Tagged definitions (8)
Showing 1-8 from 8

Όρος της punk και metal κοινότητας που βρίσκεται όμως ακόμα σε μικρή ηλικία ή που αποτελείται από κατσαπάνκηδες και ποζέρια. Βασικά είναι το mosh. Θρυλικό στις χοροσπερίδες και στις συναυλίες, ειδικά με fear of the dark και αντίδραση.

Λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το ακραίο heavy metal (death, black, grindcore). Ο λόγος είναι οι πολλές distorted κιθάρες και τα brutal φωνητικά που σε κάνουν να θες να ρίξεις στο συγκρότημα τέζα.

Ο πιουρίστας μεταλλάς, ο άνθρωπος που δεν ακούει μουσική heavy metal γενικά αλλά πάρα πολύ συγκεκριμένα. Τόσο συγκεκριμένα, που τα ακούσματα του χατζημεταλλά, περιορίζονται αυστηρά σε ένα μόνο συγκρότημα, από το οποίο ακούει αυστηρά ένα μόνο δίσκο τους, συνήθως τον πρώτο τους (όμως δεν πρεπει να συγχέεται με τον πρωτοδισκάκια). Σπάνιες περιπτώσεις χατζημεταλλάδων που ακούν μόνο ένα τραγούδι έχουν αναφερθεί αλλά δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Τα αγαπημένα συγκροτήματα των χατζημεταλλάδων είναι παλιά και σε καμία περίπτωση μεταγενέστερα του 1983.

Ο χατζημεταλλάς έχει πλούσια γνώση της μέταλ σκηνής ούτως ώστε να διαθέτει πληθώρα επιχειρημάτων κατά την αιτιολόγηση της απόρριψης οποιουδήποτε άλλου συγκροτήματος, πέραν του αγαπημένου του. Οι βαθιές γνώσεις του στη μέταλ δισκογραφία συνήθως εμπνέουν δέος στους μέταλ κύκλους και έτσι απολαμβάνει τον σεβασμό των άλλων μεταλλάδων. Η επιμονή του και η αμετακίνητη άποψη του, καθιστούν απαγορευτική, χρονοβόρα και εξοντωτική οποιαδήποτε (γραπτή ή προφορική) διαδικασία διαφωνίας μαζί του, γεγονός που αποθαρρύνει άλλους μεταλλάδες να τον κάνουν παρέα, αφού τους κάνει δυσάρεστη την βασική τους ψυχαγωγία, τον τσακωμό για τα συγκροτήματα.

Η εμφάνιση του χατζημεταλλά είναι η τυπική μεταλλάδικη με μακρύ μαλλί, στενό τζιν και μπλούζα συγκροτήματος και συνήθως είναι σε ηλικία άνω των 40. Το μόνο χαρακτηριστικό που τον προδίδει είναι ότι φορά πάντα μπλουζάκι συγκεκριμένου συγκροτήματος και τίποτα άλλο. Αν ασχολείται και με ποδόσφαιρο, στο 99% των περιπτώσεων είναι ΑΕΚ και έχει να πει πολλές ιστορίες από την σκεπαστή.

Ο χατζημεταλλάς είναι γνωστός στον κύκλο του με το μικρό του όνομα το οποίο πάντα συνοδεύεται από το μοναδικό αγαπημένο του συγκρότημα. Πχ ο Γιώργος ο Judas, ο Θανάσης ο Maiden κλπ. Συνήθως δεν έχουν αδέλφια, γεγονός που μελετήθηκε από κοινωνιολόγους οι οποίοι συμπέραναν ότι η ύπαρξη αδελφών προάγει την διαλλακτικότητα. Θηλυκές χατζημεταλούδες δεν παρατηρούνται πλέον και πιθανότατα έχουν εκλείψει.

Ετυμολογικά το λήμμα προέρχεται από την πρόθεση χατζής στη λέξη μεταλλάς. Ο όρος Χατζής, (αραβικά Χάτζι), απαντάται εθιμικά ως προσωνύμιο μουσουλμάνων και χριστιανών, σημαίνοντας το προσκύνημα που έχει κάνει αυτός που το φέρει, στον ιερό τόπο της θρησκείας του. Ομοίως για να χαρακτηριστεί κάποιος, γνήσιος χατζημεταλλάς, (και όχι απλός κολλημένος μεταλλάς), θα πρεπει να έχει πραγματοποιήσει ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω προσκυνήματα:

1. Να έχει παρευρεθεί στην συναυλία των Iron Maiden στο γήπεδο της ΑΕΚ (διπλοί μπόνους πόντοι) ή τους Motorhead στο γήπεδο του Σπορτιγκ το 1988. Να έχει το εισιτήριο σε κορνίζα στα εικονίσματα.
2. Να έχει κάνει χεντμπανγκιν στη Βικτώρια. Αν δεν την πρόλαβε θα πρεπει να έχει γράψει αρκετές νύχτες σε Όμπρε και Χωρίς Ανάσα.
3. Να έχει τουλάχιστον 7 καλοκαίρια στο κάμπινγκ της Ίου. Από αυτά τουλάχιστον 4 να έχουν πραγματοποιηθεί στη δεκαετία του ’80.

