Tagged definitions (9)
Showing 1-9 from 9

Παιδικό παιχνίδι (οριακά τζόγος) που παιζόταν στα Γιαννιτσά, κυρίως με αυτοκόλλητα Panini. Στόχος του παιχνιδιού ήταν να συγκεντρώσει ο παίκτης τους περισσότερους πόντους (που ονομάζονταν "γκάρος") και να κερδίσει όλα τα αυτοκόλλητα των αντιπάλων του.

Κανόνες του παιχνιδιού "Γκάρος"

Απαιτούμενα υλικά: Μια στοίβα αυτοκόλλητα (Panini ή άλλα) για κάθε παίκτη, γυρισμένα ανάποδα (με την εικόνα προς τα κάτω).

Αριθμός παικτών: 2 έως 3 παίκτες.

Προετοιμασία: Κάθε παίκτης δημιουργεί μια στοίβα με τα αυτοκόλλητα του, την οποία τοποθετεί μπροστά του, με την όψη των αυτοκόλλητων κρυμμένη (ανάποδα). Καθορίζεται η σειρά παιξίματος με τη χρήση των λέξεων:

• "Γκάρος": Ο παίκτης που θα παίξει τελευταίος.
• "Ημίγκαρος": Ο προτελευταίος.
• "Σαλίγκαρος": Ο πρώτος.

Πώς παίζεται: Ο πρώτος παίκτης ("Σαλίγκαρος") γυρίζει το πάνω-πάνω αυτοκόλλητο της στοίβας του και το πετάει στο κέντρο (π.χ., σε ένα τραπέζι ή στο έδαφος). Ακολουθεί ο επόμενος παίκτης με τη σειρά του, ο οποίος κάνει το ίδιο: ρίχνει το πάνω-πάνω αυτοκόλλητο της δικής του στοίβας. Το παιχνίδι συνεχίζεται κυκλικά, με κάθε παίκτη να ρίχνει το επόμενο αυτοκόλλητο της στοίβας του στο κέντρο.

Πώς κερδίζονται οι πόντοι (Γκάρος): Εάν το τελευταίο ψηφίο του αριθμού στο αυτοκόλλητο που ρίχνει ένας παίκτης είναι ίδιο με το τελευταίο ψηφίο του αριθμού του αυτοκόλλητου που έπαιξε ο προηγούμενος παίκτης, τότε αυτό είναι "Γκάρος" και κερδίζει 1 πόντο. Ο παίκτης πρέπει να φωνάξει "ΓΚΑΡΟΣ!" για να μετρήσει ο πόντος.

Ειδικοί κανόνες: Εάν συμβεί "Γκάρος" κατά την πρώτη γύρα (όταν όλοι οι παίκτες έχουν ρίξει μόνο 1 αυτοκόλλητο), τότε ο πόντος ΔΕΝ μετράει εκτός και αν ο παίκτης που φώναξε "Γκάρος" συμπλήρωσε τη φράση: "Γκάρος και μετράν τα πρώτα!" Τέλος παιχνιδιού: Όταν όλοι οι παίκτες παίξουν όλα τα αυτοκόλλητά τους, το παιχνίδι τελειώνει.

Νικητής: Ο παίκτης που έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους (γκάρος) στο τέλος του παιχνιδιού είναι ο νικητής. Ο νικητής κερδίζει όλα τα αυτοκόλλητα που παίχτηκαν από τους αντιπάλους του.

Σημείωση: Το παιχνίδι είναι περισσότερο διασκεδαστικό όταν παίζεται με πολλούς παίκτες και μεγάλες στοίβες αυτοκόλλητων!

Παιδική συνήθεια που συναντήθηκε στα Γιαννιτσά, κατά την οποία όποιος ήθελε να ξεφορτωθεί παλιά χαρτάκια, όπως κάρτες Yu-Gi-Oh, Pokémon ή αυτοκόλλητα Panini, τα πετούσε ψηλά στον αέρα ή από κάποιο υπερυψωμένο σημείο (π.χ. μπαλκόνι), φωνάζοντας τη λέξη "ΓΙΑΧΜΑΝ". Ο σκοπός ήταν να τα χαρίσει στους φίλους του με έναν διασκεδαστικό και θεατρικό τρόπο.

