Tagged definitions (91)
Showing 31-40 from 91

Παραφρασμένο το γνωστό σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», σύνθημα που ακούγεται σε συγκεντρώσεις ορισμένων κομμάτων, σε πορείες εργατικών σωματείων κλπ. Το σύνθημα αυτό υποδηλώνει πως, ανεξαρτήτως της νομοθεσίας που ψηφίζεται από την κουστωδία των λαμογιών του κοινοβουλίου (με στόχο να εξυπηρετηθούν τα ντόπια και ξένα συμφέροντα), ο νόμος είναι αυτό που επιζητεί η πλέμπα. Είναι όμως, γνωστό τοις πάσι, πως δεν παίζουν έτσι τα πράγματα. Το φωνάζουν όμως οι συνδικαλισταράδες, μπας και το πιστέψουν τα πλήθη.

Οι συνδικαλισταράδες χειραγωγούν τις μάζες μέσω των υποτιθέμενων διεκδικήσεων. Επιζητούν τις πορείες μπας και καταφέρουν να γίνουν βολευτές και έτσι να μπουν κι αυτοί στη λαμογιοοικογένεια της συλλογικής μάσας. Το σύστημα βέβαια, δεν έχει πρόβλημα από τέτοιες ελέγξιμες καταστάσεις. Τουναντίον ο κόσμος παραμυθιάζεται, εκτονώνεται, τσιμπάει «λίγο παραπάνω» ψιλικό οξύ (που νομίζει ότι κέρδισε μέσω των διεκδικήσεων), ενώ στην ουσία αυτό ήταν προαποφασισμένο να τους δοθεί μετά τις πορείες.

Το λήμμα ενώ παραπέμπει στο όνομα του μεγάλου φιλοσόφου, εντούτοις, αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Το λήμμα αναφέρεται στο μεγαλολαμόγιο Σωκράτη Κόκκαλη και εκφράζει τη στυγνή διαπίστωση της παρείσφρησης του συγκεκριμένου κυρίου στα θέματα που αφορούν τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία, ώστε να στηριχθούν τα συμφέροντά του.

Αυτό το σύνθημα βγήκε από δυσαρεστημένους οπαδούς κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων, βλέποντας τον Ολυμπιακό στην κορυφή του ποδοσφαίρου. Ωστόσο όμως, σε άλλες δραστηριότητες, βλέπουμε να δραστηριοποιούνται κι άλλα μεγαλολαμόγια (Πατέρας, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος, Λαμπράκης, κλπ). Στην τελική, τα διάφορα μεγαλολαμόγια μοιράζουν τις διάφορες μπίζνες μεταξύ τους. Στην προσπάθεια προώθησης των συμφερόντων τους, αξιοποιούν τη δύναμη των καναλιών στα οποία είναι στις περισσότερες φορές μεγαλομέτοχοι (όσοι δεν είναι, έχουν τα κατάλληλα κονέ).
Την προσπάθεια αυτή επιτυγχάνουν μέσω της αρωγής των δημοσιοκάφρων. Δυστυχώς λοιπόν, νόμος είναι το δίκιο των απανταχού οικονομικά ισχυρών (είτε μιλάμε για ντόπια είτε για ξένα λαμόγια). Τελικά οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα τα λαμόγια μένουν.

Ο αείμνηστος Σωτήρης Μουστάκας έκανε ένα update της παραδοσιακής έκφρασης, λέγοντας σε μια συνέντευξη ότι η απόλυτη φαντασίωσή του θα ήταν να περάσει μια ειδυλλιακή βραδιά με την γνωστή ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα στην Κορώνη, ώστε να μπορεί να αναφωνήσει: «έχω Μπάρμπα στην Κορώνη»!

• Η νιρβάνα, η απόλυτη ευδαιμονία, η έκσταση, το bliss (προφέρεται «μπλjις» στα καθ' ημάς).

