Tagged definitions (104)
Showing 41-50 from 104

Η έκφραση έχει καθιερωθεί κυρίως σε σχέση με το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο, που αναφέρεται στην ιστορία του Νίκου Κοεμτζή. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για την πορεία του Άκη Τσοχατζόπουλου.

Όταν λέμε «μακρύ ζεϊμπέκικο του τάδε» ή «για τον τάδε» περιγράφουμε μια διαδικασία αργή και βασανιστική και εντέλει μάλλον μοναχική, όπως άλλωστε μοναχικός είναι και ο χορός του ζεϊμπέκικου. Ενίοτε θυμίζει το «η άνοδος και η πτώση του τάδε» με την έννοια ότι περιγράφουμε την μοναχική πορεία της ζωής ενός ανθρώπου που γνώρισε την δόξα του κόσμου τούτου μόνο για να περιπέσει στο τέλος στην αποτυχία και την μοναξιά. Άλλοτε πάλι δεν υπάρχει άνοδος, αλλά μόνο πτώση. Ή, έστω, τονίζουμε ότι η επώδυνη διαδρομή θα έχει πάρα πολλά επεισόδια, οπότε πρέπει να οπλιστεί κανείς με υπομονή μάλλον απέλπιδα.

Πάσα: Vrastaman από το μακριά βόλτα, μακρύς περίπατος.

Μπινελίκωμα με μάνες. Θεωρείται το ύψιστο στάδιο ύβρεως προς κάποιον, γι' αυτό κι επιστρατεύεται σε περιπτώσεις εξέχουσας προστριβής. Χρησιμοποιείται προσεκτικά.

1. Εξαιρετικά μεγάλη συγκέντρωση μαύρων ανά τετραγωνικό μέτρο. Λέγεται ιδίως για κυριλάουα νυχτερινά μαγαζιά που οργανώνουν κάθε τόσο «μαύρες» βραδιές με μουσική hip hop, r'n'b και τα σχετικά. Τα μαγαζιά αυτά δεν είναι τα ορίτζιναλ «μαυράδικα» (που βρίσκονται σε ψιλοπαρακμιακές περιοχές και προσελκύουν σχεδόν αποκλειστικά μαύρους).

2. Το σύνολο των προαναφερθέντων μοντέρνων «μαύρων» ακουσμάτων (τη τζαζ όσο να 'ναι δεν τη λες μαυρίλα).

3. Γενικά η λεγόμενη «μαύρη» κουλτούρα στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης. Κατά βάση είναι η αφροαμερικάνικη κουλτούρα, όπως αυτή προσλαμβάνεται και προσαρμόζεται από τα εκατομμύρια των αφρικανών που ζουν στη Γριά Ήπειρο.

Η έκφραση χρησιμοποιείται και στις 3 περιπτώσεις με ελαφρώς υποτιμητική / σαρκαστική διάθεση, από λευκούς που πιστεύουν πως οι μαύροι (λόγω μεγάλης πούτσας) και οι αλβανοί βεβαίως βεβαίως (που είναι πιο μπρουτάλ ρε πστ μου) μας έχουν φάει όλες τις γκόμενες κι έχουμε μείνει να βροντάμε την ψωλή μας.

Η γενεσιουργός αιτία πολλών κιτς θεαμάτων στο δρόμο.

Η σύγκρουση με την ντουλάπα του εν λόγω αοιδού είναι η μόνη λογική εξήγηση για τις ενδυματολογικές προτιμήσεις αρκετών συνανθρώπων μας. Τουτέστιν, όταν συναντάμε στο δρόμο κάποιον με καπέλο με φτερά, κολλαριστό παντελόνι με τσάκιση, τύπου καμπάνα, φούξια πουκάμισο και σακάκι με γαλάζιες πούλιες, τότε καταλαβαίνουμε πως ήρθε σε σύγκρουση με την περί ης ο λόγος γκαρνταρόμπα.

«Επαναστατική» παραλλαγή του γνωστού παιδικού τραγουδιού. Την τραγουδούσε ως «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Του» ο θρυλικός Μιχάλης Κλεάνθης στην «Απανεμιά» στην Πλάκα, κι από τότε η έκφραση έχει διακτινιστεί σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας (εκτός αν είναι παλιότερο standing joke και το αγνοώ).
Για να έχετε το πλήρες εφέ της έκφρασης, πρέπει να τραγουδήσετε όλα τα λόγια του τραγουδιού, που παραθέτω πιο κάτω, αν και κανονικά θα έπρεπε να το θυμάστε απ' έξω!

