Tagged definitions (7597)
Showing 2721-2730 from 7597

Υπερθετικός του βγάζω τα κάστανα από τη φωτιά. Λέγεται σε περιπτώσεις που κάποιος αναλαμβάνει κάτι ιδιαίτερα δύσκολο, συνήθως για λογαριασμό άλλων. Εννοείται, συνήθως, ότι ένας είναι αυτός που θα κάνει την τολμηρή, θαρραλέα πράξη, ενώ πολλοί θα επωφεληθούν από αυτήν, όπως ένας είναι αυτός που θα πρέπει να βγάλει το φίδι από την κρυψώνα του, ενώ πολλοί αυτοί που θα μπορέσουν μετά να το σκοτώσουν κι ακόμη περισσότεροι αυτοί που θα επωφεληθούν από την εξόντωσή του.

Σε οτιδήποτε θέλουμε να δώσουμε έμφαση ότι το κάνουμε. Μέχρι καί το παρακάνουμε.

Όταν κάτι ξεκινά με καλούς οιωνούς, αλλά στην πορεία το πράγμα κάπου στραβώνει, συνήθως ελέω παρεμβολής τρίτου προσώπου, τότε γίνεται η λεγόμενη χαλάστρα. Ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται όταν αναφερόμαστε σε (εν δυνάμει) γκομενοδουλειές που -οποία έκπληξις- δεν ευδοκίμησαν. Από το ρήμα χαλάω-ώ. Συντάσσεται με το ρήμα ''κάνω'', συνήθως.

Σημ.: ο όρος δεν πρέπει να συγχέεται με τον ομώνυμο δήμο της περιφέρειας Θεσσαλονίκης.

Τρομάζω.
Εκφράσεις όπως το έφαγα φρίκη, φρίκαρα κ.ο.κ. φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην εννοιακή ιεραρχία των συναισθημάτων μας από το τρόμαξα...

Η αρπαγή, η λεηλασία που γίνεται (συνήθως) μετά από πολεμική σύρραξη, επιδρομή ή άλλη ανάλογη κατάσταση.

Στο translatum αναφέρεται ότι προέρχεται από την αλβανική plaçkë.

Τα δέοντα στον Azargled που το πρότεινε.

Μια ακόμα φράση που μας έρχεται πεσκέσι απ' την εποχή του Αλή Πασά. Λέγεται πως κάθε γραπτή διαταγή του έκλεινε με την default φραση:«Όποιος παρακούσει, μαύρο φίδι που τον έφαγε».

Σου δίνεται δηλαδή το δικαίωμα να παρακούσεις, αλλά μετά ετοιμάσου να αντιμετωπίσεις το μαύρο φίδι που καραδοκεί και καλά, να σου ξηγήσει το όνειρο. Και μαύρο παρακαλώ, για να 'ναι πιο σκοτεινή η απειλή.

Η φράση, όπως και τότε έτσι και τώρα, χρησιμοποιείται για να εκφράσει απειλή στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμμόρφωση με κάποια αναμενόμενη συμπεριφορά, χωρίς ωστόσο να αποσαφηνίζεται το είδος της.

Αντίστοιχη φράση: Αλίμονό σου!

Κόλπα, ακίνδυνου -θεωρητικά- επιπέδου και χαρακτήρα. Η λέξη προέρχεται απο την ιταλική cerimonia (που με την σειρά της βρίσκει ρίζες στην λατινική caerimonia) που σήμαινε την (θρησκευτική) τελετή. Με την πάροδο του χρόνου και κατόπιν ευρείας χρήσεως στα Επτάνησα, όπου πάμπολλες λέξεις εισχώρησαν στο ντόπιο λεξιλόγιο κατά τις περιόδους της ενετοκρατίας, η λέξη έφτασε να δηλώνει αρχικώς τα αθώα παιδικά κόλπα/πειράγματα και κατόπιν να πάρει την χρήση όπως την ξέρουμε και την χρησιμοποιούμε σήμερα. Δηλαδή, τα πάσης φύσεως τεχνάσματα, ελιγμούς, παγαποντιές προκειμένου να πετύχουμε/αποφύγουμε κάτι.

Συνώνυμα: κόνξες, τσαλιμάκια, κορδελάκια.