Στο ψυχαναλυτικό παράδειγμα του β-Lacan, τον φαλλό ως αντικείμενο της επιθυμίας και σημαίνον αυτού του απολύτου, τον κατέχει ο πατέρας. Όμως στην ελληνική ιδιοτυπία, δεν τον κατέχει ο πατέρας, μα ο μπάρμπας. Τουτέστιν, από τον μπάρμπα περιμένουμε να μας δοθεί ως διά μαγείας η ευτυχία, η επιτυχία, η ευδαιμονία, ή απλώς το χαρτζηλίκι. Ο μπάρμπας είναι ο κάτοχος της αλήθειας και του ψεύδους ως «ο μπάρμπας μου ο ψεύτης» , ή ο Μπαρμπαλήθειας, also known as μπαρμπα-truthman. Ο μπάρμπας είναι αυτός που κατέχει τα μυστικά του γυναικείου οργασμού, αφού αυτός ανοίγει και κλείνει τη βάνα (βρύση), και γενικότερα σ' αυτόν αποβλέπουμε για οποιαδήποτε οργασμική εμπειρία μας στην Κορώνη, στην Αμερική (έχω μπάρμπα στην Αμερική) ή αλλού.

Αφού ετυμολογικώς ο μπάρμπας συνδέεται με την βαρβατίλα (παράβαλε τις ετυμολογικές παρατηρήσεις στο αντίστοιχο λήμμα), ο μπάρμπας είναι ο νούμερο 1, ο κατ' εξοχήν βαρβάτος, κι ο πατέρας ακολουθεί καταϊδρωμένος. Ετυμολογική ρίζα είναι το λατινικό barba = γένεια (βλ. μπαρμπιέρης), απ' όπου το ιταλικό barba, δηλαδή ο σεβάσμιος γενειοφόρος, αλλά και το βαρβάτος, με την γνωστή έννοια (βλ. τα ρουμάνικα, που επικαλείται το Πονηρόσκυλο εδώ). Οπότε ο μπάρμπας κερδίζει τον θαυμασμό και την εμπιστοσύνη χάρη και μόνο στην εγνωσμένη βαρβατίλα που αποπνέει, πρώτος αυτός, και μετά τα λοιπά αρσενικά, πατεράδες, παππούδες, παππούστηδες ξάδερφοι, μπατζανάκηδες και λοιποί. Συχνότατα είναι ο αδερφός της μητέρας. Στην ιδιοτυπία της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας έχουμε ένα κράμα πατριαρχίας και μητριαρχίας, όπου υπάρχουν μεν οι παραδοσιακές πατριαρχικές δομές, πλην η γυναίκα είναι μητριάρχης στο νοικοκυριό (λέμε για παλιά χρόνια τώρα), κι εκεί η μεγάλη αυθεντία είναι ο μητραδελφός. Άλλωστε ποιος είναι ο πατέρας τους δεν το ήξεραν ούτε τα παιδιά του Ζεβεδαίου, αλλά όλοι ξέρουν ποιος είναι ο μπάρμπας τους. Αν προσθέσουμε και τον παραδοσιακό νεποτισμό του ελληνικού / ελληνορωμαϊκού / ρωμαίικου κόσμου, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα, όπου ο μπάρμπας είναι η αυθεντία στον οποίο προστρέχουμε σε κάθε δύσκολη στιγμή και δεόμαστε για τα πάντα. (Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο τα Ελληνάκια αποκαλούν όλους τους μεγάλους σε ηλικία φίλους της οικογένειας «θείο, θείο», το οποίο κάνει μπαμ στην Διασπορά, λ.χ. στην ελληνοαμερικάνικη κοινωνία του My Big Fat Greek Wedding).

