Tagged definitions (15)
Showing 1-10 from 15

Παλιά λέξη για την ακριβή πόρνη πολυτελείας. Ο όρος καταγράφεται από τον Ηλία Πετρόπουλο στο βιβλίο Ο Κουραδοκόφτης (Αθήνα: εκδ. Νεφέλη, 2002, σ. 42) ως συνώνυμο της κομμώτριας. Επίσης αρχοντοπουτάνα. Η έκφραση χρησιμοποιείται και σήμερα, κυρίως για τουρίστριες και άλλες έσκορτς- συνοδούς με πληθώρα υπηρεσιών.

Παλιά λέξη. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω:

1. Ακριβοπουτάνα πόρνη πολυτελείας για την οποία απαιτούνται πολλά χρήματα.

2. Πόρνη που έχει άτιτιουντ και πχοιότητα αρχοντομούνας με την καυλή έννοια.

3. Πόρνη προχωρημένης ηλικίας που όμως προσέχει την εμφάνισή της και βγάζει κάτι το αρχοντικό λόγω των εμπειριών της από την ζωή, οπότε την βλέπουμε ως μιλφοειδή μητρική μορφή, πάλι με την καυλή έννοια.

4. Γενική βρισιά για πλούσια κυρία που μπορεί να μην είναι επαγγελματίας πόρνη, αλλά θεωρούμε ότι η συμπεριφορά της είναι πολύ χειρότερη.

Σε κάθε περίπτωση το εφέ του όρου προκαλείται από το ότι αποτελεί μια ελαφρά μορφή οξυμώρου, όπως λ.χ. και το νοικοκυροπουτάνα.

Αρκτικόλεξο της μπουρδελοσλάνγκ με το οποίο οι Ελληνάρες μπουρδελιάρηδες ειρωνεύονται τους αμερικανόπληκτους συναδέλφους τους.

Παρένθεση: οφείλουμε να ενθυμούμαστε ότι στην κριτική μπορντέλου έχουν φορεθεί εσχάτως αμερικλάνικα αρτικόλεξα, όπως GFE = the Girl-Friend Experience, καθ' ημάς γκουφουέ και γκομενοφάση και στους αντίποδες PSE = the Porn-Star Experience. Όπως έχω πει και αλλού, το ιδανικό είναι το GFE-PSE, ήτοι μια τουρίστρια που σε φιλάει / χαϊδεύει σαν να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας που θες να του δείξεις το ηλιοβασίλεμα στους θάμνους, μα όχι μόνο λιάζεται, αλλά ΚΑΙ ξεκωλιάζεται σαν την Suzie Diamond. To GFE-PSE συνιστά μια ανύπαρκτη, πλην όχι γι' αυτό ουτοπική Aufhebung, που αποτελεί στον χώρο της μπουρδελοκριτικής ό,τι αποτελεί στον χώρο της φιλοσοφίας το l'être en soi-pour soi του Sartre ή το an sich - für sich του Hegel. Κλείνει η παρένθεση.

ΚΚΕ, λοιπόν, είναι στους αντίποδες the ΚρυόΚωλη Experience. Ένα πράμα σαν να κάνεις CEKC με την Παπαρήγα την καλή, επειδή η σταλίνα έχει διατάξει ότι πρέπει το σοβιετικό έθνος να αναπαραχθεί, για να δώσει στρατιώτες για το Στάλινγκραντ, και η γκόμενα να είναι λαϊφστάλιν τ. ταγάρω. Και παρόλο που το πολύ το Κάπα Κάπα κάνει το παιδί μαλάκα, μετά από μία ΚΚΕ ο μπουρδελιάρης τρώει τέτοια ήττα, που ούτε μαλακία δεν μπορεί να τραβήξει από την πίκρα. Τουλάστιχον ας χαιρετίσουμε το γεγονός ότι επιτέλους η μπουρδελοκριτική έχει αποκτήσει ένα orientally correct αρκτικόλεξο - κόλαφο για όσους εμμένουν στις αμερικλανιές (τις οποίες, παρεμπιπτόντως, και καταγγέλλουμε).