Στο κινέζικο βασανιστήριο, γίνεται αργά και ασταμάτητα ρίψη σταγόνων στο πρόσωπο του βασανιζόμενου. Οι Κινέζοι μέσα απο τη σοφία των πεφωτισμένων σοφών τους, αντί να φτάσουν στο συμπέρασμα πως η επανάληψη είναι η μητέρα της γνώσης (Αλήθεια, ο πατέρας ποιος είναι;), έφτασαν στο συμπέρασμα πως η επανάληψη είναι μητέρα της κούρασης που οδηγεί σε ψυχική εξουθένωση.Και τσαφ, τους ήρθε η φαεινή ιδέα, να εφαρμόσουν αυτή τη θεωρία δημιουργώντας τη συγκεκριμένη μέθοδο βασανισμού.

Λέγεται δε πως την εποχή της κατοχής, πως οι Γερμανοί είχαν κάνει κάτι παρόμοιο στον εθνικό γκαντέμη. Κι ο ίδιος λέει πως από κει έπαθε το γνωστό τίκ. Πώς τέλειωσε όμως αυτό το στόρι; Σίγουρα θα γκαντέμιασε τους υποψήφιους δολοφόνους του, χρησιμοποιώντας την γκαντεμιά του ως όπλο στην υπηρεσία της πατρίδας. Λέμε τώρα. Το τικ βεβαίως στον ώμο παραπέμπει και σε τικ-τακ, κι αυτό με τη σειρά του παραπέμπει σε ωρολογιακή βόμβα. Αυτό λοιπόν το τικ παραπέμπει σημειολογικά στην φθοροποιό δράση του που καταστρέφει σιγά σιγά τον περιβάλλοντα χώρο του. Έτσι ο επίτιμος λειτουργεί σαν κινέζικο βασανιστήριο.

Όταν λέμε κινέζικο βασανιστήριο, μιλάμε για κάποια δραστηριότητα, που αντί να γίνεται με ευέλικτο, εύκολο και γρήγορο τρόπο, γίνεται με κουραστικό και δύσχρηστο τρόπο, που τρώει τον... χρόνο και κάνει τα νεύρα τσατάλια χωρίς άλλωστε να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι' αυτό.

Πολλές φορές το κάνουμε άθελα μας σε άλλους, στον εαυτό μας, ή το υφιστάμεθα από άλλους. Πολλές φορές βέβαια θα μπορούσε να το κάνει κάποιος, π.χ προϊστάμενος, στα πλαίσια εφαρμοσμένου σπαζαρχιδισμού.

Οι τίτλοι που πέφτουν στο τέλος μιας ταινίας. Κι αν μιλάμε για τηλεόραση βλέπουμε κάποια όλος-χρόνος-κλασικά ονόματα, που έχουν μείνει θρυλικά, όπως «Νατάσα Συρεγγέλα», «Μπάμπης Λυκούδης» κτλ. Η έκφραση χρησιμοποιείται βέβαια πολύ για να δηλώσει το τέλος μιας σχέσης, αλλά και το τέλος μιας εργασίας, μιας συνεργασίας, μιας εποχής κ.ο.κ.

Ασίστ: Ιωνάς.

Όταν μιλάμε για μηχάνημα μ' αρχίδια, μιλάμε για μηχάνημα που κάνει περήφανο τον ιδιοκτήτη του και προκαλεί το θαυμασμό. Μιλάμε για μηχάνημα που γαμεί και δέρνει. Μιλάμε για μηχάνημα με προσωπικότητα. Μιλάμε για την ονείρωξη, για το μηχάνημα που βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας, που έχει τις... ποιοτικές προδιαγραφές και την... τεχνική υποστήριξη.

Όταν μιλάμε για αρχίδια μηχάνημα, μιλάμε αντιθέτως, για μηχάνημα κακών ποιοτικών προδιαγραφών, που χαλάει συχνά, που έχει πλημμελή τεχνική υποστήριξη, που δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του. Ωστόσο όμως, υπάρχουν και μηχανήματα αρχιδάτων τεχνικών προδιαγραφών, που έχουν όμως κακές ποιοτικές προδιαγραφές (π.χ.: που χαλάνε συχνά).

