Tagged definitions (315)
Showing 41-50 from 315

Προέρχεται απο την αλβανική βρισιά Të qifsha ropt (τα τσίφσα ροπτ ελλ.) (μετ. σου γαμάω το σόι) < ουσιαστικοποιημένο ξενικό ρήμα.

Σημαίνει: 1. O πολύ μαλάκας που δε μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα σωστά. 2. Ένας αλβανός που σπάει τα νεύρα όλων

Ο πάρα πολύ μαλάκας.

Όταν κάτι δεν είναι αρκετά ποιοτικό ή δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων.

Χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει καταστάσεις.

Επικίνδυνος-η-ο

"δάνγεροθς" είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν προσπαθήσεις να γράψεις αγγλικά χωρίς να πατήσεις SHIFT+ALT. Ουσιαστικά πρόκειται για την λέξη dangerous με τους αγγλικούς χαρακτήρες του πληκτρολογίου να αντικαθίστανται από τους αντίστοιχους ελληνικούς. Η φράση αυτή ξεκίνησε από online gag και έφτασε, εν τέλει, στην ελληνική συμμορίτικη αργκό. (γιατί αν όχι εκεί τότε που;)

Χρησιμοποιείται ιδιαίτερα με ειρωνική χροιά, ή σε προσπάθεια να συνεννοηθούν τα Νότια-Προάστια χωρίς να πάρουν πρέφα οι Κηφισσιώτες. Εμπνευσμένο από την προειδοποίηση συμμοριτών προς τους άκυρους "Watch out, those streets are dangerous" (μτφρ. Πρόσεχε/τε, αυτοί οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι).

Εναλλακτικά γράφεται/προφέρεται και ως "δάνγερος" χάριν ευφωνίας.

Την λέξη έχω ακούσει μόνο από τον πατέρα μου και όταν τον ρώτησα τι σημαίνει, μου απάντησε: "διαμπερές".

Ψάχνοντας, βρήκα ότι ναι μεν σημαίνει κάτι παρόμοιο (πχ. στον Δρυμώνα Τριχωνίδας έχει την έννοια του πέρα για πέρα ανοιχτά, βλ. εδώ), αλλά βρήκα και τη σημασία λίμπα (στην ντοπιολαλιά των Γαργαλιάνων, βλ. εδώ.

Όποιος έχει να προσθέσει κάτι ας το γράψει στα σχόλια κ θα επιληφθεί η ΣΟ του θέματος, θένκια...

Εισαγωγή:

Ένα από τα λήμματα που έχει ανάγκη το άρθρο του και ξεκίνησε σαν ονοματικό επίθετο. Πρωτοεμφανίστηκε σαν ενιαία λέξη "Ομιχλημιδέρης" λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο και αργότερα στην δεκαετία του '90 διασπάστηκε και μεταλλάχτηκε περνώντας έτσι την εφηβεία του.

Ανάλυση:

Η αρχική λέξη αποτελείτε από τις λέξεις "ομίχλη" και "μηδέν" και την κατάληξη -έρης η οποία χρησιμοποιήθηκε στην ένταξη τούρκικων επωνύμων στην Ελλάδα, π.χ. Σεκέρης (seker=ζάχαρη) Καρατζαφέρης (Καρά=μαύρος τζαφέρης=γιος του Ιαβέρη). Ύστερα από τον μεγάλο μεταναστευτικό κύμα που ήρθε στην από τα Βαλκάνια στην Ελλάδα αλλά και από την Ελλάδα σε χώρες με σλαβική διάλεκτο η λέξη εν τέλει τροποποιήθηκε από ονοματικό επίθετο σε απλό και υιοθέτησε την σλαβική κατάληξη -ουρας παίρνοντας την σημερινή μορφή του "Ο μιχλημίδουρας".
Ουσιαστικά αυτή η λέξη φτιάχτηκε για να περιγράφει άτομα που τα περιτριγυρίζουν μια (φτιαχτή και ανούσια) ομίχλη μυστηρίου ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα μηδενικό με πόδια. Με τους σημερινούς όρους ονομάζεται και χίπστερ αλλά εμείς ακολουθούμε την παράδοση και επιμένουμε στον μιχλημίδουρας

Σλανγκ εδώ είναι η υπερεκμετάλλευση και η κάπως "ανάρμοστη" χρήση του επιθέτου απόλυτος, για να δειχθεί ότι το υποκείμενο άτομο, κατάσταση, ή γεγονός, κατέχουν σε υπερβολικό βαθμό το χαρακτηριστικό που τους αποδίδεται.

