Tagged definitions (528)
Showing 151-160 from 528

Κείνο που μας τρώει, κείνο που μας σώζει.

1. Βλ. τα λήμματα GTP, gtpk, για τον πέουλα.

2. Το προφυλακτικό.

3. Το μουνί, ο κώλος, και οι άλλες οπές του σώματος, μέχρι των πόρων του δέρματος κατά GATZMAN.

4. Απορία: Πώς ξεχωρίζουμε μία μάρκα προφυλακτικών που είναι για τον πούτσο, λ.χ. επειδή σπάει πολύ εύκολα, αφού όλα είναι για τον πούτσο;

Ασίστ: Βικάριος.

Το κεφάλι, ο νους, η κούτρα.

Σε φράση «δεν κόβει η γκλάβα του» εννοούμε τον χοντροκέφαλο, αυτόν που έχει αι-κιου ραδικιού. Από ρεμπέτικο φόρουμ:
Ακούγεται στο τραγούδι: «Πέντε μάγκες» (1936)
Στ., μουσ.: Γ. Εϊτζιρίδης (Γιοβάν Τσαούς)
Ερμην.: Αντ. Καλυβόπουλος

«...Δύο τάλιρα τον δίνεις
τρία θα σε δώσουμε
αν η γκλάβα θα γεμίσει
θα σε προτιμήσουμε...»

Η έκφραση «ψύλλο καλιγώνω» (εναλλακτικά συναντάται και ως «ψύλλο πεταλώνω»), χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τον πανέξυπνο και επιτήδειο άνθρωπο. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι η αδυναμία πραγματοποίησης του γεγονότος που περιγράφει, δηλ. να μπουν πέταλα σε ένα μικροσκοπικό έντομο.

Εξαιρετικά εκφραστική και αδύνατον να μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες.

Μας κάνει και νοιώθουμε εξ΄αλλου τόσο καλύτερα αφού υπάρχουν ΤΟΣΑ χειρότερα απο μάς τέρατα τριγύρω μας – κι΄εκτός αυτού, επιτρέψτε μου, είναι και πολύ στα πάνω της η Αννίτα ως γυναίκα σ΄αυτή τη φάση, κακά τα ψέμματα. Και τα τέρατα να μη βλέπεις, αυτήν την χαζεύεις, πώς να το κάνουμε : Πεταλώνει ψύλλο το άτομο…

Οργιαστική κραυγή που εκστομίζει κάποιος όταν βρεθεί αντιμέτωπος με το υποκείμενο ή αντικείμενο του πόθου και της εμμονής του

Τι κοινό έχουν η καψούρα για ένα Λίλιαν, το κόλλημα με την μπάλα, το πάθος για τα αυτοκίνητα ή τις μηχανές η ακατάσχετη λημματοδοσία, ο κάθε φανατισμός (πολιτική , θρησκεία, οικολογία) και η ανορθολογική επιθυμία να αγοράσεις εδώ και τώρα το τελευταίο iPod; Σε κάθε περίπτωση, ο εγκέφαλος υφίσταται μια μεθυστική χημική καταιγίδα νευροδιαβιβαστών όπως η ντοπαμίνη και ορμονών όπως η ωτυτοκίνη (στις γυναίκες) και η βασοπρεσίνη (στους άνδρες).

Με άλλα λόγια, οι αντιδράσεις του οργανισμού κυριολεκτικά προσομοιάζουν αρρώστια!

Δυστυχώς ή ευτυχώς κάθε τέτοια αρρώστια είναι παροδική γιατί, στην αντίθετη περίπτωση όπως επισημαίνει σχετικό άρθρο η ανθρωπότητα θα είχε σταματήσει στο Μεσαίωνα και οι Γιαλόμες θα εργάζονταν επί 24ώρου βάσεως, για να θεραπεύσουν τις πνευματικές μας βλάβες.

Η ακραία ρόμπα, ο υπερθετικός της ρόμπας.

Η καϊσιά είναι ποικιλία βερικοκιάς, που έχει και μεγάλο καρπό αλλά και κουκούτσι που μπορεί να φαγωθεί. Το κουκούτσι γευστικά προσεγγίζει το πικραμύγδαλο. Άρα το φρούτο είναι και μεγάλο, αλλά και μπορεί να αξιοποιηθεί ολοκληρωτικά. Άρα μιλάμε και για πληρότητα αλλά και για πλήρη αξιοποίησή του.

Λέγοντας τη φράση μιλάμε για κάτι που είναι ζηλευτό και περιζήτητο. Κάτι που θα μπορούσε να αποτελεί ονείρωξη και έμμονη ιδέα και που η υποτιθέμενη απόκτηση του, δίνει σε κάποιον την αίσθηση της πληρότητας.

Θεώνη: Ξάδερφε Μένιο τι λέει αυτή η Λίλιαν, που όλο για αυτή μίλαγες στον ύπνο σου;
Μένιος: Τι να σου πρωτοπώ ξαδέλφη. Και το κουκούτσι μύγδαλο. Πέρα από κάθε φαντασία. Αστα. Θέλω να τζάσω την καριόλα τη Λάουρα και να τα φτιάξω με το απόλυτο αντικείμενο του πόθου. Τη Λίλιαν.

Πού πάει η μαγκιά μας όταν φεύγει*; Και κυρίως, πού είναι η μαγκιά, και πού ήταν πάντα, αν δεν είναι εκεί που εμείς νομίζαμε ότι είναι;

Αυτό το ερώτημα μόνο κάποιος άλλος μπορεί να το απαντήσει και όχι εμείς, κάποιος συμπατριώτης μας, που πάντα μπορεί να βρει ότι, αυτό το οποίο εμείς κατορθώσαμε δεν είναι το real thing, αλλά μια φτηνή απομίμηση του μάγκικου, του μπάνικου, του κιμπάρικου, του ωραίου και του αληθινού κ.λπ.

Τώρα η μαγκιά είναι εκεί, όπου το εκεί μπορεί να είναι δυο ακριβώς αντίθετες κατευθύνσεις και modus operandi:
α) σε κάτι πιο καταφερτζίδικο, ξύπνιο, άκοπο, έως και λαμόγικο...
β) σε κάτι πιο φτωχό πλην τίμιο, κοπιώδες, αυτοδημιουργητοειδές...

βλ. παραδείγματα

*την παίρνει απ' το χέρι ο τσαμπουκάς που μας έχει φύγει κι αυτός, και περπατούν μαζί χέρι χέρι στα λιβάδια των χαμηλών προσδοκιών και των χαμένων υποθέσεων.

Με τον όρο μουτσούνα περιγράφουμε την αποκριάτικη μάσκα, αλλά και τη μάσκα γενικότερα. Η κλασική μουτσούνα αναπαριστά πρόσωπο με έντονα χαρακτηριστικά, συνήθως μεγάλη μύτη και μεγάλα μάτια, υιοθετώντας στυλ grotesque. Η λέξη είναι ιταλικής προελεύσεως [ιταλ. musone], σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη μεταφράζεται ως «που κάνει γκριμάτσες για να δείξει δυσαρέσκεια».

Χρησιμοποιείται και ως β' συνθετικό σε επίθετα, π.χ. «κακομούτσουνος».

Κατά περίπτωση χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη μουσούδα ζώων.

Το ψεύτικο, το μούφα, το μουσαντέ, υποτιμητικά.