Επειδή, όμως, ο μπάρμπας δεν έχει μόνο εμάς για ανήψια, είναι αναμενόμενο όπου περνάει ο μπάρμπας, να γίνεται το έλα να δεις, το λαϊκό προσκύνημα, το πατείς με πατώ σε, το αδιαχώρητο άμα και ανυποχώρητο. Και βέβαια, είναι μοιραίο ο μπάρμπας να έχει δύο πρόσωπα, ως άλλος Ιανός. Το ένα είναι το ευμενές, του πράου μπάρμπα, που ικανοποιεί σπλαχνικά την δέησή σου. Το άλλο είναι του αδυσώπητου αποτρόπαιου μπαρμπόιλ, που απαντά στο αίτημά σου μ' ένα παγερό «Μπαρμπαριά και Τούνεζι»! Ή «μπαρμπούτσαλα κι αντίδια καπαμά»! Συμπερασματικά, το δώσε και μένα μπάρμπα είναι ως αίτημα, καημός, όνειρο κ.τ.ό. η ευδαιμονία, το μπερεκέτι, η νιρβάνα, ο οργασμός, γενικά ότι περιμένουμε απ' την ζωή να μας το επιδαψιλεύσει χωρίς ανταλλάγματα ο μπάρμπας μας απ' την Κορώνη ή ο μπάρμπας απ' την Αμερική. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό πραγματικότητα, αν γίνει, είναι το τρομαχτικό κομφούζιο, και χάος που επικρατεί από την προσέλευση όλων των αιτούντων ανηψιών. Με λίγα λόγια το χάος στο οποίο βρίσκεται η Ελλάδα στις τελευταίες δύο χιλιετίες και βάλε.

• Όλα τα παραπάνω ισχύουν αν το «μπάρμπα» στην έκφραση είναι κλητική προσφώνηση και με μικρό το αρχικό «μ». Υπάρχει και η περίπτωση, όπου το «Μπάρμπα» είναι με μεγάλο «Μ», (το λεγόμενο «μι εις τη νιοστή», πού 'λεγε κι ο Ανδρουλάκης), και τότε μιλάμε για την γνωστή και μη εξαιρετέα ηθοποιό Βάνα Μπάρμπα.

Οι δύο περιπτώσεις δεν διαφέρουν τόσο όσο μπορεί να νομίσει κανείς. Και στην δεύτερη περίπτωση έχουμε εναγώνιο αίτημα - δέηση, μόνο που τώρα αναφερόμαστε στο οργασμικό αντικείμενο των προσδοκιών μας, το οποίο είναι η μεγάλη νταρντανογυναίκα, ο μπάρμπας με Μ κεφαλαίο, που μπορεί να τα κατάφερει όλα με τοσπαθί της.
Επομένως, ουσιαστικά η ίδια και απαράλλακτη έκφραση λέγεται διττώς, αναφορικά α) προς τον πάροχο της αιτήματος, και β) το εκπληρωμένο αίτημα καθαυτό. Για να θυμηθούμε και τον β-Lacan, ο πατέρας (μπάρμπας στην Ελλάδα) έχει τον φαλλό, ενώ η μητέρα (Μπάρμπα εδώ, η απόλυτη μητρική φιγούρα - μανάρα) είναι ο φαλλός.

Μερικές περαιτέρω ομοιότητες μεταξύ μπάρμπα και Μπάρμπα: Και οι δύο μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, τίποτα δεν είναι αδύνατο γι' αυτούς. Ο μεν πρώτος ως Ρήγας - μπαστούνι, άλλως μπαστουνόβλαχος, με το μπαστούνι - γκλίτσα του, η δε δεύτερη, ως (Μα)ντάμα - σπαθί (κατά GATZMAN, βλέπε εδώ) τα καταφέρνει όλα με το σπαθί της. (Φαλλικά σύμβολα και τα δύο, για να θυμηθούμε τον β-Lacan). Και ο μεν μπάρμπας είναι αυτός πουανοίγει και κλείνει την βάνα, όμως η Βάνα Μπάρμπα είναι αυτή που, κατά την εναλλακτική ανάγνωση της ίδιας έκφρασης, χύνει. Ο μπάρμπας είναι ο δρόμος προς τον οργασμό, η Μπάρμπα είναι ο ίδιος ο οργασμός.

