Tagged definitions (2628)
Showing 1591-1600 from 2628

Το παπιγιόν σε χωριάτικη διάλεκτο.

Ειδικό χαρτί με υπογραφές ή μία υπογραφή προκειμένου ο φαντάρος να βγει από την πύλη και να κυκλοφορεί νόμιμα εκτός στρατοπέδου ως αδειούχος.

Σταμάτης και Γρηγόρης είναι η ονομασία των δύο ανθρώπων που ζουν στα φανάρια και σε βοηθούν να περάσεις τις διαβάσεις. Δεν είναι πρόσκοποι, γιατί ούτε κι εσύ είσαι γριούλα, απλά αυτή είναι η δουλειά τους. Η ονομασία τους σου θύμισε το δημοτικό που μάθαινες για τον συσχετισμό χρώματος/νοήματος (κόκκινο για τη στάση και πράσινο για την κίνηση) και για τις οικογένειες λέξεων (γρηγόρης από το «πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα» και σταμάτης από το «σταματάμε»).

Σου θύμισε τις οικογένειες που πετυχαίνεις στις διαβάσεις να ονοματίζουν τα ανθρωπάκια στα παιδιά τους τα κυριακάτικα απογεύματα. Το κυριακάτικο απόγευμα πριν την Δευτέρα που θα άρχιζες δίαιτα. Την δίαιτα που πλέον είναι άχρηστη γιατί το καλοκαίρι σχεδόν τελείωσε. Το καλοκαίρι πριν δυο χρόνια που έκανες για πρώτη φορά κατάδυση με μπουκάλα. Τα μπουκάλια τεκίλας που ήπιες στο μπιτσόμπαρο και σε οδήγησαν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σου με παρέα. Την παρέα που 9 μήνες μετά μεγάλωσε. Τον μεγάλο σου γιο που ανυπομονεί να περάσει απέναντι στη διάβαση και με το ζόρι τον κρατάς όταν βγαίνετε βόλτα τα κυριακάτικα απογεύματα.

Μη του εξηγήσεις τι είναι τα ανθρωπάκια, δείξ' του αυτό εδώ.

1. Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται κυρίως σε πονήματα ερωτικής λογοτεχνίας, κλασικής αλλά και αγοραίας, για: το γυναικείο στήθος, το αιδοίο, τον κώλο και στα δύο φύλα.

Στην πρώτη περίπτωση η αναφορά έχει να κάνει με το μέγεθος του στήθους (όταν άρχισε να χρησιμοποιείται ο όρος τα ροδάκινα ήταν ροδάκινα και όχι αυτά τα γενετικώς τροποποιημένα φρούτα σε μέγεθος καρπουζιού που σήμερα ονομάζονται ροδάκινα) και την σφριγηλότητα της επιδερμίδας.

Στην δεύτερη περίπτωση η αναφορά συνδέεται με τρία χαρακτηριστικά: υφή, σχήμα και χρώμα. Αναλυτικά: το άτριχο ή ελαφρώς χνουδωτό της επιδερμίδας, την γραμμή που σχηματίζουν τα εξωτερικά χείλη του σε ορισμένα αιδοία και το χρώμα της επιδερμίδας. Για να χαρακτηρισθεί ένα αιδοίο ως ροδακινάκι πρέπει να πληροί και τα τρία χαρακτηριστικά. Να είναι αφενός ξυρισμένο και αφετέρου τα εξωτερικά του χείλη να σχηματίζουν μία αβαθή γραμμή που να θυμίζει ροδάκινο. Εννοείται ότι δύσκολα θα χαρακτηρισθεί ως ροδακινάκι αιδοίο “μαύρης γαζέλας” ακόμα και αν πληροί τα ανωτέρω δύο χαρακτηριστικά.

Σε ότι αφορά το χαρακτηρισμού κώλου η χρήση του όρου είναι μάλλον αδόκιμη και στις περιπτώσεις περιγραφής ανδρικού κώλου γίνεται κυρίως για ομοφυλόφιλους.

Έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε μεταφράσεις Άρλεκιν ιστοριών soft core αλλά και μεταφράσεις Bukowski και Burroughs.

