Tagged definitions (90)
Showing 71-80 from 90

Το γραμμάριο, ως μονάδα μέτρησης πρωτίστως σκονών. Βέβαια, αν η πρέζα έδινε φτερά, τότε τα πρεζόνια θα 'ταν νυχτερίδες.

Το αφοπλιστικό επιχείρημα.

Παλαιότερα και ο γεωργικός ελκυστήρας (απαρχαιωμένο).

Αυτός που την έχει ακούσει με τριπάκι ή πακιτρί.

Λιώμα από LSD. Από τα τριπ + πίτα.

Πηγή: GATZMAN.

«Κομμάτι χασίς που τοποθετούσαν στον αργιλέ» γράφει επιλέξει ο Πέτρος Πικρός στο γλωσσάρι του στα Χαμένα κορμιά, ερμηνεία που επαναλαμβάνεται σποραδικά και στο διαδίκτυο (δείτε εδώ ή εδώ πιχί). Γενικότερα φαίνεται να σήμαινε επεξεργασμένο, «ψημένο» μαύρο, το οποίο, αν δεν χρησιμοποιούσαν στο ναργιλέ, θα χρησιμοποιούσαν για μπάφους (ακόμα και άστριφτους, δείτε εδώ).

Η λέξη ίσως να προέρχεται από το γαλλικό ηχομιμητικό chiquer που σημαίνει «μασάω καπνό» και δύσκολα να 'χει σχέση με το γνωστό ισπανικό chica, που προέρχεται από το λατινικό ciccum (μικρό, ασήμαντο, ευτελές αντικείμενο) και σημαίνει «κορίτσι, νεαρή κοπέλα», ή γενικότερα «γκόμενα».

Έτσι λέγεται το χασίσι όταν δε θέλουμε να μας πολυ-καταλάβουνε. Τσόκο όπως λέμε σοκολάτα, επειδή η πλάκα του χασισιού μοιάζει με την πλάκα σοκολάτας (από γεύση δεν ξέρω άμα μοιάζουνε, δεν έχω δοκιμάσει.) Το χασίσι παράγεται από μέρη του μπάφου όπως οι παπάδες κ.α. τα οποία τα ξεραίνουν και τα «πρεσσάρουν» σε πλάκες.

Προέρχεται από παράφραση της λέξης Φέος και παραπέμπτει σε φενγκ σούι λόγω της χαλάρωσης που επιφέρει.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που αποκαλούνται τοιουτοτρόπως:

• Τα πρεζάκια: όσοι δηλαδή την ακούνε με φιξάκια (δόσεις ζαπρέ). Όπως μας πληροφορεί από τον σλανγκόταφο ο Ζανουάρ δαμαί, ο φιξάκιας αποκαλείται και σκέτο ξάκιας.
• Όσοι σιάχνονται επιβαίνοντας φιξάκια, τα μονοτάχυτα άφρενα φωσφοριζέ πορδήλατα-σκοτώστρες που φοριούνται εσχάτως από ραστοφόρους, χιπστερικούς, μετακάγκουρες και κ.ά. δημοκρατικές δυνάμεις.
• Οι λάτρες της φύρας ΒΙΞ.

H αιφνίδια και κατά κανόνα τρομακτική αναδρομή σε παραίσθηση. Εννοείται ότι έχει προηγηθεί χρήση παραισθησιογόνων, συνήθως LSD. Τo κάζο του υποκειμένου παίζει να του κοστίσει τη (ή τον) γκόμενα, τη δουλειά, κάνα ψυχιατρείο, ανάλογα με την περίσταση.

Η λέξη ακουγόταν στα 80ας στους κύκλους αναρχοαυτόνομων, καθότι στις παρυφές τους ευδοκιμούσαν παρέες που, στη θεωρητική ενασχόλησή τους με το επαναστατικό προτσές, ήθελαν ένα (μη πω και δυο και τρία) χμού προσωπικής μαρτυρίας, πάντα στα πλαίσια της διεύρυνσης της συνείδησης και των ανθρώπινων ορίων γενικότερα. Ηθικοί αυτουργοί ο Τ. Λήρι κι οι λοιποί αντιψυχίατροι, των οποίων τα κείμενα αποτελούσαν σημείο αναφοράς των εν λόγω κύκλων, μαζί με μια συλλογική πίστη ότι «ο τρελλός είναι ένας εν δυνάμει επαναστάτης κι οπωσδήποτε ένας καλλιτέχνης που αδιαφορεί για τα έργα του».

