Η λέξη «σκάνδαλον» μας ήρθε απ' τα λατινικά, όπου «scandere» σημαίνει «περπατώ, ανεβαίνω», οπότε «πέτρα του σκανδάλου» είναι πολύ κυριολεκτικά η πέτρα που μας τυχαίνει στον δρόμο μας και σκοντάφτουμε (φανταστείτε και τους δρόμους της εποχής).
Συναφώς, το «σκάνδαλον» ήταν και ένα ξύλινο εξάρτημα παγίδας (βλ. Λεξικό Μπαμπινιώτη), πάλι του περπατήματος. Η φράση καθιερώθηκε από την έκφραση της Καινής Διαθήκης «λίθος προσκόμματος και πέτρα του σκανδάλου» (Ρωμ. 9,33 και Πετρ. Α 2,7), όπου σημαίνουν κυριολεκτικά το ίδιο πράγμα, την πέτρα που σου βάζει τρικλοποδιά, όταν περπατάς, και μεταφορικά το πρόσωπο που είναι «σημείον αντιλεγόμενον». Από εκεί προήλθε η σημερινή έννοια του «σκάνδαλο» και «πέτρα του σκανδάλου».
O όρος «σκάνδαλο» από κυριολεκτική «πτώση» που σήμαινε στην αρχή και μεταφορική «πτώση» με την έννοια του «σημείου αντιλεγομένου» που λειτουργεί ως κριτήριο λίγο πιο μετά, ακόμη πιο μετά, σήμαινε την ηθική πτώση, από όπου η σημερινή έννοια.
Μπορεί, βέβαια, να μου πει κάποιος «ceci n'est pas slangue!». Ο λόγος που καταχωρίζω το λήμμα (πέρα απ' το να κάνω φιγούρα), είναι ότι η έκφραση είναι πολύ της μοδός για στάρλετ με το όνομα Πέτρα, Πετρούλα, όπως για την Πετρούλα Κωστίδου, και κυκλοφορεί πολύ τώρα τελευταία στα περιοδικά και την τηλεόραση ως «Πετρούλα του σκανδάλου».
1.H Πετρούλα του σκανδάλου αναστατώνει το star system.
(Playboy)
- Η πολλή Πετρούλα (του σκανδάλου) ... τυφλώνει!
[...]
Εν ολίγοις, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή (πλην ελαχίστων). Αλλά αν ορισμένοι θέλουν να μεγαλουργήσουν στον τομέα των «νταβατζήδων». Αν το «επιχειρηματικό τους δαιμόνιο», αντίστοιχο των «βλαχοδήμαρχων» της εκάστοτε «Πετρομαγούλας», εξαντλείται στον εξευτελισμό κακόμοιρων κοριτσιών και αγοριών που οι «ξύπνιοι» διευθυντάδες τα κρεμάνε στης AGB το κάγκελο. Αν τα διαφημιστικά τους έσοδα κυμαίνονται ευθέως ανάλογα με τον σεξιστικό προτεσταντισμό του «μετεωρολογικού» δελτίου (του κακού τους) του καιρού. Κι αν, τελικά, η ύψιστη καταξίωσή τους είναι να αναδεικνύονται «ευφυείς» πραματευτάδες του εμπορίου της βλακείας και της αυτοϊκανοποιούμενης ονείρωξης, γιατί θα πρέπει να το κάνουν μέσω των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, που - αν δεν κάνουμε λάθος - παραμένουν, βάσει του Συντάγματος, δημόσια περιουσία;
(Ριζοσπάστης).