Ο άντρας που το ότι συχνάζει σε κωλόμπαρα έχει καταστεί ένα σημαντικό μέρος της ζωής του. Ο κωλομπαρόβιος ψάχνει στα κωλόμπαρα σεχ, έστω υπό τη μορφή φραπέ ή χουρού, ή και ως φουλ μπριζόλα (στην καυλύτερη περίπτωση), ψάχνει όμως και γυναικεία συντροφικότητα υπό τη μορφή πουτού. Αυτοί που είναι πραγματικά κωλομπαρόβιοι (εκτός αν έχουμε να κάνουμε με γεροντόπαιδα με χαμηλή αυτοεκτίμηση) συνήθως είναι μεγαλύτερης ηλικίας αντάρηδες θαμώνες ζαχοπουλάδικων που λόγω μοναξιάς ή αποξένωσης στη συζυγική ζωή ξεβράζονται στο vivere periκωλομπαροsamente.

1. Αυτή που διαμένει και εργάζεται σε μπουρδέλο, η πόρνη. Καθώς αυτή που εργάζεται σε σπίτι, είναι από τις σχετικά χειρότερες περιπτώσεις εργατριών του σεχ λέγεται υποτιμητικά. Λ.χ. η μπουρδελιάρα διακρίνεται από την εργαζόμενη σε στούντιο ως σαφώς χειρότερή της, και σίγουρα είναι πολύ χειρότερη από κωλ-γκερλ ή από τουρίστρια. Σε χειρότερη μοίρα από την μπουρδελιάρα (δυστυχώς συχνά θύμα σεξοτράφικινγκ) μπορεί να είναι μόνο περιπτώσεις μουνιών τσοκολάτα ή καλντεριμιτζούδων.

2. Το χαρακτηριστικό φως των μπουρδέλων, συχνά κόκκινο.

3. Επίθετο που δηλώνει σχέση με μπουρδέλα, κυρίως μια περιοχή που έχει πολλά μπουρδέλα, ή μεταφορικά μια κατάσταση μπουρδέλο. Είναι το θηλυκό του μπουρδελιάρης, αλλά μάλλον με ευρύτερη σημασία.

4. Στην στρατιωτική αργκό είναι ό,τι και η πουτανιάρα, δηλαδή «το κόκκινο (συνήθως) φωτάκι που υπάρχει μέσα στον θάλαμο των οπλιτών για να φωτίζει τις νύχτες» (δες). Έτσι για να αισθητοποιείται και επίσημα τι μπουρδέλο που είναι ο ελληνικός στρατός.

α) Ο πόρνος, ο μπουρδελιάρης.

β) Ο ματάκιας, ο μπανιστηρτζής ή μικρός τυμπανιστηρτζής. Με αυτόν τον όρο χαρακτηρίζονται και καλτ μορφές της παλιάς ελληνικής τσόντας που διέπρεπαν στον ρόλο του ανώμαλου που παρακολουθεί ζευγάρια κρυμμένος πίσω από δέντρα, με κιάλια και άλλα τέτοια σιχαμερά.

γ) Αυτός που τον κάνει σφεντόνα βλέποντας ταινίες ή βιντεάκια πορνό.

Κυρίως στις δύο πρώτες περιπτώσεις, αλλά και γενικότερα, ο όρος πορνατζής βγάζει μια ανωμαλία γεροντίλας, δηλαδή μιλάμε για κάποιον παλαιάς κοπής ανώμαλο λούζερ, που επειδή δεν μπορεί πια να γαμήσει με την αξία του καταφεύγει σε όποια σιχαμάρα μπορέσει.

Στο Δ.Π. υπό Sir Demetrius Sui Generis.

1. Χρησιμοποιείται και για την κυριολεκτική πόρνη, την πουτάνα, αλλά κυρίως για αυτή που έχει τάσεις πουτανιάς και εκφυλιάς. Ως ύβρη διαθέτουμε και το πορνοδιαστροφική μαλακοπουτανιάρα.

2. Στην στρατιωτική αργκό είναι το «κόκκινο (συνήθως) φωτάκι που υπάρχει μέσα στον θάλαμο των οπλιτών για να φωτίζει τις νύχτες». Επίσης λέγεται μπουρδελιάρα.

3. Λίγο πιο δοκίμως, είναι και το χαρακτηριστικό φως (συνήθως κοκκινωπό) που υπάρχει στα μπουρδέλα, αλλά αυτό περισσότερο λέγεται μπουρδελιάρα.