Γενικά, το λέμε όταν κάποιος ασελγεί πάνω στις πιο ευαίσθητες νοσταλγίες μας, στην παιδική ηλικία που δεν διήρκεσε ποτέ όσο θα θέλαμε, στην άνοιξη που έρχεται μεν, αλλά με πουτσόκρυο και με άλλα δυσοίωνα. Είναι πράγματι κρίμας, σύντροφοι, πάνω που λιώνει το χιόνι, εσύ να τρως το (πι)πόνι, κατά τον καημό του Αθανασίου Διάκου «για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει, τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι»!

Είναι πράγματι σκληρό να σου στερούνε την άνοιξη με οικονομικές κρίσεις, εξοστρακισμούς,συνωστισμούς, παράπλευρες απώλειες!

Trivia: To «επαναστατικό άσμα Νάμπερ Ουάν» ήταν το:

«Πήρες την καρδιά μου, πήρες το μυαλό μου,
πάρε να φοράς και το σώβρακό μου,
πώς να το φοράς, εγώ θα σου το δείξκσω,
το κίτρινο πάει μπροστά και το καφέ από πί(κ)σω»

(αλλιώς: «Το σώβρακο το σκατουλί, μια φορούσα εγώ, και μια εσύ!»)

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, η έκφραση χρησιμοποιείται για να περιγράψει με έντονο πάθος τον γνωστό αισθησιακό ερωτικό χορό «Τανγκο» είτε ευρωπαϊκό, είτε αργεντίνικο.

Υφίσταται κατηγορία τις αθρώπων, οίτινες διατείνονται πως ακούνε μουζικήν αποκαλουμένην black metal. Επιπροσθέτως, ισχυρίζονται ούτοι πως η ποικιλία του εν λόγω είδους μουζικής δύναται εξαντλήσειν τας προσδοκίας οιουδήποτε νορμάλ ακροατού. Ερωτώμενοι, ουν, εις ποίον είδος μουζικής εντρυφούν, αποκρίνονται κατά κανόναν «μόνο μπλακ».
Γενίκευσις της απαντήσεως ταύτης δια τελείας επαγωγής οδηγεί εις την χρήσιν αυτής προς αποτύπωσιν της πλήρους ικανοποιήσεως και επιδοκιμασίας, της καύλας εις την τελικήν, βρε αδερφέ.
Καθώς το συγκεκριμένον είδος μουζικής θεωρείται ευρέως, και ουχί αδίκως, κάφρικον, ευκταίον εστί όπως η φράσις ταύτη μη χρησιμοποιήται δια τον χαρακτηρισμόν επιτυχημένης τεϊοποσίας, μετά βουτημάτων ή άνευ.
Ένεκα της μονομανίας δηλουμένης εκ της φράσεως τούτης, η χρήσις επεκτείνεται ομαλώς εις άνδρες επιφανείς τε και διακρινόμενους δια την προσήλωσίν των εις τον επιδιωκόμενον στόχον.

Κοινότοπο, κλισεδιάρικο, γυναικουλίστικο, ψευτοχαρουμενίστικο, γλυκανάλατο, ποζεριάρικο, ξενικολάγνο, μουσικά κατώτερο από μια πορδή.

Η ηλεκτρονική χορευτική μουσική που ακούγεται κυρίως στα νάιτ κλαμπς και στα στερεοφωνικά καγκουρεμένων αυτοκινήτων («ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ»).

Προέρχεται απο την αγγλική λέξη beat.

Οι διαφορές ή οι κόντρες εις την χιπχοπικήν. Τα ραπερόνια και οι λοουμπαπάδες λύνουν τα μπιφ τους με αμοιβαία χωσίματα φρήσταϊλ ριμών σε κλαμπ, ή με τσο και λο στο πεζοδρόμιο.

Εκ του μελαψοαγγλοσαξονικού beef (διαφωνία, κόντρα), το οποίο έχει αρχαιότερες ρίζες.