Δώσε και μένα Μπάρμπα, τελικά σημαίνει την ευχή, το αίτημα για το ανεκπλήρωτο, αυτό που ο β-Lacan αποκαλεί «το πραγματικό» (le reel), και όπου ενώνονται το αρσενικό και το θηλυκό, ο έρωτας και ο θάνατος. Να σας θυμίσω ότι η Μπάρμπα είναι το μεγάλο θηλυκό - νταρντάνα με την υψηλή τεστοστερόνη, η βαρβάτη γκόμενα, η Barbarella, η κατεξοχήν Ελλεεινίδα! Αλλά κι αυτή που ο οργασμός μαζί της είναι θανατηφόρος, ολετήριος (πολλά έχουν ακουστεί γι' αυτό!). Οπότε πρέπει να το αναρωτηθούμε καλά: Θέλουμε πράγματι να μας δώσουν την Μπάρμπα;

Θα έλεγα ναι, αφού ακόμη κι ο οργασμικός θάνατος στην αγκαλιά μιας Μπάρμπα είναι ένα «μακάριον τέλος» με την αρχαιοελληνική έννοια, ότι ευτυχισμένος θνητός είναι αυτός που πεθαίνει όμορφα στην κορύφωση της ζωής του (του οργασμού του θα προσέθετα εγώ). Απλώς θέλει αρετήν και τόλμην!

«Καλύτερα να σε φάνε τα λιοντάρια και οι κροκόδειλοι, παρά να σου ευχηθεί ο Μητσοτάκης... Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε;»

Σημείωση 1: Όση ώρα έγραφα το λήμμα: Με πέταξε δύο φορές εκτός ίντερνετ πριν το σώσω, και μου έπεσε κάφτρα από τσιγάρο στο πληκτρολόγιο. Ελπίζω να μην πάθει ζημιά ο server του slang.gr από την ανάρτηση.

Σημείωση 2: Ένα μεγάλο κομμάτι της ανάρτησης είναι προϊόν clopy paste. Οι ενδελεχείς έρευνες που έκανα αποκάλυψαν πληθώρα από περιστατικά, τα σχόλια και ο πρόλογος είναι δικά μου.

Είναι ο εθνικός μας γκαντέμης με τεράστια εμβέλεια στο εξωτερικό. Οι καταστροφές που φέρνει είναι τόσες που χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες, και φυσικά ο Λιακό ετοιμάζει σχετικό βιβλίο με τίτλο: «Μητσοτάκης ο Εθνικός Γκαντέμης: Πώς και γιατί ζει ανάμεσα μας», γι' αυτό σηκωθείτε από καρέκλες, πολυθρόνες, καναπέδες...

α) Φυσικές καταστροφές: Όταν ήτανε πρωθυπουργός και είχε πάει στην Σαουδική Αραβία... χιόνισε εκεί, και οι Σαουδάραβες για πρώτη φορά έβλεπαν χιόνι!!! Λέγεται ότι πριν γίνει το τσουνάμι στην Ταϋλάνδη τον άκουσαν οι περίοικοι να λέει: «Ωραίες παραλίες έχει εδώ Μαρίκα». Ήταν ο τελευταίος ηγέτης που επισκέφτηκε την Τουρκία πριν το μεγάλο σεισμό. Το καλοκαίρι του '08 επισκέφτηκε τα Χανιά και από 38 βαθμούς Κελσίου, η θερμοκρασία πήγε 12 και έριξε χαλάζι που κατέστρεψε θερμοκήπια με καλλιέργειες.

β) Θάνατοι και ασθένειες: Εξερχόμενος του Αρεταίειου νοσοκομείου ο Μητσοτάκης –όπου επισκέφτηκε τον Χριστόδουλο–δήλωσε πως ο Αρχιεπίσκοπος «είναι καλά στην υγεία του». Τη συνέχεια τη γνωρίζετε...

Κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Γαλλία το '92 έπαθε καρδιακό επεισόδιο ο τότε Γάλλος πρωθυπουργός.

γ) Πολιτικές καταστροφές: Μαντεύετε ποιος ήταν ο τελευταίος ηγέτης που επισκέφτηκε επίσημα τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης;

δ) Αεροπορικές καταστροφές: Δύο φορές έτυχε στον γνωστό δημοσιογράφο Τέρενς Κουίκ να παρουσιάσει βλάβη το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε. Και στις δύο περιπτώσεις ο Εθνικός Γκαντέμης ήταν μέσα στο αεροπλάνο.