Πολύ συχνό στο μπουρδελοϊδίωμα. Πρόκειται για τον μπουρδελιάρη που ερωτεύεται τάνα.

Μπορεί να καψουρευτεί μπουρδελοκόριτσο ή στουντιοκόριτσο δίκην αντίστροφης παρά φύσιν ασέλγειας. Μπορεί, όμως, επίσης να υποστεί πουτανοκαψούρα κανονικά και με το νόμο σε δύο τουλάστιχον περιφτώσεις: σε πουτό σε πάσης φύσεως τελειωμενάδικα, οπότε καθίσταται πουτόπιστος, που λένε και οι κουμπάροι μας. Ή ακριβοπληρώνοντας υπηρεσίες γκουφουέ και σούπερ-γκουφουέ με γκομενοφάση - έσκορτζ ή τουρίστριες.

Η πλειοψηφία της μπουρδελοκοινότητας είναι δριμέως επικριτική προς τον τοιούτο πουτανοκαψούρη. Θεωρείται ότι χαλάει την πιάτσα για τους συναγωνιστές και ότι χαλάει δραματικά και τις υπηρεσίες των κορασίδων, καθώς τις καλομαθαίνει, αυτές και τα γαμαζιά τους. Αλλά η πουτανοκαψούρα θεωρείται και καθ' εαυτήν ως ασύγγνωστη μουνοδουλίαση και σύμπτωμα του κλασικού του μαλάκα του Έλληνα. Σε εποχές μάλιστα κρίσης, τσουβαλιάζεται μεταξύ άλλων ως ένας ακόμη λόγος που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Ωστόσο, απέναντι σε αυτό το κυρίαρχο μπουρδελοντίσκουρς υπάρχει και μια μειοψηφική φωνή που ισχυρίζεται ότι οι πουτανοκαψούρηδες αποτελούν ένα αναγκαίο κακό. Θεωρείται δηλαδή ότι το ιδανικό ενός ελβετόψυχου μπουρδελιάρη που θα συνουσιάζεται χωρίς καθόλου συναίσθημα εξασφαλίζοντας το απόλυτο value for money είναι μια ουτοπία ή και δυστοπία. Για να είναι ο Έλληνας ο ούμπερ γαμίκουλας, που όλοι ξέρουμε ότι είναι, - επιβεβαιώνεται άλλωστε και από στατιστικές μετρήσεις-, είναι μέσα στο παιχνίδι και λίγη πουτανοκαψούρα δίκην κωλάντεραλ ντάματζ.

Συνώνυμο: αγαπούλης (αποτελούν το ίδιο target group κορασίδων με gfe χαρακτηριστικά).

Συνθηματική μπουδελοσλάνγκ του επίσης συνθηματικού «σερβίρει φραπέ».

Τα ευαγή ιδρύματα που σερβίρουν καφέ αποκαλούνται φραπενεία ή φραπενέδες, οι δε λειτουργοί τους φραπεδιάρες. Τα είδη φραπέ που σερβίρονται ποικίλουν: με καλαμάκι, φραπόγαλο, μακιάτο, ποδοφραπέ, με μπριζόλα, κ.ταλ. Όσα δεν σερβίρουν αποκαλούνται ντεφραπεϊνέ, και οι επίμονοι θαμώνες τρώνε πόρτα λόγω αφραπάζ, θεωρούμενοι personae non frappa.

Μια σύντομη ιστορία του σερβιρίσματος καφέ.

Ανασεισίφαλλαι πρόσφεραν νηφοκοκκόζωμο σε πορνοκόπους ευφραπαίδες από τότε που βγήκαν οι λάσπες. Το σερβίρισμα καφέ per se (πέρα από τα πλαίσια των εργασιών του αρχαιότερου επαγγέλματος) παραδόξως ξεκίνησε στα εβδομήνταζ από μέντιουμ που διαφήμιζαν τις υπηρεσίες τους σε περιοδικά όπως ο Θησαυρός, η Βεντέτα και το Ρομάντζο (βλ. εδώ). Επρόκειτο για πρόδρομους των μασατζίδικων, που πήραν πανηγυρικά την σκυτάλη στα ογδόνταζ.

