Definitions (28354)
Showing 6131-6140 from 28354

Δεν αναφερόμεθα στον μικροτσούτσουνο ή στον τιποτένιο, αλλά στην ισοπαλία στο σκάκι. Όπως γνωρίζουν καλά οι αναγνώστες του σλανγκρρρ, οι σκακιστές είναι σλανγκαδόροι πρώτης. Έστω κι αν συχνά μένουν πίσω σε άλλα επιτραπέζια. Περισσότερα, εδώ.

Εκ του λατινικού nullus (κανένα).

Ασίστ: betatzis και ironick.

Κοίλωμα στρογγυλού ή ελλειψοειδούς σχήματος που δημιουργείται από καταβύθιση του ασβεστολιθικού πετρώματος μιας περιοχής. Οι συνηθισμένες διαστάσεις μιας δολίνης είναι διάμετρος 20-50 μ. και βάθος 5-10 μ.

Αυτά στην γεωλογία.

Στην σλανγκ δολίνη καλείται η πρωκτική οπή, η οποία δια της μακρόχρονης αμφίδρομης χρήσης έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά της ομώνυμης γεωλογικής ταύτης.

Κατ' επέκταση ο όρος χαρακτηρίζει και τον φέροντα την δολίνη. Απαντάται δε κυρίως σε θηλυκά (για σερνικά δεν κοίταξα, αλλά φαντάζομαι ισχύουν ανάλογα).

Η έκφραση έχει καθιερωθεί κυρίως σε σχέση με το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο, που αναφέρεται στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την πορεία του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Όταν λέμε «μακρύ ζεϊμπέκικο του τάδε» ή «για τον τάδε» περιγράφουμε μια διαδικασία αργή και βασανιστική και εντέλει μάλλον μοναχική, όπως άλλωστε μοναχικός είναι και ο χορός του ζεϊμπέκικου. Ενίοτε θυμίζει το «η άνοδος και η πτώση του τάδε» με την έννοια ότι περιγράφουμε την μοναχική πορεία της ζωής ενός ανθρώπου που γνώρισε την δόξα του κόσμου τούτου μόνο για να περιπέσει στο τέλος στην αποτυχία και την μοναξιά. Άλλοτε πάλι δεν υπάρχει άνοδος, αλλά μόνο πτώση. Ή, έστω, τονίζουμε ότι η επώδυνη διαδρομή θα έχει πάρα πολλά επεισόδια, οπότε πρέπει να οπλιστεί κανείς με υπομονή μάλλον απέλπιδα.

Πάσα: Vrastaman από το μακριά βόλτα, μακρύς περίπατος.

Οι δόσεις πληρωμής που δεν είναι και τόσο σίγουρο οτι θα αποδοθούν...

Χαρακτηρισμός οικοδομής όταν βρίσκεται στην φάση κατασκευής των τούβλων, πριν αρχίσει το σοβάντισμα δηλαδή.

Ετυμολογείται από το τουρκικό «καρά» = μαύρο + γιαπί.

Η εξόχως ευειδής γυναίκα, το καυλόμουνο.

Δεν περιγράφω άλλο.

Πάσα: krepsinis.

Η φράση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως απειλή, είτε ως προειδοποίηση, προς κάποιον ο οποίος εκνεύρισε / προσέβαλε τον υβρίζοντα ή προς κάποιον ο οποίος έκανε ένα σοβαρό λάθος, αντίστοιχα.

Συγκεκριμένα:

• Όταν η φράση χρησιμοποιείται ως απειλή, μπορούμε με ασφάλεια να θεωρήσουμε πως ο υβρίζων έχει φτάσει στα όριά του. Ο στόχος της ύβρεως του επιτέθηκε ψυχικώς, λεκτικώς ή σωματικώς και ξεπέρασε τα όρια ανοχής του, με αποτέλεσμα ο υβρίζων να προβεί στην εκτόξευση της προαναφερθείσας απειλής. Παρά τον ήδη εμφατικό τόνο της έκφρασης, ο απειλών, μπορεί να προσθέσει δραματικότητα και να εντείνει το στοιχείο του εκφοβισμού/πρόκλησης, προσθέτοντας το «τώρα» στην αρχή της φράσης και ένα κοσμητικό επίθετο στο τέλος της, ήτοι «τώρα τη γάμησες καριόλη!»
• Από την άλλη, η φράση χρησιμοποιείται και ως προειδοποίηση προς κάποιον ο οποίος έκανε κάποιο σοβαρό λάθος και τον προετοιμάζει ψυχικά για να υποστεί τις βαρείες συνέπειες των πράξεών του. Εκφέρεται συνήθως από κάποιο πρόσωπο κοντινό στον δέκτη της έκφρασης, με ήρεμο και συγκαταβατικό τόνο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το από που προέρχεται η έκφραση, η οποία, κατά πάσα πιθανότητα, άρχισε να χρησιμοποιείται χάριν συντομίας, αντικαθιστώντας κάποια άλλη ολοκληρωμένη μορφή της. Πιθανοί πρόγονοι της έκφρασης:

α) Τη γάμησες την τύχη σου.
β) Τη γάμησες τη ζωή σου.
γ) Τη γάμησες τη Λάουρα και τώρα θα σε σπάσω στο ξύλο βρωμιάρη.

Από το Δ.Π.: Vrastaman

Ευφημισμός που χρησιμοποιούν Καθολικοί για να αιτιολογήσουν περιστασιακούς «ανεξήγητους» θανάτους στα σκληροπυρηνικά μοναστήρια τους.

Τα θύματα της μοναστηριακής αλλεργίας είναι άτομα τα οποία είτε πάσχουν από κάποιο θανατηφόρο αφροδίσιο νόσημα, είτε είναι χρήστες ναρκωτικών και καταφεύγουν στο μοναστήρι για να αποφύγουν την κατακραυγή της θρησκόληπτης Καθολικής κοινωνίας. Όταν τελικά αποβιώσουν, τα αίτια θανάτου προσδιορίζονται ως μοναστηριακή αλλεργία, καθώς είναι αδύνατον τέτοιες αμαρτωλές και κολάσιμες συμπεριφορές να συνδέονται με το όνομα του Κυρίου.

Ο παντελώς ασήμαντος και τιποτένιος άνθρωπος, αυτός που είναι ακόμη πιο ουτιδανός κι από ένα μυγοκούραδο ή ένα μυγόχεσμα.

Μικρή συνήθως (ή και μεγάλη) ποσότητα φτηνού οινοπνευματώδους, συνήθως κρασιού, που πίνει κανείς σε μη προβλεπόμενη ώρα.

Πιθανότατα η έκφραση είναι μεταφορά από άλλα σκονάκια (πρέζα ή χασίς) διότι το σκονάκι ήταν επίσημη φαρμακοτεχνική μορφή στις παλιές φαρμακοποιίες, μαζί με τα καταπότια, τους τροχίσκους κ.α. Φτιάχνονταν από απλό φύλλο χαρτιού που τυλιγόταν κατάλληλα.