Tagged definitions (5850)
Showing 871-880 from 5850

Αυξάνω κάτι αισθητά, προκαλώντας σεκλέτια.

Αναφέρεται κυρίως σε τιμές προϊόντων ή εργαστηριακών εξετάσεων και αναγράφεται σχεδόν πάντα εντός εισαγωγικών.

Συμπλήρωμα στον τσιμπάω τση Ironick.

Το αγαπημένο Μείζον Ελληνικό Λεξικό δίνει το ρήμα «ξενερώνω» ως συνώνυμο του «ξενερίζω».

Παραθέτω αυτούσιο τον ορισμό: χάνω τα νερά μου, παραπλανιέμαι / βγαίνω πάνω από την επιφάνεια του νερού / συνέρχομαι από μεθύσι / (μτβ) αλλάζω το νερό δοχείου.

Σε ό,τι αφορά την σύγχρονη κοινή χρήση του ρήματος, υποπτεύομαι ότι έχει να κάνει συνεκδοχικά με τον ορισμό περί μέθης, αφού, όπως και να το κάνουμε, άμα περάσει η ευδαιμονία του οινοπνεύματος, όσο να πεις, ξενερώνεις!

Άδεια λόγια χωρίς νόημα. Από την εικόνα του γουδιού που χτυπάει κανείς ενώ είναι άδειο.

Το λέμε όταν πιάνει τον άλλο ακατάσχετη φλυαρία. Από το ότι η κατανάλωση του φυτού της γλυστρίδας προκαλεί διάρροια, που συνοδεύεται από χαρακτηριστικούς ήχους προς τους οποίους παρομοιάζεται η κουβέντα του φλύαρου.

Το τραμπούκο είναι λέξη ισπανική και σημαίνει κοίλο πνευστό οργανό και λόγω του σχήματος του έλεγαν έτσι και αργότερα τα πούρα Αβάνας.

Στην Ισπανία, το λοιπόν, μια ορισμένη εποχή επικράτησε η συνήθεια τις παραμονές των εκλογών να προσφέρουν οι υποψήφιοι πούρα για να καλοπιάνουν τους ψηφοφόρους. Και έτσι το πούρο έφτασε να σημαίνει τρόπος δωροδοκίας. Όσοι δεχόντουσαν το πούρο,την δωροδοκία αυτή, τους αποκαλούσαν περιφρονητικά τραμπούκους.

Ό,τι και το κερατάς και δαρμένος, δηλαδή ο απόλυτος λούζερ που υφίσταται και τον ηθικό εξευτελισμό και την υλική ζημία, αντί να αντισταθμίσει τουλάχιστον την ξεφτίλα με κάποιο υλικό κέρδος, ως έδει.

Παλιός χαρακτηρισμός για τον Εθνικό Κήπο της Αθήνας.

Μέχρι πριν μερικά χρόνια είχε πολλές πάπιες στην κεντρική λιμνούλα του, και εκεί μαζεύονταν οι μαμάδες με τα παιδάκια, για να δούνε και να ταΐσουνε τις πάπιες με τσουρέκια και κουλούρια που αγοράζαν από τον κυριούλη που τα πούλαγε καρφωμένος στο ίδιο σημείο επί δεκαετίες. Ήταν πάντα η χαρακτηριστικότερη ατραξιόν του κήπου και η πιο αθώα, συγκρινόμενη με το άθλιο μικρο-zoo και κυρίως με τα τρισκακόμοιρα λιοντάρια που ζούσαν εγκλωβισμένα σε έναν απειροελάχιστο χώρο -έως που πέθαναν ρημαγμένα και τρελά, κάπου μέσα στα ενενήνταζ...

Ως εκ τούτου, έμεινε να λέμε «πάμε στις πάπιες» αντί «πάμε στον Κήπο».

Ακόμα παλιότερα, τότε που ακόμα δεν υπήρχαν παιδότοποι, παιδικές χαρές, «φουσκωτά» και λοιπές κρυάδες -καθώς υπήρχαν πολλές αλάνες και η μαρίδα εκτονωνόταν εκεί, ο Κήπος (και το Ζάππειο παραδίπλα) ήταν από τα λίγα μέρη που διέθεταν κούνιες και άλλα τέτοια κόλπα. Τότε λέγαμε επίσης «πάμε στις κούνιες».