1. Ως χαϊδευτικό το ροδακινάκι χρησιμοποιείται και για την προσφώνηση αγαπημένου προσώπου με ή χωρίς σεξουαλική αναφορά.

Ενίοτε δε και ως υποκοριστικό ερωτόλογο, το οποίο μας προέκυψε από τότε που νομίσαμε ότι οι Γάλλοι χρησιμοποιούν λέξεις φρουτολαχανικών για να εκφράσουν ναζιάρικα τον έρωτά τους (mon petit chou) και αποφασίσαμε να τους μιμηθούμε αλλά το λαχανάκι μας πήγαινε πολύ και βρήκαμε το ροδακινάκι. Στην πραγματικότητα βέβαια το αυθεντικά Γαλλικό “petit chou” αναφέρεται σε μικρό γλύκισμα. Σε κάθε περίπτωση βέβαια το ροδακινάκι είναι αρκετά τρυφερό ερωτόλογο νομίζω.

Το χρησιμοποιούμε σε εκφράσεις υπερβολής, όπως επίσης και σε σχόλια που θέλουμε να υπερτονίσουμε την «ανυπαρξία» και την τραγικότητα ενός άνθρωπου από άποψη ένδυσης, εξωτερικής εμφάνισης, αλλά και αντίδρασης σε κάποια κατάσταση!

Συντομογραφία της λέξης «υδατάνθρακες.»

Οι υδατάνθρακες είναι το ένα εκ των τριών μακροδιατροφικών στοιχείων, και περιέχονται στο ψωμί, στις πατάτες, στο ρύζι και στα ζυμαρικά (άμυλο), καθώς και στα γλυκά, στα φρούτα και στο μέλι (ζάχαρη).

Είναι γνωστοί στους κύκλους του bodybuilding εδώ και δεκαετίες, αλλά τελευταία έχουν αρχίσει να ακούγονται και στην καθημερινότητα, γιατί παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του σωματικού βάρους.

To λήμμα δημιουργήθηκε εντελώς τυχαία (βλ. παράδειγμα), αλλά αν αναλογιστούμε ότι στα αγγλικά οι υδατάνθρακες λέγονται carbs (από το carbohydrates), θα διαπιστώσουμε ότι τελικά είναι πολύ εύστοχο.

Κύριος χαρακτηρισμός
Τα λυκειόπαιδα κακής φήμης από τους γονείς συμμαθητών τους.

Διάφοροι χαρακτηρισμοί
α) Η πολύ άσχημη γυναίκα
β) Το πολύ άχρηστο πράγμα

Σε λαϊκά, επαρχιώτικα αλλά και πρωτευουσιάνικα οικιστικά σύνολα της Ελλάδος μας, όπου δεν υπήρξε ποτέ κατά το παρελθόν σχέδιο πόλης και χωρικής ανασυγκρότησης, παρά μόνον άδειες οικοδόμησης οπουδήποτε και οποτεδήποτε, κατόπιν καταβολής λαδιών στις αρμόδιες υπηρεσίες (όχι ότι δεν συνεχίζεται «εντελώς τυχαία» και σήμερα αυτή η κατάσταση), πολλές φορές οι νοικοκυραίοι μας θέλοντας να φροντίσουν για το μέλλον των παιδιών τους ηναγκάζοντο να παρατήσουν το τρακτέρι για να το παίξουν αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, χωροτάκτες και περιβαλλοντολόγοι, δίνοντας έτσι τις «αυστηρές γραμμές» στο παραδοσιακό ύφος της λαϊκής μας αρχιτεκτονικής του «χτίζω όλο το οικόπεδο και ανεβάζω τόσους ορόφους όσες είναι οι κόρες μου».

Έτσι, οι κατά πολύ νεότεροι συντελεστές δόμησης και κάλυψης που εφαρμόστηκαν από τους πολεοδόμους δεν αποτελούν προϊόντα ακαδημαϊκής ερεύνης των μηχανικών παρά προέρχονται από την εφευρετικότητα του ακούραστου Έλληνα οικογενειάρχη να εφευρίσκει κανονισμούς και να τους εφαρμόζει ο ίδιος όπου και όποτε βρει τον αρμόδιο υπάλληλο που με περισσή δημοκρατικότητα και υπευθυνότητα θα του υπογράψει την άδεια.

