Ενώ άλλες κλείνουν κι άλλες βαράν κανόνια, αυτή γνωρίζει μεγάλες πιένες. Κι όχι άδικα.
Όταν άρχισαν να επιβεβαιώνονται οι φήμες πως ο λαϊκατζής πουλούσε Λουί-Γυφτόν και αναβαθμισμένα σινουά στο πέμπτο της τιμής από ότι κυριλέ μπουτίκ, ένα ακόμη καταναλωτικό ταμπού κατέπεσε για το απειλούμενο από τροϊκανούς και σία είδος «μέση Ελληνίδα».
Με ζαρζαβατικά στο ένα χέρι, ξεκίνησε από τις ντάνες με τις πετσέτες, τσίμπησε βρακιά (για το σύζυγο) και μετά από τα απαραίτητα τεστ πλυντηρίου και σιδερώματος, την έπεσε στα μπλουζάκια και τα ζακετάκια (που φαίνονται). Άμφια και νυφικά ακόμη λείπουν από τους πάγκους, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Ακούγεται και με τα αρχικά της: L.A.
1.
Σήμερα πχ στη παραλία παρατηρούσα τις γυναίκες. Ήταν μία σαν ρινόκερος το κέρατο της έλειπε. Μιλάμε για πάχος και δίπλες τρίπλες. Πήρε και έφαγε και ένα σάντουιτς νααααα (με το συμπάθειο) Ήταν μία άλλη σαν καμηλοπάρδαλη (μάλλον μπασκετμπολίστρια ήταν ) δίμετρη και ατσούμπαλη. Σκεφτόμουν για να τη γλύψεις αυτή τη γυναίκα θα έβγαζε η γλώσσα σου ρόζους. Δεν έλειπαν και οι φοραδίτσες. Με σανδάλι δεκάποντο σεξουαλικό μπικινάκι από τη Μπουτίκ Λάικα απαραίτητα το κινητό ε; χαϊμαλιά κλπ γυαλί Ρέιμπανμπαν και όλο χάρη. Να σιέται η παραλία. Και τσιγαράκι πάντα σλιμ. Και οι κατσικούλες βέβαια εκείνα τα πιπινάκια με το μπλαζέ ύφος τη φραπεδιά με το μπικίνι χωμένο στο κώλο για να μαυρίσουν οι μαγούλες. Και φυσικά πάμπολλες φώκιες εκείνα τα κοντόκωλα με χαμηλό διαφορικό και κυτταρίτιδα ζωάκια που ξαπλώνουν στις παραλίες.
2.
Μωρέ κι εμάς θεία του καλού μου έφερε σεντόνια από μπουτίκ λάικα σε σακούλα καταστήματος. Πήγα να τα αλλάξω και μου έπεσαν τα μούτρα...
3.
(…)χωρίς να θέλουμε, βοηθάμε στο κατρακύλισμα της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης είτε αυτή είναι ένα κατάστημα είτε, μια μικρή βιοτεχνία που με τη σειρά της και αυτή, κάποια μέρα θα κλείσει. Ευθυνόμαστε εμείς όμως γι' αυτό; Ο συνταξιούχος των 450 ευρώ, αυτός των 300; Ο άνεργος με 300 ευρώ επίδομα, ή μήπως ο μισθωτός των 580 ή και 800 ευρώ; Με αυτούς τους μισθούς μπορούν άραγε να ψωνίζουν από τις βιτρίνες; Λέτε άραγε ο συνταξιούχος ή ο μισθωτός, δεν ξέρει ποιο είναι το καλό και ποιοτικό ρούχο και ποιό το σκάρτο; Δεν προτιμά να κάνει τις αγορές του από τα καταστήματα και έτσι, από βίτσιο και μόνο ψωνίζει από τις «ντάνες» της «Μπουτίκ Λάικα»; Δεν φταίει ούτε ο Έλληνας καταναλωτής, ούτε ο μικροπωλητής των λαϊκών, ούτε ο Κινέζος που κατάφερε να πουλά και να ευδοκιμεί η επιχείρησή του σε βάρος των ελληνικών.
(Όλα απ’ το δίχτυ)