πάσα: Nick

Ο πολύ τριχωτός άντρας. Λέγεται και για γυναίκες.

Δεν λέμε «μαϊμού» , λέξη η οποία παραπέμπει σε πονηριά, τσαχπινιά ή σε ασχήμια προσώπου, ούτε λέμε «χιμπαντζής», που παραπέμπει σε χοντροκοπιά και νεαντερτάλια συμπεριφορά. Ο μπαμπουίνος είναι η ειδική λέξη για την τρίχα.

Προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα. Εδώ οι πολύ χαρακτηριστικοί στίχοι, που είναι όλοι ένας κι ένας.

Η έκφραση βασικά λέγεται όταν κάποιος ψεύδεται ασύστολα μπροστά στα μούτρα σου. Και ξέρει ότι ξέρεις ότι ψεύδεται, αλλά εξακολουθεί να το κάνει γιατί φαίνεται ότι αυτή είναι στις περιστάσεις η καλύτερη λύση για αυτόν και επιπλέον ποντάρει ότι θα είσαι αρκετά μαλάκας για να μην αντιδράσεις δραστικά, παρά μόνο μεμψίμοιρα.

Επίσης, λέγεται σε περιπτώσεις που κάποιος είναι κερατάς και δαρμένος, δηλαδή και έχει αδικηθεί, αλλά και κατηγορείται από πάνω. Λ.χ. όταν έχεις να κάνεις με τους Πάγκαλους του κόσμου τούτου.

Ο Μέλλοντας Χρόνος είναι ενδιαφέρων. Γιατί κάποτε και όχι ήδη τώρα, αφού ο λέγων την έκφραση θεωρεί ότι έχει ήδη πιαστεί μαλάκας; Ίσως εννοείται ότι στο Μέλλον θα του προσαφθεί ρητώς από την ιστοριογραφία ότι αυτό που τώρα άφησε να γίνει είναι μαλακία. Ίσως εννοείται ότι με την τωρινή μαλακία απλώς αδικήθηκε, αλλά δεν του έχει τελεσίδικα αποδοθεί η ρετσινιά του μαλάκα, το οποίο πάντως πρόκειται να συμβεί στο μάλλον, αν συνεχίσει στην ίδια πορεία. Πάντως η χρήση του Μέλλοντα κάνει την χρήση της έκφρασης ιδιαίτερα πρόσφορη σε περιόδους απαισιοδοξίας για το μέλλον, όπως καλή ώρα η τωρινή, όπου υπάρχει η διάχυτη εντύπωση ότι τα χειρότερα έρχονται.

Εξ ου και, ενώ ο Μηλιώκας έγραψε τους στίχους κατά την ένδοξη εϊτίλα, για πολλούς νοσταλγικό παράδεισο, για άλλους υπερεκτιμημένη α πουστεριόρι, γι' άλλους αιτία των τωρινών μας δεινών, η έκφραση γίνεται πολύ της μοδός στις μέρες της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, καθισταμένη ένα από τα μότο της, και θεωρείται ολοένα και πιο προφητική.

Στο Δ.Π. υπό allivegp.

Ειρωνική ατάκα που πετάμε όταν ακούσουμε κάποιον στην παρέα να επικαλείται τον θεό ή τον χριστό -ο οποίος είμαστε εμείς, εννοείται. Επιλογικό -μετά από αυτό η κουβέντα έχει γαμηθεί, άντε να πέσει κανα φατούρο.

Παλιό, παμπάλαιο.

Το λέμε και γενικότερα, όχι μόνο ως ψευδοθεός, αλλά ως οποιοσδήποτε ψευδο-. Απαντάται κυρίως ως ατάκα, ή, ακόμα συχνότερα, ως τίτλος ποστ, άρθρου, κλπ. από τα οποία ο γούγλης είναι γεμάτος.