Σε περιπτώσεις δε όπου το γεωτεμάχιο ανήκε σε έναν ή περισσότερους εξ’ αδιαιρέτου ή οριζοντίους ιδιοκτήτες, τότε, επειδή οι κόρες δεν ήταν δυνατόν να διαιρεθούν, ο συντελεστής κόρης αυξανόταν αθροιστικά. Έτσι, εάν ήταν 4 ή 5 τα αδέρφια ή ξαδέρφια ή, τελοσπάντων, τα φυσικά πρόσωπα που είχαν δικαιώματα στο ακίνητο (πράγμα σύνηθες στο Εθνικό μας Κτηματολόγιο) και είχαν από 2 κόρες έκαστος, τότε η άδεια για το δεκαόροφο έβγαινε με τα μπούνια.

Αργότερα, οι κόρες άρχισαν να μορφώνονται και να μετακομίζουν σε μεγάλα αστικά κέντρα για να σπουδάσουν σε επαγγελματικά ιδρύματα. Έτσι, το εμπράγματο δικαίωμα «κόρη» μεταφερόταν από περιοχή σε περιοχή και μεταβιβαζόταν όλο στον επίδοξο «νοικάρη», ιδιοκτήτη σε περιοχή πλησίον του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Έτσι, έχουμε την τύχη σήμερα να μπορούμε να θαυμάζουμε τα σύγχρονα 20όροφα αρχιτεκτονικά θαύματα έξω από την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου και αλλαχού.

Μερικά μόνο από τα χιλιάδες οικιστικά σύνολα που έχουν σχεδιαστεί με βάση τον «συντελεστή κόρης» παρατίθενται εδώ μόνον για λόγους πρακτικής τεκμηρίωσης του λήμματος και είναι η Νέα Αλικαρνασσός του Ηρακλείου Κρήτης, ο Άγιος Βασίλειος στο Περιστέρι Αττικής, η Κυψέλη του Δήμου Αθηναίων, τα Μανιάτικα του Πειραιά, ο Αλμυρός Βόλου, διότι αν ξεκινούσαμε να τα αναφέρουμε όλα δεν θα τελειώναμε ποτέ.Ζωγραφική με το πόδι

Μια φράση την οποία μπορεί κανείς να ακούσει με την πρωτογενή της σημασία από παππούδες, γιαγιάδες και γενικά ηλικιωμένους ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους νιώθουν φόβο και απειλή για κάθε τι καινούριο και άγνωστο.

Η εξελιγμένη της μορφή έχει μια κάπως διαφορετική σκοπιμότητα. Αυτή είναι συνήθως η ειρωνεία και η διακωμώδηση των τύπων που πουλάνε μούρη χρησιμοποιώντας εξειδικευμένες λέξεις και φράσεις πάνω σε διάφορα αντικείμενα για τα οποία ο ακροατής είναι εντελώς άσχετος, είτε γιατί δεν έχει τύχει να ασχοληθεί με το θέμα, είτε γιατί απλά δεν δίνει δεκάρα.

Είναι τα αθλητικά παπούτσια (της κακιάς ώρας) που δίνει ο στρατός στους νεοσύλλεκτους, αλλά και τα αθλητικά παπούτσια γενικώς όταν τα φοράει ένας φαντάρος μαζί με την παραλλαγή αντί για τις προβλεπόμενες και μάχιμες αρβύλες.

Επειδή απαιτείται ειδική άδεια για να φορέσει κανείς τα αθλητικά αντί για τις αρβύλες, επειδή αυτή η άδεια δίνεται για ιατρικούς λόγους (π.χ. πληγές, πλατυποδία) μόνο και επειδή, τέλος, διακεκριμένοι στους ιατρικούς λόγους για απαλλαγές από διάφορες υποχρεώσεις στον στρατό είναι οι γιωτάδες, τα αθλητικά στην στρατιωτική αργκό μετονομάστηκαν σε γιωτοπάπουτσα.