Tagged definitions (46)
Showing 11-20 from 46

Σχετλιαστική παραλλαγή του γνωστού παρακαλώ όταν θέλουμε να εκφράσουμε αντίθεση ανάμεικτη ίσως με απορία ή όταν υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο συνέβη ή ελέχθη κάτι, που είναι διαφορετικός από τον προβαλλόμενο.

Το περικαλώ είναι πιο slang από το παρακαλώ ακόμα και σ' αυτή τη διάταξη.

Και καταλαβερδούγκος.

Λατέρνατιβ τρόπος για να πούμε το «κατάλαβες» με ένα τόνο εξωτικό, latino, χαριτωμένο, αλλά και κάργα ειρωνικό. Μυρίζει λίγο βαρβατίλα αλλά και μαγκιά...

Το «ιδού», στα γαλλικά (Voilà!).

Πρόκειται για γαλλική έκφραση που έχει ξαναγίνει της μοδός, πάντα για πλάκα όμως, όταν το παίζουμε αγιστοκγάτες.

Τα «ευχαριστώ». Όπως λέμε σπέκια, σόρια.

Δεν είναι μόνο το θένκι - τα θένκια, αλλά πάει και με το thank you το οποίο συχνάκις ακούγεται «θένκγια».

Τουλάχιστον. Προσδίδει γελοιότητα στο λόγο. Θεωρείται ίδιας συνομοταξίας με το «λουκλάνικο», το οποίο δράττομαι της ευκαιρίας να καταδικάσω ως κακόγουστη λέξη.

Προέρχεται απο το Ιταλικό «Ciao» και δηλώνει χαιρετισμό.

Σύνθεση δύο ανεξάρτητων βου-που-δοσλανγκικών εκφράσεων των αρχών της δεκαετίας του 90. Η 1η «τα λέμπελ» εχρησιμοποιείτο για καθορισμό σημείου συνάντησης της μαθητιώσας νεολαίας έξω από το γνωστό συνώνυμο φαστφουντάδικο της Αγ. Παρασκευής, ως σύντμηση της φράσης «τα λέμε στα λέμπελ». Η 2η προέρχεται από τον γνωστό και μη εξαιρετέο αγγλικό τύπο «σι γιου λέιζερ», του οποίου η σημασία είναι προφανής και δεν κρίνεται σκόπιμη η πλήρης ανάπτυξή της στο παρόν πεδίον.

Ως εκ τούτου, η φράση «θα βρεθούμε ύστερα έξω από τα λέμπελ» υποκαθίσταται , πολύ χαριτωμένα θα έλεγα (φαντάσου να το λέει ένα 16χρονο καβλοράπανο έξω από το ντηρί, τότε; ε; ε;) από το «τα λέμπελ λέιζερ».

Χρησιμοποιείται κυρίως στο internet σαν εκφρασή αντί του έλεος.

Αδελφό λήμμα του σο. Από το γαλλικό «non;» που έχει τη σημασία του αγγλικού «isn't it;» και που λέγεται στα ελληνικά «έτσι δεν είναι;» όπου είναι το μακρύτερο απ' όλα. Έτσι λοιπόν, χάριν συντομίας, καταφεύγουμε στο γαλλικό, αλλά με μια αγγλική χροιά (παραλείπουμε δηλαδή το τελευταίο -ν, το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν προφέρεται απόλυτα στη γαλλική).

(παρένθεση: για τους ρωσσομαθείς, παραπέμπει στο αλλά (но,...) και στην περίπτωση αυτή το αφήνουμε αιωρούμενο, υπονοώντας το κόμμα, σα να επρόκειτο να συνεχίσουμε την πρότασή μας).

Τέλος, ουδεμία σχέση έχει με το ιαπωνικό θέατρο του Νο.

Υπονοούμενο που δείχνει ότι «κάτι τρέχει» μεταξύ αυτού που το εκστομίζει και τη μητέρα αυτού που του το είπε.

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα είναι μια αθώα φράση που ακούγεται όταν συναντιούνται δυο φίλοι που θα μπορούσε να εκφράσει και την οικειότητα που τους διακατέχει.

Βέβαια κανένας δεν πρέπει να παρεξηγείται και να το λάβει σαν προσβόλα, διότι σκοπός του είναι να αποφευχθούν οι κλισέ χαιρετισμοί του τύπου «τι κάνεις», «πού είσαι», «πώς πάει» κ.τ.λ.