Ο χατζημεταλλάς αν και γνωρίζει πολύ κόσμο, είναι συνήθως πολύ μοναχικό άτομο. Επειδή ζευγαρώνει σπάνια, τείνει να εξαφανιστεί. Στον σύγχρονο καταιγισμό διαφορετικών ακουσμάτων και πληροφοριών, είναι ένα από τα τελευταία δείγματα μουσικά αγνών και πολιτισμικά αμόλυντων ανθρώπων, και θα πρεπει να προστατευθεί.

Το ξύσιμο είναι μία ακόμη τεχνική παιξίματος της ηλεκτρικής (κατά κανόνα) κιθάρας, στην οποία ο (οι) κιθαρίστας (-ες) παίζει σε ταχύτατο ρυθμό είτε συγχορδίες πέμπτης είτε μεμονωμένες ή διπλές χορδές (στα μπάσα ή στα πρίμα) με μονοπενιά ή διπλοπενιά (alternate picking ή downstrokes), ενώ έχει τιγκάρει τα πρίμα και έχει εξαφανίσει τα μεσαία του ενισχυτή και της κιθάρας του. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα αυτού του παιξίματος είναι ένας οξύς, χαοτικός και ενίοτε ψυχρός ήχος, ο οποίος μπορεί να γίνει εξαιρετικά ενοχλητικός για το ανθρώπινο αυτί (για το ζωικό δεν το συζητάμε...), ιδιαίτερα σε συναυλιακό περιβάλλον ηχητικού εξοπλισμού και κάλυψης αμφιβόλου ποιότητας, ή σε παλιότερες παραγωγές μέταλ δίσκων. Το ξύσιμο αποτελεί στάνταρ χαρακτηριστικό του παιξίματος συγκροτημάτων που ανήκουν στον ακραίο χώρος τη μέταλ μουσικής, αλλά συναντάται επίσης και σε πανκ / χάρντκορ χώρους.

Το ακουστικό αποτέλεσμα του ξυσίματος περιγράφεται πολλές φορές ως τζιτζίκια.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να γίνει μία διευκρίνηση: το ξύσιμο είναι ουσιαστικά απλά μία ακόμη εκτελεστική τεχνοτροπία, ένας άλλος τρόπος να παίξεις κάποια ριφάκια. Λόγω όμως του μεγάλου κύματος των βλακμεταλλάδικων συγκροτημάτων (και κάποιων ντεθάδικων) που χαρακτηρίζονταν σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο από την έλλειψη συνθετικής πρωτοτυπίας και ταυτότητας, όσο και από τις (συχνά τραγικές) τεχνικές τους ελλείψεις ως προς το παίξιμο τους, το ξύσιμο κατέληξε να είναι συνώνυμο της κιθαριστικής / μπασιστικής κουλαμάρας. Αναληθές και άδικον, καθότι ως τεχνική χρησιμοποιείται συχνά από κιθαρίστες και μπασίστες τόσο του μεγάλου, όσο και πιο μικρού βεληνεκούς (ασχέτως αναντιστοιχίας με το πραγματικό τους ταλέντο).

Κομμάτι τύπου Iron Maiden.

Και τι εννοούμε; Οι Maiden, κάνοντας αυστηρότατη κριτική (ο γράφων είναι τεράστιος fan) είναι κάτι σαν τους Πυξ Λαξ του είδους τους. Για την ακρίβεια αποτελούν το εμπορικότερο σκέλος του New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM) που έσκασε μύτη το σωτήριον έτος 1980 στα δισκοπωλεία. Οι άλλοι δύο εκπρόσωποι του ρεύματος αυτού κινήθηκαν είτε σε πιο ροκ ήχους (Saxon) είτε σε πιο εξεζητημένες κλίμακες (Def Leppard) και ακολούθως πιο φλώρικους ήχους (λόγω του ακρωτηριασμού του χεριού του ντράμερ κυρίως). Οι Maiden, και κυρίως ο βασικός δημιουργός και μπασίστας Steve Harris, ακολουθώντας τα βήματα του μέντορά του Phil Lynott, του ανθρώπου που έβαλε στο ροκ τις κιθάρες σε primo-secondo για πρώτη φορά (μαζί ίσως με τους Wishbone Ash), έπαιξε σε έναν άδειο χώρο και κυριάρχησε.

Οι μαιηντενιές λοιπόν έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

1. απλές αιολικές κλίμακες,
2. καθαρές μελωδίες, γρήγορες το πολύ μέχρι 1/16,
3. πρίμο-σεκόντο οι κιθάρες πάνω στη βασική μελωδία με καθαρό distortion (χωρίς πολλά πρίμα και ξύσιμο).