Ως αρχίδια μηχάνημα πάλι, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ένα μηχάνημα που ενώ πιστεύαμε, πως ήταν αρχιδάτων τεχνικών προδιαγραφών, στην πράξη μας βγήκε κατώτερο των προσδοκιών μας. Μπορεί αυτό να σημαίνει πως μας γέλασε ο πωλητής. Μπορεί όμως και εμείς, μη έχοντας την απαιτούμενη τεχνική κατάρτιση, να υποθέσαμε πως οι ζητούμενες από μας προδιαγραφές, πως καλύπτονται από την αγορά μας.

Επειδή τώρα, λόγω εταιρικού ανταγωνισμού, η ανάγκη για δημιουργία νέων μοντέλων είναι μεγάλη, είναι αναμενόμενο πως με τις ευλογίες του μάρκετινγκ, κάποιο μηχάνημα που κάποτε θεωρείτο μηχάνημα μ' αρχίδια, σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα βρεθεί ουραγός της. Θα γίνει δηλαδή παρωχημένης τεχνολογίας και θα θεωρηθεί αρχίδια μηχάνημα. Ωστόσο ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου μηχανήματος δε θα παραδεχτεί εύκολα πως το καύχημα του, απέκτησε στο διάβα του χρόνου gtp προδιαγραφές.

Κάποιος γκατζετάκιας, ή κάποιος τεχνοκένταυρος (κολλημένος με την τεχνολογία, βλ. Δ.Π.) περνάει γρήγορα, σαν υαλοκαθαριστήρας, από τη μια κατάσταση στην άλλη. (π.χ.: ένα μηχάνημα που θεωρούσε πριν πέντε μήνες μηχάνημα μ' αρχίδια, το θεωρεί τώρα αρχίδια μηχάνημα).

Όταν εκφέρουμε τον όρο «μηχάνημα μ' αρχίδια ή αρχίδια μηχάνημα;» ρωτάμε σε δεδομένη χρονική στιγμή, αν το μηχάνημα στο ποίο αναφερόμαστε, είναι μηχάνημα αξιώσεων, ή μηχάνημα του πετάματού. (π.χ.: πατάτα, μαϊμού). Η ερώτηση αυτή γίνεται στις παρακάτω περιπτώσεις:

α)Όταν κάποιος ακούει ένα κατεβατό από χαρακτηριστικά, που δεν μπορεί να αξιολογήσει και θέλει να διαφωτιστεί με δυο λόγια, από κάποιον που θεωρεί γκουρού της τεχνολογίας. Εδώ όμως εγκυμονεί κίνδυνος. Γιατί ναι μεν υπάρχουν άτομα άξια εμπιστοσύνης, υπάρχουν όμως και κάποιοι που νομίζουν πως ξέρουν κι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που θέλουν να σπρώξουν, αυτό που θέλουν να ξεφορτωθούν. Για την παραπάνω περίπτωση, βλ. παρ.1.

β)Όταν θέλουμε να μάθουμε με δυο λόγια, αν η αγορά κάποιου χαρακτηρίζεται καλή, τα κριτήρια με τα οποία έγινε η αγορά και μέσω αυτών, να μάθουμε ή να επιβεβαιώσουμε γενικότερα στοιχεία που αφορούν το χαρακτήρα και τις συνήθειες του αγοραστή (μόνιμα, ή περιστασιακά, π.χ.: λόγω κάποιων συγκυριών). Π.χ.: αν κάποιος είναι μόνιμα ή περιστασιακάαρχισπάγκος, σκορποχέρης, επιπόλαιος, αν εντυπωσιάζεται εύκολα, αν το ψειρίζει το θέμα, αν έχει σχέση με το άθλημα, κ.λπ. (βλ.παρ.2).

Σημείωση:

1)Για ευνόητους λόγους, μια τέτοια ερώτηση γίνεται συνήθως με άτομο, με το οποίο έχουμε κάποια εξοικείωση.

2)Σε μια τέτοια ερώτηση, πέραν των στοιχείων υποκειμενισμού που αναφέρθηκαν παραπάνω, ελλοχεύει κι ο εξής κίνδυνος: Προσπαθούμε μέσω της ερωτήσεως, να κάνουμε τον άλλο να κατατάξει ένα μηχάνημα στα δυο άκρα του φάσματος. Κι αυτό αυξάνει ακόμα περισσότερο τον υπάρχοντα υποκειμενισμό.