Definitions by Khan (2354)
Showing 1911-1920 from 2354

1. Οι κοκορετσάδες! Από την εποχή της Τουρκοκρατίας το προσωνύμιο (παρατσούκλι) των κατοίκων της Σπερχειάδας, είναι «κοκορετσάδες»! Ως γνήσιοι Ρουμελιώτες, οι Σπερχειαδίτες δεν έπαψαν ούτε στιγμή να τιμούν το παρατσούκλι τους! Μάλιστα, την εποχή των «Τρελών Αγελάδων» όταν η Κομισιόν εξέδωσε οδηγία για μη κατανάλωση εντοσθίων, οι Σπερχειαδίτες γελούσαν, συνεχίζοντας βέβαια να απολαμβάνουν τον ξεχωριστό – λαχταριστό μεζέ τους! (Lamia Now).
2. Οι κοκορετσάδες που το παιζουν εφοπλιστες (δυο βραχάκια για 5 μοετ να πουλησουμε μουρη μπας και μας κατσει κανενα ανερχομενο μοντελακι..),οι τοκολυφοι και βασικοι οι γιοι τους, το μαυρο χρημα και κοιτωντας δεξια αριστερα μην σκάσει καμια σφαίρα ή καμία σύλληψη δημοσια.... Τα παιδάκια που το παιζουν μπράβακια από την ντόπα στα GYM και ψάχνουν φορτωμένη 40αρα για ζιγκολικι και καμια @@μητη πιτσιρίκα που θα πει "ουάου" και που κλεινουν τραπέζια ανά δεκάδα με 20 ευρω το ατομο(ενα μπουκάλι μίνιμουμ φρι) αλλά αισθάνονται κατι μεταξύ Ανιέλι και Νιάρχου και οποια τσιμπησει.... Αμαξι από την εκθεση αυτοκινήτου ή του μπαμπα αν δεν το πήραν σε ντου της δίωξης ή του ΣΔΟΕ και κοριτσάκια που αναζητουν τον χρυσό χορηγό για γάμο και σχέση ή έστω για το μήνα και την βραδινή έξοδο ελπίζοντας να μην είναι πιεστικός και θέλει κρεβάτι...Οποια έχει μάθει στα κοκορέτσια αναγκαστικά κάθεται βέβαια.... (Red Hoops).
3. Παίξε μπάλα ρε κοκορετσά που μόνο να γυρίζεις τη σούβλα ξέρεις.

Οι αγριμιώτες φωναζουν πέστε κάτω γιατι έρχεται 5αρα. Ευγενική χορηγία σε όλους τους κλακαδόρους του χβ και του μάγου της ερμιονίδας. (Εδώ).

Κορακογάμηδες, πώς βρίζονταν οι οικισμοί μεταξύ τους. (Εδώ).

Με στείλανε στους γκαμηλοκουδουνάδες.

Εγώ πάντως ως παιδί πρόλαβα τους σκυλοσκατάδες να μαζεβουν κόπρανα για τα βυρσοδεψεία. Ωραίες εποχές που μας τέλειωσαν όταν όλοι θέλαν να γίνουν σαν την Αθήνα. (Εδώ).

Απ' τη λαλιά τον κόβω για Γάλλο.

1. Ένας λασκαράτος είμαστε όλοι σε τούτο το κουρλονήσι, κι όποιος παριστάνει τον «κανονικό», πάρτε ένα σίκλο με νερό και αμολάρετέ τον πάνω του. (Εδώ).
2. Εκεί, που το βανάκι δεν θα έκανε πια δρομολόγια στην πολύβουη πόλη, αλλά ονειρεμένες βόλτες στο κακοτράχαλο, λατρεμένο «κουρλονήσι» μας. (Εδώ).
3. Λένε πως η Κεφαλονιά είναι το νησί των τρελών. Κουρλονήσι την ονοματίζουν. Κι’ όλους τους Κεφαλονίτες κουρλούς μας αποκαλούν. Για να πούμε την αλήθεια δεν έχουν και άδικο. Η τρέλα έχει την έδρα της σ’ αυτό το νησί. Όμως είναι μια τρέλα όμορφη. Μια τρέλα ακίνδυνη. Μια τρέλα γεμάτη σάτυρα και γέλιο. (Εδώ).

-Πώς πάνε οι προετοιμασίες για τον γάμο; -Προχωράνε -Πού βρίσκεστε τώρα, τι κάνετε; -E τώρα σβήνουμε ιστορικά στον chrome, διαγράφουμε δεύτερα και τρίτα ακάου. (Εδώ).

Αυτή η ιστορία δεν είναι για επίδειξη, δεν είναι για μοίρασμα, δεν είναι των κορεκτόρων της αλληλεγγύης, ούτε για το ευαισθησιόμετρο του καθενός, τώρα που η αλληλεγγύη δεν είναι υπόθεση των λίγων αλλά ξεκάθαρα των πολλών, των όλων. Είναι μια ιστορία δική μου, είναι μια από τις κραυγές αγωνίας των ανώνυμων αλληλέγγυων που δε θέλουν τίποτα άλλο παρά να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι σώοι στους προορισμούς τους. (Από Φέισμπουκ)

1. Τα ανερυθρίαστα "χρυσόπαιδα"! Κάποιοι θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή. Αντε, επειδή είναι υποτίθεται άγιες μέρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να κρύβονται στα σπίτια τους και να μην τολμούν να πηγαίνουν ούτε στο μπακάλη της γειτονιάς τους. Κι όμως, τα απανταχού "golden boys" βγαίνουν, το ένα μετά το άλλο, από το "καβούκι" τους και είτε δηλώνουν αδικημένα ( π.χ. Χ. Χατζηεμμανουήλ του ΟΠΑΠ) είτε υποβαθμίζουν χώρες (βλ. Standard & Poor's)... (Εδώ).
2. Η κρίση δημιουργήθηκε επειδή μερικά χρυσόπαιδα (εγώ κ@λ@παιδα θα τα έλεγα αλλά τέλος πάντων) της wall street βρήκαν τον τρόπο να κάνουν την χασούρα κέρδος. (Εδώ).
3. Η κατάσταση με τον "αεριτζίδικο" καπιταλισμό, θυμίζει την παλιά ρήση του Μάρξ: "ο καπιταλιστής θα πουλήσει ακόμα και το σκοινί για να τον κρεμάσουν". Ακόμα κι εάν υπήρχε η δυνατότητα να "μετριαστούν" λιγάκι τα "χρυσόπαιδα", προκειμένου να σταθεροποιηθεί το σύστημα, αυτό αντίκειται στην απλή κυρίαρχη καπιταλιστική λογική του κέρδους. Τα "χρυσόπαιδα" έχουν την εξουσία και θα τινάξουν αδίστακτα τα πάντα στον αέρα εάν κάπου μυριστούν ψητό. Ακόμα κι εάν από αυτήν την εξέλιξη "ροκανίσουν" το κλαδί στο οποίο κάθονται... (Εδώ).