ε) Αθλητικές καταστροφές:

• Σύμφωνα με την εφημερίδα «Παρόν», την Τετάρτη που έπαιξε η Ανόρθωση την Βέρντερ έγινε η δεξίωση από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Κυπριακή συνοδεία του Προέδρου κ.Χριστόφια. Καλεσμένος ήταν και ο επίτιμος πρόεδρος της Ν. Δ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Οι Κύπριοι ενημερώνονταν μέσω κινητών για την εξέλιξη του αγώνα Ανόρθωση-Βέρντερ. Κάποια στιγμή μπαίνει το γκολ των Κυπρίων και αρχίζουν οι χαρές και τα μικροπανηγύρια για 2-1. Ο Μητσοτάκης καθόταν δίπλα όταν... γυρίζει και λέει: «Θέλω να γίνω μέλος της ομάδας σας»! Τι το ήθελε και το είπε; Έγινε κατευθείαν το 2-2 από την Βέρντερ. Γυρίζουν οι Κύπριοι και λένε μεταξύ τους: «Μια ζωή γκαντέμης ο άνθρωπος»!
• Την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει γκολ στο Μιλάνο και κάνει ιστορικό διπλό απέναντι στην Ίντερ.
• Τις επόμενες μέρες οικονομικό σκάνδαλο πλήττει την Ανόρθωση με τον Πρόεδρό της Ανδρέα Παντελή να κατηγορείται «για τα αδικήματα της πλαστογραφίας, κυκλοφορίας πλαστού εγγράφου, κλοπής από αντιπρόσωπο, απόσπασης χρηματικού ποσού 418.498,00 ευρώ με ψευδείς παραστάσεις, απόπειρας απόσπασης χρηματικού ποσού 500.000,00 ευρώ με ψευδείς παραστάσεις και αδικήματα κατά παράβαση του περί της παρεμπόδισης και καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες».
• Την επόμενη αγωνιστική η Ανόρθωση χάνει από το ΑΠΟΕΛ με 1-0.
• Στον αγώνα με το Αποέλ εκτός από το παιχνίδι, έχασε και το αστέρι της, τον Σάβιο.
• Ημέρα Τρίτη (09/12/2008), η Ανόρθωση με χίλια δυο προβλήματα αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Ch. League με στόχο το 2 και την πρόκριση στις 16 κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Η Ανόρθωση τελικά γνωρίζει την ήττα με ένα «καταπληκτικής ομορφιάς γκολ» του Καραγκούνη.
• Την ίδια ώρα στο άλλο παιχνίδι του ομίλου η Βέρντερ νίκησε την Ίντερ 2-1 και πέρασε στο UEFA.
• Η Ανόρθωση μπορούσε άνετα να περάσει στην επόμενη φάση του Ch. League, τουλάχιστο στο κύπελλο UEFA, αλλά έμεινε εκτός και από τα δυο.
• Η Ανόρθωση ήταν η μοναδική ομάδα των ομίλων που συγκέντρωσε 6 βαθμούς και έμεινε έξω από όλες τις διοργανώσεις.
• Και τέλος, το χειρότερο, ο άνθρωπος που οδήγησε την Ανόρθωση σε αυτή την εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, Τιμούρ Κετσπάγια βρίσκεται στην έξοδο από την ομάδα.

Έκφραση που έχει τις ρίζες της σε ατάκα του Μάνου Χατζηδάκι.

Η ατάκα είχε περίπου ως εξής: Μία από τις κάμποσες φορές που ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις βγήκε από την ντουλάπα, αναφέρθηκε σε μία συνήθη προκατάληψη ή και πραγματικό φαινόμενο, ως εξής (στο περίπου): «Για μας τους καλλιτέχνες, λένε ότι είμαστε ή αριστεροί ή ομοφυλόφιλοι. Πάντως εγώ αριστερός δεν είμαι!».

