγοράσεις εδώ και τώρα το τελευταίο iPod; Σε κάθε περίπτωση, ο εγκέφαλος υφίσταται μια μεθυστική χημική καταιγίδα νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη και ορμονών όπως η ωτυτοκίνη (στις γυναίκες) και η βασοπρεσίνη (στους άνδρες).

Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις του οργανισμού κυριολεκτικά προσομοιάζουν αρρώστια!

Δυστυχώς ή ευτυχώς κάθε τέτοια αρρώστια είναι παροδική γιατί, στην αντίθετη περίπτωση όπως επισημαίνει σχετικό άρθρο η ανθρωπότητα θα είχε σταματήσει στο Μεσαίωνα και οι Γιαλόμες θα εργάζονταν επί 24ώρου βάσεως, για να θεραπεύσουν τις πνευματικές μας βλάβες.

Η ακραία ρόμπα, ο υπερθετικός της ρόμπας.