Και ένα παράδειγμα μη σλανγκικής -νομίζω- χρήσης: "Είναι τρομερός ο απόλυτος αριθμός των assist που βγάζει η Εθνική. Τα εύσημα και στον Κατσικάρη". ΕΔΩ

ξίξα, ξίκης

Ξίξα στη Β. Ελλάδα, είναι η ελαφρόμυαλη, η λειψή και στο λεξικό βλέπω, -δεν γοίδα γιατί- ότι είναι το θηλυκό του ξίκης.

Συνώνυμο: χαζιά.

ξίκ (η)ς, ξίξα, ξίτκου· ξίκης, ανόητος, χαζός, ελαφρόμυαλος, [τουρ. eksik= ελλιπής].

Ο Ξη, σε σχόλιό του στο λήμμα ξίκικος, προτείνει την ορθογραφία ξύκης, ξύκισσα :

Στα Χιώτικα το ξίκικος λέγεται απλά ξύκης και είναι συνήθης χαρακτηρισμός, ιδίως για τούς κατοίκους του Βροντάδου. Θηλ. ξύκισσα , σαν α΄συνθετικό ξυκο- (ξυκοτράγουδα), ξυκομπές (πιό τούρκικη ευμολογία), σαν β' συνθετικό -ξυκος (θεόξυκος).
Γιατί με υ κι όχι με ι; Άν το ακούσεις ζωντανά προφέρεται ύψιλον (πιό παχύ) κι όχι ψιλό (γιώτα), με μισάνοιγμα στα χείλη (ξέρω, ξέρω ι-ψιλόν κλπ αλλά το υ προφέρεται παχύ) και επίσης σαν επώνυμο (άρα από παλιότερο παρατσούκλι) γράφεται με υ. Πιστεύω, παρά τους Μπάμπηδες κλπ οτι όσο μπορούμε να αποδώσουμε τον ήχο καποιου ι με το αντίστοιχο από τα δικά μας (που το καθένα προφέρεται αλλιώς) καλό είναι να το κάνουμε. Συχνά λέω μεγαλόφωνα μια λέξη και μου βγάζει την ορθογραφία της.

dryhammer εδώ κι εδώ

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή την παρατήρηση του Ξιου και θυμάμαι θαμπά μια διαφήμιση με κάποιον που πρόφερε έτσι το πρώτο i της Ζυρίχης, που και να μην ήξερες πώς γράφεται, θα έβαζες ύψιλον.

Στην ανατολ. Μακεδονία (τουλάχιστον) σημαίνει τον παχύ, σωματώδη άντρα· αυτόν με τον χοντρό σβέρκο.
Συνώνυμα: τόφαλος, ξίγκι, βους.

Σύμφωνα με το λεξικό, μπισ, μπισ είναι η φωνή με την οποία φώναζαν τα γουρούνια στη νηπιακή γλώσσα και μπίσι το γουρούνι κι ο βρώμικος σαν το γουρούνι.
Ακόμη, Μπισίκια, (τα) είναι η λίμνη Βόλβη, από τα δυο παράλια χωριά της, τα Μεγάλα και Μικρά Μπισίκια.
Από το βουλγάρικο bis =γουρούνι.

Είναι και πολύ συνηθισμένο επώνυμο.

χαζιά, τρελιά, ζουρλιά

Στη Βόρεια Ελλάδα (στην Δράμα σίγουρα), ίσως και τη Θεσσαλία, λέγονται κι έτσι τα επίθετα χαζή, τρελή, ζουρλή.
Βρήκα το χαζιές (γυναίκες) και τα ζουρλιά πουλιά (πέμπτο και τελευταίο παράδειγμα, αντιστοίχως).