Σεξουαλική πράξη μερακλήδων που συχνάζουν σε ιστορικά μπαρς της Αθήνας

Ο σφίχτης body-builder που έχει γυμνασμένους κοιλιακούς τύπου εξαπάκετο στο οποίο με λίγη φαντασία μπορεί κάποιος να παίξει τρίλιζα.

1. Χαρακτηρισμός Ρουμελιωτών, όπως οι Αγρινιώτες ή οι κάτοικοι της Σπερχειάδας με έφεση στην παρασκευή και κατανάλωση κοκορετσιού. (Δες).
   1. Οι κοκανοϊμανείς, επειδή η κόκα σλανγκίζεται ως κοκορέτσι.
   2. Αυτοί που έχουν πάθος με το ποδοσφαιράκι που λέγεται και κοκορέτσι και κυρίως οι άσχετοι παίκτες που δεν επικεντρώνουν στην μπάλα, αλλά γυρίζουν μηχανικά τους "σουβλισμένους" παίκτες σαν σούβλα.

Το σινάφι των αθλητών, κατά το πρότυπο της λέξης αληταριό. Ο όρος έχει ελαφρά μειωτικό (ή και κάπως συνένοχο) τόνο.

Συνέντευξη με ένα αθληταριό

https://www.facebook.com/groups/maikprokomotini/

1. Επιτραπέζιο παιχνίδι που είναι σκάρτο, μάπα.

Η μονολεκτική εκδοχή της φράσης «ψήσου για τίτσου». Γιατί όταν σε έχει πιάσει η γκάβλα να παίξεις, δε μπορείς να λες πολλές κουβέντες. Απαντάται και ως ψήτσου. Φυσικά δεν υπάρχει β' πληθυντικό στην έκφραση, γιατί πάντα ένας είναι ο ξενέρωτος που δεν ψήνεται να παίξει.

Ένα ηλίθιο παιχνίδι συναναστροφής, παρόμοιο με την μπουκάλα, το οποίο παιζόταν κατά κόρον στα παιδικο-εφηβικά πάρτυ των Εβδομήνταζ κι έπειτα, αλλά οι παλιμπαιδίζοντες -καθότι εν απογνώσει- μεσόκοποι μπάκουροι όλων των φύλων το παίζουν ακόμα στις μέρες μας, όπως και την μπουκάλα...

Δεν είναι τόσο "διασκεδαστικό" όσο η μπουκάλα όμως, παίρνει πιο πολύ χρόνο κ δεν έχει το σασπένς της ρώσικης ρουλέτας... Τέλος πάντων από την παρέα όλοι κάνουν εκ περιτροπής την Πυθία, τουτέστιν ως Πυθία κάθονται σε μια καρέκλα με τα μάτια δεμένα για να μην βλέπουν αλλά μόνο να μαντεύουν την απάντηση του ηλίθιου ερωτήματος του κοινού: "Τι θα κάνει ο Κύριος στην Κυρία;"

Ο Κύριος και η Κυρία (κάθε φορά κι άλλοι, δηλ. ερώτημα και ζευγάρι) είναι επιλεγμένοι από τον βοηθό της Πυθίας (εδώ κάτι δεν θυμάμαι, όποιος ξέρει ας δώσει στοιχεία...) και ακολουθούν υποχρεωτικά τις συμβουλές της Μύστριας. Λέει λοιπόν η Πυθία, σε ύφος τρανς: "Θα τον φιλήσει στο στόμα με γλώσσα και με σάλιο" ή "η Κυρία θα δείξει τα βυζιά της στον Κύριο" και τέλος πάντων τέτοια. Ε και ο Κύριος και η Κυρία δεν έχουν άλλη επιλογή, κάνουν προς μεγάλη τους ευτυχία ή δυστυχία όσα επιτάσσει ο λόγος της Πυθίας.

Στην καλύτερη περίπτωση βγάζεις γκόμενο ή γκόμενα, ή ικανοποιείς τα απωθημένα σου (η Πυθία είναι μιλημένη συνήθως, όπως γινόταν σε όλα τα σοβαρά μαντεία) ή, αν σου κάνουν καζούρα επειδή ξέρουν πόσο σιχαίνεσαι τον Τάδε για έτερο ήμισυ, μένεις πχ με μια γεύση ανεπιθύμητου σάλιου για τα επόμενα 39862643713 χρόνια της ζωής σου.

Τέτοια πράγματα συνέβαιναν και συμβαίνουν. Και άλλα πολύ πιο εξτρήμ επίσης, αλλά αυτά σε επόμενο λήμμα.