Η ατάκα έμεινε διάσημη για πολλούς λόγους:

α) Περιέγραφε με χιούμορ ένα φαινόμενο, που σκανδαλίζει πολλούς ομοφοβικούς και εθνόκαυλους, ή αποτελεί απλώς προκατάληψή τους, ήτοι την ομοφυλοφιλία και αριστερίστικες τάσεις στους κύκλους της τέχνης.

β) Ήταν ένας πετυχημένος αυτοσαρκασμός του Χατζηδάκι, που αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα ότι οι καλλιτέχνες της γενιάς του ήταν στρατευμένοι αριστεροί, όπως ο έτερος γίγας Θεοδωράκης, ή και ο Σαββόπουλος (ο Θεός να τον κάνει αριστερό!), ο Λοΐζος κ.ο.κ. Ο Χατζηδάκις αντιθέτως αντιπροσώπευε την δεξιά κουλτούρα.

γ) Ήταν ένας πολύ χιουμοριστικός τρόπος να βγει απ' την ντουλάπα.

Από τότε όταν έχουμε αμφιβολία για ύποπτο, και τελικά διαπιστώσουμε ότι έχει αρραγή δεξιά φρονήματα, το τελευταίο αυτό γεγονός λειτουργεί ως το κρίσιμο στοιχείο για να πούμε «πάντως αριστερός δεν είναι!» και να τον εντάξουμε στην χορεία των κιναιδουάρδων.

Σημειωτέον ότι υπάρχει και ψυχολογική βάση: Πολλοί γκέι κάνουν υπεραναπλήρωση για την περιθωριοποίησή τους, με το να ενταχθούν σε κυρίαρχα δεξιά πρότυπα εθνικού καθωσπρεπισμού. Ως προς την ακροδεξιά απόκλιση, το φαινόμενο σχετίζεται με το λήμμα γκεϊστάπο. Παραδείγματα αποτελούν από την μυθοπλασία ο ακροδεξιός του American Beauty και από την πραγματική ζωή ο ακροδεξιός Αυστριακός πολιτικός Georg Heider (Θεός σχωρέστον!), που ύστερα από μια καριέρα άτεγκτης ακροδεξιάς πολιτικής αποδείχθηκε μετά θάνατον ότι «πάντως αριστερός δεν ήταν». Βέβαια ο θάνατός του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ήταν αρκετά περίεργος, -η εκδοχή της δολοφονίας δεν αποκλείστηκε- και οπωσδήποτε πολύ τραγικός.

Η φράση χρησιμοποιείται κι από τους αριστερούς ως επίρρωση του ανδρισμού τους.

Από το τρίο κωμικών ηθοποιών The Three Stooges, που έδρασαν στην Αμερική στις αρχές και μέσα του 20ου αιώνα: Λάρυ, Μόε, Κάρλυ.

Χρησιμοποιούσαν χοντρά αστεία, φυσικό χιούμορ. Οπότε μπορεί να λέγεται για τρίο Αγίας Παρασκευής ή για σάρα, μάρα και κακό συναπάντημα, ή για γελοίους, γκροτέσκους τύπους. Βλ. και τον άλλο ορισμό για τα περαιτέρω.

Ιαχή σκληροπυρηνικού Νεοδημοκράτη οπαδού της Ντόρας Μπακογιάννη, που θεωρεί ότι ο Καραμανλής δεν τράβαει άλλο, έχει πρόβλημα να ολοκληρώσει και χρειάζεται μια Ντόρα «εδώ και τώρα» να αναλάβει τα ηνία. Ειρωνικό και ως προς το «εδώ και τώρα» του Ανδρέα Παπανδρέου στα '80ς. Λέγεται βέβαια και με αντίστροφη έννοια απ' τους επικριτές της Ντόρας.