Στα ενενήνταζ, πολλά στριπτιζάδικα μετουσιώθηκαν σε φραπεδομάγαζα, όπου ο καφές έρεε άφθονος σαν καμπανίτης οίνος. Η κατάρρευση των δημοκρατικών καθεστώτων επηρέασε την βιοποικιλότητα των Flocafe με την κάθοδο δίμετρων ουκρανάιζερ κ.α. ειδών φραπόμουνων.

Το paradigm shift κλιμακώθηκε περαιτέρω με την παγκοσμιοποίηση, και ο σημερινός φραπεδοκράτορας έχει to embarras du choix να φραπεδιάζεται πίνοντας καφέ από όλες τις ηπείρους και στη συνέχεια να καταγράφει τις εμπειρίες του και να ανταλλάσσει φραπεδοκουβέντες σε σχετικές ιστιοσελίδες.

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f4/Cafe_bombon2.jpg/220px-Cafe_bombon2.jpg[/img]

Σ.ς.: αφιερώνεται σε όλους τους φραπελημματογράφους του σλανγκρρ: στον χαμένο ποιητή Γιάννη Μίχα που ανέβασε το πρώτο φραπελήμμα (φραπεδιά) σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια καθώς και στους άξιους συναγωνιστές Dirty Khank, Gatzman, ΜΧΣ, electron, Αλλιβέ, κ.α. Liberté, égalité, frappernité!

Στην διάλεκτο των μπουρδελιάρηδων έτσι ονομάζονται οι κορασίδες ενός ευαγούς ιδρύματος, που αποτελούν σωστό Σίλικον Βάλεϋ. Αλλά επειδή πρόκειται για την πλειοψηφία των κορασίδων, οι ονομασίες συνήθως αποδίδονται σε αυτές, που κάνει πιο πολύ μπαμ.

Υπάρχει η εξής διάκριση:
Η Σιλικονέλλα βγαίνει από ονόματα όπως Μπαρμπαρέλλα, Εμμανουέλλα κ.ο.κ. Δηλαδή πρόκειται για μια τριφασική μουνάρα με πολλά κυβικά, με μπαλκόνια κι εξώστες οικοδομηθέντες μεν αυθαιρέτως πλην συνάδοντες με την αγριάδα της νταρντάνας που πάντοτε ήταν. Με λίγα λόγια, η σιλικόνη και τα ξυλοπόδαρα είναι απλώς αυτό που έλειπε για να ολοκληρωθεί το εγγενές ύφος της. Είναι μια Αμαζόνα σαν την Ζίνα, (αν κι εδώ έχουμε σχήμα οξύμωρο, γιατί «μαζός» στα αρχαία σημαίνει στήθος κι οι Αμαζόνες ήταν αυτές που δεν είχαν στήθος, οι αβυζαλέες, γιατί το έκοβαν για να μπορούν να πολεμούν καλύτερα στην μάχη - αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια που μας την αποκρύβουν «Αμαζόνες» σαν την Ζίνα).

Αντιθέτως, η Σιλικονίτα (κατά το Λολίτα, Ανίτα, Αμίτα) είναι η μινιόν κορασίς, το γλυκότροπο χαριτωμένο κοντοπούτανο. Νάνος, αλλά με κάτι βυζιά νάαααα, αν μου επιτρέπεται σλανγκικώς η παράφραση. Που όσο μπόι της λείπει το πήρε στην περιφέρεια στήθους, έστω κι αν χρειάστηκε να βάλει κι ο Φουστάνος λίγο το χεράκι του. Πάντως, η σιλικονάτη παρέμβαση της ταιριάζει, γιατί αναπληρώνει ως προσόν το ανύπαρκτο ύψος (μαζί με τα ξυλοπόδαρα).

Οι δύο σιλικονούχες ανταποκρίνονται σε διαφορετικά γούστα ή απλώς διαφορετικές στιγμές. Η Σιλικονέλλα είναι γι' αυτούς που αντέχουν και μπορεί τα βυζοσκάμπιλά της να είναι ολέθρια. Η Σιλικονίτα είναι πιο λυγερή, και μπορεί να συνδυάσει αυτήν την ευκινησία με ένα πολύ καλό bouncing των νεόδμητων όπλων της. Ε, να μην το κουράζω άλλο, τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε...

(Εννοείται ότι τα παραπάνω μπορούν να ισχύσουν και για χαρακτηρισμούς εκτός των ευαγών ιδρυμάτων).