Συντάσσεται με τα ρ. παθαίνω ή έχω ή μου 'ρθε.

Κυκλοφόρησε και ως φλασιά ένα φεγγάρι. Οι περαιτέρω σχέσεις των λέξεων είναι προς διερεύνηση.

Τονίζονται εξίσου και οι δυο συλλαβές.

Το δόκιμο Flocaccino είναι κυριολεκτικά (με λίνκι) με χύσα μέσα. Πρόκειται για ρόφημα τ. τούρτα που προσφέρουν τα Flocafé, των οποίων αποτελούν την σπεσιαλιτέ, σε μια μεγάλη σειρά από γεύσεις, όπως Oreo, μπισκότο, βανίλια, καραμέλα, σοκολάτα και δεν συμμαζεύεται.

Το σλανγκικό φλοκατσίνο είναι κυριολεκτικά (χωρίς λινκ) με χύσα μέσα. Πρόκειται για ρόφημα ή και ρόφτυμα τ. φραπέ, που προσφέρει η αλυσίδα Flocafe, των οποίων αποτελούν την σπεσιαλιτέ. Ετυμολογείται λαδή από το φλόκι (= χοντρό χνούδι από στριμμένο μαλλί < ιταλικό flocco < λατινικό floccus, και λόγω προφανούς ομοιότητας τα εκτοξευόμενα συμπλέγματα σπέρματος) και την κατάληξη -τσίνο που παραπέμπει σε φραπέ.

Ως υπηρεσία φραπενείου (στριπτιτζάδικου, κωλόμπαρου, μασατζίδικου, τσιμπουκάδικου και άλλων -αδικων) αποτελεί συνώνυμο για το φραπέ με γάλα, δηλαδή σημαίνει την υποβολή σε αυνανισμό υπό κορασίδος έως και της ποθούμενης εκσπερμάτισης. Διακρίνεται έτσι από το απλό φραπέ, όπου καθώς η πριβεδιά προσμετράται σε ορισμένο αριθμό τραγουδιών (στα στριποκλαμπάκια τουλάχιστον), κινδυνεύει ο φραπέλληνας αν το τραγούδι τελειώσει αιφνιδίως να χρειαστεί να συνεχίσει σόλο. Αντιθέτως, η υπηρεσία φραπέ με γάλα ή χαριτωμενιστί φλοκατσίνο αποτελεί δέσμευση εκ της κορασίδος ότι ο υπεσχυμένος φλοκοπόταμος θα επιδιωχθεί έως εσχάτων ανεξαρτήτως ασματικών ενδεχομενικοτήτων. Φλοκατσίνο, βεβαίως, αποκαλείται δίκην αστεϊσμού μόνο από τους μπουρδελιάρηδες, καθώς από τα ίδια τα κορίτσια αποκαλείται αραμπιστί μεν «σε κάνω τελειώσει», ουκραναϊζεριστί δε φίν-j-ιsh.

Ο όρος φλοκατσίνο εκφέρεται είτε ως χτύπημα, είτε ως ρόφημα, και στην αφήγηση γενικά σεχουαλικώνε ιστοριώνε ανεξαρτήτως φραπενέδων. Περιγράφει αυτές τις πηδυλλιακές στιγμές, που άλλοι από μας (όσοι διαθέτουν «ατζέντες με ονόματα», που λέει κι ο ΜΧΣ) τις ζουν σε κανονικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας, ενώ άλλοι μπροστά από λαπιτόπια, όταν η κοπελιά χτυπάει τον βασιλόπουλο των ονείρων της στο γκραν φινάλε και περιμένει έχοντας παραδοθεί άνευ διασπερματεύσεων. Τότε το μεν χτυπάω ένα φλοκατσίνο με υποκείμενο την ερωμένη αναφέρεται σε φραπέ, το δε κερνάω φλοκατσίνο με υποκείμενο τον ερώντα αναφέρεται σε (καλή) πίπα. Σε κάθε περίπτωση ο βασιλόπουλος δύναται να ανακράξει ως γαμησιάτικη ρίμα «χύνω, χύνω, κερνάω φλοκατσίνο!».

Dedicated to Gatzman, my sweet Frappentine (με την καλή έννοια).