Πρόσφατες ιστορικές έρευνες έφεραν στο φως του Ανατέλλοντος Ηλίου τη μυστηριώδη μέχρι σήμερα τοποθεσία η οποία έχει μείνει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως το μέρος στο οποίο έχουν δοξαστεί μυριάδες ανώτατων στρατιωτικών με πλάκα τα γαλόνια. Το μέχρι χτες μυθικό αυτό πεδίο μάχης σχετίζεται με την συντριπτική ήττα που υπέστησαν τα στρατεύματα του στρατηγού Misuheso Tobatzaki από συνασπισμένες συμμορίες ληστών στην κοιλάδα του ποταμού Kazanaki, σε απόσταση περίπου 650 ρολών χαρτιού υγείας από την αρχαία πόλη Takakatumitsu.
Ο επηρμένος και σκληρόκαρδος στρατηγός Misuheso Tobatzaki, το έτος 718 μ(η).Χ(έσω). (στα καθ' ημάς, έτος γεννήσεως του Κων/νου Ε' του Κοπρώνυμου) εξεστράτευσε κατά διαταγήν του Αυτοκράτορα Namigano Kakamu με αποστολή του να κόψει τον κώλο των ληστών που λυμαίνονταν την κοιλάδα, κλέβοντας «ακόμα και το σκατό από τον ίδιο τους τον κώλο» σύμφωνα με τους σχετικούς θρύλους.
Ο αλαζών στρατηγός, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στην άριστη εκπαίδευση και προετοιμασία του στρατού του, θεώρησε περιττό να προσευχηθεί στην Μεγάλη Θεά Kakanakano για να την παρακαλέσει να στέψει με τη νίκη τα αυτοκρατορικά όπλα.
Δικαίως εξοργισμένη, η θεά τον καταράστηκε να βουλιάξει στα σκατά για το υπόλοιπο του βίου του.
Την ημέρα της μάχης, ο σατανικός αρχιληστής Sehezo Tora κατάφερε να εξαπατήσει τον στρατηγό και να τον παρασύρει σε παγίδα, πιθανότατα εκμεταλλευόμενος και την επιδημία δυσεντερίας που είχε ενσκήψει στην περιοχή. Με έναν ευφυή ελιγμό περικύκλωσε το ογκώδες και δυσκίνητο στράτευμα του Misuheso Tobatzaki και επιτέθηκε από τους γύρω λόφους με την καινοφανή (και μηδέποτε έκτοτε χρησιμοποιηθείσα) τακτική του kura-do.
Εικάζεται οτι επρόκειτο για ανηλεή βομβαρδισμό του εχθρού με το περιεχόμενο χιλιάδων δοχείων νυκτός στα οποία ξαλάφρωναν τα αμέτρητα θύματα των υδάτων του μολυσμένου Kazanaki.
Τα αυτοκρατορικά στρατεύματα απάντησαν με την κλασική τακτική αναδίπλωσης natigano katsika, η οποία όμως λόγω κακού συντονισμού κατέληξε σε μαζική, πανικόβλητη φυγή, στη διάρκεια της οποίας χιλιάδες στρατιώτες έπεσαν σε καμουφλαρισμένους σκατόλακκους των πανούργων ληστών, αφήνοντας εκεί την τελευταία, όχι ιδιαιτέρως ευωδιαστή πνοή τους.
Σύμφωνα με τα βάρβαρα πολεμικά έθιμα της εποχής, οι στρατιώτες που έπεσαν στα χέρια των ληστών πέρασαν απαξάπαντες από στόματος μαχέστρας και αφοδεύθηκαν ανοικτιρμόνως μέχρι και τον τελευταίο.
Η μοίρα του ηττημένου στρατηγού στάθηκε ελάχιστα πιο εύοσμη. Ο Αυτοκράτορας Namigano Kakamu, εξαγριωμένος από μιά οδυνηρή κρίση δυσκοιλιότητας, αποφάσισε να ξεχέσει παραδειγματικά τον ανίκανο πολέμαρχο. Μετά από μια χεστήρια τελετή ατιμωτικής καθαίρεσης, ο εξευτελισμένος πρώην στρατηγός καταδικάστηκε να περάσει το δυσώδες υπόλοιπο της θλιβερής σκατοζωής του καθαρίζοντας τις Αυτοκρατορικές Χέστρες, τις οποίες τιμούσε πολλάκις και σε καθημερινή βάση με τα υδαρή περιττώματά της η παραγωγικότατη Αυτοκρατορική Σύζυγος Nakatso Natakano.
Το πέπλο της Λήθης σκέπασε τα τραγικά, όσο και δύσοσμα γεγονότα της κοιλάδας του ποταμού Kazanaki. Λησμονήθηκε ακόμα και η νικηφόρα πολεμική τακτική του kura-do, αφήνοντας πίσω της σαν μακρινό απόηχο μόνο τη συλλαβή -do ως β' συνθετικό αρκετών ιαπωνικών πολεμικών τεχνών όπως judo, aikido, kendo κλπ. Μέσω του κώδικα τιμής των σαμουράι, του περίφημου bushido, πέρασε και στην προηγμένη Δύση ως απαραίτητο συστατικό στοιχείο της συμπεριφοράς των τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών κύκλων. Ο λόγος φυσικά για το δυσώνυμο bullshido, με τα πασίγνωστα, όσο και επίκαιρα τραπεζικά κλπ παράγωγα.
Στην πτωχή πλην τιμία Ελλάδα, η φράση έμεινε για να περιγράφει στον αιώνα τον άπαντα τους άκαπνους, αλλά φαντασμένους και σκατόψυχους αξιωματικούς που ταλαιπωρούν τη δυστυχή φανταρία.
Για κοίτα ρε τον μαλάκα τον καραβανά πώς κορδώνεται σαν το παγόνι με τα λιλιά και τα παράσημα. Πού πολέμησε ρε αυτός, στο Κουραδόκαστρο;