Αντίστροφα προς το «φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι», η παροιμία αυτή δείχνει ότι από μικρές διαρροές σε μια κοινοβουλευτική ομάδα μπορεί και να πέσει η κυβέρνηση. Εκφράζει το άγχος κομμάτων που έχουν ισχνή αυτοδυναμία και δεν έχουν περιθώριο να τιμωρούν «αντάρτες» βουλευτές με αυτονομία λόγου και δράσης, αλλά πρέπει και να τους γλείφουν κιόλας. Αν πάλι καρατομηθούν, τότε αρχίζουν να ζώνουν τα φίδια. Ο λόγος βέβαια για τον βουλευτή Αρκαδίας Πέτρο Τατούλη, την κριτική του στον Καραμανλή και την μοίρα του.

Σλανγκασίστ: Hank.

Διακατέχει γυναίκες που έχουν εξαιρετική μνήμη και θυμούνται τα πάντα έως την παραμικρή λεπτομέρεια, και, κυρίως, το πότε συνέβη το καθετί, με τρόπο που είναι ενοχλητικός και επικίνδυνος.

Η πιο διάσημη κατάσκοπος όλων των εποχών. Γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1876. Το πραγματικό της όνομα ήταν: Μαργκαρίτ Γκερτρούντι Ζελ. Διέθετε πλούσιο ερωτικό ταμπεραμέντο. Το 1905 εργάστηκε ως γυμνή χορεύτρια στο Παρίσι με το όνομα Μάτα Χάρι (μάτι της ημέρας, σε κάποια ινδονησιακή διάλεκτο). Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, οι Γάλλοι έναντι αδράς οικονομικής αμοιβής, της ζήτησαν να αξιοποιήσει το διεθνές δίκτυο εραστών της για να κατασκοπεύσει τους Γερμανούς. Έτσι πραγματοποίησε τα... ταξίδια. Κάποια στιγμή ένας Γερμανός, θεωρώντας πως η Μάτα Χάρι δέχθηκε να εργαστεί ως Γερμανός κατάσκοπος, ενημέρωσε τους δικούς του. Παρόλο που η πληροφορία αυτή δεν αποδείχθηκε ποτέ, όταν εκείνη επέστρεψε στο Παρίσι, συνελήφθη και εκτελέστηκε από τις γαλλικές αρχές γιατί θεωρήθηκε διπλή κατάσκοπος κι υπεύθυνη για το θάνατο πολλών στρατιωτών.

Ως Μάτα Χάρι αποκαλούμε, κάποια καπάτσα κωλοπετσωμένηπανούργα γυναίκα, με ευελιξία και σπιρτάδα πνεύματος, που ως μάνα της καραβίδας διακρίνεται για την πολυμεθοδικότητα της και σκαρφίζεται διάφορα τερτίπια προκειμένου να πετύχει το σκοπό της (επαγγελματικό, προσωπικό, κ.λπ.). Αυτή η γυναίκα αράχνη σχεδιάζει τις κινήσεις της και στήνει αριστοτεχνικά το δίκτυ της, προκειμένου:

1. Να ψαρέψει μυστικά, με μοναδική μαεστρία και έξυπνο τρόπο.
2. Να εισδύσει και να τρυπώσει σε εντελώς απροσπέλαστα σημεία προκειμένου να μάθει, να αποκτήσει, ή να κάνει κάτι.
3. Να μεταβάλλει κυριολεκτικά τη ζωή της.

Τα δόκανα της και οι μέθοδοι της είναι τόσο έξυπνα, ώστε περνάνε απαρατήρητα. Κι ο άλλος φυσικά, τσιμπάει... το δόλωμα χωρίς ούτε καν να αντιληφθεί τι παίζεται.

Πολλές γυναίκες, έχουν ανάγει αυτή τη τέχνη σε επιστήμη, ανακαλύπτοντας νέες μεθόδους και αξιοποιώντας το δίκτυο των πληροφοριοδοτών τους και την καταλληλότητα των συγκυριών. Με λίγη εξάσκηση ανάγουν το πράγμα σε τρόπο ζωής που τις κάνει να ξεπερνάνε μέρα με τη μέρα τα όρια τους και να γίνονται πιο γάτες απ' ότι είναι. Το μυστήριο, η γοητεία του κινδύνου κι η περιπέτεια προσδίδουν νέους ορίζοντες.

Δες και: Σερσέ λα φαμ, Υπολοχαγός Νατάσσα.