Πάντως, είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός ότι ενώ το είδος αυτό μουσικής ήταν πρόσφορο για αντιγραφή, οι μαιηντενιές από άλλα συγκροτήματα παραμένουν μεμονωμένα κομμάτια σε κάποια άλμπουμ, και κανείς μέχρι τώρα δεν τόλμησε να βγάλει ένα ολόκληρο με ήχο maidenίζοντα.

Δάνειο από την αγγλική λέξη death (θάνατος), σχετική με το μουσικό μεταλλικό ιδίωμα του death metal.

Η ντεθιά, όμως, σαν ελληνική λέξη, πάει ακόμη παραπέρα. Η χρήση της ενδέχεται να σηματοδοτεί τέσσερα σχετικά μεν, αλλά επί της ουσίας διαφορετικά πράγματα:

1. Μία δισκογραφική δουλειά του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

2. Ένα μουσικό πέρασμα σε κομμάτι το οποίο μπορεί να παραπέμπει συνθετικά και εκτελεστικά στο συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα.

3. Ένα ολοκληρωμένο μουσικό κομμάτι δισκογραφικής δουλειάς του μουσικού χώρου της μέταλ, το οποίο χαρακτηρίζεται από την συνθετική (κατά κύριο λόγο) τεχνοτροπία του death metal, έστω και αν συνολικά ο δίσκος κινείται σε άλλα μουσικά μονοπάτια (τις περισσότερες φορές εντός του ευρύτερου μεταλλικού μουσικού ιδιώματος).

4. Οτιδήποτε μπορεί να παραπέμπει ηχητικά στα στοιχεία του συγκεκριμένου μουσικού ιδιώματος.

Τέλος, η λέξη ντεθιά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχετικά με άλλες περιπτώσεις (σχετικές ή μη με τις διάφορες μορφές τέχνης) υποδηλώνοντας μία αποπνέουσα ζοφερή, πένθιμη ή ψυχοπλακωτική διάθεση ή έκφραση. Στην περίπτωση αυτή, το ουσιαστικό μετατρέπεται στο επίθετο ντεθιάρικος (ντεθιάρικη, ντεθιάρικο).

Παρακλάδι της εγχώριας μέταλ σκηνής που χαρακτηρίζεται στο ξεκίνημά του από την άθλια μουσική, την άθλια παραγωγή και τους στίχους που μοιάζουν με κρεσέντο πολύωρης παλινδρόμησης του πέοντα κατά την τρυφερή εφηβική ηλικία. Αποτέλεσμα της απόλυτης καΐλας που διακρίνει αυτά τα συγκροτήματα είναι οι απολύτως ανοιχτοί μουσικοί (λέμε τώρα) ορίζοντες (από καφρίλες, ποζεριές και μέταλ του μπιμπερό μέχρι Μενιδιάτη και βγάλε)...

Ιδιαίτερη άνθιση παρουσίασε το ιδίωμα στο δεύτερο μισό των 90's, με κύριο βήμα την στήλη των ελληνικών κυκλοφοριών του περιοδικού Metal Hammer, στο οποίο οφείλει και την ονομασία του. Μετά το κίνημα του masturbation metal άρχισε να ξεφτίζει, όχι όμως πριν παρουσιάσει πραγματικά διαμάντια του είδους που πρεσβεύουν με ταλέντο, τέχνη και αξιοπρέπεια την πραγματική μαλακία στην μουσική, πάντα με σεβασμό στην μεγάλη εθνική μας παράδοση στον τομέα (της μαλακίας).

Βλέποντας ένα σχόλιο που είχε γίνει πιο πριν πήρα το θάρρος να γράψω γι' αυτό το μελανό σημείο στην ιστορία του μέταλ.

Χωρίς πολλά πολλά θα πρέπει να πούμε ότι ο Dave Mustaine ήταν παμπάλαιο μέλος του συγκροτήματος Metallica. Τώρα είναι στους Megadeth.

Χρησιμοποιείται κυρίως ως βρισιά και αναφέρεται σε κάποιον που είναι ζηλιάρης και προκομπλεξικός. Νομίζει ότι είναι τα πάντα και ότι μετά από αυτόοον το χάααος, το τίποτα... Σε φάσεις π.χ. όπως μια ομαδική εργασία, ο Ντέιβ Μαστέιν της παρέας γυρνάει παντού και λέει «Εγώ την έκανα μόνος μου» και «εγώ ήμουν ο βασικός πυρήνας της εργασίας» και ΤΚ9... Στην ουσία παίζει να ήταν και το παιδί για τα νερά...

Αγαπημένες φράσεις: ΕΓΩ, εμένα, μου, με αδίκησαν, είμαι, έκανα, είπα...